Na een les deze voormiddag waarin de prof goed doorgaf, wandelden we door de regen naar onze blok met z'n 5(er blijken alsmaar meer rechtenstudenten hier op kot te zitten). In de namiddag wat gelezen, slides van ons eerste vak bekeken en op internet dingen nagekeken om af en toe Mathilde, ons buurmeisje, wat uit te leggen, ze heeft een vak europees recht dat ik in België al heb gehad. Ze is wel ontzettend lief. Tegen 18u kwam Luise binnen stormen: of ik vanavond nog vrij was? Koko zou op haar kot wat organiseren vanavond, maar dat kon eventueel ook een andere avond, dus.. zijn we met de 2 gratis tickets die Luise had naar R.E.M. gaan kijken in het Finnair stadium, naast het olympische stadium. In de gietende regen hebben we er toch wel 2,5 uur van genoten. Ik hoorde ze tevoren wel al graag, maar zou er nooit zelf iets van opgezet hebben. Ook al leek het soms alsof hun nummers in repeat stonden, toch heb k er erg veel sympathie voor gekregen: bescheiden, grappig, toffe sfeer tussen het publiek (die regen schept een band denk ik ), indrukwekkende light show, goeie stem en goede muzikanten! Mijn vingers raken net wat minder verkleumd door het typen! Slaapzacht en nmooie dag morgen X
Vandaag zouden we om tien uur les hebben, de prof van dienst (het is met gastsprekers) was echter meer dan een half uur te laat.. hij bleek dan ook geen stipte Fin te zijn, maar een Est. Hij gaf wel erg goed les waardoor het overige anderhalf uur zo voorbij vloog. 's Middags hadden we met een paar afgesproken aan het Unicafé en nog een paar mensen die ik in de les (en het half uur dat we er zaten te wachten) had leren kennen, een fransman (er zijn erg veel franse erasmusstudenten precies) en een italiaan, gingen ook mee, dus het was aan tafel weer alom kennismaken tussen iedereen. Na het eten wandelde ik met Koko mee in de richting van haar appartement om afscheid te nemen aan de bank. Ik heb dan toch maar een finse rekening geopend (gratis) en mijn eerste internettransactie ermee achter de rug. Het duurde wel even voor dat in orde was want je moest langs drie filialen: één om te openen en te registreren, een paar straten verder om geld af te halen en nog een paar straten verder om het geld op de rekening te zetten en je internet banking code te krijgen. Maar dat spaart wel 6 euro overschrijvingsgeld. In de late namiddag terug aangekomen op kot met Diana en Luise om om 18u met klasgenoot die paar verdiepen hoger woont te gaan lopen. Mijn flatmates zagen het helemaal niet zitten om mee te gaan en stiekem hoopte ik ook dat het zou blijven regenen zodat het niet zou doorgaan, maar het klaarde op tegen half zes.. Toen de bel hier ging kwamen Diana en Luise toch ns kijken en maakten ze kennis met Juca, de kleine uiterst charmante italiaan én besloten toch maar mee te gaan. Nog maar één blok verder begon het dan toch weer te regenen, gelukkig naderden we een park (nu aan de andere kant van Pasila) met wat meer beschutting. Diana kreeg al snel pijn aan een been waar ze al een tijdje last had en Luise had niet zo'n goede schoenen aan, dus zeiden ze dat ze even onder een afdak gingen zitten maar dat we gerust mochten verder gaan en hen daarna terug oppikken. Juca zette ineens een versnelling hoger en wou absoluut ergens een 'great building' laten zien. Bij elke bocht die we naderden zei hij dat hij dacht dat het daarachter lag. Na toch wel een stuk aan hoog tempo (voor hem waarschijnlijk niet) kwamen we er dan toch: een uiterst eigenaardig architecturaal gedrocht ineens tegen een mooie helling.. Het teruglopen verliep vlotter en dan terug met Diana en Luise naar ons appartement via nog een lang stuk bergop. Helemaal doorregend waren we wel blij terug te zijn. Nog extra stretchoefeningen van Diana's danslessen geleerd en nu zitten we met deuren open allemaal achter onze computers.. en er heerst een hevige discussie in de gang over Santa Claus: tijdens hun rookpauze heeft Luise Diana wijsgemaakt dat de enige echte wel echt hier is.. en Diana kan er echt niet van over dat ze dan in Portugal zeggen dat die niet bestaat.. ik denk dat ik even wat kerstmuziek van youtube opzet om hen te laten bedaren. Seffens gaan we nog even thee drinken, een paar buurmeisjes komen ook.
