Waar waren we gebleven? Vrijdagavond 18u: ontmoeting met Koko aan het centraal station. Koko had zich net een nieuwe gsm aangeschaft en samen probeerden we op de bus de finse taal om te zetten in het engels.. maar er was geen beginnen aan. We vroegen een finse man die voor ons zat of hij het misschien ns wou bekijken, maar hij distantieerde zich al gauw van het toestel, gebarend dat hij er ook niet veel mee aankon. Koko bleef niet bij de pakken zitten en vroeg een stoere finse punker -ondanks luide muziek in de oren- of hij het even voor haar in het engels kon omzetten.. hij deed het, enigszins verlegen. Punkers (zo noemen ze het zelf graag, maar ze zien er vaak eerder uit als gothic's met hun lange zwarte jassen, zwarte haren, piercings en de enigszins bleke tint) vieren hier zege, net als de ruigste muziek -Lordi's hard rock Hallelujah is er niets tegen- die rustig onder de ruimgenomen term 'rock' wordt geplaatst en paradeert in de hitparade. Na een half uur babbelend op de bus door de groene noorderlijke rand van Helsinki kwamen we aan bij Katrin's appartement, net zoals vele HOAS blokken hier enigszins deprimerend van buitenaf, maar éénmaal binnen kwam een stralende avondzon ons tegemoet en.. een sterke onionsgeur. Na wat babbelen proefden we de ajuinensoep die Katrin had gemaakt (erg lekker maar erg zout ook, we hadden heel de avond dorst) en erna was er tiramisu, erg lekker, mét rum in (naar het schijnt is het ook lekker met bier..). Ik kreeg een sms'je van nog 2 belgische meisjes om af te spreken & ze kwamen ons dan oppikken bij katrin om samen naar het vuurwerk te gaan. De bus terug richting het centrum was erg vol.. met veel al ietwat dronken jongeren met in hun zakken blikjes en zelfgemixte flessen drank mee (later op de avond zou het station veranderd zijn in een waar slagveld van zatte, vnl jonge, mensen). Aangekomen in het centrum volgden we de massa in de richting van een park vanwaar je het vuurwerk goed kon zien. We zijn er nog steeds niet achter om welke reden het vuurwerk nu juist plaatsvond. Volgens een paar mensen was het voor de opening van het wereldkampioenschap voetbal, volgens 2 finnen is het typisch om op het einde van de zomer de kwade geesten weg te drijven en werd het vroeger vooral gedaan vanaan de summer cottages die sommige finnen bezitten, nog anderen zeiden "just for fun''. Maar morgen vraag 'k het aan onze tutor :) ze heeft meestal een heel heldere uitgebreide uitleg voor finse gebeurtenissen. Het vuurwerk was indrukwekkend.. én lang. Zo'n uur lang kregen we -met tussenpauzes- allerlei kleuren en vormen te zien vanop de brug waar we hadden plaatsgenomen. Op het water lagen verschillende boten die speciaal waren komen aanvaren om van het vuurwerk te genieten. De lichtjes van de boten waren erg sfeeriek en echt knap tegen de oudere brug. Na het vuurwerk wandelden we nog wat door de stad om daarna op de trappen van de bleke koningin van de nacht, de Helsinki Cathedral, nog wat te drinken en wat druiven te eten die Koko had meegebracht. We babbelden nog wat, vnl over legerdienst, het belgisch koningshuis of misschien liever de Japanse 'emperor' en z'n symbolische macht ?, over de mogelijkheid in oostenrijk te kiezen tussen legerdienst en sociale inzet en.. over het feit dat het vuurwerk toch wel erg geslaagd was. Besluitend dat we het toch wat koud kregen op de trappen, wandelden we verder naar de haven, via het esplandeparkje terug richting het station. Uit een nauw straatje kwam echter ineens erg aanstekelijke muziek, we wandelden er binnen en een golf van ambiance en feestelijke lichten kwam ons tegemoet. Het bleek om een openlucht optreden te gaan van een groep die jaren 80 covers speelt en was ingehuurd door een tof café. De ene hit na de andere galmde door het straatje. We kwamen nog enkele andere erasmussers tegen en stonden samen gezellig te luisteren en waagden ons aan enkele dans'moves' (volgens een Tsjech) op de aanstekelijk muziek. Na afloop wandelden we naar het station, waar katrin de bus nam en nog andere erasmussers en koko terug naar hun kot in het centrum wandelden. Zelf zocht ik mijn weg door een station vol dronken mensen: zwalpend als ze nog rechtop stonden -vaak ondersteund door even zatte vrienden-, ronkend als ze al op de grond waren verzeild geraakt. De trein kon je enkel op na eerst voorbij dranghekken te zijn geraakt waar mensen van de security samen met de politie iedereen controleerden. Eenmaal op de trein was het telkens opgelucht kijken als er een dronken iemand net niet naast je kwam zitten. Gelukkig kwam er een gezonde ietwat verlegen Fin zitten die de hele situatie van dronken mensen die de trein op probeerden te geraken ook maar kritisch bekeek. Hem vragende of dit de normale gang van zaken was in het weekend zei hij: "well, actually, yeah.. but today it's even worse with the fireworks". Hij vertelde nog wat over zijn Belgische collega en naar hoe ik Helsinki ervaardde zo na een paar weken. Even later stapte ik opgelucht af in Pasila om even later de deur van ons appartementje open te doen.
