Fietstocht naar Santiago de Compostela De fietsenmaker was zo aan het stoefen over de fiets die ik kocht dat hij zowaar was vergeten te vermelden dat er nog moest getrapt worden!
13-06-2010
Dag 14: Cisur Menor - Navarrete
Nog vergeten te vertellen dat het gisteren niet alleen supernat was, maar ook eg koud. In Roncevalles (het beroemde klooster in de Pyreneeën, waar nu grotendeels ijzeren golfplaten als dakbedekking zijn gebruikt...dringend van architect veranderen...) had ik het zo koud dat ik met moeite nog mijn versnellingen kon verzetten. Vandaag zijn we al vroeg gestart om 0705 en kwamen aan in Navarrete om 1630hr. 110 km verder opgeschoten richting Santiago de Compostela. Bij het buitenrijden van de stad Puento de Reina een verkeersbord gezien met de vermelding dat het nog 739 km te fietsen is. Gelukkig geen regen gehad, ne mens plant speciaal zo' tocht in juni..., maar wel hevige tegenwind. Ondertussen werd de Ebro (van de kruiswoordraadsels) overgestoken en ben ik in de Rioja-streek beland. Ook was het veel klimmen en dalen, maar dit zal zo wel blijven tot de laatste dag.
Dertien is een ongeluksgetal, zei mijn moeder vroeger altijd. Het is uitgekomen zaterdag 12 juni 2010.... Bij het opstaan regende het en het ging niet meer over tot 1600 Hr. Net de tijd die ik nodig had om vanuit Frankrijk over de Pyreneeën Spanje binnen te rijden. 77 km ver geraakt, net buiten Pamplona gaan overnachten in een albergue van de Maltezer Orde. Weinig luxe voor geen geld. In het totaal wel 40 km gestegen. Omhoog was geen zwaar probleem met de regen. Naar beneden was gewoonweg zeer gevaarlijk met de kletsnatte ondergrond en de remblokken die te veel vuiligheid moesten verwerken. In het algemeen zijn de wegen in Spanje beter dan verwacht. Van de historische fietsrondrit in het centrum van Pamplona herinner ik me enkel nog de striemende regen...
Vertrokken om 0800 en aangekomen om 1545 Hr. 96 km ver gereden, maar wel heel wat hellingen en tegenwind op de route. De weersvoorspellingen hadden heel de dag slecht weer gegeven. Gelukkig (?) begon het slechts de laatste 5 km te regenen. SJPdP doet op het eerste zicht wat middeleeuws aan. Onderweg werd het landschap hoe langer hoe heuvelachtiger en eerst waande ik me zowaar in de Ardennen en bij het naderen van het einddoel zelfs in het Zwarte Woud of in Zwitserland. De koeien die op de flanken grazen, dragen hier ook bellen. Normaal gezien had ik 15 dagen voorzien in mijn schema om tot hier te raken. We zijn wat voor, maar er kan nog alles gebeuren. Net na de middag nog een nederlander tegengekomen die omwille van een defecte wielspaak (rayon in 't Vlaams) niet meer verder kon rijden. Dit kan iedereen overkomen. Morgen rijden we Spanje binnen, maar gaan we ook de Pyreneeën moeten bedwingen per fiets.Als Vlaming zijn we zo'n stijgingen niet gewoon: benieuwd naar het effect. Vandaag voor de eerste keer ingecheckt in een refuge. Dit zijn speciale herbergen/hotels voor SdC-pelgrims. Weinig, maar voldoende confort. Daarnet nog mijn was gedaan en er was zelfs een degelijke ouderwetse Miele zwierder, voor de eerste keer zal mijn was (hopelijk) morgenvroeg droog zijn en dien ik hem overdag niet verder te drogen bovenop mijn bagage achter op de fiets. Deze refuge wordt opengehouden door nederlandse vrijwilligers (beurtrol om de 14 dagen). Zij zorgen voor slaping (per 4 in een kamer, ik lig samen met een jongen uit Munchen die op een aftandse fiets over Zwitserland hier verzeild is geraakt en die van hier uit te voet verder trekt naar SdC), avondeten en ontbijt en dit voor de prijs van 20 euro... Je raakt echter alleen maar binnen met een pelgrimspas (credential).
