Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Nicaragua
13-11-2011
nacatamales
ben er terug door en klaar voor een dag oude markten bezoeken in masaya. in de namiddag normaal iets van borrelende modderputten.
gisteravond nog gaan eten. de enen wilden pizzeria,de anderen vlees. uiteindelijk is het een mexicaans-nicaraguaans restaurant geworden.ik heb eens nacatamales geprobeerd, maar blijkbaar is het normaal lekkerder. er zat bijna geen vulling in van mij, alleen een zurig rijst deegmengsel.en op sommige plaatsen zeer pikant. er kwam een jongen van ongeveer 18 om eten bedelen als we gedaan hadden, want we kregen da zwaar ding nie op. stefanie probeerde haar bananenblad in te pakken voor hem ma dat lukte nie zo goed en dan probeerde hij alles te pakken. in zijn haast liet hij een brok vallen en hij riep het vande grond en at het op. ook de rest vande anderen nam hij mee tot de baas hem weg joeg.
en de kindjes die een soort origami bloemetjes plooien van riet raken je echt aan, ze komen op je schouder tikken of je arm strelen om wat geld te krijgen, andere kinderen verkopen dan sigaretten, of voeren dansjes of toneeltjes op.
de meisjes lopen hier ook zeer vroeg zwanger of met een kleine aan de hand. soms vraag je je af of het zussen of mamam´s zijn.
vele groetjes
ilse
niet veel meer uitgevreten vandaag. bananen en yoghurt gaan halen in de lokale supermarkt, wat aan het zwembad gezeten, met voetjes in het ijskoude water, maar met de warmte hier went dat snel en doet het deugd net als de koude douches. dan wat muziek geluisterd in een hangmat, mss seffes nog koude douche en dan gaan eten denk ik en vermoedelijk terug vroeg slapen, morgen gaan we naar een artisanale markt in masaya met de bus.
er zit hier echt massa´s volk in dit hostel, duitsers, hollanders, amerikanen, israeliers.
op de vorige plaats zijn een bizar hippiegezin van israel vertrokken omdat er zogezegd niet genoeg eten was. ze wilden alleen rauw fruit en rauwe groenten eten. een hele dag watermeloen en ananas. niets van brood, geen rijst, geen gekookte groenten, geen aardappelen. supermoeilijke mensen, snap niet waarom die dan op reis gaan.
de rest heeft deze middag blijkbaar samen een grote lekkere vis gegeten. nog geen idee waar we seffes naartoe gaan.
na granada komt het einde snel dichtbij, dan ben ik nog op een eiland waar ik hopelijk de conception kan beklimmen en dan::: zie ik hendrik bijna terug
vele groetjes uit granadaq
hallo,
gisteren zijn we nog gaan eten in een zeer luidruchtig restaurant, op straat vallen muziekgroepjes en muziekanten iedereen lastig. we vroegen om binnen te zitten maar daar stond een loeiharde jukebox met plaatselijke slagers, en de zatte mannen aan de andere tafel waren keihard aan het meeloeien.
we zijn dan terug naar buiten gegaan. ze staan dan met 3 groepjes door elkaar te trompetteren, trommelen en gitaren.
na het eten nog in een gezellige bar iets gedronken. eerst vroegen ze wat we wilden, 5 min later kwam hij terug en zei hij dat ze nog maar 2 weken open waren en alleen limonade hadden. ze zijn met 4 dan nog naar een discotheek achtig ding geweest, maar ik was moe en ben gaan slapen.
en ´s morgens dus nog supermoe en koppijn. de pijnstillers helpen nie veel. ben mee gaan ontbijten naar het wafelhuis, echt deftig en lekker, en daarna teruggekeerd om nog wat te slapen. ben net naar supermarkt geweest om iets te halen om te eten.
de rest heeft vandaag een boottocht gemaakt op het meer en nu komen ze ook af naar hier. ik vermoed dat een deel nog een fietstocht zal aken naar een afgelegen strand ergens.
groetjes, ilse
vandaag na 3 bussen aangekomen in granada. hier veel toeristen. ook veel hollanders. er zijn echt veel bedelaars die u constant komen lastigvallen om vanalles te verkopen of om muziek te spelen en zo.