Zaterdagochtend! Een stralende ochtend om om negen uur met katrin en koko richting een Flee market te stappen, een lokale rommelmarkt. Tussen het rommelen tussen de standjes door hebben we ons toch wel geamuseerd, van oude leren vesten en juwelen passen over hoeden en lange vrouwenjassen tot pullovers (waar we eerste even aan roken om te zien of ze niet al te muf waren). Testend wat van apparatuur werkte en discussierend (de meesten zagen het echt als een spel) over prijzen vond Koko een oude waterkoker, wat kleren en behangpapier, Katrin een sjaal, een mixer, gordijnen en een tapijt en ik vond een pull, 2 oude kandelaars voor elk 0,50 cent, een witte sprei voor 2 euro én een mat, tevens voor 2 euro! Deze laatste twee recht van de droogkuis Mijn kamer ziet er intussen dus wat gezelliger uit om de kortere dagen tegemoet te gaan. Tegen de middag dronken we een koffie aan de rommelmarkt, genietend van een erg stralende zon en kijkend naar wat andere mensen nog aangesmeerd kregen aan de standjes; hoe ze iets gingen bekijken, nog eens herbekijken en daarna toch terugkwamen om het te kopen; hoe ze aan een ander standje iets gingen kopen om het dan uit te stallen in hun eigen standje of hoe terwijl een vrouw schoenen paste aan een kraampje haar eigen schoenen bijna werden gekocht door een andere passante... Terugwandelend naar het station namen we afscheid van elkaar, beloofden alles eerst goed te wassen eenmaal op kot aangekomen & spraken af om zondag weer om 9u aan het station te staan. Eenmaal terug op kot wachtte Diane me op: we waren net nog eens herinnerd aan de uitnodiging voor een verjaardagsfeestje van een buurmeisje. We babbelden nog wat, kuisten het appartement en richtten onze kamers wat verder in met de nieuwe aanwinsten (diana was de dag tevoren een paar dingen gaan kopen in het winkelcentrum). 's Avonds kwam Mathilde, een frans meisje, een paar keer bij ons kloppen om thee te drinken. Ze woont samen met het meisje dat het verjaardagsfeestje organiseerde en vond het daar veel te luid. Later op de avond gingen Diane en ik (Louise is voor het weekend naar huis, in Estland, maar komt vanavond met 'smokkelwaar' terug- alles zou daar zo veel goedkoper zijn) toch goeiedag zeggen op het feestje en babbelden er een uurtje met allerlei mensen. Ik kwam nog een paar mensen van de les tegen maar we gingen toch maar al gauw weer door: nogal dronken hangerige spaanse jongens maakten het er erg luidruchtig en de muziek was niet echt tof. Terug op ons appartement gingen we nog even op internet, beraadslaagden nog even over de planning van de volgende dag om vervolgens te gaan slapen. Hoewel, gaan slapen zat er niet echt in, de spaanse bende kreeg het in haar hoofd om luidkeels rondspringend en zingend het gebouw hier werkelijk te doen daveren. Tegen 2u 's nachts was het gelukkig ineens muisstil. Naar het schijnt is de politie langsgekomen.
