Fietstocht naar Santiago de Compostela De fietsenmaker was zo aan het stoefen over de fiets die ik kocht dat hij zowaar was vergeten te vermelden dat er nog moest getrapt worden!
24-06-2010
Fiets ook al thuis
Zondag 20 juni 2010 gaf ik mijn fiets binnen bij een shipping firma (de firma noemt Galipita). Donderdagmorgen 24 juni 2010 werd ik al vroeg wakker gebeld met de mededeling dat mijn fiets onderweg was in een bestelwagen en binnen het uur thuis afgeleverd ging worden. En inderdaad iets na achten was de fiets thuis! Een zeer snelle en correcte service door de firma geleverd. En te weten dat een nederlandse transporteur exact 50 euro meer vraagt en garandeert dat de fiets binnen de 14 dagen wordt afgeleverd. Kortom, de firma die mijn fiets transporteerde is aanbevelenswaardig.
Natuurlijk heb je altijd wel ergens een beetje last wanneer je een hele dag op de fiets zit. Tussen de 3de en de 6de dag had ik vele km last aan de linkerknie, vreemd genoeg ging dit kwaaltje over vanaf de 7de dag. Het enige waar ik de laatste 10 dagen -en zelfs nu nog - last van heb, is van spierstramheid in de handen. Ook heb ik weinig kracht in de vingers, zelfs in die mate dat ik op een andere manier mijn vork en mes vasthou bij het eten. Het gaat ook moeilijk om bv. een ritssluiting te sluiten (of te openen...). Een dag had ik troebel zicht in mijn linkeroog. Een aantal onder jullie denken natuurlijk dat dit van te veel te drinken komt, maar dit is niet zo. Volgens mij was er een of ander vies insect in mijn oog gevlogen. Het meeste gevaar kwam uiteindelijk van de kou en het nat. Wanneer je 's morgens wanneer het zo'n 4 graden is, wordt natgeregend, moet men de nodige kledijvoorzorgen nemen om de rest van de dag verder te kunnen met de nodige motivatie uiteraard.
Het ontbijt in het hotel kon slechts vanaf 0830 Hr doch door de gewoonte van het vroeg opstaan de vorige weken was ik al wakker om 0600 Hr.Na het ontbijt het postkantoor opgezocht om enkele kaartjes te verzenden. Daarna in een reisbureau mijn vlucht gaan boeken. Het zal geen rechtstreekse vlucht zijn: eerst van SdC naar Barcelona en vandaaruit naar Brussel.Wat een vriendelijke mensen hier; toen ik aan een politieagent vroeg waar de bus naar de luchthaven stopte, ging hij me ongeveer een km voor om de exacte plaats van de halte te tonen. Uit respect heb ik hem militair gegroet wat hij blijkbaar bijzonder op prijs stelde en hij bracht de militaire groet terug.Om 1200 Hr naar de pelgrimsmis geweest waar ze per land vermelden hoeveel er de dag er voor toegekomem zijn. Belgica was er vaneigens ook bij. Normaal gezien zwieren ze enkel in de zondagsmis met dat beroemde wierookvat, maar op dat gebied was het my lucky day en ik was tevreden dit spectaculair stuk folklore te kunnen meemaken. Na de middag volgt het meest vervelende gedeelte (voor een man) van de hele tocht. Dan wordt het zoeken naar wat passende cadeautjes en souvenirtjes voor de naasten, pffff zat ik maar op de fiets...