Waar waren we gebleven? Vrijdagavond 18u: ontmoeting met Koko aan het centraal station. Koko had zich net een nieuwe gsm aangeschaft en samen probeerden we op de bus de finse taal om te zetten in het engels.. maar er was geen beginnen aan. We vroegen een finse man die voor ons zat of hij het misschien ns wou bekijken, maar hij distantieerde zich al gauw van het toestel, gebarend dat hij er ook niet veel mee aankon. Koko bleef niet bij de pakken zitten en vroeg een stoere finse punker -ondanks luide muziek in de oren- of hij het even voor haar in het engels kon omzetten.. hij deed het, enigszins verlegen. Punkers (zo noemen ze het zelf graag, maar ze zien er vaak eerder uit als gothic's met hun lange zwarte jassen, zwarte haren, piercings en de enigszins bleke tint) vieren hier zege, net als de ruigste muziek -Lordi's hard rock Hallelujah is er niets tegen- die rustig onder de ruimgenomen term 'rock' wordt geplaatst en paradeert in de hitparade. Na een half uur babbelend op de bus door de groene noorderlijke rand van Helsinki kwamen we aan bij Katrin's appartement, net zoals vele HOAS blokken hier enigszins deprimerend van buitenaf, maar éénmaal binnen kwam een stralende avondzon ons tegemoet en.. een sterke onionsgeur. Na wat babbelen proefden we de ajuinensoep die Katrin had gemaakt (erg lekker maar erg zout ook, we hadden heel de avond dorst) en erna was er tiramisu, erg lekker, mét rum in (naar het schijnt is het ook lekker met bier..). Ik kreeg een sms'je van nog 2 belgische meisjes om af te spreken & ze kwamen ons dan oppikken bij katrin om samen naar het vuurwerk te gaan. De bus terug richting het centrum was erg vol.. met veel al ietwat dronken jongeren met in hun zakken blikjes en zelfgemixte flessen drank mee (later op de avond zou het station veranderd zijn in een waar slagveld van zatte, vnl jonge, mensen). Aangekomen in het centrum volgden we de massa in de richting van een park vanwaar je het vuurwerk goed kon zien. We zijn er nog steeds niet achter om welke reden het vuurwerk nu juist plaatsvond. Volgens een paar mensen was het voor de opening van het wereldkampioenschap voetbal, volgens 2 finnen is het typisch om op het einde van de zomer de kwade geesten weg te drijven en werd het vroeger vooral gedaan vanaan de summer cottages die sommige finnen bezitten, nog anderen zeiden "just for fun''. Maar morgen vraag 'k het aan onze tutor :) ze heeft meestal een heel heldere uitgebreide uitleg voor finse gebeurtenissen. Het vuurwerk was indrukwekkend.. én lang. Zo'n uur lang kregen we -met tussenpauzes- allerlei kleuren en vormen te zien vanop de brug waar we hadden plaatsgenomen. Op het water lagen verschillende boten die speciaal waren komen aanvaren om van het vuurwerk te genieten. De lichtjes van de boten waren erg sfeeriek en echt knap tegen de oudere brug. Na het vuurwerk wandelden we nog wat door de stad om daarna op de trappen van de bleke koningin van de nacht, de Helsinki Cathedral, nog wat te drinken en wat druiven te eten die Koko had meegebracht. We babbelden nog wat, vnl over legerdienst, het belgisch koningshuis of misschien liever de Japanse 'emperor' en z'n symbolische macht ?, over de mogelijkheid in oostenrijk te kiezen tussen legerdienst en sociale inzet en.. over het feit dat het vuurwerk toch wel erg geslaagd was. Besluitend dat we het toch wat koud kregen op de trappen, wandelden we verder naar de haven, via het esplandeparkje terug richting het station. Uit een nauw straatje kwam echter ineens erg aanstekelijke muziek, we wandelden er binnen en een golf van ambiance en feestelijke lichten kwam ons tegemoet. Het bleek om een openlucht optreden te gaan van een groep die jaren 80 covers speelt en was ingehuurd door een tof café. De ene hit na de andere galmde door het straatje. We kwamen nog enkele andere erasmussers tegen en stonden samen gezellig te luisteren en waagden ons aan enkele dans'moves' (volgens een Tsjech) op de aanstekelijk muziek. Na afloop wandelden we naar het station, waar katrin de bus nam en nog andere erasmussers en koko terug naar hun kot in het centrum wandelden. Zelf zocht ik mijn weg door een station vol dronken mensen: zwalpend als ze nog rechtop stonden -vaak ondersteund door even zatte vrienden-, ronkend als ze al op de grond waren verzeild geraakt. De trein kon je enkel op na eerst voorbij dranghekken te zijn geraakt waar mensen van de security samen met de politie iedereen controleerden. Eenmaal op de trein was het telkens opgelucht kijken als er een dronken iemand net niet naast je kwam zitten. Gelukkig kwam er een gezonde ietwat verlegen Fin zitten die de hele situatie van dronken mensen die de trein op probeerden te geraken ook maar kritisch bekeek. Hem vragende of dit de normale gang van zaken was in het weekend zei hij: "well, actually, yeah.. but today it's even worse with the fireworks". Hij vertelde nog wat over zijn Belgische collega en naar hoe ik Helsinki ervaardde zo na een paar weken. Even later stapte ik opgelucht af in Pasila om even later de deur van ons appartementje open te doen.
Zaterdagochtend! Een stralende ochtend om om negen uur met katrin en koko richting een Flee market te stappen, een lokale rommelmarkt. Tussen het rommelen tussen de standjes door hebben we ons toch wel geamuseerd, van oude leren vesten en juwelen passen over hoeden en lange vrouwenjassen tot pullovers (waar we eerste even aan roken om te zien of ze niet al te muf waren). Testend wat van apparatuur werkte en discussierend (de meesten zagen het echt als een spel) over prijzen vond Koko een oude waterkoker, wat kleren en behangpapier, Katrin een sjaal, een mixer, gordijnen en een tapijt en ik vond een pull, 2 oude kandelaars voor elk 0,50 cent, een witte sprei voor 2 euro én een mat, tevens voor 2 euro! Deze laatste twee recht van de droogkuis Mijn kamer ziet er intussen dus wat gezelliger uit om de kortere dagen tegemoet te gaan. Tegen de middag dronken we een koffie aan de rommelmarkt, genietend van een erg stralende zon en kijkend naar wat andere mensen nog aangesmeerd kregen aan de standjes; hoe ze iets gingen bekijken, nog eens herbekijken en daarna toch terugkwamen om het te kopen; hoe ze aan een ander standje iets gingen kopen om het dan uit te stallen in hun eigen standje of hoe terwijl een vrouw schoenen paste aan een kraampje haar eigen schoenen bijna werden gekocht door een andere passante... Terugwandelend naar het station namen we afscheid van elkaar, beloofden alles eerst goed te wassen eenmaal op kot aangekomen & spraken af om zondag weer om 9u aan het station te staan. Eenmaal terug op kot wachtte Diane me op: we waren net nog eens herinnerd aan de uitnodiging voor een verjaardagsfeestje van een buurmeisje. We babbelden nog wat, kuisten het appartement en richtten onze kamers wat verder in met de nieuwe aanwinsten (diana was de dag tevoren een paar dingen gaan kopen in het winkelcentrum). 's Avonds kwam Mathilde, een frans meisje, een paar keer bij ons kloppen om thee te drinken. Ze woont samen met het meisje dat het verjaardagsfeestje organiseerde en vond het daar veel te luid. Later op de avond gingen Diane en ik (Louise is voor het weekend naar huis, in Estland, maar komt vanavond met 'smokkelwaar' terug- alles zou daar zo veel goedkoper zijn) toch goeiedag zeggen op het feestje en babbelden er een uurtje met allerlei mensen. Ik kwam nog een paar mensen van de les tegen maar we gingen toch maar al gauw weer door: nogal dronken hangerige spaanse jongens maakten het er erg luidruchtig en de muziek was niet echt tof. Terug op ons appartement gingen we nog even op internet, beraadslaagden nog even over de planning van de volgende dag om vervolgens te gaan slapen. Hoewel, gaan slapen zat er niet echt in, de spaanse bende kreeg het in haar hoofd om luidkeels rondspringend en zingend het gebouw hier werkelijk te doen daveren. Tegen 2u 's nachts was het gelukkig ineens muisstil. Naar het schijnt is de politie langsgekomen.
