The end of your comfortzone is the beginning of something bigger
23-06-2014
Nieuwsgierig
Ik heb geen idee hoe ik deze blogtekst het best kan openen, dus start ik maar met een gemeend welkom.
Enkele dagen geleden waagde ik het er eindelijk op. Ik stuurde mijn gedichtenbundel op naar een uitgeverij. Enkele uurtjes later kreeg ik een mail met verdere informatie en een stevige portie geduld, want enkele weken/maanden wachten op een beoordeling en eventuele mogelijkheid tot publicatie, is normaal. Toen ik daarstraks op mijn gsm keek, had ik een gemiste oproep en een voicemail berichtje. Ik beluisterde het en ja... bleek dat de uitgeverij gebeld had. De vrouw aan de telefoon vertelde me dat ik haar op dit nummer niet kon bereiken, maar dat ze later op de dag nog eens zou terugbellen. De hele dag geen telefoontje meer gehad. Ik ben echt ontzettend zenuwachtig en nieuwsgierig. Hadden ze niet gezegd dat enkele weken wachten echt normaal is? Hadden ze niet gezegd dat ze gingen terugbellen? Ik zit nog niet eens in het echte cultuurwereldje, en ik vind het nu al onzeker en gevaarlijk, bijna onbetrouwbaar. Maar tegelijk ook erg spannend en ik hunker naar meer. Al weet ik als geen ander dat ik heel optimistisch en realistisch moet blijven. Ik probeer me rustig te houden, maar in deze situatie is dat zeer moeilijk. Ik hoop dat dit misschien het begin van iets groots is... Al moet ik echt stoppen met zweven. Het moet. Dromen zijn goed, gezond en ontzettend idealiserend. Maar soms is een flinke portie optimisme een zekere must. Laat ons hopen. Dankjewel voor deze kans. Dank U. Bedankt om me dit moment te gunnen, ik probeer hier verder zoveel mogelijk uit te halen, te leren. Laat ons hopen...
Vandaag val ik gewoon meteen met de deur in huis: Ik had een rotdag!
Weten jullie... Ik heb al zolang een droom... Enkele dagen geleden kwam ik zelfs zoo dichtbij... Maar neen, helaas. Vandaag kwam ik erachter dat er een probleempje is... Ik vertrek op reis... Droom naar de vaantjes... Herbeginnen van nul... Momenteel zie ik in deze ervaring echt niets positiefs... Hopelijk raak ik er in de toekomst wat wijzer uit... Toch bedankt voor die leuke herinnering... Want ik was o zo dichtbij... Ondanks het stomme einde van heel deze ervaring... Dank ik U voor de kansen die ik kreeg... Volgende keer doe ik het beter, hoop ik.
Oh wat klinkt dat weer cliché. Gisteravond schreef ik een microverhaal. Voor mensen die niet echt vertrouwd zijn met deze benamingen, een microverhaal bestaat (in dit geval) uit een kort verhaal van 500 woorden. Enkele afspraken die ik voor mezelf maakte voor ik het schreef: beginnend, beschrijvend verhaal, spannend, open einde, social media. En toen begon ik er aan....
Tragische
herinnering
Verveeld
keek ik om me heen.Weeral eens alleen
thuis.Ik liep naar de keuken.Onderweg stootte ik met mijn heup tegen de
eettafel.De krant, die op het hoekje
van de tafel lag, viel op de grond.Op
de opengevallen bladzijde stond een groot, rood hart.Nieuwsgierig raapte ik de krant van de
grond.Ontmoetingssite Loveskills
gevaarlijker dan verwacht, las ik bovenaan de bladzijde.Met grote ogen las ik de rest van het
artikel.Hoe verder ik in het artikel
gezogen werd, hoe harder ik moest lachen.Mannen die met jonge meisjes afspreken en ze dan verkrachten?Komaan, dat geloof je nu toch zelf niet?!
Bulderend
van het lachen nam ik mijn smartphone uit mijn broekzak en zocht de site even
op.En ja hoor, ik vond m.Meteen maakte ik een profiel aan en voegde er
een leuke foto bij.Nog steeds
giechelend om het krankzinnige artikel, nam ik een caffé latte uit de koelkast
en zette me op de bank.Plots voelde ik
mijn telefoon trillen.
Mike:
Hé knappe meid!
Ik
voelde de kriebels in mn buik al komen.Zonder na te denken antwoordde ik hem:
Jij: Hey
daar!
Mike: Hoe
heet je?
Jij: Nienke.