Mijn fiets heeft geen enkele panne gekend. Hij was dan ook tiptop in orde gezet voor het vertrek. Nieuwe ketting, nieuw middelste tandwiel vooraan, nieuwe tandwielen achteraan (alle 9) en twee nieuwe banden van het merk Schwalbe type marathon plus.Onderweg viel twee keer de snelheidsmeter uit. telkens kon ik deze opnieuw aan de praat krijgen want overvloedoge regenval was wellicht de oorzaak. Na vele kilometers is het ook nodig de banden opnieuw op spanning te zetten. In Cadillac na ongeveer 1200 km bleek er maar 3,6 kg druk meer in de banden te zitten (van de oorspronkelijke 5 kg). Na het doorstaan van 8 dagen regenweer werd de ketting gesmeerd in Mansillas de las Mulas met een plaatselijk aangekocht potje fijne olie (zoals van die vroegere naaimachines "singer"). In Dax draaide mijn mooiste t-shirt tussen de ketting (mijn was hing te drogen onder de snelbinder. Zonder veel erg, maar het is nu mijn vuilste t-shirt...). Alleszins fijn dat er geen pech opgetreden is want diegenen die me beter kennen, weten dat ik geen fietsherstelwonder ben. De meeste fietsers die ook de Santiagotocht aan het maken waren, hadden zich van die heel dure Ortliebtassen aangeschaft. Dit is niet echt een noodzaak; de Cordotassen die mijn fietsenmaker meer dan een jaar geleden monteerde voor een bedrag van ongeveer 50 euro voldeden perfect mits het aanbrengen van de meegeleverde beschermregenhoes bij extreem regenweer. Bovendien had ik voor alle zekerheid alles nog eens extra ingepakt in een plastiek zak.
Zondag 20 juni 2010 gaf ik mijn fiets binnen bij een shipping firma (de firma noemt Galipita). Donderdagmorgen 24 juni 2010 werd ik al vroeg wakker gebeld met de mededeling dat mijn fiets onderweg was in een bestelwagen en binnen het uur thuis afgeleverd ging worden. En inderdaad iets na achten was de fiets thuis! Een zeer snelle en correcte service door de firma geleverd. En te weten dat een nederlandse transporteur exact 50 euro meer vraagt en garandeert dat de fiets binnen de 14 dagen wordt afgeleverd. Kortom, de firma die mijn fiets transporteerde is aanbevelenswaardig.
Natuurlijk heb je altijd wel ergens een beetje last wanneer je een hele dag op de fiets zit. Tussen de 3de en de 6de dag had ik vele km last aan de linkerknie, vreemd genoeg ging dit kwaaltje over vanaf de 7de dag. Het enige waar ik de laatste 10 dagen -en zelfs nu nog - last van heb, is van spierstramheid in de handen. Ook heb ik weinig kracht in de vingers, zelfs in die mate dat ik op een andere manier mijn vork en mes vasthou bij het eten. Het gaat ook moeilijk om bv. een ritssluiting te sluiten (of te openen...). Een dag had ik troebel zicht in mijn linkeroog. Een aantal onder jullie denken natuurlijk dat dit van te veel te drinken komt, maar dit is niet zo. Volgens mij was er een of ander vies insect in mijn oog gevlogen. Het meeste gevaar kwam uiteindelijk van de kou en het nat. Wanneer je 's morgens wanneer het zo'n 4 graden is, wordt natgeregend, moet men de nodige kledijvoorzorgen nemen om de rest van de dag verder te kunnen met de nodige motivatie uiteraard.
Het ontbijt in het hotel kon slechts vanaf 0830 Hr doch door de gewoonte van het vroeg opstaan de vorige weken was ik al wakker om 0600 Hr.Na het ontbijt het postkantoor opgezocht om enkele kaartjes te verzenden. Daarna in een reisbureau mijn vlucht gaan boeken. Het zal geen rechtstreekse vlucht zijn: eerst van SdC naar Barcelona en vandaaruit naar Brussel.Wat een vriendelijke mensen hier; toen ik aan een politieagent vroeg waar de bus naar de luchthaven stopte, ging hij me ongeveer een km voor om de exacte plaats van de halte te tonen. Uit respect heb ik hem militair gegroet wat hij blijkbaar bijzonder op prijs stelde en hij bracht de militaire groet terug.Om 1200 Hr naar de pelgrimsmis geweest waar ze per land vermelden hoeveel er de dag er voor toegekomem zijn. Belgica was er vaneigens ook bij. Normaal gezien zwieren ze enkel in de zondagsmis met dat beroemde wierookvat, maar op dat gebied was het my lucky day en ik was tevreden dit spectaculair stuk folklore te kunnen meemaken. Na de middag volgt het meest vervelende gedeelte (voor een man) van de hele tocht. Dan wordt het zoeken naar wat passende cadeautjes en souvenirtjes voor de naasten, pffff zat ik maar op de fiets...