Zondagochtend, wat leek de wekker vroeg af te gaan! Diane en ik waren al snel klaar en wachten met thee op Mathilde, die ook mee zou gaan naar het centraal station om koko en katrin op te pikken om richting Porvoo te trekken. Aan Mathilde's deur vonden we echter een briefje dat ze te moe was en dacht dat het weer niet goed genoeg zou zijn. Een uur rijden met de bus bracht ons op onze bestemming: Porvoo, het 2de oudste stadje van Finland met in het oude gedeelte mooie kasseistraatjes in een dicht middeleeuws patroon met voornamelijk houten huisjes. Centraal staat de stevige 'Porvoo Cathedral' op een heuvel, onderaan de heuvel slingert het water voorbij het stadje met aan de waterkant de bekende roodgetinte huisjes van het Porvoo-in-de-boekjes. Na een 'klim' (zo zwaar is het niet) over de hobbelige straatjes tot aan de Cathedral gingen Koko en ik even de kerk binnen, er zou binnen 5 minuten een Lutheraanse viering beginnen. Koko en ik wouden die wel volgen (we hadden net gesproken met de orgelist van het oudste orgel van Helsinki, én wat een orgel, een mooi in het wit geverfd in een heldere kerk) katrin en diana zagen dat echter niet zitten. Dus begonnen we langzaam aan de afdaling, al foto's trekkend van de mooie ruiten aan huizen van particulieren met achterin vaak een ware 'etalage' gemaakt. Ook de échte étalages mochten er met al hun charme zijn. De afdaling was knap: beneden voor ons het waren, aan de ene kant het groen dat de Cathedral omringde, aan de andere kant gekleurde houten huizen. In de zomer (= tot eind augustus) zou je dit hier ook met paard en kar kunnen doen, we vroegen ons af hoe aangenaam dat zou zijn voor paard en inzittende op deze charmante hobbelweg. Tijdens de afdaling werden we voorbijgestoken.. en wel door een coureur die heel voorzichtig zijn fiets naar beneden loodste.. op zijn mouw en broekspijp stond een bekende naam.. Eddy Merckx. We wandelden nog langs het water, trokken nog wat foto's en eenmaal terug aan een bekend punt namen koko en diana een ijsje (naar het schijnt zou het finse ijs zo lekker zijn) dat ze aan het water opaten, we keken wat naar de boten om erna nog één straat te bekijken die we nog niet hadden gedaan in Porvoo: de oude winkelstraat. Over exclusieve finse design, via ordinaire toeristisch kitch naar muf ruikende antiekwinkeltjes, .. om erna in een tof koffie en thee huis wat op te warmen en te drinken. We schreven nog wat in het gastenboek en wandelden terug naar de bushalte terwijl we wat droge finse cracottes aten met een soort gembersmaak.. Terug op de bus vielen koko en diane al gauw in slaap en katrin en ik babbelden nog wat over wat er nog allemaal te doen viel, hoe de week er zou uitzien, het landschap, poezen, paarden en honden en .. koetjes en kalfjes.
Nu ben ik al een paar uur op kot, foto's online gezet, wat opgeruimd en op skype en msn gezeten. Vanavond denk ik dat ik vroeg ga slapen, er meldt zich immers een week met 8u les aan !
Hopelijk zijn jullie tot op het einde van deze epistel geraakt zodat ik jullie van harte een heel goede week en nmooie zondagavond kan toewensen! (en scroll anders maar snel tot hier beneden om deze wensen in ontvangst te kunnen nemen)
Vandaag opnieuw naar de bank en de post in stralende zon, langs bibliotheek om een boek op te halen dat nu terug binnen was. Gisteren zijn Lauren (meisje van Canada) en ik ons gaan inschrijven voor een 3daagse naar Stockholm van 9 tot 12 oktober met esn, een internationale studentenvereniging, die week heb ik 2 (of misschien 3 dat moet ik nog es nakijken) examens, dus dat is wel tof dat weekend erna zo. We vertrekken donderdagavond dan met de ferry richting stockholm, dan één nacht daar in een hotel om dan met ferry weer terug te komen de volgende nacht. Gisterenavond zouden we hier op kot naar een film kijken, nog een paar meisjes uit het appartement hadden ook al voorgesteld wat te doen, dus hebben we ze gevraagd om mee naar de film te kijken, de De Vinci Code. Ik had er al stukken van gezien + het boek graag gelezen, maar de film helemaal uitkijken met 6 meisjes was blijkbaar wat te hoog gegrepen: het franse meisje naast me fluisterde altijd maar nieuwe vragen, Louize tikte altijd met haar voet tegen mijn been uit verveling (ze had de film al 3x gezien maar wou er voor de gezelligheid bijzitten) en Diana begreep niks van de film in het Engels zonder portugese ondertitels.. algauw zaten we zonder al te veel aandacht voor het scherm gewoon te babbelen (over martelaars, doodstraf, studies, reizen en .. liefde: één meisje van 21 bleek verloofd te zijn & toen ze ons haar ring liet zien waanden we ons even in een romantische film) Nu ben ik nog wat aan het lezen voor ivm eigendom in Kosovo (of beter verdwenen eigendommen), tegen 16u thee met Diane en om 18u heb ik afgesproken aan het centraal station met Koko (het japanse meisje) om naar Katrin te gaan (dat is zo'n half uur op de bus). Katrin zou franse onion soup maken en tiramisu.. daarna gaan we naar het kampioenschap Fireworks in Helsinki.. benieuwd of het echt spetterend vuurwerk gaat geven. Veel liefs, nmooie start van het weekend & een paar hartverwarmend knetterende vuurwerkstralen tot daar!