Mike: Wat
een mooie naam!Woon je ook in Antwerpen
dan? X
Jij: Ja,
jij ook?
Mike: Ja
binnen een kwartiertje aan de Starbucks Liefie? Ik wacht je daar op. X
En toen
was hij weer offline.Wat was ik
verliefd en wat was hij lief voor me geweest!Ik ritste nog snel mijn portemonnee en wat muntjes van te tafel en
huppelde de deur uit.
Tien
minuten later stond ik daar, in Antwerpen.Geen Mike te bespeuren.Ik opende
de app.Mike was online
Jij: Hé,
waar ben je nou? X
Mike: Lach
eens lief dan x
Ik lachte.Waarom vroeg hij dat nou?Oh, wat was ik verliefd
Mike: Kijk
achter je ;)
Mijn
hart maakte een driedubbele salto en mijn buik wist even niet waar hij het had.Wat was hij knap!Hij kwam naar me toe en drukte zijn lippen op
de mijne.Terwijl hij me van de grond
tilde als een echte prinses nam hij me mee naar een afgelegen plekje, ik vond
het best wel spannend.Gretig verkende
hij mijn lichaam.Ik vond het fijn.
Na een
tijdje begon Mike me zo hard tegen zich te drukken, dat het pijn deed.Hij trok mijn truitje los, trok aan mn
haren Ik wist meteen dat ik moest zien
weg te komen.Ik gaf Mike een harde trap
in zn middel en liep zo hard ik kon.Met enkel een broek en een bh aan, liep ik, zo hard ik kon, weg.Mike achtervolgde me.Ik was zo bang
Ik kreeg
vreemde blikken toegeworpen, maar dat kon me niet schelen.Ik voelde Mikes hete adem in mijn nek en
besloot snel naar rechts te draaien.Ik
draaide, zag lichten, ik weet niet juist een tram ofzo.Ik dacht terug aan die krant.En verder weet ik niets meer.Niets.
Ik heb er voortdurend last van... Dagdromen... Het liefst van al zou ik ze allemaal waar maken, maar kan dat wel? Weet je, soms moet je niet denken of iets kan of niet kan. Volg je hart. Ik zou later zo graag een echte schrijfster worden. Les geven aan de hoge school, toekomstige schrijvertjes opleiden. Zelf boeken schrijven, de enige echte, prachtige culturele wereld proeven. Helaas zijn er maar heel weinig mensen die het echt maken in die wereld. Maar zie je me opgeven? Neen. Ik blijf vechten, hoe hard de commentaren ooit ook zullen zijn. Ik ga vechten. Werken aan de toekomst, blijven dromen, geloven... want dit is wat ik echt wil. Echt willen.
Wanneer donkere, kwade gedachten het overnemen van de vrolijke
Kijk dan terug
Wanneer lichte, vrolijke gedachten het overnemen van de kwade
Kijk dan vooruit
Wanneer je niet weet welke gedachten de jouwe zijn
Wees dan even stil en kijk Of dit wel is wat je werkelijk wil
Exact 42 dagen geleden verliet je ons. En we missen je. De hele familie was jouw eigendom. Nu je er niet meer bent, valt ze gewoon uit elkaar. Je twee kleinzonen waren elkaar bijna aan het uitmoorden gisteren. Lieve Vava, je hebt het toch gezien? Jij was altijd diegene die ze kon doen stoppen. Maar gisteren was je er niet. De laatste jaren was je steun minder goed zichtbaar, maar ze was er wel. Nu voel ik die steun nog steeds, maar het is niet hetzelfde. Ik weet dat je in me gelooft. Net zoals je gelooft in onze familie. Maar lieve Vava, wat moet ik doen? Ik kan onmogelijk partij kiezen tussen mijn eigen vader en mijn nonkel. Dat kan ik niet. Hoe is het ooit zo ver kunnen komen? We waren een fantastisch hechte familie en nu... Ik mis je aanwezigheid, net zoals elke dag. Je was als een tweede papa voor me. Lieve Vava, rust zacht. Laat die rust je hart bereiken en straal vrede uit. Laat ze ook daarboven al je talenten proeven. Want jij, bent toch echt wel de beste.
