Deze ochtend opgestaan met stralende zon om om half tien te gaan lopen met franse buurjongen. Hij had op een kaart uitgedokterd hoe we het snelst bij het dichtsbijzijnde park konden raken: na het oversteken van de brug over het station (zo'n 14 sporen) en met nog wat appartementsgebouwen achter ons belandden we in een heel aangenaam park/bos. Na een stuk door het bos gelopen te hebben kwamen we bij een grote buitenpiste van een manège. Vele ruiters waren hier hun paarden aan het opwarmen voor een wedstrijd in de ochtendzon. Na hier even naar gekeken te hebben probeerden we nog wat wegen in het heerlijk ruikende bos uit (het ziet er naar uit dat je je er makkelijk kan oriënteren) om dan weer richting onze blok te keren. Terug op mijn kamer wilde ik een stukje op deze blog typen, maar doordat ik een foto probeerde toe te voegen raakte ik alles kwijt. Er was niet onmiddellijk tijd om alles opnieuw te typen: om 12u ben ik 3 toffe meisjes gaan afhalen aan het station hier, Pasila. We hebben samen wat gekookt en gezellig gegeten in de gemeenschappelijke ruimte (die ik nog niet echt had gebruikt nu ik hier nog alleen ben) Ons plan was om na het eten naar het centrum te gaan om de haven en een markt aan nader onderzoek te onderwerpen, maar toen een meisje dat normaal daar op ons zou wachten rond 15u zei dat ze het niet zou halen, zijn wij hier ook blijven zitten en babbelen. 't Was echt heel gezellig en voor we het wisten werd het 19u. We hebben in plaats van onze verkenningstocht van vandaag wel wat gepland voor morgen: 's morgens de boot op richting de eilandengroep Suomenlinna, Sea Fortress.. een buffer tegen.. . Een van de meisjes vanmiddag, Katrin, is van Oostenrijk (echt een heel lieve), Andrea is van Tsjechië maar ze studeert in Manchester, ze is nogal ruw en vrank maar ik denk wel dat ze nheel goed hart heeft:) en Koko is van Japan, ze is echt ontzettend lief en grappig.
Wat de voorbije dagen betreft kan ik jullie een verslag over de Welcome Party niet ontzeggen: het weerzien met zowat iedereen die je de voorbije week had ontmoet was heel tof & de Finse hapjes die ons werden aangeboden waren ook feestelijk. Hoewel die hapjes stuk voor stuk doordrongen leken met look.. hetgeen volgens sommigen echt niet viel 'goed te praten' op een avond waarop je met mensen moest kennis maken. De muziek was niet schitterend, maar we hebben toch wel wat gedanst én 't is zo tof dat hier gewoon niet gerookt mag worden binnen! Tegen half twee zijn we met een paar van onze blok richting de trein gewandeld (om 1u47 is de laatste trein) en ook dat was erg gezellig, zo richting Pasila tuffen met allemaal mensen die verslag uitbrengen over hun avond. Vrijdag heb ik in de voormiddag wat opgezocht omtrent de vakken hier. Voor een aantal heb ik me al ingeschreven, maar voor één vak (uitgespit vennootschapsrecht in België) wordt het me aangeraden equivalent door onze erasmusverantwoordelijke hier niet gegeven dit semester. Wel heb ik 2 seminarie's gevonden die misschien als equivalent kunnen dienen, benieuwd wat ze gaat terugmailen. In de namiddag ben ik richting een kantoor gegaan in het centurm waar je een ESN-studentenkaart kan kopen voor een paar euro en waar veel voordelen aan verbonden zijn. Het kantoor was echter wegens ziekte plots gesloten. Maandag dus nog een keer proberen.. hoewel we alom worden gewaarschuwd voor de 'komst van de Finnen' vanaf maandag gezien het officieel begin van het academisch jaar hier dan.. we moeten er wel altijd mee lachen, maar dat zal vanaf volgende week met de lange wachtrijen wel anders zijn. Met een meisje dat ook voor het gesloten kantoor stond ben ik dan nog wat door de stad gewandeld en na een paar dingen gekocht te hebben om nota's te nemen (enkel blocnote's met erg grote ruitjes vind je hier) volgende week tijdens de lessen zijn we op zoek gegaan naar Café belge (aangeraden door Jonas, een toffe erasmusstudent van vorig jaar). Het was er inderdaad erg gezellig & tof, vertrouwd alleen al om al die biernamen even te lezen. Terug naar het station wandelend viel het ons op dat zelfs de Finnen het een koude wind vonden gisteren: de pullen en jassen werden wat vaster getrokken, de eerste mutsen doken op.. enkel de vrolijke caoutchou laarzen in fleurige kleuren deden nog denken aan de zomer, een natte dan wel..
