Aan allen een goede avond. De dag begon al niet goed. Ik was opgestaan om 7u en toen ik buiten keek zag ik dat het regende. Recht naar beneden viel het. Na het ontbijt nog wat getreuzeld en om 09u20 toch vertrokken; volledig in regenoutfit. Mijn boordinstrumenten gaven 7 gr. aan. Geef toe, dat is echt geen weer om in een tent te liggen. Had ook mijn winterhandschoenen aangetrokken. Ben nu in een Gaststätte beland in Beendorf, iets rechts van Helmstedt. De teller stond op 82 km, maar hij heeft een tijdje niet goed ingeklikt gezeten. Ik had gehoopt tot hier te geraken en dat is ook gelukt. Het lichaam heeft vandaag veel geleden en dus heb ik beslist om hier 2 nachten te blijven. Voor de eerste keer was ik behoorlijk moe. Ik moest vandaag vrij veel onverhard rijden en daar had ik, gezien de regen van vannacht niet veel zin in. Ik heb tegen 11u nog zo een grensmuseum bezocht dat was ondergebracht in een grote hoeve. Ik kreeg er van een ca. 80 jarige "conservator" een rondleiding voor mij alleen. Ik heb hem al mijn foto's laten zien die ik al gemaakt had en toen werd hij nog enthousiast ook, wanneer hij zag waar ik overal al geweest was. Het museum was eigenlijk specifiek over hun verdeelde dorp want de grens liep er midden doorheen. Nadien ben ik onderweg nog naar een stuk van ca.50 m authentieke scheiding geweest. Toen heb ik een stuk van 10 km onverhard proberen te omzeilen. Dat leverde me een stuk van 5 km nog slechtere weg op plus een omweg van 10km. Enfin, ik ben geraakt waar ik wou maar heb nu echt wel een relatieve rustdag verdiend. Iik ga niet de luierik uithangen. Want echte luieriken komen hun zetel niet uit en halen zelfs de krant niet uit de bus. Neen, ik heb morgen een bezoek gepland aan een openluchtmuseum waar nog 350 meter grenszone bewaard gebleven is. En zo een grenszone was 500 m breed. Daarna wil ik een bezoekje brengen aan Helmstedt, een oude universiteitsstad uit het westelijke deel. Het zal toch wel een 35 km fietsen worden op de rustdag. Ik wil daarna ook geen andere musea meer binnengaan, maar gewoon ondergaan wat ik nog tegenkom, zodat het toch wat opschiet met de tocht. Ik ben vandaag ook over de helft gegaan van mijn 1620 km lange trip. Op de gps staan bijna 1000 km, maar daar zijn er veel bij die niet tot de eigenlijke trip behoren. Als het zo doorgaat zal ik in Tsjechië in totaal toch een 1850 km hebben. Ik weet niet of jullie dat weten, maar ik fiets hoofdzakelijk op voormalig DDR gebied, omdat daar de restanten staan. Slapen doe ik altijd in het voormalige Oostblok. De mensen zijn uitermate vriendelijk; als je stilstaat om de kaart te bestuderen, stoppen ze altijd en vragen ze altijd of ik hulp nodig heb. Fietsers heb ik al een paar dagen niet meer gezien. Dat gaat veranderen zo gauw ik in de Harz ben. Maar vanaf nu wordt het heuvelachtiger. Geen enkele camping vandaag gezien, maar zolang het weer niet betert, ga ik toch de tent niet in. Opmerkelijke gebeurtenissen zijn er al een paar dagen niet meer. Het is toch gelukt om een deel foto's online te krijgen. Ik zal terug wat meer foto's met de tablet maken; daar was ik mee gestopt omdat ik er toch niet mee op het blog kon.
Nog een paar stukken authentiek ijzeren gordijn gevonden
Goede avond vanuit Diesdorf. Ik hen hier gestrand na 88km om 16u30. Ik had ook nog kunnen doorrijden tot Brome, maar dan was het zeker 18 u geworden. Gisteren aan de Arendsee ben ik eigenlijk bij heel vriendelijke mensen terecht gekomen. Het appartement lag gelijkvloers en dat scheelt een stuk in tassen sleuren. Ik heb ook mijn slaapmat en slaapzak opengelegd voor het geval ze toch water gehad zouden hebben. Ook de tent heb ik even opengelegd. Ik heb ook even aandacht geschonken aan mijn fiets: ketting afgeveegd en gesmeerd en de velgen afgeveegd, want de remblokken hebben veel geleden. De ketting heb ik op straat gesmeerd om zeker niet op de klinkers te knoeien. Dat heeft ze blijkbaar op prijs gesteld; 's morgens bracht ze het ontbijt op de kamer en daarna bracht ze de was terug: sokken opgevouwen, onderhemdjes mooi geplooid en de truitjes en hemdjes mooi op een kapstok. Nu kan ik verder tot het einde denk ik. Ik heb zojuist nog eens gerekend en morgen ga ik over de helft. Dat ondanks dat op de gps al bijna 900 km staat. Daar zijn vele km bij die niet tot de route behoren. Ik heb vandaag ook een ommetje gemaakt naar Salzwedel; een stadje met een heel mooie altstad. Zo een extra stuk kost je wel 1,5 uur extra, maar levert ook een grote cappuccino met een heerlijk stuk taart op. Ik heb vandaag redelijk veel restanten gezien. Toen