(Eventuele visuele behoeften bij dit alles: de foto-website is weer wat bijgevuld)
Vandaag moe opgestaan, bij de post aangeschoven om 2 brieven voor erasmus op de bus te doen & een kaartje aan Melanie :) Laat iemand haar de blog ns lezen bij gelegenheid? Daarna voor mijn bibliotheekkaart gegaan en rondgedwaald in en tussen 2 bibliotheken (wat is die van Leuven een plezier om in rond te lopen!) om er na 1u30 toch wat in weg te kunnen, alleen waren de voornaamste boeken uitgeleend. Erna daar nog wat zitten lezen en teruggekomen naar kamer om wat arresten in het nederlands te kunnen opzoeken op computer. Even met kotgenoten gebabbeld, en nu ga ik naar een 'debating night', gewoon even kijken de eerste keer :) Jongens van blok hier naast gaan en nog een belgisch meisje & ik heb geen zin om hier grijs te blijven zitten (het regende weer wat af vandaag). Ik denk dat het weer meer opviel vandaag omdat zowat alle administratieve dingen voor het eerst in orde lijken te komen & er geen les meer is de rest van de week. Maar morgenvroeg is er zeker weer stralende zon en I love Helsinki!
Om 8u45 richting het centrum getrokken met Diana (aka Niepce wordt ze in portugal genoemd) en haar de bank getoond. Ze heeft een bankrekening kunnen openen en nu werkte haar bankkaart, dus dat was een hele opluchting. Daarna ben ik zelf doorgelopen naar het studentensecretariaat voor rechten om enkele papieren te laten ondertekenen die ik morgen op de post ga doen voor leuven. Om 10u hadden we dan onze eerste les: 20 min te laat (wetende dat we al een week dagelijks worden gewaarschuwd voor de stiptheid van de finnen) kwamen 2 vurige dames binnengelopen, één van beide begon direct te roepen (!) dat er vanvoor nog veel plaats was, de ander begon ondertussen aan een aanzienlijk tempo papieren uit te delen om daarna het lokaal weer uit te lopen(!)... nadat we wat waren bekomen van deze op z'n minst opmerkelijke entreée werden we gevraagd in groepjes een definitie te zoeken van verschillende termen.. alleen moesten we op die termen ook nog zelf komen. Gelukkig leken de lessen vanuit brussel en leuven de voorbije jaren hun nut te hebben. Het was wel een interessante les, zeker met al die culturen en een lichte botsing toen één britse student eruit flapte dat de scheiding der machten een brits fenomeen waren.. waarop de talrijke fransen in de aula bijna opnieuw een franse revolutie ontketenden. Na de les wandelden we met een paar meisjes door de stad, met een thee (weer aan dezelfde stand aan het park waar je maar 70cent ervoor betaalt) om ons over de regen heen te zetten. Eén meisje wou op zoek naar een handtas (ik weet het merk niet meer maar het klonk erg gewichtig) maar toen heb ik maar afgehaakt, nog een brief in de bus gedaan bij de unif en terug naar het station gewandeld. Op het perron stond nog een tof meisje uit de les dat ook in onze blok woont maar dat ik de laatste dagen niet meer echt had gezien. We hadden allebei nog wat in de ijskast om een sla te maken en dat hebben we dan ook gedaan terwijl we wat babbelden. Na de middag heb ik wat opgezocht op internet en wat gelezen voor thesis. Tegen 17u zijn Louiza (heel lief en ietwat bemoederend) en ik naar de Lidl gegaan. Daarna nog wat gelezen, om dan tegen 19u toch wat eten klaar te hebben om met z'n vieren op te eten: louiza, Diana, ik en Katrin die ik nog van het station was gaan halen. Na het eten hebben we zitten babbelen & planden we hoe we het meisje naast ons op kot juist gelukkige verjaardag zouden gaan wensen. Vanuit de Lidl hadden we een nogal lange cake mee, die vonden we wat te groot om aan haar alleen te geven, dus hielden we nog een deel. Ze was érg blij toen we belden en een poging deden wat happy birthday's-achtig te zingen, de andere meisjes hadden haar nog niet gezien en vonden haar ook tof. De rest van de cake hebben we in stukken gedaan en zijn we op onze verdieping en de verdieping eronder gaan aanbieden ter kennismaking.. we vonden het eerst misschien wat idioot (elham, ik moest denken aan onze ruiltocht destijds ter kennismaking :)), maar het bleek ontzettend geslaagd! Iedereen die open deed was heel enthousiast, we werden overal binnen gevraagd om kennis te maken. Op één appartement bleek een portugees te zitten en Diana was zo écht door het dolle heen haar eigen taal te kunnen spreken, hevig gesticulerend ze ratelden maar luid door onder elkaar, hetgeen wel een erg amusant zicht was! Gelukkig onderhield de ietwat verlegen Italiaan die er ook zat ons ondertussen met zijn minder boeiende verhalen over zijn business vakken. We deden nog een paar appartementen aan en eindigden bij een appartement waar vijf heel toffe meisjes zaten, iedereen werd er direct bij geroepen, stoelen werden bijgehaald uit de kamers en in een mum van tijd werd er zo'n goeie sfeer gecreeerd.. De cake was direct verdwenen, maar ze haalden al gauw een paar soorten finse chocolade boven om te proeven. Volgende zondag gaan we met z'n allen de stad in hebben we afgesproken. Het was n heel toffe avond, we hadden eigenlijk gedacht een film te bekijken omdat het zo regende, maar dit alternatief is nogal goed uitgedraaid! liefs, slaapzacht en mja.. ik denk vaak aan jullie
Gisterenavond vertelde ik al over het portugese meisjes Diana, vandaag kwam er nog een meisje uit Estland bij: Louiza, ze zitten allebei aan dezelfde school voor kunst, voor dans en design.. Louiza is ook weer een heel lieve en nheel gezellige precies, ze heeft net al pepermuntthee gezet en allemaal Finse Sweeteys (ik betwijfel of we goed gaan slapen na die droptoestanden die we moesten proeven). De Finnen eten heel veel snoep, hetgeen in België aan de kassa is te vinden van snoepgoed is er hier ook, alleen dan 10x zo veel. Louiza vertelde net dat er wat zou zijn ingevoerd opdat kinderen enkel nog op zaterdag sweeteys mogen eten.. maar dat niemand zich eraan houdt (sweets to the sweet..). Deze ochtend ben ik met Katrin naar de Nordea bank gegaan (zowat de grootste hier in Finland) voor wat informatie over het openen van een rekening (een jongen uit Tsjechie ging dat doen en we vergezelden hem). We hebben er nog geen geopend alvorens nog een keer alles te overlopen vanuit ons 'home country'. Na het bezoek aan de bank ben ik terug naar mijn kamer gegaan, mijn vakken in orde gebracht (dit ging door een heel gunstige mail van onze leuvense erasmusverantwoordelijke waarin ik toestemming kreeg een bepaald vak toch te volgen) en de uurroosters overlopen, die overlappen soms wel waardoor je soms weken hebt met geen les en dan weer elke dag veel met één keer 2 examens op één dag begin oktober. Volgens onze 'tutor' Iida kan je dit echter wel verzetten normaal en zijn de proffen erg meegaand.
