Fietstocht naar Santiago de Compostela De fietsenmaker was zo aan het stoefen over de fiets die ik kocht dat hij zowaar was vergeten te vermelden dat er nog moest getrapt worden!
06-06-2010
Intermezzo: de huisapotheek van een fietspelgrim
Bij het voorbereiden van de tocht zwaar nagedacht welke medicijnen er dienden meegenomen te worden. De keuze was snel gemaakt, vooral omdat er in Frankrijk ongelooflijk veel apotheken te vinden zijn, zelfs in de kleinere dorpen. Uiteindelijk werd beslist om twee aspirines, twee immodiums en... uiercrème mee te doen. de aspirines en de immodiums waren gelukkig nog niet nodig. De uiercrème (de witte van het Kruidvat) is polyvalent in 't gebruik: - Na het scheren als balsem - Elke morgen aan de aan het zadel rakende lichaamsdelen - Wondstelpend bij bloeding (na het scheren met het krabbertje) - After sun (aangezicht, benen,..) na een verzwengende zonrijke rit - Elke avond na de douche aan de delen die in contact kwamen met het zadel - Om de stank te verdrijven na in een goor en vies ex-hotel te hebben overnacht - Om kniepijn te verlichten
Daarnet de gebruikshandleiding en de samenstelling eens bekeken: er staat dat het vooral van nut kan zijn om aan de handen en de knieën te strijken. En toch helpt het!
"Est-il possible d'avoir un tampon, madame?" in Vlaanderen zou deze uitspraak wellicht meewarige blikken opleveren van de plaatselijke dames of zou je kunnen voorkrijgen dat je een oplawaai in wezen in je wezen krijgt. Niet zo in Frankrijk. Gewillig voeren ze het gevraagde uit. Zo staan er nu al zeven stempels (tampons) in mijn Compostelaboekje. Ook een goede herinnering met het volledige adres waar je ooit verbleef. gisterenavond durfde ik het wel niet vragen aan de patron van mijn gelegenheidsverblijf. dit om mijn stempelboekje niet te erg te besmeuren en te laten stinken. Nu ik hier dit bericht intik, proef ik nog steeds de stank van mijn vorig logement in mijn mond en de geur van dat etablissement is ook nog niet verdwenen uit mijn kleren (nochtans al 80 km uitgewaaid). Daarnet een grote was gedaan (dat is altijd het eerste werk bij het toekomen), maar het is me onmogelijk om al wat ik bijheb te wassen ,natuurlijk. Wel heb ik vastgesteld dat ik bijna geen kracht meer heb in mijn rechterhand. Ik vermoed dat dit zou kunnen voortkomen van het ongelooflijk veel schakelen met de versnellingen. tot nu toe gebruikte ik alle negen de versnellingen van het middenste blad. Vandaag was het strakke tegenwind, nogal goed dat ik er voor gekozen had om het kalmpjes aan te doen op de zondag. Bij dag 7 zou ik ongeveer 1/3 van de afstand moeten afgelegd hebben. Narekenen levert me op dat er ongeveer 850 km werden afgelegd de eerste week. Straks ga ik Poitiers verder verkennen. Al fietsend ontdekte ik een groot deel toen ik tevergeefs een kamer probeerde te bemachtigen in de plaatselijke jeugdherberg. dan maar een hotelletje genomen. Deze morgen was er bijna een uur lang een krachtig onweer en daarvoor werd er geschuild, wel heb ik de indruk dat ik mijn sokken beter moet uitspoelen want er kwam schuim op! Ook bij het binnenrijden van Poitiers helemaal op het einde van de rit viel er wat regen.
