Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Nicaragua
17-11-2011
fietsen
vandaag mountainbikes gehuurd. zo van die dingen met slechte remmen, voor de grote mensen van de groep veel te klein,...
we waren nog nie vertrokken of 2 keerden al terug omdat het niet ging. dan de reisbegeleidster er achter, en de rest terug wachten. uiteindelijk kwam iedereen terug, maar met betere fietsen.
het was veel op en neer en stijl ( en de vitessen werkten ook nie goed) maar vergeleken met vorig jaar is er hier veel meer weg verhard. dat was wel luxe, want de onverharde stukken waren levensgevaarlijk. en de stijle hellingen naar beneden ook, zelfs op verharde wegen kunnen er putten in de weg zijn. we gingen naar een zeer mooie tuin met petrogliefen, da zijn eigenlijk gekerfde stenen, maar blijkbaar zeer oud.
dan verder naar een strand dat verdwenen was doordat het water deze zomer teveel gestegen is door de regen. ( we zagen aapjes onderweg)
en na de middag naar ojo de agua gefietst. een natuurlijk zwembad bij een bron. vol toeristen. heel idylisch, foto´s volgen nog.
Janina is gevallen op de weg ernaartoe en haar knie zat dik en haar been lag open. ze is dan samen met jessica met een busje of zo teruggekkeerd naar de hostel.
de weg terug gelukkig terug droog (na een bui tijdens het eten) we hadden geluk. was wel terug een deftige helling die we bijna te voet niet opgeraakten, maar het laatste stuk was constant dalen tot het hostel, op harde weg. luxe.
terug frisse douche, ik was nog voor de elektriciteit terug uitviel, en terug heel lekker eten. kip in een jasje met uiringen en frietjes.
en nu efkes profiteren van internet zolang er elektriek is.
nog 2 keer slapen en dit avontuur is afgelopen, ben al serieus aan het aftellen eigenlijk, morgen valt er nie veel meer te zien, we keren dan terug naar de hoofdstad met boot en bussen, om vrijdagochtend naar de luchthaven te gaan.
dinsdag werden we al om 5u30 gewekt door drums. het zijn hier een hele weeke feesten van de patroonheiligen. ik was vast aan het slapen maar heb gedroomt van St Cecilia bij Leo 13 en de drumband van St Leo. en van een grote boot die wiebelde als een piratenboot in een pretpark. ik heb voor de rijst met bonen gekozen als ontbijt om sterkt te staan voor de vulkaan tocht, we kregen er superlekkere verse banaanchips bij. mmm
de vulkaan conception is redelijk gevaarlijk, en de weg die we normaal zouden nemen mocht niet doordat er teveel modder was en het te gevaarlijk was. om ons gerust te stellen lieten ze ons weten dat er al een paar toeristen gestorven zijn op die vulkaan. gezellig.
we namen dus de andere kant. eerst met 11 in een busje voor 8 man naar het vertrekpunt, terug over de uitstekende wegen gehobbeld. sputter sputter, de auto leeft nog een beetje.
het was een mooie tocht, echt door een soort oerwoudbos en daarna op gewone stenen. we vroegen ons wel af hoe het ´slechte´pad er uit ziet, als dit het beste was. soms moesten we stenen van een meter hoog op klauteren, losse stenen, hele slechte paden, soms was het pad ook niet duidelijk. toen de mist even optrok konden we wel ver kijken.
terug werden de grote verschillen in conditie bij onze groep duidelijk wat aan beide kanten voor veel frustraties zorgde. de enen moesten constant wachten, en zo zijn we eigenlijk niet ver geraakt en zijn we halverwege teruggekeerd, en de anderen waren gefrustreerd omdat ze onvoldoende pauze kregen om ter recupereren. en de eerste 2 weken blijven de mensen vriendelijk voor elkaar maar nu begint da zowat te wringen. bij het afdalen zat er tot 40 minuten verschil tussen de eerste en de laaste.maar we konden niet opsplitsen want je moet verplicht samen blijven op de vulkaan. er zaten ook allerlei beesten, hagedissen,kapucijnaapjes, brulapen (die zagen we niet maar hoorden we) en heel veel insecten en vervelende vliegbeesten.
nu, boven zouden we zowiezo niet komen want er was te veel mist.
we zijn dus vroeger teruggekeerd en hadden nog tijd om naar charco verde te gaan.
dit is een zwart strand van 1m. we hebben wat met een strandbal gespeeld in het water tot het serieus begon te regenen, en met bakken tegelijk en sterke wind. na de regen gingen we naar de bus, maar die was net weg, dus dan maar te voet beginnen gaan omdat we niet wisten wanneer er nog een bus zou komen, gelukkig bleef het droog. enkelen hadden wel pijn aan de voeten omdat ze geen wandelschoenen mee hadden, en hellingen doen met slippers is lastig.
