The end of your comfortzone is the beginning of something bigger
24-06-2014
Wauw...
Vandaag kies ik ervoor om een keer niet eerst hallo te zeggen, iedereen welkom te heten... daar ben ik veel te opgewonden voor.
Ik kreeg vandaag dus telefoon... Van de uitgeverij. En ja... concrete plannen worden gemaakt... Een boek, vol gedichten, van mij, wordt in productie gesteld. Honderdduizend vragen overvallen me. Heeft u nog materiaal? Welke kleuren had u in gedachten? Omslagfoto? Pagina-indeling? ? ... Ik ben totaal stomverbaasd. Het gaat opeens allemaal zo snel. Ik word overdonderd met afspraken, contacten, wauw... Ik ben benieuwd wat de literaire wereld me nog te bieden heeft. Of ik hem, natuurlijk. Ik dank U voor het vertrouwen en de kansen die ik krijg. Ik ben U zo ontzettend dankbaar. Geen woorden kunnen beschrijven hoe ik me nu voel. Compleet gelukkig, hongerig, ongeduldig, nieuwsgierig. Zoiets...
Ik heb geen idee hoe ik deze blogtekst het best kan openen, dus start ik maar met een gemeend welkom.
Enkele dagen geleden waagde ik het er eindelijk op. Ik stuurde mijn gedichtenbundel op naar een uitgeverij. Enkele uurtjes later kreeg ik een mail met verdere informatie en een stevige portie geduld, want enkele weken/maanden wachten op een beoordeling en eventuele mogelijkheid tot publicatie, is normaal. Toen ik daarstraks op mijn gsm keek, had ik een gemiste oproep en een voicemail berichtje. Ik beluisterde het en ja... bleek dat de uitgeverij gebeld had. De vrouw aan de telefoon vertelde me dat ik haar op dit nummer niet kon bereiken, maar dat ze later op de dag nog eens zou terugbellen. De hele dag geen telefoontje meer gehad. Ik ben echt ontzettend zenuwachtig en nieuwsgierig. Hadden ze niet gezegd dat enkele weken wachten echt normaal is? Hadden ze niet gezegd dat ze gingen terugbellen? Ik zit nog niet eens in het echte cultuurwereldje, en ik vind het nu al onzeker en gevaarlijk, bijna onbetrouwbaar. Maar tegelijk ook erg spannend en ik hunker naar meer. Al weet ik als geen ander dat ik heel optimistisch en realistisch moet blijven. Ik probeer me rustig te houden, maar in deze situatie is dat zeer moeilijk. Ik hoop dat dit misschien het begin van iets groots is... Al moet ik echt stoppen met zweven. Het moet. Dromen zijn goed, gezond en ontzettend idealiserend. Maar soms is een flinke portie optimisme een zekere must. Laat ons hopen. Dankjewel voor deze kans. Dank U. Bedankt om me dit moment te gunnen, ik probeer hier verder zoveel mogelijk uit te halen, te leren. Laat ons hopen...