ik vanuit Salswedel over zo een militaire weg terug naar mijn route reed, stootte ik op nog een stuk authentiek ijzeren gordijn. Daar was ook nog een herdenkingsmonument aan een jonge Oost-duitse ingenieur die op die plaats de grens wou ontvluchten. Hij is daar neergeschoten door zo een automatische vuureenheid, die hij zelf geactiveerd had door tegen een draad te lopen. Daar stond ook nog een 10-tal meter afsluiting; zo een 3 mtr hoog uit metaal van 4 mm dikte. Een paar wachttorens staan er nog en veel militaire wegen uit Russische betonplaten, zeggen ze hier. Erop fietsen valt niet mee omdat er rechthoekige gaten van 15 x 8 cm inzitten waar het wiel telkens ingaat. Zo heb ik vandaag misschien wel 15 km gehad. Maar alles gaat prima; materiaal tot nu toe ok en met het lichaam ook. Ik heb eigenlijk geen enkel probleem. En stiekem hoop ik dat er achter een of andere bocht eens een FietSTER stilstaat met een spaakprobleem. En als ik dan haar probleem opgelost heb, fietst ze uit dankbaarheid misschien wel mee tot Tsjechië, ondanks dat ze eigenlijk de andere kant op moet. Ik heb zelf nog moeilijk zicht op waar ik precies zit op Duits grondgebied omdat ik mijn grote Duitse kaart ook teruggestuurd heb. Ik heb alleen mijn deelkaartjes nog en volg verder de gps-track. Heel de 1600 km ingeven heeft mij afgelopen winter welgeteld zo een 9800 muisklikken gekost. Maar nu kijk ik alleen op de kaart als ik naar een of ander restant moet uitkijken. Ik heb gisteren en vandaag een 10-tal foto's doorgestuurd. Hopelijk krijgt het thuisfront ze op het blog. Stilaan slaaptijd nu en hopelijk morgen weer Wlan. Groeten van Marcel.
Wat mij tot deze trip dreef en de toch wel merkwaardige Pinksterzondag
Ik wil het nog wel eens hebben hoe ik eigenlijk tot deze tocht gekomen ben. Ik bewaarde thuis al lang, en heb ze trouwens nog steeds; een kaart uit 1974 van het verdeelde Duitsland. Met de bedoeling ooit nog eens te gaan kijken naar dat "Ijzeren Gordijn". Toen dan in 1990 de grens samen met de Muur definitief opgeheven werd, stierf die idee een stille dood. Tot de ultieme voorzet gegeven werd door Erika Vantielen tijdens een reeks over de regio van het vroegere Ijzeren Gordijn die te zien was op Vlaanderen vakantieland. Toen was het alleen nog wachten op meer tijd. Erika is thuis onze vaste "middenvelder"; eerder gaf ze nog zo eens een voorzet die ons richting Slovenie bracht, ook tengevolge van een reeks reportages. En nu zit ik dus hier, veel te zwaar bepakt volgens sommigen. Daarom wil ik het gebeuren op Pinksterdag nog wel eens vertellen. Het was juist na de middag , toen nog steeds langs de Oostzee. Opeens zie ik voor mij 2 fietsers stilstaan, die naar mijn normen niet alleen zwaar, maar zwaar over beladen waren. Ik stopte op enige afstand en vroeg of ik een foto van hun mocht maken. Om nadien eens te laten zien wat zwaar beladen is. Ze hadden elk 2 voor - en 2 achtertassen, en op die achtertassen een compressiezak die de grootte had van een biervat van 60 liter. Het mocht en nauwelijks was de klik voorbij toen de vraag kwam: ...of ik soms niet "eine schraube" bijhad. Zij waren er namelijk eentje verloren en de voordrager hing er nog maar half aan. Ja, schroefjes had ik wel. Alsof de Voorzienigheid er mee gemoeid was: toen ik enkele dagen voordien bij het Sprookjespension alle zgn overbodige spullen in het kartonnen doosje aan het doen was, toen heb ik het zakje met schroefjes bijna retour gezonden. Iets weerhield er me toen van en ik heb het terug in de tas gedaan. Dus , een schroefje had ik wel, alleen moest ik heel mijn bagage afladen om diep onderin die schroefjes te pakken. Overigens heb ik mijn remblokjes wel retour gezonden en vandaag na deze regendag zijn mijn remblokken helemaal weggesleten. Die kerels, allebei zo halfweg veertigers waren gek van blijdschap. Nadat ik mijn bagage terug had opgebouwd, en dat duurt even, ben ik eens even gaan kijken naar hun probleem. Jongens toch, deze mannen waren onderweg met de fiets uit hun studententijd; een hoop verroest oud ijzer was het. Ze waren bovendien zo zwaar beladen alsof ze door hun vrouwen het huis waren uitgezet. En toen kwam er weer zo een vurig tongetje dat zei: barmartige samaritaan die je bent, pak snel je fiets en rij weg. Nog even en je bent hier je handen nog vuil aan het maken ook. Juist, snel doorgereden ben ik toen voordat ze de volgende vraag konden stellen: of ik soms ook spaken bij had, want daar was ook een probleem mee. En spaken, ... die sleur ik ook nog steeds mee .
Stilaan slaaptijd nu. Ik hoop morgen op beter weer .