doordat we hele dag op bus zaten hebben we deze middag niet gegeten. ben nu al hele namiddag aan het snoepen terwijl we superveel restaurantjes gepasseerd zijn. toen zeiden ze om 18u dat we pas om 20u zouden vertrekken om te eten, eerst douchen. om me bezig te houden en de honger wat te vergeten zit ik nu dus al de hele tijd op internet tot we vertrekken, mijne kop doe zeer en wil eigenlijk eten en gaan slapen. voel me wat geïrriteerd.
men verkoopt hier ook van die irritante fluitjes, ze drummen op straat voor je, ze gooien bommetjes, alles wat lawaai maakt.
het is hier ook warm, veel warmer dan op de berg.
we hebben toen we aankwamen nog wat in de mooie stad gewandeld en wat kerken bezocht. 1 hebben we beklommen en zo hadden we een mooi uitzicht over de stad.
het middagmaal bestond uit een ijsje, maar daar heb ik niet echt mee gegeten.
morgen gaan we met een kano een paar eilandjes bezoeken op het meer, eentje met apen, eentje met lokale mensen.
deze morgen zijn de meesten vroeg opgestaan in de hoop brulapen te zien. ikke ben in mijn bed blijven liggen. janina lag ook nog in haar bed met maagpijn. ik heb niets gemist want ze hebben helemaal niets gezien.
´s morgens superlekkere pannenkoeken gekregen en daarna op ons dooie gemak de laatste maar ook mooiste wandeling gedaan. we hebben een luiaard gezien, maar op de foto´s zie je alleen een bolletje haar.
erna weer genixt tot het middageten. in de namiddag kregen we een wat droge uitleg over de koffieverwerking. maar ze konden niet veel tonen want het is pas volgende maand dat het seizoen echt start. de koffieplukkers verdienen hier 3 euro voor een hele dagte werken, en als ze op een biologische boerderij werken, 3,5 euro. voor in weer en wind te werken.
de koffie die ze hier verkopen is 2 de kwaliteit, de beste gaat allemal naar fairtrade winkels in het buitenland.
In de avond een tijd geprobeerd om een kolibrie te fotograferen maar alle pogingen zijn mislukt. die beestjes maken een superbizar geluid door het snel fladderen van hun vleugels. verder kruiswoordraadsels ingevuld, boekskes gelezen, nix dus. en veel gegeten, popcorn, en lekker avondeten.
om de lokale cultuur te steunen hadden we voor de avond een lokaal muziekgroepje gevraadd. het trok op nie zo veel. we kregen wel lekere marshmellows om te roosteren op het kampvuur. ze zongen nogal triestige liedjes. we hebben geen bisnummer meer gevraagd.
pc problemen, nieuw bericht.
dus we leerden de tortillas maken vanaf stap 1. mais weken, mais tot bloem malen,...
na het middageten waarbij we ons baksel kregen, deden we nog 3 wandelingen. we hadden er maar 2 gepland maar ze waren veel korter dan we dachten. ze waren wel mooi. ze zeiden dat we veel dieren konden zien. we hebben brulapen gehoord maar niet gezien,en grote vogels zien bewegen, en ook soort parkieten gehoord, maar dus weinig echt gezien. wel vele vlinders.en ook massa´s mieren, en die ambetanterikken bijten echt hard. door sommige stukken moesten we echt lopen omdat ze zeer snel op onze benen zaten. echt venijnige snoodaards.
toen we terugwaren krgen we zoute popcorn als vieruurtje, en ik kan daar nie afblijven. jammer dat we er nix voor te drinken bijhadden, had wel zin in een coctail, ma er was dus bergwater.
bij het avondeten kregen we een speciaal fruitsap: flor de jamaica, iets roods met kaneelkruiden. we krijgen trouwens elke dag bij het eten een nieuwe fruitsoort als drankje. en in de avond terug lekker genixt.
als ontbijt krijgen we elke dag eerst fruitsla. daarna volgde de klassieke rijst met bonenm gepocheerd ei met spek, advocado, gefrituurde banaantjes, kaas. een stevig ontbijt dus om de moeilijkste wandeling te starten. we waren met 7. het was echt leuk. veel modder, gevaarlijke smalle wegjes, wegglijden, stijl klimmen en dalen. er was een rotte houten leuning en liselotte is gevallen toen ze zich er aan vastnam, gelukkig niet ernstig. aan het einde van het pad konden we doorgaan en zouden we op een ander pad terecht komen. dit is een beetje mislukt en we waren verloren gelopen. gelukkig was het nog ochtend en was er licht genoeg. in de namiddag lopen we beter niet verloren want om 5u wordt het al donker. we kwamen op een breed modderig pad, we waren proper.
