Internet laat Marcel in de steek, dus heeft hij mij als hulplijn opgeroepen.
Gisteren heb ik hem om 5h50 in Aken op de trein gezet. Hij is na een lange dag goed aangekomen aan de Poolse grens.
Vandaag is hij aan het echte werk begonnen: 100 km gefietst met 350 hoogte meters. Niet slecht als opwarmer ! Zijn tentje heeft hij opgezet in Freest. Hij heeft toch wel geluk dat de weergoden hem gunstig gezind zijn en nog enkele dagen gaan blijven.
Hopelijk lukt het hem morgen om zelf iets online te zetten.
Ik heb deze nacht zeer slecht geslapen. De spanning neemt nu echt wel toe. Het leek wel een vorm van "hyperventilerende brains"; je denkt aan het ene, schiet verder naar het andere enz. Te gek eigenlijk, maar toch genoeg om de slaap niet te kunnen vatten. Ik ga toch de raad van Roger opvolgen, en de inhoud van de voortassen verplaatsen naar de achtertassen. Dus lichtere voortassen om zo een minder zwaar sturende fiets te krijgen en om de low-riders een beetje te ontzien. Eén ervan is trouwens al gerepareerd en Anita haar low-riders wil ik ook niet inpalmen. Hopelijk brengt de voetbalmatch Genk - Anderlecht wat ontspanning mee. Ik wil op voorhand Rita en Ivo bedanken voor de uitnodiging om de match te volgen vanuit hun bussiness seats. Het wordt ongetwijfeld gezellig en lekker.
De laatste dagen vragen er steeds meer mensen of ze aan de hand van het blog mij kunnen volgen waar ik zit. Ik vertrek met de trein van Aken naar Dusseldorf, vandaar naar Stralsund in het uiterste noorden, om vandaar naar Anklam te sporen. Vandaar fiets ik zoals eerder gezegd naar de Pools- Duitse grens op Usedom. Daar begint mijn eigenlijke tocht; eerst langs de Oostzeekust tot Lübeck. Dan gaat het zuidelijk langs de vroegere grens tussen Oost- en West Duitsland. Deze grens is vandaag op een kaart makkelijk terug te vinden en te volgen: zij wordt gevormd door de Westelijke grens van de volgende Duitse deelstaten. In volgorde zijn dat : Mecklenburg Vorpommern , klein stukje Brandenburg , Sachsen Anhalt , Thuringen en Sachsen . Het eindpunt ligt bij het vroegere 3-landenpunt BRD /DDR / Tsjechoslowakije. Momenteel het gemeenschappelijk punt van de deelstaten Sachsen, Beieren en Tsjechiê. Terugkomen doe ik met de trein vanuit het Beierse stadje" Hof" Met een kaart van Duitsland erbij, moet dat makkelijk te volgen zijn.
Ik wil ook nog iets vertellen over waarom ok juist deze tocht wil doen. Gezien mijn geboortejaar 1951, heb ik de opdeling van Duitsland in Oost en West, in het jaar 1949 , niet meegemaakt. Waar ik wel nog herinneringen aan heb is de bouw van de Berlijnse Muur. Het was 1961 , ik was 10 jaar , zat ik Beringen op het College op het vierde leerjaar bij Meester Vints en hoorde op de speelplaats door de luidsprekers het nieuwsbericht waar gemeld werd dat de DDR begonnen was een muur te bouwen rond het Westelijk deel van Berlijn. Een paar jaar later in 1963 , zie ik mijn vader nog aandachtig en gespannen naar de TV kijken, die ze na lang sparen eindelijk hadden kunnen kopen. Tijdens een toespraak van Pres. Kennedy , in West Berlijn op bezoek bij Willi Brandt, hoor ik hem zichzelf "ein Berliner" noemen. Mijn vader was bang dat er een nieuw "conflict" op gang kwam. Zover kwam het gelukkig niet , maar het duurde toch tot 1989 eer de Muur gesloopt werd en het Ijzeren Gordijn opengetrokken werd. Nu, zoveel jaar later wil ik wel eens zien wat er nog rest van die van die moordende grens. Wie weet hoeveel er het leven lieten tijdens hun vluchtpoging naar het Westen, op zoek naar een beter leven.
Ik hoop ook dat de gezondheid van mijn moeder stabiel blijft. Ik wil Anita nu al bedanken voor de talrijke keren dat ze bij haar op bezoek zal gaan en haar deel van de was te doen. Dit wordt volgende winter gecompenseerd als ik het huis aan de binnenkant een opfrisbeurt zal geven.
Verder hoop ik maar dat mijn Cannondale uit 1990 standhoudt. Hij heeft al een leven als mountain-bike achter de rug. Ik heb hem laten herlakken en geef hem nu een tweede leven als trekkingfiets. Ik heb hem met zeer veel zorg en precisie terug opgebouwd en aangekleed als randonneur. Hij ziet er echt nagenoeg nieuw uit en hij loopt prima. Je moet alle een specialist kenner zijn om te zien dat het eigenlijk een "oldtimer" is. Ik had de keuze uit meerdere van mijn fietsen om deze tocht te maken, maar deze ligt mij toch nog altijd het beste.
Aan onze twee zonen, ze wonen allebei een eind weg, wil ik nog zeggen ; spijtig dat ik de volgende 4 weken geen beroep kan doen op "hulp op afstand inroepen en toestaan ". Om dan te zien hoe, met mijn handen gekruist, elke IT-hindernis genomen werd. Pa zal het nu zelf moeten doen met zijn mini-tablet.
Mijn volgende blogs zullen veel, veel korten zijn. Excuseer mij nu al voor de onvermijdelijke tikfouten want zo een klavier van een mini-tablet is echt gemaakt voor kleutervingertjes.
Ik heb al heel mijn leven graag gefietst en heb daar nu eindelijk meer tijd voor. Vandaar deze fietstocht. HOERA !!!
vrijdagavond 22.00 uur en ik ben klaar. Maandag morgen om 05u45 vertrekt in Aken de trein naar het uiterste Noord-Oosten van Duitsland. Zonder vertragingen zou ik om 15u30 in Anklam moeten zijn. Dan nog een 15 km fietsen om op het Oostzee-eiland "USEDOM" te geraken. Usedom is voor de helft Duits en voor de helft Pools. Op dinsdag fiets ik naar kust tot aan de Poolse grens en vandaar begint alles; 1600 km tot Tsjechië. Er wachten eerst 420 km Oostzeekust en dan gaat het naar het zuiden. Ik ben wel verwonderd van het totale gewicht op wielen; de fiets weegt 15,5 kg en de bagage weegt 30 kg. En ja, .... de bidons waren nog leeg. Zaterdag de tuin nog eens onder handen nemen en 's avonds nog een familiebijeenkomst. Zondag namiddag nog naar Genk- Anderlecht; deze uitnodiging voor een "business seat" konden wij toch niet afslaan. Volgend bericht zou van aan de Oostzee moeten komen.