Het ontbijt in hotel Vendome was vanaf 7 u, om halfacht was er nog niemand komen opdagen van het personeel... Uiteindelijk vertrokken rond 0815 en toegekomen omstreeks 1730 Hr. In het totaal stonden er 112 km op de dagteller. Vooral na de noen was het verzengend heet. Kort na 1 uur Tours bezocht. Juist voor Tours een groot deel van de Vouvray-streek doorkruist. De allereerste wijngaard die ik zag, waren ze aan het sproeien. Zo zijn ook alle graanvelden enorm besproeid. De enige brandnetel die ik tot nu toe tegenkwam - na 100 den km - waarschijnlijk het meest resistente exemplaar van Europa, bevond zich bij het buitenrijden van het dorpje Tingle. Enorme problemen ondervonden bij het zoeken naar logement. Alle hotelletjes in St-Maure-de-Touraine waren volgeboekt wegens de jaarmarkt aldaar. En mijn energie was volledig op... Dan maar gestopt aan wat ooit eens een hotel was geweest en nijn probleem uitgelegd aan de patron. eerst kon hij me niet helpen, maar na een paar minuten beweerde hij te kunnen helpen. Hij liet me wat overbleef van het hotel zien... vuil, vettig en smerig. na wat gefilosofeer tussen ons beiden, wilde hij geen kamer verhuren, maar lenen... voor 0 euro... De enige voorwaarde die hij stelde was dat ik het bed opnieuw moest opmaken... ik durfde zelfs de lakens nog niet openslaan... Ik nam het aanbod aan, het was een belevenis op zich. Dit vergeet ik heel mijn leven niet meer. Op de route vandaag de vallei van de Brenne gevolgd, de Loire en de Cher overgestoken. Gezien ik iets voorlig op het vooropgestelde schema en gezien ik vandaag op het laatste van de dag uit mijn reserves heb moeten putten, ga ik het morgen wat kalmer aan doen.
Daarnet gaan eten en had me daarbij bier besteld... ze hadden geen bier; ze kwamen met Heineken af! Daarom dit wat eerder literair intermezzo, als je het me vraagt. Hoe voel je je alleen op pad? je kan veel nadenken en je leven passeert de revue. Eigenlijk zijn de bezoeken aan de steden onderweg pure bijzaak, onderweg zijn ,daar gaat het hem om. Ooit schreef Jacques Prévert "dat de nacht zich laat opjagen door de dag en omgekeerd en dat sommige mensen het leven en de nacht najagen", vrij vertaald wel te verstaan. Alhoewel ik het besef, jaag ik me af om "er" te raken. Is dit nu noodzakelijk? Of is dit puur menselijk? Of is dit omwille van het feit dat er geen echte planning bestaat? En dat we zo opgekweekt zijn? Om geen tijd te verliezen, doe ik de laatste dagen zelfs mijn dagboek mee naar het avondeten. In plaats van wat te zitten rondkoekeloeren, schrijf ik al heel wat bevindingen neer vooraleer ze mijn bestelde bord brengen. Nu nog een hoed en een pijp en ik kan doorgaan voor Maigret of zo...
Mooi weertje vandaag en ook een veel vlakkere rit dan gisteren. Hoofdzakelijk fietste ik door de vallei van de Loir (zonder e). Na mijn zalig ontbijt in die zalige chambre d'hote begon ik er deze morgen wat later. Rond 0820 Hr vertrokken we, omstreeks 1800 Hr reden we het mooie stadje Vendome binnen. Vandaag werden ook al wat meer foto's genomen. De 125 km laten zich wel voelen aan mijn zitvlak. De Loir is een heel mooie rivier met veel afdammingen en sluizen. Er zijn al heel wat kilometers in Frankrijk achter de rug. Tot nu toe kwam ik al twee oudere Nederlandse koppels tegen die ook de tocht aan het maken zijn per fiets. Zij hebben er wel heel wat meer tijd voor uitgetrokken. De ene vrouw had vorig jaar twee kankeroperaties achter de rug en haar conditie was niet 100%. Juist voor de middag Chartres bezocht, ook de moeite. Net voor binnenrijden van de stad over de oude brug werd ik aangesproken door een al iets oudere fransman die enkele jaren geleden de tocht had gedaan met zijn vrouw. Soms moet je je wel "wegrukken" of ze houden je uren aan de praat. Toen ik rond 0900 Hr even stopte om de kaart te draaien, kwam er een fransman van mijn leeftijd een filosofisch praatje maken over geloof en ongeloof en zo. Had ik niet gezegd dat Sint-Jacob me riep; ik had er nog bij staan praten... Morgen richting Tours en vanaf daar beginnen we aan het tweede boekje van Compostela.