Vanavond ga ik op mijn kamer blijven denk ik, er gaan er wel een aantal uit vanavond, maar ik ga wat lezen voor eindwerk (prof verwacht volgende week al wat ivm aanpak van onderwerp enzo) om dan op tijd te gaan slapen om morgen op het Sea fortress te kunnen uitwaaien. Hierboven zit een Jazz muzikant op kot (ik hoor er nu juist muziek), ik ben hem daarstraks in de hal tegengekomen maar had hem tot nu toe nog niet gehoord, hij geeft een drink vanavond, misschien ga ik toch even langs na het lezen.
nheel mooie avond daar, dikke kus, intussen verblijf ik hier -jullie missend- in Helsinki
enkele dagen vol ontmoetingen en administratieve straten verder..
Donderdag, ruim 18u... Net op mijn kamer aangekomen om nu met een kop van Elke's thee te kijken hoe het onweer losbarst.. Het regent hier al sinds gisterenmiddag onophoudelijk, alleen dit onweer lijkt even variatie te brengen in de intensiteit ervan. Het weer neemt echt niet weg dat het indrukwekkende dagen waren... Eergisteren en gisteren hadden we inleidende sessies: een gezellige mevrouw van tegen de 60 (wel hoofd van buitenlandse betrekkingen hier) loodste ons door de belangrijkste gegevens, studentenverenigingen kwamen zich voorstellen, .. Tussendoor moesten allerlei formaliteiten in orde gebracht worden, met erg lange wachtrijen.. steeds weer een nummertje trekken en al wachtend de persoon voor naast en achter je aanspreken om de tijd door te brengen: moi (hello), where are you from, what's your name, what are you studying, .. Velen doen het hier vanzelf. Wel is het tof tussen die gesprekken door ineens iemand uit nederland of belgië tegen te komen en even voluit in het nederlands eventuele frustraties te kunnen uiten :)
Vandaag kreeg iedereen voorstelling in zijn eigen faculteit. Onze decaan blijkt een heel sympathieke man te zijn die tussendoor zijn voorkeur voor bepaalde europese voetbalploegen niet kon verbergen. Hij geeft ook een aantal vakken ivm internationaal recht dus ik denk dat ik alvast 2 vakken bij hem heb, hetgeen me wel nog aangenaam lijkt. De vakken verlopen hier maar in enkele weken: zo begint één vak bv volgende week en is de eerste week van oktober al afgerond; in de laatste les krijg je dan een examen voorgeschoteld. Ik ben benieuwd of dit goed gaat werken, zo kan je eindelijk wel ns op 1 of 2 vakken maar focussen en niet aan alles wat zitten 'rommelen' onder het jaar. In de namiddag (na lunch in studentenrestaurant aan 2,60 euro => tot nu toe het enige dat echt goedkoop is hier) kregen we een rondleiding doorheen de twee bibliotheken. We kunnen vanaf morgen ook op het intranet hier en dan weet ik meer te zeggen over wanneer mijn vakken en examens vallen normaal gezien.