Tegen 17u ben ik dan terug naar helsinki gespoord, weer op zoek naar de ESN-card, de verantwoordelijken hiervoor bevonden zich op een andere locatie dan gewoonlijk gezien de drukke eerste dag op unif. Een franse rechtenstudent die ik al vroeger had ontmoet ging mee op zoek en toen we het vonden (na nogal een wir war van straten) stonden we voor een hélemaal vrij bureau met twee mensen echt wachtend op volk: we hadden onze kaart onmiddellijk voor 2 euro. We vertelden hen dat de andere studenten (zo'n kleine 60) aan het andere gebouw stonden te wachten, waarop ze zich toch maar in die richting repten. De franse jongen en ik hadden afgesproken met ons tutorgroepje, maar kregen onderweg toch nog een paar berichten van die andere studenten om ons te bedanken hen naar daar gestuurd te hebben. Met Iida hebben we dan nog wat gedronken in een tof café, erna zouden we naar het openingscarnavalfeest/fuif gaan. Ik kreeg echter een berichtje van Diana dat ze zichzelf had buitengesloten, dus ben ik maar teruggegaan samen met de jongen van ons gebouw hier, ik was toch ook moe om nog laat uit te gaan. Diana was erg tristig toen ik hier aankwam: ook haar rekening wou niet mee hier in Finland dus was ze wat in paniek, wat een eerste dag. Ik ga haar morgenvroeg de bank tonen en haar ouders gaan haar alvast wat cash opsturen (vanuit portugal zou het anders een week duren om geld over te schrijven zegt ze). Daarnet hebben we samen thee gedronken en nu ga ik slapen denk ik. Morgenvroeg papieren laten ondertekenen, om 10u les en in namiddag met meisjes van op vliegtuig afgesproken om te horen hoe het bij iedereen gaat. Slaapzacht daar!
Rond negen uur deze morgen trokken drie erasmussers vanaf het centraal station richting de haven van helsinki door straten waar de zon al speels doorheen scheen ('j'ai embrassé l'aube d'été'.. hoewel het een heel erg frisse ochtend was)... Op de markt die voor de haven ligt gonsde het al van bezigheden: kraampjes werden mooi uitgestald, eten werd al klaargemaakt voor 's middags (lekker ruikende gegrilde vissoorten met prachtig gekleurde groenten in enorme wokpannen naast), kleren en wollen elandmutsen werden gerangschikt en opgehangen, ..
We treuzelden niet te lang op de markt -die zouden we bij terugkomst van de eilandengroep Suomenlinna wat uitgebreider bezoeken- en gingen op zoek naar de opstapplaats voor de overzetboot naar dit Sea fortress. Suomenlinna ligt vlak voor de kust van Helsinki en is één van Finlands 'culturele schatten' en staat sinds '91 op de UNESCO werelderfgoedlijst: de historische betekenis ervan in de opeenvolgende verdediging van Zweden, Rusland en Finland zouden dit 'fortress' zijn eigen speciale belang geven. De overzetboot moesten we niet betalen aangezien we een travelcard hebben voor Helsinki die ook op de boot blijkt te gelden, dat was dus een meevaller. We installeerden ons boven op het dek hoewel een koude wind Koko (het japanse meisje) even deed twijfelen, maar eenmaal aan het varen bleek de zon toch sterk genoeg om het aangenaam te houden. Vanop de boot kon je de haven van Helsinki goed zien & de 2 cathedralen die de skyline wat domineren.
Eenmaal aangekomen op Suomenlinna (15min op de boot) waren we aangenaam verrast door de mooie gebouwen en bruggen. De straten daar kwamen zo uit één of andere film & ook het kerkje straalde één en al vrede uit zo in de zondagse ochtendzon. Na een bezoek aan het infocentrum kwamen we echter al snel aan de minder vredige randen van de verschillende eilanden, waar kanonnen nog keurig stonden opgesteld, onderaardse gangen naar schietgaten en paden langs de verdedigingslinie domineerden. De uitzichten waren daarom wel niet minder, zee zon en in de verte Helsinki. Het eiland zou bekend staan om de heerlijke picknickgelegenheden voor de 'locals' van Helsinki, we wilden niet onderdoen en hadden alledrie ook wat meegebracht uit Helsinki (prijzen op suomenlinna wouden we vermijden) & na een paar uur rondwandelen installeerden we ons tegen de heuvel van een groen dal (om wat uit de wind te zitten, anders was het echt koud) en proefden wat van vanalles. Enkele wespen kwamen ons vergezellen, maar door wat druiven verderop te leggen bleven ook deze wat uit de buurt. De zon kwam er weer door & het was er heerlijk zitten. Ook het babbelen was echt tof ondanks het feit dat we elkaar nog niet zo lang kennen. Er kwam ook nog een fins koppel met kinderen langs waar we even mee babbelden & een amerikaans trio dat echt ontzettend grappig was en zware discussies had over waar ze zouden eten en vooral wat(een afro-amerikaans felle vrouw: no fish, not again, why not a burger?) Tegen 14u wandelen we terug naar het noorden van de eilandengroep, de wind voelde echt koud aan en het begon wat te regenen. Terug op de boot babbelden we nog met een charmant ouder Australisch koppel en eenmaal weer aangekomen aan de haven van Helsinki wandelden we nog wat tussen de marktkraampjes door en dronken een cappuchino (1euro uit de hand!) op een bankje aan het Esplanade park. We oefenden nog een paar woorden fins met een koppel dat vlak bij ons zat en keerden wat later terug richting het station, waar Katrin de bus nam, Koko me uitzwaaide aan de trein en zelf te voet naar haar kamer ging.