dankzij het richtingsgevoel van onze mannen kwamen we terug op het pad en waren we op tijd terug voor onze tortilla kookles.
we mochten naar de vuile keuken om te kijken hoe ze die maken, het was er superwarm want ze stoken een houtvuur om hun pan op te zetten. van ons zijn ze allemaal mislukt. ze wilden zich niet opblazenm denk dat ze te dik waren. wij dachten dat we gingen leren hoe we ze konden vullen en zo, maar het was gewoon het bakken va
ok, ik ben terug in de bewoonde wereld en zal een verslag proberen te geven over de voorbije dagen. we zaten volledig afgesloten van dorpen, internet, geen gsm ontvantst, en om te drinken alleen gezuiverd begwater. er was zelfs geen stopcontact op de kamer, alleen een lampje op zonne energie.
we zijn daar dus dinsdag avond aangekomen na een rit op een lokale stopbus. vanaf de bushalte moesten we nog 23 km in de laadbak van een jeepke tot aan de finca, omdat er geen bussen tot daar reden. onderweg veel krotwoningen en werkende kindjes met zware takken of zakken op hun rug gezien. de weg was niet zo aangenaam om het zacht uit te drukken. nogal stijl en hobbelig. schrijl langs afgronden, en bijna gebotst met een bus in de bocht.
ook veel lekkere geurtjes van verbrand afval opgesnoven.
de ligging van de finca is supermooi, een heel ver uitzicht, een wildernis van prachtige planten, bomen en bloemen, en ´s ochtends en ´s avonds kunnen we kolibries zien. al is het onmogelijk om er foto´s van te nemen. ze zijn veel te klein en snel. er zijn ook heel veel vlinders. meer buiten dan in de mini vlindertuin.
verder is ons logement ook wel mooi, propere lakens, propere kamer, ze kwamen ook elke dag ales opruimen en onze bedden opmaken. op de kamer hebben we onze eigen wc en een koude douche, maar er waren warme douches beschikbaar in een ander gebouwtje: zalige grote douches. soms zaten er mieren in maar dat is bijzaak. op de kamer zaten zelfs kakkerlakken maar ik ben er niet naar gaan kijken, de anderen hebben die doodgemaakt.
het eten was er ook 3 dagen echt lekker en gevarieerd. de avonden vullen we met uno spelen want er is eigenlijk niets te doen als het donker is.
na de canyon vroeg gaan slapen, want het was vermoeiend, ook nie iedereen was meegeweest. trouwens de hoogste jump die ik nu deed was denk ik 5m, ma zonder drijfpak.
deze morgen de sigarenfabriek bezocht, echt alles doen ze met de hand, en bij het zagen van de kistjes had niemand een mondmasker tegen al dat stof. ze hadden ook apen in een kooi om het personeel te entertainen, en sigaren roken op het werk is toegestaan.
alle afval van de goede sigaren wordt gebruikt voor die van lage kwaliteit, niets gaat verloren.
deze middag vertrekken we naar een koffieplantage, maar daar is het echt ver van de bewoonde wereld, er rijden zelfs geen bussen naartoe, en er zijn geen winkels, waarschijnlijk zullen jullie dus niets meer van mij horen tot ik in granada zal zijn. das over 3 of 4 dagen of zo.
daaaag
gisteren vroeg opgestaan om onze bus te halen om naar de canyon te gaan. de ene zei dat de bus om 7u15 was, de andere zei 7u30, dan kwam die niet en werd het 8u30. dan zeiden ze dat er die dag geen bussen reden, een andere zei dat die van 9u wel zou rijden. 1 zottekot. er was hier ook een nederlander die naar een taalschool moest maar die is er ook niet geraakt. wij zijn dan ook maar teruggekeerd naar de hostel, voor niets zo vroeg opgestaan. gelukkig hebben ze goed hun best gedaan in de hostel en na wat telefoontjes konden we toch voor een meerprijs een prive busje krijgen naar de canyoning plaats.
het is hier echt niet te vergelijken met spanje, beschermende pakken? niet nodig, badpak volstaat. dichte schoenen? ook nie nodig, me sandalen zal het ook wel lukken. een helm? da kennen ze hier niet, ook niet bij het paardrijden de dag ervoor.