uiteindelijk hebben we ons in een overvolle bus gepropt en werden we aan de deur van ons hostel afgezet. de koude douche deed deugd. was wel in het donker want er was geen elektriciteit, en de dag ervoor was er geen internet.
we aten in ons eigen hostel en dat was ook zeer lekker. tegen dat het eten er was hadden we terug licht.
hallo, hier ben ik weer. nu vanop het eiland ometepe. hopelijk lukt dat hier want er is wel internet op het eiland, maar de elektriek valt elke avond een paar keer uit als het regent. en de regen kan hier tellen, tzijn net watervallen die van de daken stromen en de straten worden snelstromende rivieren. ze hebben dan ook rioolputen van een vierkante meter maar het is nodig ook.
we zijn hier met een wiebelend ferrybootje geraakt. er zijn 2 klassen, ene voor de toeristen, die mogen op het bovendek, en een klasse voor de nica´s, die vliegen beneden, tenzij ze veel betalen.
vooralleer we mochten opstappen werden al onze bagage gecontroleerd, blijkbaar op alcohol en vermoedelijk wapens.
we zaten op bankjes naar een onnozele soap te kijken op de tv, en ze konden genieten van de kitcherige kerstversiering.
zelfs de reddingsboten buiten waren versierd met kerstverlichting.
het duurde wel een tijdje voor we konden vertrekken.
eerst moest er nog een heleboel materiaal mee. het was ook koud op de boot door de airco, buiten was het beter en wiebelde het minder. we zaten meer dan 4u op die boot, da ging supertraag, tegen dat we er waren hadden we kunnen genieten van de zonsondergang tussen de wolken en de vulkaan ook wa verdoken in de mist. het weer was wat minder hier de laaste dagen.
na het aanmeren werden we met 2 busauto´tjes naar het hotel gebracht. zo met 12 man gezellig op elkaar gepropt. om te starten geraakte hij al niet uit het slijk en moesten we uitstappen en duwen. de defenitie van slechte wegen is hier heeeeeel erg. ongelofelijk. hele diepe putten stenen, die rijden hier supertraag en moeten hard op hun motor trekken om uit diepe putten te geraken. de rest vande groep moest ook uit hun auto stappen toen ze vastzaten, is hier de normaalste zaak. ze zijn sneller te voet of met paard dan met een auto soms. het laatste stuk was gelukkig een verharde weg, ze zijn er aan aan´t werken.
we zitten in hotel central en deze keer hebben we 2 persoonskamers met badkamer. er is wel niet altijd water, maar dat zijn details he. ´s avonds in ander hotel gaan eten, maar de spaghetti bolognaise was zonder tomatensaus en de pasta met witte wijnsaus was ook zonder saus. en om meer dan een uur op ons eten gewacht te hebben was de pasta nog nie zacht...
deze ochtend terug reuzenpannenkoeken in het wafelhuis
en erna met bus naar artisanaal marktje. namiddag naar uitzichtplaats over een kratermeer denk ik, met van die koddige tuk tuk auto´tjes.
alle kledij en medicatie die we niet meer nodig hebben hebben we afgegeven in het hostel en ze gaan het brengen naar een soort opvang/vluchthuis, waar ze medische zorgen geven. zelf kunnen we niet gaan want het is in een gevaarlijke wijk. en er lopen hier al genoeg zotten en drugsverslaafden over straat in de niet gevaarlijke wijken.
vanavond pizza en lekkere coctails, ik ben nie meer ziek dus tis tijd om er van te profiteren, kheb gisteren flink cola en fruitsap gedronken, dus vandaag compensatie
morgen namiddag gaan we voor 4 u op de boot naar het eiland met vulkaan conception en madera. ik zie wel uit naar de vulkaantrekking. ze voorspellen wel minder goed weer, onweer woensdag dacht ik, maar mss is dat enkel namiddag. we zien wel. ik hou jullie denk ik wel op de hoogte. op het eiland is 1 internetcafe,alsze niet te zot doen van prijzen werk ik terug mijnblogbij.
xxx
Nicaragua
en erna met bus naar artisanaal marktje. namiddag naar uitzichtplaats over een kratermeer denk ik, met van die koddige tuk tuk auto´tjes.
alle kledij en medicatie die we niet meer nodig hebben hebben we afgegeven in het hostel en ze gaan het brengen naar een soort opvang/vluchthuis, waar ze medische zorgen geven. zelf kunnen we niet gaan want het is in een gevaarlijke wijk. en er lopen hier al genoeg zotten en drugsverslaafden over straat in de niet gevaarlijke wijken.
vanavond pizza en lekkere coctails, ik ben nie meer ziek dus tis tijd om er van te profiteren, kheb gisteren flink cola en fruitsap gedronken, dus vandaag compensatie 