Ik heb het terug warm, ben fris gedoucht en heb me een tas oploskoffie gezet. Wat een dag was me dit. Zoals altijd opgestaan om 06u30 maar had even voordien al eens buiten gekeken: stront regenen deed het toen. Dit zou noodgedwongen mijn eerste rustdag worden, hier in Domitz hoopte ik want het was wel een mooi vestigingsstadje. Maar helaas; om 07u15 stond ik al beneden bij de receptie om een dag langer te blijven om dan te horen dat het vandaag helemaal volzet was. Het was nochtans een prachtig hotel daar aan de haven. Ik heb anita3520 gisteren met skype eens een rondleiding gegeven in de kamer. Dus fietsen maar en geen 500 m om een kamer te zoeken. Ik ga voor 100 km tot Salzwedel dacht ik; je kan nat worden, daarna doornat en meer kan toch niet. Om 09u15 ben ik vertrokken, volledig in regenoutfit. De eerste 3 km, pal in de wind langs de Elbe tot aan de brug, moest ik terug om op de route te komen. Ongelofelijk inspannend, maar toen ik aan de overkant weer de goeie kant op kon, heb ik bij momenten tegen 28-29km/u over die dijk gevlogen. Dan voel je de regen ook zo niet, maar na 45 km zat de Elbe er voor mij op. Na het tweede veer van de dag ben ik dan naar een cafeetje gegaan; gezien de temp. zei de man ,heb ik terug rum en glühwein in huis gehaald. Choco-rum dus met appelcake. Het water op de Elbe staat enorm hoog; het veer steekt over met de boeg in de stroming anders haalt hij het gat aan de overkant niet. Nog ruim 1 meter kan erbij , zei de kapitein die speciaal moest oversteken om mij op te pikken. Dan gaat hij aan de ketting. Toch nog redelijk veel fietsers gezien, vooral in dat cafeetje. Daarna begon de marteling: de wind , de temp. die 8 gr. aangaf en de niet aflatende regen. Ik had eerder al iets bij aangetrokken maar kreeg nu op de koop toe ook nog koude handen, zodat ik ook mijn winterhandschoenen heb bovengehaald met daarbovenop plastic wegwerphandschoenen die eigenlijk dienen om mijn ketting te smeren. Om half drie heb ik er de brui aan gegeven, toen ik in Arendsee na 70 km passeerde. Ik ben hier bij mensen beland in een verhuurappartement. Mevrouw wil me ook nog ontbijt maken en heeft me op verzoek ook een machine was gedraaid. Dat wordt sorteren straks en proberen alles terug in zakken te krijgen. Het gaat naar 18u maar het is wel opgehouden met regenen. Als ik straks nog tijd en goesting heb zal ik nog eens een paar belevenissen van afgelopen weekend doorsturen. Anita3520 zal ze dan met copie/paste wel op het blog zetten. Nu weten jullie ook waar die gekke eerste regel op een paar blogs vandaan komen. Groeten van Marcel
Vandaag 21 mei , ben ik gestrand in Domitz a/d Elbe. Ben 08u45 vertrokken in de regen vanuit Buchen. Ik heb mijn regenkleding onderweg wel 3 keer aan en uit getrokken. Om 16u00 ben ik hier dan aangekomen, nagenoeg droog na 94 km. Heb dan weer maar eens een bed gezocht en ben hier nu aan het tikken met zicht op de Elbe en de haven hier. Ik was nog maar een half uur hier en het was alweer aan het regenen. Vandaag bijna de hele dag langs de Elbe gereden. Hij vormde 95 km lang de Duits-Duitse grens: het ijzeren gordijn. Morgen verlaat ik de Elbe alweer. Het fietspad erlangs is vlak en ik heb met een ferry 3x moeten oversteken. Heel veel toerfietsers ook en vooral veel gezinnen bepakt en gezakt. Hier krijgen de kinderen het met de pap ingelepeld, terwijl bij ons in Belgie als kinderen willen fietsen er vanuit gegaan wordt dat ze gaan koersen. Het is leuk om te zien: vader voorop met 4 zakken aan de fiets met daarachter zo een Burley, waar tussen nog meer tassen, de kleinste telg bengelt. Dan komt het oudste kind op zijn eigen fietsje, ook met 2 zakken. En dan komt de mama, met opgestroopte mouwen, 4 tassen aan de fiets met zo een 1-wielige aanhanger er achterhangend, waarop de middelste telg ook vrolijk meepeddelt. En allemaal keurig met een helm op. Soms rijden zo wel een paar families tesamen. Ik ben vanochtend ook keer moeten omdraaien omdat zo een wereldverbeterende groene jongen het me afraadde om een bepaald jaagpad te nemen. Ik kon beter al meteen ADAC bellen zei hij, want mijn materiaal zou het niet overleven volgens hem. Ik ben dan ook maar omgedraaid. Hij reed toen met me mee en begon ook nog een pleidooi tegen uitlaatgassen enz. Ik heb toen maar geveinsd dat ik niet kon volgen en hem laten doorrijden. Kijk, van een fietsvriendin zou ik zo een discussie nog wel verdragen, maar van deze groene jongen niet. Ik heb vandaag ook een half uurtje met een Canadees gereden, die onderweg was naar Istanbul zei hij. Hij reed al de hele tijd op straat, terwijl ik boven over de dijk reed. Ik had hem al een tijdje in de gaten en toen ik even op de kaart aan het kijken was, stond hij opeens naast me en vroeg of hij mocht meerijden. Ik heb hem gezegd dat ik veel onverhard reed, maar hij wilde het toch proberen. Tempo daalde en met al dat gezever had ik bijna een DDR wachttoren langs de oever gemist. Deze was omgebouwd tot vakantiewoning. Ook van hem heb ik me met een smoes van afgemaakt want eigenlijk rijd ik toch liever alleen; dan ontgaat me toch het minste denk ik. Alleen met Anita-3520 is het anders; wij zijn dan zoals een tandem, maar dan eentje met 4 wielen. Maar die tijd komt nog wel en we gaan hem zeker gebruiken. Morgen, na het verlaten van de Elbe wordt het weer een heel stuk moeilijker om een bed of een camping te vinden omdat het er niet echt een toeristische streek is. Ik hoop te geraken tot in Wustrow of tot Bergen a/d Dumme. Ik zal een van de volgende dagen nog eens in een bibliotheek moeten gaan tikken op een normaal klavier want van zo een tablet raak je hoorndol, vooral met een spacebar die heel dikwijls niet aanslaat. Groeten van Marcel
Ik ben vanochtend te euforisch geweest aangaande het weer. Na een uurtje was de zon alweer verdwenen. Het was 08u40 toen ik vertrok vanuit LUbeck en toen moest ik nog op route geraken.