Maintenant in Maintenon. Vandaag goed opgeschoten en ook enorm goed leren opschieten met het zwarte driehoekje. Om alle misverstanden uit de wereld te helpen, hiermee bedoel ik de positiecursor van de fietsgps. Zoals reeds eerder gemeld, scheelt dit een slok op de borrel om niet verkeerd te rijden. tevens moet je niet constant zitten focussen op een kaart. Kort na de middag de Seine overgestoken. Eergisteren de Schelde, gisteren de Somme gevolgd, vandaag de Seine over. Dat betekent dat ik reeds een flink eind ten zuidwesten van Parijs ben geraakt. In de late namiddag zag ik nog een wegwijzer met "Parijs 60 km". Eigenlijk had ik vroeger willen stoppen met fietsen vandaag. Er gaf echter niemand thuis op het adres waar de "Gastenzimmer" gevestigd was. Daarmee nog een heel eind verder gereden, maar daar zeker geen spijt van gekregen. Maintenon is een zeer mooi en cultureel rijk stadje. Ook zit ik hier gelogeerd in een chambre d'hote de charme en met zwembad (als niet echte zwemfanaat heb ik er mijn grote teen eens ingestoken). 142 km gereden tussen 8 en 18 u. Morgen als alles goed gaat, beginnen we aan het traject tussen Chartres en Tours. Tot nu toe alleen in België (dag 1) en een beetje in St-Quentin (de laatste kilometers) regen gehad. Vandaag wel al serieuze hellingen op de route tegengekomen; bv. zo'n 3 km stijgen aan 7% laat zich voelen bij Vlamingen. Voor de rest houden we de moed er in en zijn we iets voor op het geplande schema. Maar we houden wat overschot voor als er eens een slechte dag is met het manneke, het materieel of het weer.
Aan het fietsen geweest tussen acht en halfvijf. Er stonden 122 km op de telller en het objectief was bereikt. Vandaag eerste ongelukje gehad; oor kapot, van mijn zonnebril. Heel de dag reed ik met een zonnebril met één oor. Het gaat ook, maar bij snelheden van boven de 40 begint hij wat te waggelen. Mijn linkerknie begint ook pijn te doen, maar het gaat over na een 40-tal km. Geleidelijk begin ik ook het begrip te krijgen dat ik vlugger naar een kleinere versnelling moet schakelen bij het bergop-fietsen. De twee grotere steden die ik vandaag bezocht zijn Noyon (nog bekend van de duivenlossingen) en Compiegne, nog zeer gekend van de eerste wereldoorlog... Deze morgen had ik drie stokbroden gekocht als middagmaal. Bij zo'n lange fietsinspanning kan je wel wat voedsel gebruiken, ze werden om het uur verorberd vanaf 11 u. Jaren geleden, maar 's avonds deden we er nog een Mc Donaldske bovenop, om op krachten te komen, zeker? al elke dag doe ik als eerste werk bij aankomst mijn was. Het was wel een wat zuiders zicht; een fietsbroek, vest, sokken,... die buiten aan het raam hingen te drogen.
Om 0745 Hr vertrokken en rond 1700 Hr gearriveerd in St-Quentin. De totale afstand bedroeg 122 km. Vandaag is die fietsgps mijn beste vriend geworden, anders hadden het meer km geweest... Die isotone sportdranken zijn ook maar niets; zij zorgen voor polyfone geluiden in mijn maag. De streek waar ik door reed, kan in het algemeen als onderkomen gecatalogeerd worden. Het meeste van al herinner ik mij de hoogspanningsmasten en de watertorens. Deze staan altijd op het hoogste punt, vandaar zoef je gewoonweg naar beneden. Gelogeerd zit ik de plaatselijke jeugdherberg alwaar ik de plaatselijke verantwoordelijke op de hoogte gebracht heb dat ik een ongelooflijke snurker ben. Dit om hem te weerhouden iemand bij mij op de kamer te leggen. We zien wel straks als we terugkomen... Rond de 100ste km daarnet de bron van de Schelde tegengekomen. Ook het door de stad Antwerpen opgerichte monumentje staat er wat te verkommeren. Veel volk komt er m.i. niet op af. Deze middag een redelijk lange pauze genomen in het centrum van Cambrai, vroeger Terkameren of zoiets. Gisterenavond hadden ze ongelooflijk slecht weer voorspeld; gelukkig is het slechts de laatste 10 km een beetje beginnen druppelen en kwam ik zo goed als poederdroog toe op bestemming.
