Daar lagen ze op mijn snijplank op mijn aanrecht. De drie slachtoffers die ik diezelfde ochtend uitgekozen had om op te eten. Ik heb er een tijdje naar staan kijken. Het blijft rot voelen. Wie ben ik om te beslissen dat deze dieren dood moeten? Maar dan bedenk ik me dat ik dan gewoon echt vegetarier zou moeten worden. En alhoewel ik denk dat die stap steeds dichter bijkomt, ik ben nog niet zover. Ik vind vlees gewoon echt tè lekker. Maar ik denk wel dat het goed zou zijn als iedereen die vlees eet, op deze manier vlees zou eten. Want je bent je er nu wel heel bewust van. Als ik een kippepoot bij de slager in mijn karretje laat belanden, denk ik helemaal niet aan een levend dier. Dan denk ik aan de lekkere kruiden die ik erbij ga gooien als ik m in de pan heb liggen. En hoe lekker het zal smaken. ik zucht, slijp mijn mes en ga mijn kippetje snijden. De poten eraf...het bot kraakt, ik griezel ervan. Raar dat ik dat met een kip van de slager niet heb. Vleugeltjes eraf......nekje......fileetjes.....er zit niet veel vlees aan. Deze kippen hebben rond lopen rennen met een wormpje, gras gegeten in onze grote tuin. Daar zit niet veel vlees aan. De tweede kip gaat al gemakkelijker. Zou het toch wennen? Ik roerbak de filet en braad de poten. Het smaakt anders dan een winkelkip. Het vlees is steviger, het heeft meer structuur. We gaan ervoor. Woensdag is er weer markt en dan halen we nog meer vleeskuikens. We laten ze wel wat langer lopen, besluiten we. Het smaakt goed, een biokip.
Reacties op bericht (1)
30-04-2017
Goed plan!
Je eet nu verantwoord vlees van een kip, die een goed leven heft gehad. Ik kan me heel goed voorstellen dat de eerste kip beroerd voelt, maar het went snel. Het eerste zwijn was ook eng.
Ik koop mijn vlees bij de slager ipv bij de supermarkt. Hij bestaat dit jaar 30 jaar en nu hebben ze een spaaractie dat je naar de boerderij kan waar hij de koeien vandaan heeft. Vind ik heel goed, want dan kan je zien hoe de koeien leven.