Terug op mijn kot las ik een mail van de leuvense professor waar ik mijn eindwerk bij moet schrijven: hij stoefte op de universiteit en op de onderzoeksmogelijkheden hier, vroeg me de groeten te doen aan een prof hier (een fijne prof die vorige week ons al even toesprak en waar ik ook les van ga hebben) en zei dat ik misschien moest overwegen naar Kosovo te gaan voor een locaal onderzoek, hetgeen me niet echt realistisch lijkt op het eerste zicht vanuit Helsinki.
Daarnet is er al één kotgenote aangekomen vergezeld door haar ouders. Eenmaal de ouders vertrokken waren hebben we nbeetje beter kennis gemaakt en ik heb haar aan internet geholpen, hetgeen ook al kan helpen de eerste avond zo in het buitenland. Het is nheel lief meisje precies, Diana, wat klein en verlegen, ze gaat dans volgen hier en komt uit Portugal. Nu zijn we benieuwd wie er morgen nog bijkomt.
Morgen heb ik zo te zien nog geen les, op taalles na, maar ik ben er nog steeds niet uit welke taal ik zou volgen: fins, spaans of russisch.. Dus mocht iemand een doorslaggevende reden voor een bepaalde keuze hebben.. Vanaf dinsdag vliegen we er dan stevig in met oa internationaal recht (minstens 8u per week, maar begin oktober al laatste les én examen)
Afsluitend kan ik zeggen dat het hier nmooi weekend was, wat ik niet had durven hopen na de weekends die we thuis gewoon zijn...
veel liefs & ngoeie start morgen van de nieuwe week!
Deze ochtend opgestaan met stralende zon om om half tien te gaan lopen met franse buurjongen. Hij had op een kaart uitgedokterd hoe we het snelst bij het dichtsbijzijnde park konden raken: na het oversteken van de brug over het station (zo'n 14 sporen) en met nog wat appartementsgebouwen achter ons belandden we in een heel aangenaam park/bos. Na een stuk door het bos gelopen te hebben kwamen we bij een grote buitenpiste van een manège. Vele ruiters waren hier hun paarden aan het opwarmen voor een wedstrijd in de ochtendzon. Na hier even naar gekeken te hebben probeerden we nog wat wegen in het heerlijk ruikende bos uit (het ziet er naar uit dat je je er makkelijk kan oriënteren) om dan weer richting onze blok te keren. Terug op mijn kamer wilde ik een stukje op deze blog typen, maar doordat ik een foto probeerde toe te voegen raakte ik alles kwijt. Er was niet onmiddellijk tijd om alles opnieuw te typen: om 12u ben ik 3 toffe meisjes gaan afhalen aan het station hier, Pasila. We hebben samen wat gekookt en gezellig gegeten in de gemeenschappelijke ruimte (die ik nog niet echt had gebruikt nu ik hier nog alleen ben) Ons plan was om na het eten naar het centrum te gaan om de haven en een markt aan nader onderzoek te onderwerpen, maar toen een meisje dat normaal daar op ons zou wachten rond 15u zei dat ze het niet zou halen, zijn wij hier ook blijven zitten en babbelen. 't Was echt heel gezellig en voor we het wisten werd het 19u. We hebben in plaats van onze verkenningstocht van vandaag wel wat gepland voor morgen: 's morgens de boot op richting de eilandengroep Suomenlinna, Sea Fortress.. een buffer tegen.. . Een van de meisjes vanmiddag, Katrin, is van Oostenrijk (echt een heel lieve), Andrea is van Tsjechië maar ze studeert in Manchester, ze is nogal ruw en vrank maar ik denk wel dat ze nheel goed hart heeft:) en Koko is van Japan, ze is echt ontzettend lief en grappig.
Wat de voorbije dagen betreft kan ik jullie een verslag over de Welcome Party niet ontzeggen: het weerzien met zowat iedereen die je de voorbije week had ontmoet was heel tof & de Finse hapjes die ons werden aangeboden waren ook feestelijk. Hoewel die hapjes stuk voor stuk doordrongen leken met look.. hetgeen volgens sommigen echt niet viel 'goed te praten' op een avond waarop je met mensen moest kennis maken. De muziek was niet schitterend, maar we hebben toch wel wat gedanst én 't is zo tof dat hier gewoon niet gerookt mag worden binnen! Tegen half twee zijn we met een paar van onze blok richting de trein gewandeld (om 1u47 is de laatste trein) en ook dat was erg gezellig, zo richting Pasila tuffen met allemaal mensen die verslag uitbrengen over hun avond. Vrijdag heb ik in de voormiddag wat opgezocht omtrent de vakken hier. Voor een aantal heb ik me al ingeschreven, maar voor één vak (uitgespit vennootschapsrecht in België) wordt het me aangeraden equivalent door onze erasmusverantwoordelijke hier niet gegeven dit semester. Wel heb ik 2 seminarie's gevonden die misschien als equivalent kunnen dienen, benieuwd wat ze gaat terugmailen. In de namiddag ben ik richting een kantoor gegaan in het centurm waar je een ESN-studentenkaart kan kopen voor een paar euro en waar veel voordelen aan verbonden zijn. Het kantoor was echter wegens ziekte plots gesloten. Maandag dus nog een keer proberen.. hoewel we alom worden gewaarschuwd voor de 'komst van de Finnen' vanaf maandag gezien het officieel begin van het academisch jaar hier dan.. we moeten er wel altijd mee lachen, maar dat zal vanaf volgende week met de lange wachtrijen wel anders zijn. Met een meisje dat ook voor het gesloten kantoor stond ben ik dan nog wat door de stad gewandeld en na een paar dingen gekocht te hebben om nota's te nemen (enkel blocnote's met erg grote ruitjes vind je hier) volgende week tijdens de lessen zijn we op zoek gegaan naar Café belge (aangeraden door Jonas, een toffe erasmusstudent van vorig jaar). Het was er inderdaad erg gezellig & tof, vertrouwd alleen al om al die biernamen even te lezen. Terug naar het station wandelend viel het ons op dat zelfs de Finnen het een koude wind vonden gisteren: de pullen en jassen werden wat vaster getrokken, de eerste mutsen doken op.. enkel de vrolijke caoutchou laarzen in fleurige kleuren deden nog denken aan de zomer, een natte dan wel..