Deze morgen eindelijk begonnen aan de lang op voorhand geplande tocht. Rond 0745 Hr vertrok ik van thuis; uitgewuifd door Ann, Nele en een vriendin.Via de nieuwe Temsebrug ging het richting Dendermonde, aansluitend naar Aalst, Ninove en Geraardsbergen. Ik was nog niet in Temse of ik was mijn zakdoek al kwijt. Het stuk tot Aalst reed ik enkel met de kaart, van daar af was het met de fietsgps.Een groot geluk want er waren in de buurt van de oevers van de Dender drie fietsomleidingen. En die zijn erger dan omleidingen voor auto's. Voor fietsers staat er gewoonweg één bord met "omleidng" en voor de rest moet je zelf je plan trekken. Eens de taalgrens over waren er geen omleidingen meer, maar déviations. Deze zijn nog erger want hier gaat het al omhoog en omlaag en elke kilometer meer voelt zwaarder aan. Rond 1745 Hr kwam ik uiteindelijk in Doornik aan en mijn teller wees 148 km aan. een ouwe bekende had voor logement voor mij gezorgd en hij had zich goed van zijn taak gekweten. Een echte hotelkamer met aparte badkamer met badjas enz.. Onderweg vier buien gehad, maar gelukkig waren ze niet van lange duur. Wel dreven ze de temperatuur naar beneden. Daarnet een reuzepizza gaan eten op het pleintje waar Ann en ik vorig jaar ook gelogeerd hadden (hotel de la Cathédrale). Toen hadden we er één kilometer langer over gedaan, maar hadden we het platte parkoers (langs de Schelde) gevolgd. Deze route was aanmerkelijk zwaarder en ik voel het wat in mijn benen. Deze keer was het vanaf Geraardsbergen omhoog en omlaag. Al bij al is mijn eerste dag al heel geslaagd; niet echt zwaar natgeregend (de voorspellingen waren erger) en een kennismaking met een volledig nieuwe streek. Ergens tegen Leuze liep de geplande route gewoonweg dood op een autostrade, improviseren dan maar en we zaten juist. Iemand had zelfs een bordje aangebracht met "compostela". Al een verwijzing op de eerste dag. Ook in Doornik, heel dicht bij de kathedraal, is een koperen Sint-Jacobsschelp in de winkelstraat ingemetseld.
"Est-il possible d'avoir un tampon, madame?" in Vlaanderen zou deze uitspraak wellicht meewarige blikken opleveren van de plaatselijke dames of zou je kunnen voorkrijgen dat je een oplawaai in wezen in je wezen krijgt. Niet zo in Frankrijk. Gewillig voeren ze het gevraagde uit. Zo staan er nu al zeven stempels (tampons) in mijn Compostelaboekje. Ook een goede herinnering met het volledige adres waar je ooit verbleef. gisterenavond durfde ik het wel niet vragen aan de patron van mijn gelegenheidsverblijf. dit om mijn stempelboekje niet te erg te besmeuren en te laten stinken. Nu ik hier dit bericht intik, proef ik nog steeds de stank van mijn vorig logement in mijn mond en de geur van dat etablissement is ook nog niet verdwenen uit mijn kleren (nochtans al 80 km uitgewaaid). Daarnet een grote was gedaan (dat is altijd het eerste werk bij het toekomen), maar het is me onmogelijk om al wat ik bijheb te wassen ,natuurlijk. Wel heb ik vastgesteld dat ik bijna geen kracht meer heb in mijn rechterhand. Ik vermoed dat dit zou kunnen voortkomen van het ongelooflijk veel schakelen met de versnellingen. tot nu toe gebruikte ik alle negen de versnellingen van het middenste blad. Vandaag was het strakke tegenwind, nogal goed dat ik er voor gekozen had om het kalmpjes aan te doen op de zondag. Bij dag 7 zou ik ongeveer 1/3 van de afstand moeten afgelegd hebben. Narekenen levert me op dat er ongeveer 850 km werden afgelegd de eerste week. Straks ga ik Poitiers verder verkennen. Al fietsend ontdekte ik een groot deel toen ik tevergeefs een kamer probeerde te bemachtigen in de plaatselijke jeugdherberg. dan maar een hotelletje genomen. Deze morgen was er bijna een uur lang een krachtig onweer en daarvoor werd er geschuild, wel heb ik de indruk dat ik mijn sokken beter moet uitspoelen want er kwam schuim op! Ook bij het binnenrijden van Poitiers helemaal op het einde van de rit viel er wat regen.