Vertrokken om 0820 en aangekomen om 1620 Hr. Er stonden 90 km op de teller. De bazin van de chambre d'haute (die hoog gelegen was) kon niet al te vroeg met ontbijt afkomen, daarmee het wat latere vertrek. Volgens de mevrouw zou er in Moustey (een onooglijk dorpje 15 km voor Pissos) een plakkaat staan met de vermelding "Santiago de Compostela 1000 km". Wat had ik hier spijt van dat ik dat ongemerkt had gepasseerd, maar om met de fiets zo ver terug te rijden, dit leek me wat te veel van het goede. Wat infeite één van de gemakkelijkste ritjes had moeten worden, werd aangevoeld als één van de zwaarste etappes tot nu toe. Er was constant een heel sterke tegenwind.Volgens de weerberichten met snelheden tot 80 km/u. Dit laat zich voelen zoals in Vlaanderen continu op een brug over een autostrade (bergop wel te verstaan, niet bergaf) te rijden. Eerst had ik voorzien om nog een 25-tal km verder te rijden, maar dit was natuurlijk niet noodzakelijk. Het is wel de bedoeling om tegen morgenavond in Sint-Jan-Voet-Van-Den-Haven te raken om aansluitend zaterdag Spanje binnen te rijden. Hier in Dax is het reeds frans Baskenland en alle borden met gemeentenamen zijn in het frans en het baskisch. Hier oefenen ze ook een sport uit die ik nog verfoeilijker vind dan voetbal, nl stierenvechten.
Vertrokken om 0740 en toegekomen om 1700 Hr. Er stonden 113 km op de teller. Zo rap als mogelijk dat hotelletje aan het station verlaten. Nog wel een lekker ontbijt gekregen van de poetsvrouw. Het brood was nog warm en smaakte wat naar Carolin...Vanuit het drukke Libourne richting zuid. Vanuit de Saint-Emilion streek bolde ik het "Entre-Deux-mers"-gebied binnen. Van de rode naar de witte wijn... Na een veertigtal kilometer was het gedaan met de wijnranken en zoefden we door de redelijk vlakke en uiterst bosrijke "Landes de Gascogne". Hier wordt op zeer grote schaal hout gekweekt. 's Avonds in Pissos wel wat moeite gehad om overnachting te vinden, maar een hulpzame dame van de Mairie telefoneerde er rustig op los om mij te helpen. Uiteindelijk een chambre d'haute gevonden (was nogal hoog gelegen) midden in de bossen mijlenver van de bewoonde wereld. Heel de dag geleefd op frans brood en hesp. Vandaag ook nog bijna twee uur in de regen gezeten, maar ik had me beter voorbereid om minder nat te worden (zoals plastieken zakken over mijn schoenen getrokken en zo). Aangezien het enkel rond de middag regende, was ik opnieuw volledig droog bij aankomst.