Vanavond ga ik op mijn kamer blijven denk ik, er gaan er wel een aantal uit vanavond, maar ik ga wat lezen voor eindwerk (prof verwacht volgende week al wat ivm aanpak van onderwerp enzo) om dan op tijd te gaan slapen om morgen op het Sea fortress te kunnen uitwaaien. Hierboven zit een Jazz muzikant op kot (ik hoor er nu juist muziek), ik ben hem daarstraks in de hal tegengekomen maar had hem tot nu toe nog niet gehoord, hij geeft een drink vanavond, misschien ga ik toch even langs na het lezen.
nheel mooie avond daar, dikke kus, intussen verblijf ik hier -jullie missend- in Helsinki
enkele dagen vol ontmoetingen en administratieve straten verder..
Donderdag, ruim 18u... Net op mijn kamer aangekomen om nu met een kop van Elke's thee te kijken hoe het onweer losbarst.. Het regent hier al sinds gisterenmiddag onophoudelijk, alleen dit onweer lijkt even variatie te brengen in de intensiteit ervan. Het weer neemt echt niet weg dat het indrukwekkende dagen waren... Eergisteren en gisteren hadden we inleidende sessies: een gezellige mevrouw van tegen de 60 (wel hoofd van buitenlandse betrekkingen hier) loodste ons door de belangrijkste gegevens, studentenverenigingen kwamen zich voorstellen, .. Tussendoor moesten allerlei formaliteiten in orde gebracht worden, met erg lange wachtrijen.. steeds weer een nummertje trekken en al wachtend de persoon voor naast en achter je aanspreken om de tijd door te brengen: moi (hello), where are you from, what's your name, what are you studying, .. Velen doen het hier vanzelf. Wel is het tof tussen die gesprekken door ineens iemand uit nederland of belgië tegen te komen en even voluit in het nederlands eventuele frustraties te kunnen uiten :)
Vandaag kreeg iedereen voorstelling in zijn eigen faculteit. Onze decaan blijkt een heel sympathieke man te zijn die tussendoor zijn voorkeur voor bepaalde europese voetbalploegen niet kon verbergen. Hij geeft ook een aantal vakken ivm internationaal recht dus ik denk dat ik alvast 2 vakken bij hem heb, hetgeen me wel nog aangenaam lijkt. De vakken verlopen hier maar in enkele weken: zo begint één vak bv volgende week en is de eerste week van oktober al afgerond; in de laatste les krijg je dan een examen voorgeschoteld. Ik ben benieuwd of dit goed gaat werken, zo kan je eindelijk wel ns op 1 of 2 vakken maar focussen en niet aan alles wat zitten 'rommelen' onder het jaar. In de namiddag (na lunch in studentenrestaurant aan 2,60 euro => tot nu toe het enige dat echt goedkoop is hier) kregen we een rondleiding doorheen de twee bibliotheken. We kunnen vanaf morgen ook op het intranet hier en dan weet ik meer te zeggen over wanneer mijn vakken en examens vallen normaal gezien.
Voor ik daarnet terug op kot aankwam ben ik met een franse medestudent in rechten die in dezelfde blok woont mee langs de Lidl gegaan voor inkopen, 'allo-allo' accenten à volonté bij hem in de buurt. Hij neemt ook steeds de trein (4min tot in het centrum en heel veel verbindingen). Verder in de gang hier blijkt ook nog een meisje van bij de rechten te zitten, dus dat is ook al meegenomen. Ook zijn er hier al wat mensen die samen willen gaan lopen, dus dit weekend gaan we op verkenning in de buurt voor een goede plaats. Er zijn veel parken maar misschien moeten we maar de trein nemen naar een reservaat wat noorderlijker.
Vanavond is er de fameuze 'Welcome party' hier, ervoor hebben we afgesproken bij een meisje dat op kot zit in het centrum zodat we allemaal samen kunnen gaan.. en nu, op het einde van dit bericht, ziet het ernaar uit dat er toch nog hoop is op een wat drogere avond: in de verte komt er een stukje blauwe lucht aan..
Zaventem-Riga, een ietwat turbulente vlucht met aan de ene kant een Estse vrouw (maar in hasselt wonende bij haar vriend) met een erg schattige baby van 8 maanden, Lennerd, en aan de andere kant een jongen die alles wat ik opensloeg meelas. Lennerd vond de tijdschriften ook ontzettend fascinerend, zijn mama waarschuwde me dan ook dat hij niet liever deed dan papieren te verfrommelen tot propjes om ze dan weer uit elkaar te trekken. Gelukkig viel Lennerd al gauw in slaap, maar toen de piloot wat begonnen te zeggen door de luidsprekers schrok hij huilend wakker, tot grote vrees van zijn moeder. Een afleidende -en algauw helemaal opgepropte- reclamepagina uit het tijdschrift bood gelukkig redding.. Bij het uitstijgen hielp ik de mama nog met de buggy tot aan de ingang door de gietende regen, waarna ik naar de Transfer afdeling moest en zij naar de uitgang.