Het ontbijt in hotel Vendome was vanaf 7 u, om halfacht was er nog niemand komen opdagen van het personeel... Uiteindelijk vertrokken rond 0815 en toegekomen omstreeks 1730 Hr. In het totaal stonden er 112 km op de dagteller. Vooral na de noen was het verzengend heet. Kort na 1 uur Tours bezocht. Juist voor Tours een groot deel van de Vouvray-streek doorkruist. De allereerste wijngaard die ik zag, waren ze aan het sproeien. Zo zijn ook alle graanvelden enorm besproeid. De enige brandnetel die ik tot nu toe tegenkwam - na 100 den km - waarschijnlijk het meest resistente exemplaar van Europa, bevond zich bij het buitenrijden van het dorpje Tingle. Enorme problemen ondervonden bij het zoeken naar logement. Alle hotelletjes in St-Maure-de-Touraine waren volgeboekt wegens de jaarmarkt aldaar. En mijn energie was volledig op... Dan maar gestopt aan wat ooit eens een hotel was geweest en nijn probleem uitgelegd aan de patron. eerst kon hij me niet helpen, maar na een paar minuten beweerde hij te kunnen helpen. Hij liet me wat overbleef van het hotel zien... vuil, vettig en smerig. na wat gefilosofeer tussen ons beiden, wilde hij geen kamer verhuren, maar lenen... voor 0 euro... De enige voorwaarde die hij stelde was dat ik het bed opnieuw moest opmaken... ik durfde zelfs de lakens nog niet openslaan...
Mooi weertje vandaag en ook een veel vlakkere rit dan gisteren. Hoofdzakelijk fietste ik door de vallei van de Loir (zonder e). Na mijn zalig ontbijt in die zalige chambre d'hote begon ik er deze morgen wat later. Rond 0820 Hr vertrokken we, omstreeks 1800 Hr reden we het mooie stadje Vendome binnen. Vandaag werden ook al wat meer foto's genomen. De 125 km laten zich wel voelen aan mijn zitvlak. De Loir is een heel mooie rivier met veel afdammingen en sluizen. Er zijn al heel wat kilometers in Frankrijk achter de rug. Tot nu toe kwam ik al twee oudere Nederlandse koppels tegen die ook de tocht aan het maken zijn per fiets. Zij hebben er wel heel wat meer tijd voor uitgetrokken. De ene vrouw had vorig jaar twee kankeroperaties achter de rug en haar conditie was niet 100%. Juist voor de middag Chartres bezocht, ook de moeite. Net voor binnenrijden van de stad over de oude brug werd ik aangesproken door een al iets oudere fransman die enkele jaren geleden de tocht had gedaan met zijn vrouw.