Het weer werd zienderogen grauwer en kouder; nog zo een 13 grad.
Ik heb heel veel onverhard gefietst door bossen en over zgn. Colonnenwegen; wegen van heel vroeger met betonnen platen aangelegd,waarlangs de DDR patrouilles constant op dn neer reden. Ik heb rond12u nog net een kop koffie met een stuk appeltaart kunnen eten vooralleer het begon temiezeren.
Dan werd ik vandaag nog letterlijk opmijn woordengenomen . Iemand had gelezen over "foert gsm rekening" en heeft mij dan ook prompt gebeld. En als je oudste zoon dan belt, dan neem je toch op , ook over de grenzen heen. Na een babbeltje van een minuut of zeven, ben ik weer verder gereden; de regen in.
En zo ben ik dan gestrand in BUCHEN om 16u na 96 km en 300
hoogtemeters . Ik had de tent ingewild,maar met dit weer even niet.
Ik heb voor de 4de dag op rij maar weer een kamer genomen en na de zoveelste douche heb ik mij beneden een biertje gehaald en zit ik hier te tikken. De avond is nog lang.
Ik ben ook steeds boos dat ik niet met de tablet op het blog kan; volgens mij ligt het toch bij bloggen.be.
Ik heb nog steeds zin om het ding samen met de volgende onderbroek te dumpen. Maar om te skypen , te voipen en te mailen is het best bruikbaar.
Het wordt ook tijd dat ik Ingrid-3900 eensga bedanken omdat zij het is die mij heeft aangespoord om daarmee tebeginnen. En echt waar ik geniet ervan om hier mijn belevenissen in kwijt te kunnen. Ik ben er onderweg ook wel mee bezig. Voor haar in september dan ook een sateetje extra. Soms beperk ik mij tot de concrete data , maar soms , als ikzoals nu wat meer tijd heb, wil ze ook wat inkleden.Ik stop er ook geregeld een instekertje in om er een bepaald iemand mee te treffen.En als ik de reacties lees zijn er blijkbaar ook die volledig mee zijn met de instekertjes die eigenlijk niet voor hun bedoeld waren. Ja, er zijn er die best veel over mij weten.
Maar de feiten, ingekleed of niet, hebben zich allemaal voorgedaan de laatste
dagen.
Ik ben nu volop langs het ijzeren gordijn. Gisteren langs de kust waren er nog een massa fietsers en eet en drinktentjes.
Vandaag heb nog niet veel fietsers gezien en wat eten en drinken betreft, moet je als je iets nodig hebt, niet teveel laten passeren want zoveel is er niet.
Nu even een tussenstand. De totale te fietsen afstand volgens het boekje bedraagt 1620 km; de aan- en afloop naar Hof inbegrepen.
Wat ik volgens het boekje nu gefietst heb is 545 km.
Dat is exact 1/3 van de totale afstand in 7 fietsdagen.
Zo, mijn biertje is leeg en ik ga eens kijken waar ik morgen zou kunnen landen.
ik zit hier om 07u20 in de receptie van een hotelletje in Lübeck. Fris gedoucht (weeral) , de tassen zijn klaar alleen het weer wil niet mee.
Als ik buiten kijk zijn de straatstenen nat maar voor zver ik kan zien komen er toch gaatjes in het dek.
Ik heb gisteren de Oostzee verlaten, en kwam zo rond 15u45 aan de meest noordelijke doorgang tussen Oost en West van destijds: in SCHLUTUP.
Het grensgebouw is een museum geworden , maar ik ben niet binnen geweest. De vrouw aan de balie is buiten even met me komen praten ,want ze gingen toch sluiten,
Ondanks dat mijn route niet naar de binnenstad ging, ben ik toch even door gereden en ben hier blijven hangen en een kamer gezocht.
Voor de derde nacht op rij in een bed. Het was gisterenochtend 13 °, trok tegen de middag naar 17°, maar zakte weer even snel terug naar 13°.
Ik heb de hele dag gereden mat alles aan: arm- en beenstukken, vest lange mouwen tot het windhesje toe. Ik heb bij die temp geen zin om in de tent te kruipen; Anita zou het me niet vergeven moest ik hier een bronchitus oplopen.
Ik zou Erwin S. dan nog moeten bellen , dat heeft hij me toch beloofd. Het was wel na pintje nr.10, maar ik ken hem, dat meent hij uit de diepste grond van zijn hart. Zijn kaartje 4x niets heb ik thuisgelaten, maar het echte steekt naast mijn bankkaart en ik wil geen van beide verliezen.