Voor ik daarnet terug op kot aankwam ben ik met een franse medestudent in rechten die in dezelfde blok woont mee langs de Lidl gegaan voor inkopen, 'allo-allo' accenten à volonté bij hem in de buurt. Hij neemt ook steeds de trein (4min tot in het centrum en heel veel verbindingen). Verder in de gang hier blijkt ook nog een meisje van bij de rechten te zitten, dus dat is ook al meegenomen. Ook zijn er hier al wat mensen die samen willen gaan lopen, dus dit weekend gaan we op verkenning in de buurt voor een goede plaats. Er zijn veel parken maar misschien moeten we maar de trein nemen naar een reservaat wat noorderlijker.
Vanavond is er de fameuze 'Welcome party' hier, ervoor hebben we afgesproken bij een meisje dat op kot zit in het centrum zodat we allemaal samen kunnen gaan.. en nu, op het einde van dit bericht, ziet het ernaar uit dat er toch nog hoop is op een wat drogere avond: in de verte komt er een stukje blauwe lucht aan..
Zaventem-Riga, een ietwat turbulente vlucht met aan de ene kant een Estse vrouw (maar in hasselt wonende bij haar vriend) met een erg schattige baby van 8 maanden, Lennerd, en aan de andere kant een jongen die alles wat ik opensloeg meelas. Lennerd vond de tijdschriften ook ontzettend fascinerend, zijn mama waarschuwde me dan ook dat hij niet liever deed dan papieren te verfrommelen tot propjes om ze dan weer uit elkaar te trekken. Gelukkig viel Lennerd al gauw in slaap, maar toen de piloot wat begonnen te zeggen door de luidsprekers schrok hij huilend wakker, tot grote vrees van zijn moeder. Een afleidende -en algauw helemaal opgepropte- reclamepagina uit het tijdschrift bood gelukkig redding.. Bij het uitstijgen hielp ik de mama nog met de buggy tot aan de ingang door de gietende regen, waarna ik naar de Transfer afdeling moest en zij naar de uitgang.
Eenmaal in de transferhal aangekomen was er kilte alom: koude, érg onvriendelijk blauwogige Letten. Tegen je lopend en als je iets vraagt uiterst bot en kort om zich dan snel weer om te draaien, kortom: ik liep al gauw enkele blauwtjes. In een internethoek voor een grote wand met ramen keek ik mijn mail na, in de hoop een wat warmere respons uit Finland in mijn inbox te vinden in verband met het verkrijgen van de sleutel van mijn kamer in Helsinki die avond, echter tevergeefs zo bleek. Ietwat verontrustte meisjestemmen met een wat Gents accent kwamen aan de computer naast mij ook een poging ondernemen wat op te zoeken (met een qwerty-toetsenbord is het even wennen, bv. om je @ te typen..) Zelf was ik er al achtergekomen door een lieve duitse mevrouw, dus kon ik hen verder helpen. Ze hadden hun vlucht gemist naar Oulu, in het noorden van Finland waar ze 5 weken stage zouden gaan volgen voor kine. Via een tussenstop in Helsinki zouden ze er alsnog proberen te geraken die dag. De twee meisjes bleken Treesje te kennen, die ook kinesitherapie studeert in Gent. Het waren heel toffe meisjes en ook zij begonnen direct over het feit hoe nors iedereen op de luchthaven was. Wachtend op dezelfde vlucht speculeerden we over hoe lang er vertraging zou zijn (15 min bleek) en hoe het vliegtuig zou zijn, aangezien we met niet zoveel waren. Het vliegtuig was.. erg klein, en één van de meisjes, Nele, vertrouwde de bandjes ervan voor geen haar, ze leken ook erg klein en plat.. Maar, we raakten van de grond, met zo'n 30 man, waarvan het merendeel erasmusstudenten bleek te zijn, oa nog twee toffe waalse meisjes waarvan ook eentje rechten doet, een brits en een oostenrijks meisje. Aan boord bleek ook een rockgroep te zitten, met ruige uitrusting en als enigen met een heel aantal bestellingen voor een arme steward.
