Het zit me eigenlijk al jaren dwars. Ik houd erg van dieren en eigenlijk vind ik dat ik vegetariër zou moeten zijn. Maar ik heb een groot probleem, namelijk: ik ben dol op vlees!
Wij zijn echte vleeseters, onze beiden families. Dus zo ook onze zonen. Toen we nog als een gezin woonden, gingen er heel wat karbonaadjes doorheen. Het liefst twee per persoon per dag.
Maar laatst belde de oudste. Heel verhaal, hij is zeer geïnteresseerd in voeding, sport veel en leeft heel gezond. Eigenlijk alle drie mijn zonen wel, maar hij heeft besloten op zijn dertigste (zo zie je maar weer, het kwartje kan zomaar vallen) weer te gaan studeren en wel diëtetiek en voedingsleer. Helemaal trots zijn we en vooral omdat hij er ook zo'n zin in heeft en eindelijk iets gaat leren waar hij ook veel interesse in heeft. Maar, daar kwam het hoor: ' ik eet ook al een half jaar bijna geen vlees meer'. Zo tussen neus en lippen door. Oké! 'Zo slecht voor het milieu en heel ongezond ook hoor mam, weet je wat ze allemaal in die kippen spuiten? En zo zielig, die kippen in zo'n hokje.' Geen speld tussen te krijgen, allemaal waar. En het knaagt aan me, krijg steeds meer weerzin tegen vlees eten, maar ik vind het toch nog steeds zoooo lekker.....
Mijn jongste zoon: 'wij eten minder vlees, twee keer in de week vegetaries'.
Het knaagt verder. Twee van mijn kinderen die verstandiger omgaan met milieu en dier en welzijn , dan ik, hun moeder. Schandalig gewoon!
En toen kwam dat filmpje van die slachthuizen, dat walgelijke filmpje wat ik niet wilde zien,maar waar ik toch flitsen van meekreeg, omdat het overal te zien was. Er veel over nagedacht. Oke, ik word geen vegetarier, maar het besluit is gevallen: ik eet geen vlees meer van dieren die in hokjes hebben gezeten. Dat lijkt me een mooi begin. En misschien gaat dat ooit nog over in vegetariër zijn. Maar dat denk ik niet, eerlijk gezegd. Maar als iedereen twee dagen in de week geen vlees zou eten, zou dat al heel veel helpen. Dus als we nou met zijn allen??