van de eerste stap, veiligheid hebben ze hier nergens nog gehoord.
ik ben ondertussen wel al geprofessionaliseerd in het verwijderen van teken, en merk dat de veertjes in die tangetjes niet sterk genoeg zijn om die beesten los te krijgen, die nijpen zich supersterk vast. ene had er zelfs in haar bed vannacht, waarschijnlijk via haar of rugzak of zo meegekomen.
de canyon was verder wel leuk. 2 jumps, maar deftige, wat glijden, en mee laten drijven door stromen. wel geen grotten, maar wel nog een mooie canyon. en in plaats van waterdichte rugzakken met tonnen hadden ze hier een tupperwaredoos in een vuilzak mee, niet zo waterdicht.
het was op het einde wel een serieus stuk zwemmen, echt ver, met weinig stroom en het werd koud zonder zo´h canyoningpak, ik begon al te onderkoelen aan mijn handen en armen, en we kregen ook honger.
gelukkig bood iemand aan om het laatste stuk met een bootje te doen. we kwamen net op tijd aan want er was een lek en we kregen steeds meer water binnen.
we konden blijven eten bij de gids. terug rijst met bonen. ´s morgens is da hier rijst met bonen en eieren, en ´s middags rijst met bonen en witte kool en tomaten en wat vlees, meestal kip.
de frieten zijn hier nie zo lekker. en in de supermarkten nergens chocolade te vinden, een ramp.
gisteravond kon ik niet meer op het internet door de verkiezingsvreugde, om problemen te vermijden was het gesloten.
ook overal politie op straat, straten afgezet, auto´s die de heel dag rondrijden al toeterend, met mensen op de laadbak die roepen en met vlaggen zwaaien, mensen die bommetjes gooien, vuurwerk, iedereen een t-shirt aan van de winnende partij. en ma roepen en lawaai maken, de ganse dag en nacht.
blijkbaar is da ook in´t nieuws geweest in belgie, maar ortega heeft dus met 65 procent of zo gewonnen, en voor ne keer is da gene dictator ma ene die al voor onderwijs en gezondheidszorg gezorgd heeft.
bij het avondeten stond er weer constant een kindje te bedelen aan de deur van het restaurant, die bleef daar maar dralen, en het is zo moeilijk om da te negeren. die sturen hun kinderen hier ´s avonds gewoon de baan op om te bedelen, echt zielig.
vandaag zondag zijn het hier verkiezingen. blijkbaar zijn er in managua stembureaus in brand gestoken en hebben ze in een bepaalde stad 3 mensen vermoord. hier is alles rustig gebleven.
deze morgen zijn we weer in een laadbak vertrokken naar een natuurgebied. we kregen ontbijt bij een plaatselijke familie, terug bonen met rijst.
toen kregen we een paard. doordat ik er al eens opgezeten had en de rest niet kreeg ik een wild beest. was wel een goe´tje, maar ik ben helemaal geradbraakt en kan nog amper zitten.
mijn knieen zijn helemaal getwist, mijn gat doe zeer, mijne voet kreeg kramp. ik kon nie meer op mijn benen staan, kwas gelijk een kreupele. na het eerste deel viel het nog mee, maar tegen de middag was ik het beu. dan bij een familie terug gaan eten, en dan kon je zogezegd kiezen tussen wandelen en paard, ik wou wandelen, maar die gasten zeiden dat we allemaal terug op da paard moesten, twas nie ver.
ik geraakte er amper nog op.
kben ook eens deftig gebotst met mijn knie tegen een paaltje, heb nu een deftige blauwe plek en veel zeer.
mijn broek is ook gescheud en vol modder, veel stekelplanten, prikkeldraad, takken waarvoor we moesten bukken. onze paarden hadden een bepaald moment zin in een wedstrijdje, ben eventjes in galop geweest, ook een deel draf, was leuk, maar was bang om er af te vallen. de pipo vanachter sloeg ook op alle paarden en dan begonnen ze te lopen, terwijl de weg zeer stijl was en wij liever op het gemak gingen.
bij fel naar beneden gaan doet da echt vies, dacht dat ik van mijn paard zou glijden.
bij terugkomst heb ik met veel moeite een teek bij iemand verwijderd, man die beesten bijten zich hard vast, moest daar superhard aan trekken. stom beest.