Aangekomen met het groepje erasmusmeisjes op de luchthaven van Helsinki en wachtend op onze bagage, probeerden we uit te vissen wie wie is, wie van waar is, wie al een kamer had en waar en voor hoelang en .. (Later zou blijken dat deze vragen de eerste dagen dé openingszinnen bij uitstek zouden zijn bij al wie er nog maar 'erasmus-achtig' uit zag). In de aankomhal wachtte 'Jenny' 2 van de meisjes op, ze had enkel niet verwacht dat er zich 6 meisjes rond haar zouden scharen met vragen ivm kamers en sleutels. Met z'n allen sleurden we onze valiezen op de bus, 'Blue 1' om na een half uur aan het centraal stationsplein van Helsinki aan te komen. Van hieruit moest iedereen zijn eigen bus nemen richting de plaats waar hun kamer zich bevond.
Annelies, een meisje dat in leuven politieke wetenschappen studeert, stelde voor dat ik bij haar zou komen slapen. 2 andere meisjes moesten ook die richting uit. Op de -weerom een halfuur durende- busrit richting die gebouwen kregen we zowat allemaal onze klop, gelukkig schudde een wat oudere finse erg opgemaakte dame me (letterlijk en figuurlijk) wakker door naast me te ploffen en te vragen waar we naartoe gingen. Ze wist bij haar in de buurt anders ook wel een jeugdherberg. We zeiden dat het wel zou lukken en ik vroeg haar nog wat over de dingen waar we langs reden. Haar zak viel en nadat k die had opgeraapt nodigde ze ons uit een keer te komen eten. Uitbundig werden we uitgezwaaid toen we afstapten.
De laatste helling richting de gebouwen (toch wel op een heuvel gelegen) vonden we der echt te veel aan, gelukkig loonde het de heldere kamer van annelies te zien. We dronken even wat om dan samen met de andere meisjes (andrea en katrina) richting de S-market te gaan waar we met de bus waren voorbij gekomen om nog wat te eten te komen. Buiten op een bankje met tafel aten we nog wat om dan (9u30 lokale tijd) ons bed in te kruipen. Hoewel mijn bed die nacht bestond uit een donsdeken en een dikke jas op de vloer. We babbelden nog wat, bleken wat mensen gemeenschappelijk te kennen, om vervolgens al gauw in slaap te vallen om de volgende ochtend om 8u de bus te kunnen nemen richting centrum voor de eerste inleidende zitting in het hoofdgebouw van de unif. Ik moest echter mijn sleutel nog gaan halen aan het HOAS office, net als Andrea, en samen gingen we op pad met onze zakken (weer omhoog stappen) op zoek naar de juiste straat. Op onze zoektocht kwamen we een 19jarige Fin tegen die ook op weg was naar HOAS en die volgende week aan zijn eerste jaar engineering zou beginnen, Andrea vroeg prompt of hij haar bagage kon dragen (ze had twee enorme 'trolley's' mee én een zak voor hockeystick én een rugzak. Toen we met ons drieen aankwamen in het office namen we een nummertje, zetten onze zakken aan de kant en gingen even zitten in de voorziene zetels. Eens we ons contract hadden getekend, daalden we weer af richting het centrum. Andrea zou nog tot 1 september in een jeugdherberg slapen en moest afslaan, de fin en ik moesten de trein hebben: hij richting zijn grootvader waar hij tot de eerste zou logeren en ik richting Pasila (een kale bunkernederzetting had ik al gehoord) waar ik mijn kamer zou vinden.
Mijn kamer vinden was echter niet zo evident, wanneer je het treinstation uitkomt in Pasila (4min op trein vanuit Helsinki centraal) moet je door een winkelgallerijtje en vervolgens door een overdekte hal. Ik had één straat niet meegeteld (leek me een kleine zijsteeg en stond niets aangeduid), gelukkig bracht de lokale postbode die net aan zijn ronde bezig was me helemaal tot aan de deur van blok 5B. De inkom leek wat vervallen, maar algauw kwam ik in een propere trappenhal (waar ik de lift kon nemen) om in een al even proper appartementje te belanden waarvan ik Room 2 mag bewonen de komende maanden: een heldere kamer in wit, met een blauw raam. De 2 andere studenten zouden tegen de 1ste september moeten aankomen...
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