Lieve Vava
Als een schitterende ster aan de hemel word je nu herdacht heel fragiel, kwetsbaar en zacht
Wanneer het donker wordt, en Jij verschijnen mag zullen we aan je denken
Voor zover ik weet is het leven best ingewikkeld. Nu, begrijp me niet verkeerd. Overlaatst had ik nog een groepsgesprek over 'woede'. Hoe je je moet beheersen, hoe je met sommige situaties omgaat, enzoverder. Heb ik daar een vreemde antwoorden gehoord zeg! Je zou meteen zelfmoord plegen moest je erbij geweest zijn! Ik bedoel, 'derop kloppen' is zelfs niet meer van deze tijd. Neen, vandaag de dag knallen we elkaar gewoon neer. Kwam ik aan het woord. "Je kan woede ook verstandig gebruiken. Zo kan je bijvoorbeeld iets ontzettend negatief omzetten in iets positief. Ik geef nu maar een simpel voorbeeld. Een schrijver kan door een slecht verleden, of een slechte dag bijvoorbeeld een heel boek schrijven over zijn gedachten en deze omzetten in een verhaal. Het boek valt enorm in de smaak bij de mensen, en dus maakt hij ondanks het slechte verleden, toch iets positiefs van het gebeuren." Ik kreeg applaus. Maar komaan, laat me nu even heel egocentrisch zijn, ik heb toch gelijk? Wat is er mis met deze stomme wereld? Zo hadden we ook een gesprek over het scheppingsverhaal. Sorry, maar wie zo', teksten al niet door een roze bril kan bekijken, moet echt in therapie. Hier ga ik het bij laten vandaag. Rise and shine! Geniet van je weekendje!
Wauw, slechts 3 dagen online en al 35 bezoekers! Dat moet echt een record zijn!! Just kidding. Ik ben al blij dat er misschien wel één iemand is die mijn stomme teksten leest. Ik vind het anders best fijn om af en toe tekstjes te posten. Je kan er maar geniet of wat ontspanning van hebben, denk ik dan. Ach weet je, vaak heb je de neiging van je nogal 'humeurig' te gaan gedragen. En als het dat niet is lijk je wel depressief. Of dat is toch wat je jezelf wijs maakt. De eerste volgende keer dat je je slecht voelt, lach dan gewoon een keer. Of weet je wat? Doe het nu! 3... 2... 1... SMILE!!! En? werk het? Lach je? Zie je wel! Je kan het! Het is niet moeilijk. Gewoon even die stap durven zetten. Say Cheese! Fromage! Haha, sorry. Appelsieeeenn! Spaghettiiiii! Sexyyyy! Hebben jullie nog leuke/handige trucjes? Laat het me even weten! Niet vergeten.... LACHEEENN!!
Wat ben ik weer ontzettend snugger vandaag. Heb ik een heel uur zitten werken aan een tekst, en nu ben ik hem kwijt. Dit Blondje hier drukte op de verkeerde knop. Serieus, ik gooi m'n laptop zo uit het raam!!
Wat ik eigenlijk aan het vertellen was in die tekst... waren beschrijvingen over gevoelens die ik heb voor een jongen, Mats. Maar dat leg ik jullie dan later nog wel eens uit. Want eerlijk, ik ben doodop. Wel geef ik jullie graag een kleine "quote" mee.
"Don't wait for someone to bring you flowers. Plant your own garden and decorate your own soul.''
Wat ik bedoel is, wie je ook tegenkomt, wat er ook gebeurt, verwacht niet teveel van hen. Niemand kent jou beter dan jijzelf. Maak jezelf gelukkig. Verwen jezelf door elke dag te starten met een brede glimlach en een goede gedachte achter elke gebeurtenis die je te wachten staat. Je leeft tenslotte maar één keer. Of dat is toch wat de wetenschap je wijs maakt.
Beste lezer, nieuwsgierig persoon, of levensgenietertje
Bij deze heet ik u van harte welkom op mijn blog. De bedoeling van deze blog is of zou toch moeten zijn dat ik langs deze weg jullie mijn verhalen vertel, maar ook jullie verhalen lees. Dit houdt concreet in dat enige vragen, berichten, of gewoon leuke quotes altijd welkom zijn, al dan niet anoniem. Verder zou ik langs deze weg ook andere mensen willen leren kennen met een beetje dezelfde levensvisie als ik. Bij deze wens ik jullie allen heel veel leesplezier toe!
Je kan het! Het is niet moeilijk. Gewoon even die stap durven zetten. Say Cheese! Fromage! Haha, sorry. Appelsieeeenn! Spaghettiiiii! Sexyyyy! Hebben jullie nog leuke/handige trucjes? Laat het me even weten! Niet vergeten.... LACHEEENN!!
Dit Blondje hier drukte op de verkeerde knop. Serieus, ik gooi m'n laptop zo uit het raam!! 