Zondagochtend, wat leek de wekker vroeg af te gaan! Diane en ik waren al snel klaar en wachten met thee op Mathilde, die ook mee zou gaan naar het centraal station om koko en katrin op te pikken om richting Porvoo te trekken. Aan Mathilde's deur vonden we echter een briefje dat ze te moe was en dacht dat het weer niet goed genoeg zou zijn. Een uur rijden met de bus bracht ons op onze bestemming: Porvoo, het 2de oudste stadje van Finland met in het oude gedeelte mooie kasseistraatjes in een dicht middeleeuws patroon met voornamelijk houten huisjes. Centraal staat de stevige 'Porvoo Cathedral' op een heuvel, onderaan de heuvel slingert het water voorbij het stadje met aan de waterkant de bekende roodgetinte huisjes van het Porvoo-in-de-boekjes. Na een 'klim' (zo zwaar is het niet) over de hobbelige straatjes tot aan de Cathedral gingen Koko en ik even de kerk binnen, er zou binnen 5 minuten een Lutheraanse viering beginnen. Koko en ik wouden die wel volgen (we hadden net gesproken met de orgelist van het oudste orgel van Helsinki, én wat een orgel, een mooi in het wit geverfd in een heldere kerk) katrin en diana zagen dat echter niet zitten. Dus begonnen we langzaam aan de afdaling, al foto's trekkend van de mooie ruiten aan huizen van particulieren met achterin vaak een ware 'etalage' gemaakt. Ook de échte étalages mochten er met al hun charme zijn. De afdaling was knap: beneden voor ons het waren, aan de ene kant het groen dat de Cathedral omringde, aan de andere kant gekleurde houten huizen. In de zomer (= tot eind augustus) zou je dit hier ook met paard en kar kunnen doen, we vroegen ons af hoe aangenaam dat zou zijn voor paard en inzittende op deze charmante hobbelweg. Tijdens de afdaling werden we voorbijgestoken.. en wel door een coureur die heel voorzichtig zijn fiets naar beneden loodste.. op zijn mouw en broekspijp stond een bekende naam.. Eddy Merckx. We wandelden nog langs het water, trokken nog wat foto's en eenmaal terug aan een bekend punt namen koko en diana een ijsje (naar het schijnt zou het finse ijs zo lekker zijn) dat ze aan het water opaten, we keken wat naar de boten om erna nog één straat te bekijken die we nog niet hadden gedaan in Porvoo: de oude winkelstraat. Over exclusieve finse design, via ordinaire toeristisch kitch naar muf ruikende antiekwinkeltjes, .. om erna in een tof koffie en thee huis wat op te warmen en te drinken. We schreven nog wat in het gastenboek en wandelden terug naar de bushalte terwijl we wat droge finse cracottes aten met een soort gembersmaak.. Terug op de bus vielen koko en diane al gauw in slaap en katrin en ik babbelden nog wat over wat er nog allemaal te doen viel, hoe de week er zou uitzien, het landschap, poezen, paarden en honden en .. koetjes en kalfjes.
Nu ben ik al een paar uur op kot, foto's online gezet, wat opgeruimd en op skype en msn gezeten. Vanavond denk ik dat ik vroeg ga slapen, er meldt zich immers een week met 8u les aan !