Sorry ook voor de tik- en leestekensfouten; zo een duits klavier is toch heel anders.
Ondertussen is DE ZON BEGINNEN SCHIJNEN. Ik ga ontbijten, mijn lastdier laden en de stramme benen losmaken.
Hallo, hier ben ik dan nog eens in het echt. Ik heb mijn fietsvriendin uit 3520 gisterenavond nog een mail gestuurd.Da samen met skypen en voip bellen is zowat het enige wat lukt vanop de tablet. Ben dus gisteravond in zo een feriendorf beland waar ik uit medelijden een kamer/appartement kreeg en ook internet toegang. Ik heb de helft van de familie gehoordvia voip en de andere helft in levende lijve via skype. Ik zie ook hoe laat mijn eega is thuisgekomen, want dat goede wicht heeft die tekst zowaar nog ingegeven na middernacht. Uitzonderlijk geslapen tot 07 u en na een heerlijk ontbijt en na stiekem een paar broodjes voor onderweg gesmeerd te hebben, vertrokken om 9u15. Geslapen heb in mijn slaapzak omdat er geen beddegoed was, maar zo kon ik ook weer aan mijn pyama die diep onderin de compressiezak stak en die had in het Maearchenpension niet nodig. Ik dus geslapen in mijn onderbroek, nog altijd de eerste maar ik heb hem gisteravond gedumpt en hij hing vanmorgen niet bij de gevonden voorwerpen. Viezerik ... hoor ik er een aantal denken, maar dat ga ik toch even toelichten. Ik heb hem 6 avonden gedragen gedurende 3 uur na telkens een frisse douche. Dat is 18 uur, zolang draag ik ze thuis toch ook. Je mag ze naar hier sturen op mijn kosten, hij of zij die 6 keer op een dag douchen, maar ik vrees dat je ze niet gaat vinden en dat ik alleen zal verder moeten. Hiermee rechtgezet die voorbarige gedachte ? Mooi. Ik heb ook een deel spullen teruggestuurd vanuit het "sprookjeshuis". Ik bleek bij nader inzien over 5 soorten messen te beschikken. Alsof ik door de Karpaten fiets en met een mes in de linkerhand een aanval van een beer moet afslaan, en met het mes in de rechterhand me moet verdedigen tegen een schurk die het op mijn Rodania gemunt heeft. Maar ik fiets hier in beschaafd land en trouwens, mijn Rodania die heb ik binnengebracht bij juwelier Degreeve. Retour verrekijker(tje) en ook retour een aantal pannen en mijn bestek alsof ik hier spek met eieren ging maken. Het keteltje van 0,5 l heb ik gehouden om een kop koffie te kunnen maken. Ja, die hoop bagage. Het heeft me op dag 1 mijn fietsvriendin gekost. Maar ik treur niet; mijn echte fietsvriendin zit thuis in 3520 en bewaakt er het huisje tegen indringers die het op mijn Rodania gemunt hebben, die volgens mij nog steeds bij juwelier Degreeve ligt. Ja, Boltenhagen heb ik gisteren niet gehaald en.... vandaag heb ik het gemist omdat ik de gps niet goed in het oog gehouden heb en ik op zeker ogenblijk merkte dat ik al 4 km eerder had moeten afslaan. En zo zit ik hier in het stadje Klütz voor een klavier te tikken. Ik moet dus even de klutz verloren hebben onderweg. Maar vandaag is het Pinksteren; zou de H Geest hier een hand in hebben? Ik ga van hier uit dan weer naar de kust om zo vandaag toch zeker in Ratzeburg te geraken en aan het echte ijzeren gordijn te beginnen. Tot nu toe bestond het gordijn uit de zee, en op een paar wachttorens aan de waterlijn na, is er hier niet veel meer van te merken. De meest opmerkelijke ontsnappingen naar het westen zijn destijds allemaal vanuit ergens aan de Oostzee begonnen; ik lees er af over in de Bikeline gids. Mijn fiets is beter uit het voorval van Greifswald gekomen; de dragers die ik nu heb zijn veel beter als die, die ik voorheen had. De achterdrager was destijds, en nu nog het beste wat er was, die houdt het wel denk ik. Dat ondanks dat mijn fiets moet teruggrijpen naar zijn eerste leven als mountain-bike. Ik heb hier soms 15 km aan een stuk door het woud moeten rijden over onverharde wegen, die nu dan wel droog waren, maar een tijd geleden blijkbaar heel modderig waren ,met veel diepe opgedroogde sporen als gevolg. Het stuurt moeilijk als het achterste wiel met de bagage erop in zo een spoor zit. Als je er dan uit wil geeft dat een enorme torsie op het frame en daar heb ik dan toch een beetje angst voor . Met de benen gaat het nog steeds goed. Ik rijdt op het vlakke meestal 38/16 en ook veel 46/18 , dit voor de kenners dan. Ze gezegd dat na het vreselijke onweer van gisteren het weer terug beter zou worden zodat ik ook terug in de tent kan. Het wordt tijd voor een kop koffie en dan terug de kust opzoeken. Ik hoop me binnen een paar dagen weer eens life te kunnen melden, als dat niet lukt zal mijn fietsvriendin-3520 nog wel eens iets posten. Computerhulp op afstand is helaas niet mogelijk. Maar liefde op afstand, over de grenzen heen.: dat moet kunnen. Dus, foert .. GSM rekening; het kan me niets schelen.
Ik ben dus vandaag om 10u vertrokken uit Borgerende. Heb er geslapen in het"maerchenpension".Je moet er maar eens op googelen.