Eenmaal in de transferhal aangekomen was er kilte alom: koude, érg onvriendelijk blauwogige Letten. Tegen je lopend en als je iets vraagt uiterst bot en kort om zich dan snel weer om te draaien, kortom: ik liep al gauw enkele blauwtjes. In een internethoek voor een grote wand met ramen keek ik mijn mail na, in de hoop een wat warmere respons uit Finland in mijn inbox te vinden in verband met het verkrijgen van de sleutel van mijn kamer in Helsinki die avond, echter tevergeefs zo bleek. Ietwat verontrustte meisjestemmen met een wat Gents accent kwamen aan de computer naast mij ook een poging ondernemen wat op te zoeken (met een qwerty-toetsenbord is het even wennen, bv. om je @ te typen..) Zelf was ik er al achtergekomen door een lieve duitse mevrouw, dus kon ik hen verder helpen. Ze hadden hun vlucht gemist naar Oulu, in het noorden van Finland waar ze 5 weken stage zouden gaan volgen voor kine. Via een tussenstop in Helsinki zouden ze er alsnog proberen te geraken die dag. De twee meisjes bleken Treesje te kennen, die ook kinesitherapie studeert in Gent. Het waren heel toffe meisjes en ook zij begonnen direct over het feit hoe nors iedereen op de luchthaven was. Wachtend op dezelfde vlucht speculeerden we over hoe lang er vertraging zou zijn (15 min bleek) en hoe het vliegtuig zou zijn, aangezien we met niet zoveel waren. Het vliegtuig was.. erg klein, en één van de meisjes, Nele, vertrouwde de bandjes ervan voor geen haar, ze leken ook erg klein en plat.. Maar, we raakten van de grond, met zo'n 30 man, waarvan het merendeel erasmusstudenten bleek te zijn, oa nog twee toffe waalse meisjes waarvan ook eentje rechten doet, een brits en een oostenrijks meisje. Aan boord bleek ook een rockgroep te zitten, met ruige uitrusting en als enigen met een heel aantal bestellingen voor een arme steward.
Aangekomen met het groepje erasmusmeisjes op de luchthaven van Helsinki en wachtend op onze bagage, probeerden we uit te vissen wie wie is, wie van waar is, wie al een kamer had en waar en voor hoelang en .. (Later zou blijken dat deze vragen de eerste dagen dé openingszinnen bij uitstek zouden zijn bij al wie er nog maar 'erasmus-achtig' uit zag). In de aankomhal wachtte 'Jenny' 2 van de meisjes op, ze had enkel niet verwacht dat er zich 6 meisjes rond haar zouden scharen met vragen ivm kamers en sleutels. Met z'n allen sleurden we onze valiezen op de bus, 'Blue 1' om na een half uur aan het centraal stationsplein van Helsinki aan te komen. Van hieruit moest iedereen zijn eigen bus nemen richting de plaats waar hun kamer zich bevond.
Annelies, een meisje dat in leuven politieke wetenschappen studeert, stelde voor dat ik bij haar zou komen slapen. 2 andere meisjes moesten ook die richting uit. Op de -weerom een halfuur durende- busrit richting die gebouwen kregen we zowat allemaal onze klop, gelukkig schudde een wat oudere finse erg opgemaakte dame me (letterlijk en figuurlijk) wakker door naast me te ploffen en te vragen waar we naartoe gingen. Ze wist bij haar in de buurt anders ook wel een jeugdherberg. We zeiden dat het wel zou lukken en ik vroeg haar nog wat over de dingen waar we langs reden. Haar zak viel en nadat k die had opgeraapt nodigde ze ons uit een keer te komen eten. Uitbundig werden we uitgezwaaid toen we afstapten.
De laatste helling richting de gebouwen (toch wel op een heuvel gelegen) vonden we der echt te veel aan, gelukkig loonde het de heldere kamer van annelies te zien. We dronken even wat om dan samen met de andere meisjes (andrea en katrina) richting de S-market te gaan waar we met de bus waren voorbij gekomen om nog wat te eten te komen. Buiten op een bankje met tafel aten we nog wat om dan (9u30 lokale tijd) ons bed in te kruipen. Hoewel mijn bed die nacht bestond uit een donsdeken en een dikke jas op de vloer. We babbelden nog wat, bleken wat mensen gemeenschappelijk te kennen, om vervolgens al gauw in slaap te vallen om de volgende ochtend om 8u de bus te kunnen nemen richting centrum voor de eerste inleidende zitting in het hoofdgebouw van de unif. Ik moest echter mijn sleutel nog gaan halen aan het HOAS office, net als Andrea, en samen gingen we op pad met onze zakken (weer omhoog stappen) op zoek naar de juiste straat. Op onze zoektocht kwamen we een 19jarige Fin tegen die ook op weg was naar HOAS en die volgende week aan zijn eerste jaar engineering zou beginnen, Andrea vroeg prompt of hij haar bagage kon dragen (ze had twee enorme 'trolley's' mee én een zak voor hockeystick én een rugzak. Toen we met ons drieen aankwamen in het office namen we een nummertje, zetten onze zakken aan de kant en gingen even zitten in de voorziene zetels. Eens we ons contract hadden getekend, daalden we weer af richting het centrum. Andrea zou nog tot 1 september in een jeugdherberg slapen en moest afslaan, de fin en ik moesten de trein hebben: hij richting zijn grootvader waar hij tot de eerste zou logeren en ik richting Pasila (een kale bunkernederzetting had ik al gehoord) waar ik mijn kamer zou vinden.
Mijn kamer vinden was echter niet zo evident, wanneer je het treinstation uitkomt in Pasila (4min op trein vanuit Helsinki centraal) moet je door een winkelgallerijtje en vervolgens door een overdekte hal. Ik had één straat niet meegeteld (leek me een kleine zijsteeg en stond niets aangeduid), gelukkig bracht de lokale postbode die net aan zijn ronde bezig was me helemaal tot aan de deur van blok 5B. De inkom leek wat vervallen, maar algauw kwam ik in een propere trappenhal (waar ik de lift kon nemen) om in een al even proper appartementje te belanden waarvan ik Room 2 mag bewonen de komende maanden: een heldere kamer in wit, met een blauw raam. De 2 andere studenten zouden tegen de 1ste september moeten aankomen...
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
), indrukwekkende light show, goeie stem en goede muzikanten!
Mijn kamer ziet er intussen dus wat gezelliger uit om de kortere dagen tegemoet te gaan. 
Hopelijk zijn jullie tot op het einde van deze epistel geraakt zodat ik jullie van harte een heel goede week en nmooie zondagavond kan toewensen! (en scroll anders maar snel tot hier beneden om deze wensen in ontvangst te kunnen nemen)