Vertrokken om 0740 en aangekomen om 1900 Hr. Er stonden 130 km op de teller en het totaal aantal gestegen meters volgens mijn gps was 1426. Toen ik deze morgen vertrok in het hotel, kwam ik een Nederlander tegen die dezelfde rit aan het maken was, maar in tegengestelde richting. Het weer bij het vertrek zag er bijzonder somber uit. Ik moet er dan ook ongeveer zoals een sublimatie van een wetlook hebben uitgezien toen ik 's avonds in het hotel aankwam. In het totaal reed ik vier uur in de regen waarvan één uur in een wolkbreuk. Er waren geen grote dorpen, een koffie gaan drinken of herbevoorraden was onmogelijk. In Montignac begon ik zo erg kou te lijden dat ik een hele doos mueslirepen heb gegeten. Omstreeks 1400 Hr eindelijk een restaurant gevonden en een heel lekkere en warme plat du jour verorberd. De patron was nog vrachtwagenchauffeur geweest en kende Antwerpen goed...Tot 1600 Hr door een bosrijke en glooiiende streek gereden (Dordogne). Vanaf dan kwam de streek van Saint-Emilion in zicht. De fiets is een ideaal middel om al die chateau's en grand cru's aardrijkskundig te ontdekken. De stad Saint-Emilion is zeker de moeite waard om te bezichtigen. Toen ik probeerde een kamer te bemachtigen in S-E, was alles volgeboekt. Uiteindelijk ben ik 11 km moeten afwijken van de vooropgestelde route om in een uitgeleefd hotelletje een bed en een douche te vinden. Dit is toch wel lastig na een lange rit.
Mooi weer en een voortreffelijke rit. Veel riviertjes overschreden. Enkele stonden al droog. Aan de dorpskernen zoals Nantui merkt men al dat men in meer zuidelijke streken terechtgekomen is. Vertrokken rond 0800 en aangekomen omstreeks 1810 Hr in Angoulème. De streek van de Charente. Na aankomst op het eindmpunt uiteindelijk na ongeveer 2 uur zoeken logement gevonden in een betaalbaar hotel (Terminus aan het station). Er staan-- met de rondrit doorheen alle verdiepingen van de stad- zo goed als 150 km op de dagteller.Voor mij is het voor vandaag ook "terminus" en ik ga me wassen en wat eten.Morgen vertrekken we richting de Garonne.
Dertien is een ongeluksgetal, zei mijn moeder vroeger altijd. Het is uitgekomen zaterdag 12 juni 2010.... Bij het opstaan regende het en het ging niet meer over tot 1600 Hr. Net de tijd die ik nodig had om vanuit Frankrijk over de Pyreneeën Spanje binnen te rijden. 77 km ver geraakt, net buiten Pamplona gaan overnachten in een albergue van de Maltezer Orde. Weinig luxe voor geen geld. In het totaal wel 40 km gestegen. Omhoog was geen zwaar probleem met de regen. Naar beneden was gewoonweg zeer gevaarlijk met de kletsnatte ondergrond en de remblokken die te veel vuiligheid moesten verwerken. In het algemeen zijn de wegen in Spanje beter dan verwacht. Van de historische fietsrondrit in het centrum van Pamplona herinner ik me enkel nog de striemende regen...
Vertrokken om 0820 en aangekomen om 1620 Hr. Er stonden 90 km op de teller. De bazin van de chambre d'haute (die hoog gelegen was) kon niet al te vroeg met ontbijt afkomen, daarmee het wat latere vertrek. Volgens de mevrouw zou er in Moustey (een onooglijk dorpje 15 km voor Pissos) een plakkaat staan met de vermelding "Santiago de Compostela 1000 km". Wat had ik hier spijt van dat ik dat ongemerkt had gepasseerd, maar om met de fiets zo ver terug te rijden, dit leek me wat te veel van het goede. Wat infeite één van de gemakkelijkste ritjes had moeten worden, werd aangevoeld als één van de zwaarste etappes tot nu toe. Er was constant een heel sterke tegenwind.Volgens de weerberichten met snelheden tot 80 km/u. Dit laat zich voelen zoals in Vlaanderen continu op een brug over een autostrade (bergop wel te verstaan, niet bergaf) te rijden. Eerst had ik voorzien om nog een 25-tal km verder te rijden, maar dit was natuurlijk niet noodzakelijk. Het is wel de bedoeling om tegen morgenavond in Sint-Jan-Voet-Van-Den-Haven te raken om aansluitend zaterdag Spanje binnen te rijden. Hier in Dax is het reeds frans Baskenland en alle borden met gemeentenamen zijn in het frans en het baskisch. Hier oefenen ze ook een sport uit die ik nog verfoeilijker vind dan voetbal, nl stierenvechten.