Ik sliep er in ik weet niet welke themakamer. Ze was alleszins volledig in paars; tot het washandje toe en boven het bed hing een paarse hemel in voile.
Ik had gedacht tot in Boltenhagen te geraken maar ben letterlijk gestrand in Wohlenberg aan de kust. Ik heb in een verschrikkelijk onweer gezeten en moest daarenboven op de weg rijden omdat er voor de eerste keer eens geen apart fietspad was, ik heb zelfs mijn achterlicht op flikkeren moeten zetten.
Ik heb er een 2-kamer app. en de fiets staat in het halleke als ge binnenkomt.
Ik heb 83 km gereden met 270 hm. Veel wind en eerder op de dag ook al eens een bui gehad. Eerder op de dag in Wismar geprobeerd ergens op internet te geraken maar dat werd me steeds geweigerd.
Ik kan via de tablet niet in het blog schrijven. Lezen kan ik wel, een titel aanmaken ook, maar als ik wil schrijven , krijg ik geen klavier op het scherm.
Ik ben erg teleurgesteld dat ik niet in het blog kan met de tablet en ook dat ik haast nergens toegang krijg via een keybord
Morgen wil ik tot voorbij Lübeck , Ratzeburg ik hoop als het weer meezit, terug in de tent te slapen.
Vandaag 90 km gefietst bij 29° C. Gestrand in Borgerende in een hotel omdat er dreigend Gewitter op komst is. Ik ben serieus verbrand en kon mijn zonnecrème niet vinden omdat mijn tassen nog steeds een chaos en veel te zwaar zijn. Ik heb toch wel het een en het ander te veel bij.
Vanavond ga ik orde op zakenstellen en een deel van mijn bagage in een doos richting Zonhoven sturen.
Nog 2 dagen fietsten langs de kusttot Lübeck en dan richting zuiden.
Aan allen, gegroet van een zeer zonnige Oostzeekust, Ik zit hier nu in het Tourist office van van Barth. Ik heb gisteren uitstekend geslapen in Stahlbröde alwaar de ferry naar het eiland Rugen gaat. Ik ben vanmorgen om 06u45 opgestaan en het was weer 09u45 eer ik van de camping afreed. Dit duurt gewoon veel te lang, maar ik sleur dan ook zoveel mee. In mijn hoofd is het verre van chaos, maar in mijn tassen des te meer. Mijn slaapzak, tent en slaapmat kan ik nog aanwijzen, maar van de rest zou ik bij God niet meer weten waar het zit. Ik wil nu nog rijden , het is nu 16.00 u , tot in Ostzeeheilbad ZINGST. Er is daar een mooie camping aan de haven vertelde een Duitser me gisterenavond. Licht gestoord was die kerel; met een heel mooi gerenoveerde stalen Bianchi fiets uit de tijd van Gimondi , en met EEN VASTE PION van 46x17 en geladen met een tent groter dan de mijne, reed deze kerel de kust in de andere richting, Hij had slechts 2 achtertassen maar had ook alleen uitsluitend een voorrem. Echt remmen deed hij met de benen, zei hij. Het klinkt ongeloofelijk, maar ik heb hetzelf gezien, Vandaag, vanaf Stralsund, een heel mooie stad trouwens, heb ik geweldige kustpaden gehad. Ik hoop toch wel eens ergens Wifi te hebben,zodat ik eens een paar fotos kan tonen. Het mocht ook wel eens meezitten na die rotdag van gisteren. Aan de omgeving of aan het weer ligt het niet maar, zij die mij kennen weten dat ik en lichte voorliefde heb voor kasseien. Maar nu mag het wel even ophouden. Ik was gisteren even uitgeweken naar Greifswald stad, een oude universiteitsstad. Terwijl ik op een bank aan een ijsje zit te likken raak ik aan de praat met een vrouw waarvan het kind ook aan het ijs zat. Tot Stralsund zou ik nog wel halen, zei ze, het is wind mee, zoveel kende ze wel van de natuurelementen. "Aber immer dieses" zei ze, en ze wees met de punt van haar schoentje naar van die voorhistorische kasseien op de grond voor ons. En voor ik goed en wel de stad uit was gebeurde het noodlot: mijn rechter voortas raakte de spaken. Bij nader inzien bleek de lowrider afgebroken te zijn, na weer zo een dreun van een oersteen. Ik de tranen achtewege gelaten, maar ik voelde me even zoals Miriam Kytir; en wat nu ? en wat nu ? Geluk dat ik in zo een grote stad was; bij de derde fietsenmaker had ik beet: een nieuw stel lowriders voor 25 euro. Een prikje , maar tijd was er niet. Ik mocht wel gereedschap lenen. Ik op het binnenkoertje aan de slag en vijf kwartier later was de klus geklaard. Het gereedschap was minder: ik moets sleuteltje 7 gaan halen om een moertje 8 tegen te houden en het inbusje 3, dat had hij volgens mij van Ikea omdat het bij het kinderstoeltje zat van die kleine peuter die de hele tijd op mijn vingers zat te kijken. Alsof hij zonder woorden wou zeggen: dit kan mijn opa in de "werkstatt" toch beter, Hij is volgens mij toch bijgedraaid toen ik er na die vijf kwartier mijn tassen terug aangehangen heb en terug vertrok over de heirbanen van hier. Ik was na 67 km toch veel te laat op de camping en toen ik om bijna acht uur naar de haven ging om iets te eten, was bijna alles dicht. Ze zou me nog wat maken, zei een vrouwtje aan zo een eetteentje op de kade. Een bord met gerookte zalm en gebakken aardappelen met veel "groensels". Met een halve liter bier koste 8,5 euro. Ze liet de rolluiken naar beneden en bracht me nog een halve liter bier en ze was weg . Het kwam dus toch nog goed met de dag. Ik had me vooraf toch wat meer moeten verdiepen in de Multimedia- en communicatiewereld, maar ik heb plannen om dat volgende winter te doen. Of toch niet, want dan moet ik schilderen.