Maintenant in Maintenon. Vandaag goed opgeschoten en ook enorm goed leren opschieten met het zwarte driehoekje. Om alle misverstanden uit de wereld te helpen, hiermee bedoel ik de positiecursor van de fietsgps. Zoals reeds eerder gemeld, scheelt dit een slok op de borrel om niet verkeerd te rijden. tevens moet je niet constant zitten focussen op een kaart. Kort na de middag de Seine overgestoken. Eergisteren de Schelde, gisteren de Somme gevolgd, vandaag de Seine over. Dat betekent dat ik reeds een flink eind ten zuidwesten van Parijs ben geraakt. In de late namiddag zag ik nog een wegwijzer met "Parijs 60 km". Eigenlijk had ik vroeger willen stoppen met fietsen vandaag. Er gaf echter niemand thuis op het adres waar de "Gastenzimmer" gevestigd was. Daarmee nog een heel eind verder gereden, maar daar zeker geen spijt van gekregen. Maintenon is een zeer mooi en cultureel rijk stadje. Ook zit ik hier gelogeerd in een chambre d'hote de charme en met zwembad (als niet echte zwemfanaat heb ik er mijn grote teen eens ingestoken). 142 km gereden tussen 8 en 18 u. Morgen als alles goed gaat, beginnen we aan het traject tussen Chartres en Tours. Tot nu toe alleen in België (dag 1) en een beetje in St-Quentin (de laatste kilometers) regen gehad. Vandaag wel al serieuze hellingen op de route tegengekomen; bv. zo'n 3 km stijgen aan 7% laat zich voelen bij Vlamingen. Voor de rest houden we de moed er in en zijn we iets voor op het geplande schema. Maar we houden wat overschot voor als er eens een slechte dag is met het manneke, het materieel of het weer.
Om 0745 Hr vertrokken en rond 1700 Hr gearriveerd in St-Quentin. De totale afstand bedroeg 122 km. Vandaag is die fietsgps mijn beste vriend geworden, anders hadden het meer km geweest... Die isotone sportdranken zijn ook maar niets; zij zorgen voor polyfone geluiden in mijn maag. De streek waar ik door reed, kan in het algemeen als onderkomen gecatalogeerd worden. Het meeste van al herinner ik mij de hoogspanningsmasten en de watertorens. Deze staan altijd op het hoogste punt, vandaar zoef je gewoonweg naar beneden. Gelogeerd zit ik de plaatselijke jeugdherberg alwaar ik de plaatselijke verantwoordelijke op de hoogte gebracht heb dat ik een ongelooflijke snurker ben. Dit om hem te weerhouden iemand bij mij op de kamer te leggen. We zien wel straks als we terugkomen... Rond de 100ste km daarnet de bron van de Schelde tegengekomen. Ook het door de stad Antwerpen opgerichte monumentje staat er wat te verkommeren. Veel volk komt er m.i. niet op af.
Deze morgen eindelijk begonnen aan de lang op voorhand geplande tocht. Rond 0745 Hr vertrok ik van thuis; uitgewuifd door Ann, Nele en een vriendin.Via de nieuwe Temsebrug ging het richting Dendermonde, aansluitend naar Aalst, Ninove en Geraardsbergen. Ik was nog niet in Temse of ik was mijn zakdoek al kwijt. Het stuk tot Aalst reed ik enkel met de kaart, van daar af was het met de fietsgps.Een groot geluk want er waren in de buurt van de oevers van de Dender drie fietsomleidingen. En die zijn erger dan omleidingen voor auto's. Voor fietsers staat er gewoonweg één bord met "omleidng" en voor de rest moet je zelf je plan trekken. Eens de taalgrens over waren er geen omleidingen meer, maar déviations. Deze zijn nog erger want hier gaat het al omhoog en omlaag en elke kilometer meer voelt zwaarder aan. Rond 1745 Hr kwam ik uiteindelijk in Doornik aan en mijn teller wees 148 km aan. een ouwe bekende had voor logement voor mij gezorgd en hij had zich goed van zijn taak gekweten. Een echte hotelkamer met aparte badkamer met badjas enz.. Onderweg vier buien gehad, maar gelukkig waren ze niet van lange duur. Wel dreven ze de temperatuur naar beneden. Daarnet een reuzepizza gaan eten op het pleintje waar Ann en ik vorig jaar ook gelogeerd hadden (hotel de la Cathédrale). Toen hadden we er één kilometer langer over gedaan, maar hadden we het platte parkoers (langs de Schelde) gevolgd.