en zelf sta ik vol schrammen en dus een zere knie, hopelijk is het morgen wa beter want ik heb me ingeschreven om te canyoningen.
gelukkig heb ik daar wel veel ervaring in. hier kan je blijkbaar ook een deel doen op rubberbanden, lijkt me superleuk. ga me wel terug moeten proberen te beschermen tegen de brandende zon.
nu, hier in esteli is het al een 10 tal graden minder heet dan aan de kust.
de rest die niet mee gaat, gaat shoppen.
we hebben hier ook onze was kunnen doen. was de eerste keer dat ik zelf alles gedaan heb met de hand op zo´n wasbord. lekker schrobben.
momenteel zijn de muggen hier serieus aan het bijten.
ook hier is het onmogelijk om te bellen naar het thuisfront. en postkaartjes werken hier ook niet, kzal het dus bij deze blog houden.
hierna normaal vanaf dinsdagavond terug 3 dagen geen internet denk ik, dan zitten we op de koffieboerderij, en erna in granada is er weer wel internet, erna 3 dagen op een eiland vrees ik van niet
groetjes, Ilse
eigenlijk een hele dag alleen maar vervoer, lokale bussen taxi´s, een belevenis op zich. als je denkt dat de bus al propvol zit proppen ze er nog 10 bij, en de volgende halte weer 10, en dan nog eens. blijven duwen. de laatste bus met 80 zitplaatsen, 5 op een rij, zaten we zeker met 130 of meer man op. soms 4 op een smal bankje voor 3 mensen,huilende baby´tjes en zo. we hingen schuin, konden onze voeten niet plaatsen, amper onze handen vasthouden, en op het dak stond het ook vol en aan de zijkant van de bus hingen er ook een paar. gelukkig waren alle ramen open zodat we frisse lucht hadden.
met 1 bus hadden we ook een ongeluk, we hadden tegen een fietskarreke gereden en we moesten afstappen voor we er waren en een taxi nemen.
aan haltes komen er dan nog telkens verkopers of bedelende kindjes op de bus. ze verkopen allerhande voedsel; chips, taco´s mais, en dranken in plastic zakjes. hier drinkt men alles uit zakjes dat ze dan openbijten. bizar.
en die verkopers slagen er in om er nog eens tussen te wurmen op de bus.
kindjes komen aan bushaltes ook op je schouder kloppen om geld te vragen, ook op cafe komen ze je geld vragen. ene wou zelfs onze zware rugzakken dragen.
omwille van de verkiezingen is er 3 dagen alcohol en tabak verbod.
na de terugkeer holderdebolder over wat ze hier wegen noemen hebben we nie veel meer gedaan. een laatste keer genoten van het oceaanzwemmen, en een libelle gelezen in een hangmat tot de zon onderging en de muggen begonnen te bijten. ´s avonds was er een plaatselijke verkoopster waar ik 2 mooie kettingkjes van gekocht heb.
´s avonds nog valies gemaakt, alles stinkt lekker samen, ook de propere dingen. het is zeer vochtig en warm, zelfs mijn uno kaarten krullen.
er is ook een grote groep canadese vrijwillegers toegekomen die eten gaan uitdelen aan kinderen op de vuilnisbelt. is hier echt veel armoede.
heb ik trouwens al verteld dat het binnenregende in de slaapkamers? van sommige zelfs op hun bed.
en de muggebeten zijn ondertussen allemaal opengekrabt
Nicaragua
na het eten nog in een gezellige bar iets gedronken. eerst vroegen ze wat we wilden, 5 min later kwam hij terug en zei hij dat ze nog maar 2 weken open waren en alleen limonade hadden. ze zijn met 4 dan nog naar een discotheek achtig ding geweest, maar ik was moe en ben gaan slapen.
en ´s morgens dus nog supermoe en koppijn. de pijnstillers helpen nie veel. ben mee gaan ontbijten naar het wafelhuis, echt deftig en lekker, en daarna teruggekeerd om nog wat te slapen. ben net naar supermarkt geweest om iets te halen om te eten.
de rest heeft vandaag een boottocht gemaakt op het meer en nu komen ze ook af naar hier. ik vermoed dat een deel nog een fietstocht zal aken naar een afgelegen strand ergens.
groetjes, ilse