Aan allen een goede morgen, Ik zit hier in het tourist office van Seebad Lubmin aan de monding van de Peeneström. Heb vanacht voor het eerst in de tent geslapen; om 21u15 erin gekropen en om 06u30 opgestaan. Tjiens, toen ik nog werkte stond ik soms later op. Goed geslapen en om 9u45 terug vertrokken. Zes WASA koeken gegeten en 2 keer koffie gezet. Maar routine zit er duidelijk nog niet in. Even over gisteren; zoals je reeds gehoord heb was de Wifi zwak, Maar eerlijk gezegd ; ik heb liever zwakke Wifi en sterke benen dan omgekeerd. En sterke benen had ik, want 100 km reed ik tussen 8u30 en 17u. De eerste 40 km, dwars door Usedom, tot aan de Poolse grens had ik wind vanachter. Toch steeds oppassen, want hier in het binnenland verandert de weg soms opeens van super asfalt naar een kasseistrook die 5 sterren waard is. Het zal wel Cultureel Erfgoed zijn maar het is een marteling voor het materiaal, Ik heb ook een lichte spierverrekking opgelopen aan de rechterbovenarm. In Dusseldorf was de lift kapot om op het perron te komen; ik heb de fiets dan moeten dragen op de trappen.Ik heb nadien dan nog een vrouw geholpen met rechts haar koffer en links mijn tent, slaapmat en slaapzak en zo is het gebeurd. Mooie fietspaden zijn het wel al is het net achter de duinen in het bos enorm op en neer; 24x32 heeft mij gisteren meernaals over de top gesleurd. Heel veel fietsers ook, voor trekkers met nagebrachte bagage en soms ook enkele met tent en al. Zelfs een tandem-ligfiets gezien met een Bob-yak. Nooit eerder gezien en van in de verte leek het meer op een bob-slee met aanhangertje, O ja, een fietsvriendin heb ik ook ..... gehad. Heel even toch voor anderhalve km. Ze kwam uit Berlijn en had net verteld dat ze het koud gehad had de voorbije nacht ondanks dat ze steeds meer had aangetrokken in de slaapzak. Ik wou haar net gaan vertellen dat ze beter in lingerie in de slaapzak zou kruipen, toen er weer zo een ellendig steile bult aankwam. En toen gebeurde het; ik werd los uit het wiel gereden door das mädchen. Volgens mij is ze blijven doorpraten tot ze merkte dat ik er niet meer was. Ze keek nog even om, zette nog een tandje bij en werd steeds kleiner tot ze opeens weg was, Wat kunnen vrouwen soms toch meedogenloos zijn om je daarna genadeloos af te slachten. Ik troost me met de gedachte dat het aan mijn hoeveelheid bagage lag, want mijn helm heb ik steeds opgehouden!!!! Ik heb het eiland Usedom gisteren in Wolgast verlaten omstreeks 16u. Over een enorme ophaalbrug met contragewichten bijna zo groot als het 16-meter gebied van een voetbalveld. Je moet er maar eens op Googelen. Vandaag hoop ik ergens te stranden voor Stralsund. Het is schitterend weer zodat ik ook iets langer kan doorgaan, want op negen uur in bed is ook maar niks. En ja, die fietsvriendin komter misschien nog wel , al hoop ik dat ze dan toch iets freler is en wat minder buskruit in de kuiten heeft .
tot later en groetjes van iemand die het helemaal naar zijn zin heeft.
Internet laat Marcel in de steek, dus heeft hij mij als hulplijn opgeroepen.
Gisteren heb ik hem om 5h50 in Aken op de trein gezet. Hij is na een lange dag goed aangekomen aan de Poolse grens.
Vandaag is hij aan het echte werk begonnen: 100 km gefietst met 350 hoogte meters. Niet slecht als opwarmer ! Zijn tentje heeft hij opgezet in Freest. Hij heeft toch wel geluk dat de weergoden hem gunstig gezind zijn en nog enkele dagen gaan blijven.
Hopelijk lukt het hem morgen om zelf iets online te zetten.
Ik heb deze nacht zeer slecht geslapen. De spanning neemt nu echt wel toe. Het leek wel een vorm van "hyperventilerende brains"; je denkt aan het ene, schiet verder naar het andere enz. Te gek eigenlijk, maar toch genoeg om de slaap niet te kunnen vatten. Ik ga toch de raad van Roger opvolgen, en de inhoud van de voortassen verplaatsen naar de achtertassen. Dus lichtere voortassen om zo een minder zwaar sturende fiets te krijgen en om de low-riders een beetje te ontzien. Eén ervan is trouwens al gerepareerd en Anita haar low-riders wil ik ook niet inpalmen. Hopelijk brengt de voetbalmatch Genk - Anderlecht wat ontspanning mee. Ik wil op voorhand Rita en Ivo bedanken voor de uitnodiging om de match te volgen vanuit hun bussiness seats. Het wordt ongetwijfeld gezellig en lekker.