Vertrokken om 0740 en toegekomen om 1700 Hr. Er stonden 113 km op de teller. Zo rap als mogelijk dat hotelletje aan het station verlaten. Nog wel een lekker ontbijt gekregen van de poetsvrouw. Het brood was nog warm en smaakte wat naar Carolin...Vanuit het drukke Libourne richting zuid. Vanuit de Saint-Emilion streek bolde ik het "Entre-Deux-mers"-gebied binnen. Van de rode naar de witte wijn... Na een veertigtal kilometer was het gedaan met de wijnranken en zoefden we door de redelijk vlakke en uiterst bosrijke "Landes de Gascogne". Hier wordt op zeer grote schaal hout gekweekt. 's Avonds in Pissos wel wat moeite gehad om overnachting te vinden, maar een hulpzame dame van de Mairie telefoneerde er rustig op los om mij te helpen. Uiteindelijk een chambre d'haute gevonden (was nogal hoog gelegen) midden in de bossen mijlenver van de bewoonde wereld. Heel de dag geleefd op frans brood en hesp. Vandaag ook nog bijna twee uur in de regen gezeten, maar ik had me beter voorbereid om minder nat te worden (zoals plastieken zakken over mijn schoenen getrokken en zo). Aangezien het enkel rond de middag regende, was ik opnieuw volledig droog bij aankomst.
Vertrokken om 0740 en aangekomen om 1900 Hr. Er stonden 130 km op de teller en het totaal aantal gestegen meters volgens mijn gps was 1426. Toen ik deze morgen vertrok in het hotel, kwam ik een Nederlander tegen die dezelfde rit aan het maken was, maar in tegengestelde richting. Het weer bij het vertrek zag er bijzonder somber uit. Ik moet er dan ook ongeveer zoals een sublimatie van een wetlook hebben uitgezien toen ik 's avonds in het hotel aankwam. In het totaal reed ik vier uur in de regen waarvan één uur in een wolkbreuk. Er waren geen grote dorpen, een koffie gaan drinken of herbevoorraden was onmogelijk. In Montignac begon ik zo erg kou te lijden dat ik een hele doos mueslirepen heb gegeten. Omstreeks 1400 Hr eindelijk een restaurant gevonden en een heel lekkere en warme plat du jour verorberd. De patron was nog vrachtwagenchauffeur geweest en kende Antwerpen goed...Tot 1600 Hr door een bosrijke en glooiiende streek gereden (Dordogne). Vanaf dan kwam de streek van Saint-Emilion in zicht. De fiets is een ideaal middel om al die chateau's en grand cru's aardrijkskundig te ontdekken. De stad Saint-Emilion is zeker de moeite waard om te bezichtigen. Toen ik probeerde een kamer te bemachtigen in S-E, was alles volgeboekt. Uiteindelijk ben ik 11 km moeten afwijken van de vooropgestelde route om in een uitgeleefd hotelletje een bed en een douche te vinden. Dit is toch wel lastig na een lange rit.
Mooi weer en een voortreffelijke rit. Veel riviertjes overschreden. Enkele stonden al droog. Aan de dorpskernen zoals Nantui merkt men al dat men in meer zuidelijke streken terechtgekomen is. Vertrokken rond 0800 en aangekomen omstreeks 1810 Hr in Angoulème. De streek van de Charente. Na aankomst op het eindmpunt uiteindelijk na ongeveer 2 uur zoeken logement gevonden in een betaalbaar hotel (Terminus aan het station). Er staan-- met de rondrit doorheen alle verdiepingen van de stad- zo goed als 150 km op de dagteller.Voor mij is het voor vandaag ook "terminus" en ik ga me wassen en wat eten.Morgen vertrekken we richting de Garonne.