De laatste dagen vragen er steeds meer mensen of ze aan de hand van het blog mij kunnen volgen waar ik zit. Ik vertrek met de trein van Aken naar Dusseldorf, vandaar naar Stralsund in het uiterste noorden, om vandaar naar Anklam te sporen. Vandaar fiets ik zoals eerder gezegd naar de Pools- Duitse grens op Usedom. Daar begint mijn eigenlijke tocht; eerst langs de Oostzeekust tot Lübeck. Dan gaat het zuidelijk langs de vroegere grens tussen Oost- en West Duitsland. Deze grens is vandaag op een kaart makkelijk terug te vinden en te volgen: zij wordt gevormd door de Westelijke grens van de volgende Duitse deelstaten. In volgorde zijn dat : Mecklenburg Vorpommern , klein stukje Brandenburg , Sachsen Anhalt , Thuringen en Sachsen . Het eindpunt ligt bij het vroegere 3-landenpunt BRD /DDR / Tsjechoslowakije. Momenteel het gemeenschappelijk punt van de deelstaten Sachsen, Beieren en Tsjechiê. Terugkomen doe ik met de trein vanuit het Beierse stadje" Hof" Met een kaart van Duitsland erbij, moet dat makkelijk te volgen zijn.
Ik wil ook nog iets vertellen over waarom ok juist deze tocht wil doen. Gezien mijn geboortejaar 1951, heb ik de opdeling van Duitsland in Oost en West, in het jaar 1949 , niet meegemaakt. Waar ik wel nog herinneringen aan heb is de bouw van de Berlijnse Muur. Het was 1961 , ik was 10 jaar , zat ik Beringen op het College op het vierde leerjaar bij Meester Vints en hoorde op de speelplaats door de luidsprekers het nieuwsbericht waar gemeld werd dat de DDR begonnen was een muur te bouwen rond het Westelijk deel van Berlijn. Een paar jaar later in 1963 , zie ik mijn vader nog aandachtig en gespannen naar de TV kijken, die ze na lang sparen eindelijk hadden kunnen kopen. Tijdens een toespraak van Pres. Kennedy , in West Berlijn op bezoek bij Willi Brandt, hoor ik hem zichzelf "ein Berliner" noemen. Mijn vader was bang dat er een nieuw "conflict" op gang kwam. Zover kwam het gelukkig niet , maar het duurde toch tot 1989 eer de Muur gesloopt werd en het Ijzeren Gordijn opengetrokken werd. Nu, zoveel jaar later wil ik wel eens zien wat er nog rest van die van die moordende grens. Wie weet hoeveel er het leven lieten tijdens hun vluchtpoging naar het Westen, op zoek naar een beter leven.
Ik hoop ook dat de gezondheid van mijn moeder stabiel blijft. Ik wil Anita nu al bedanken voor de talrijke keren dat ze bij haar op bezoek zal gaan en haar deel van de was te doen. Dit wordt volgende winter gecompenseerd als ik het huis aan de binnenkant een opfrisbeurt zal geven.
Verder hoop ik maar dat mijn Cannondale uit 1990 standhoudt. Hij heeft al een leven als mountain-bike achter de rug. Ik heb hem laten herlakken en geef hem nu een tweede leven als trekkingfiets. Ik heb hem met zeer veel zorg en precisie terug opgebouwd en aangekleed als randonneur. Hij ziet er echt nagenoeg nieuw uit en hij loopt prima. Je moet alle een specialist kenner zijn om te zien dat het eigenlijk een "oldtimer" is. Ik had de keuze uit meerdere van mijn fietsen om deze tocht te maken, maar deze ligt mij toch nog altijd het beste.
Aan onze twee zonen, ze wonen allebei een eind weg, wil ik nog zeggen ; spijtig dat ik de volgende 4 weken geen beroep kan doen op "hulp op afstand inroepen en toestaan ". Om dan te zien hoe, met mijn handen gekruist, elke IT-hindernis genomen werd. Pa zal het nu zelf moeten doen met zijn mini-tablet.
Mijn volgende blogs zullen veel, veel korten zijn. Excuseer mij nu al voor de onvermijdelijke tikfouten want zo een klavier van een mini-tablet is echt gemaakt voor kleutervingertjes.
Ik heb al heel mijn leven graag gefietst en heb daar nu eindelijk meer tijd voor. Vandaar deze fietstocht. HOERA !!!
vrijdagavond 22.00 uur en ik ben klaar. Maandag morgen om 05u45 vertrekt in Aken de trein naar het uiterste Noord-Oosten van Duitsland. Zonder vertragingen zou ik om 15u30 in Anklam moeten zijn. Dan nog een 15 km fietsen om op het Oostzee-eiland "USEDOM" te geraken. Usedom is voor de helft Duits en voor de helft Pools. Op dinsdag fiets ik naar kust tot aan de Poolse grens en vandaar begint alles; 1600 km tot Tsjechië. Er wachten eerst 420 km Oostzeekust en dan gaat het naar het zuiden. Ik ben wel verwonderd van het totale gewicht op wielen; de fiets weegt 15,5 kg en de bagage weegt 30 kg. En ja, .... de bidons waren nog leeg. Zaterdag de tuin nog eens onder handen nemen en 's avonds nog een familiebijeenkomst. Zondag namiddag nog naar Genk- Anderlecht; deze uitnodiging voor een "business seat" konden wij toch niet afslaan. Volgend bericht zou van aan de Oostzee moeten komen.