Hopelijk zijn jullie tot op het einde van deze epistel geraakt zodat ik jullie van harte een heel goede week en nmooie zondagavond kan toewensen! (en scroll anders maar snel tot hier beneden om deze wensen in ontvangst te kunnen nemen)
Vandaag opnieuw naar de bank en de post in stralende zon, langs bibliotheek om een boek op te halen dat nu terug binnen was. Gisteren zijn Lauren (meisje van Canada) en ik ons gaan inschrijven voor een 3daagse naar Stockholm van 9 tot 12 oktober met esn, een internationale studentenvereniging, die week heb ik 2 (of misschien 3 dat moet ik nog es nakijken) examens, dus dat is wel tof dat weekend erna zo. We vertrekken donderdagavond dan met de ferry richting stockholm, dan één nacht daar in een hotel om dan met ferry weer terug te komen de volgende nacht. Gisterenavond zouden we hier op kot naar een film kijken, nog een paar meisjes uit het appartement hadden ook al voorgesteld wat te doen, dus hebben we ze gevraagd om mee naar de film te kijken, de De Vinci Code. Ik had er al stukken van gezien + het boek graag gelezen, maar de film helemaal uitkijken met 6 meisjes was blijkbaar wat te hoog gegrepen: het franse meisje naast me fluisterde altijd maar nieuwe vragen, Louize tikte altijd met haar voet tegen mijn been uit verveling (ze had de film al 3x gezien maar wou er voor de gezelligheid bijzitten) en Diana begreep niks van de film in het Engels zonder portugese ondertitels.. algauw zaten we zonder al te veel aandacht voor het scherm gewoon te babbelen (over martelaars, doodstraf, studies, reizen en .. liefde: één meisje van 21 bleek verloofd te zijn & toen ze ons haar ring liet zien waanden we ons even in een romantische film) Nu ben ik nog wat aan het lezen voor ivm eigendom in Kosovo (of beter verdwenen eigendommen), tegen 16u thee met Diane en om 18u heb ik afgesproken aan het centraal station met Koko (het japanse meisje) om naar Katrin te gaan (dat is zo'n half uur op de bus). Katrin zou franse onion soup maken en tiramisu.. daarna gaan we naar het kampioenschap Fireworks in Helsinki.. benieuwd of het echt spetterend vuurwerk gaat geven. Veel liefs, nmooie start van het weekend & een paar hartverwarmend knetterende vuurwerkstralen tot daar!
(Eventuele visuele behoeften bij dit alles: de foto-website is weer wat bijgevuld)
Vandaag moe opgestaan, bij de post aangeschoven om 2 brieven voor erasmus op de bus te doen & een kaartje aan Melanie :) Laat iemand haar de blog ns lezen bij gelegenheid? Daarna voor mijn bibliotheekkaart gegaan en rondgedwaald in en tussen 2 bibliotheken (wat is die van Leuven een plezier om in rond te lopen!) om er na 1u30 toch wat in weg te kunnen, alleen waren de voornaamste boeken uitgeleend. Erna daar nog wat zitten lezen en teruggekomen naar kamer om wat arresten in het nederlands te kunnen opzoeken op computer. Even met kotgenoten gebabbeld, en nu ga ik naar een 'debating night', gewoon even kijken de eerste keer :) Jongens van blok hier naast gaan en nog een belgisch meisje & ik heb geen zin om hier grijs te blijven zitten (het regende weer wat af vandaag). Ik denk dat het weer meer opviel vandaag omdat zowat alle administratieve dingen voor het eerst in orde lijken te komen & er geen les meer is de rest van de week. Maar morgenvroeg is er zeker weer stralende zon en I love Helsinki!
Om 8u45 richting het centrum getrokken met Diana (aka Niepce wordt ze in portugal genoemd) en haar de bank getoond. Ze heeft een bankrekening kunnen openen en nu werkte haar bankkaart, dus dat was een hele opluchting. Daarna ben ik zelf doorgelopen naar het studentensecretariaat voor rechten om enkele papieren te laten ondertekenen die ik morgen op de post ga doen voor leuven. Om 10u hadden we dan onze eerste les: 20 min te laat (wetende dat we al een week dagelijks worden gewaarschuwd voor de stiptheid van de finnen) kwamen 2 vurige dames binnengelopen, één van beide begon direct te roepen (!) dat er vanvoor nog veel plaats was, de ander begon ondertussen aan een aanzienlijk tempo papieren uit te delen om daarna het lokaal weer uit te lopen(!)... nadat we wat waren bekomen van deze op z'n minst opmerkelijke entreée werden we gevraagd in groepjes een definitie te zoeken van verschillende termen.. alleen moesten we op die termen ook nog zelf komen. Gelukkig leken de lessen vanuit brussel en leuven de voorbije jaren hun nut te hebben. Het was wel een interessante les, zeker met al die culturen en een lichte botsing toen één britse student eruit flapte dat de scheiding der machten een brits fenomeen waren.. waarop de talrijke fransen in de aula bijna opnieuw een franse revolutie ontketenden. Na de les wandelden we met een paar meisjes door de stad, met een thee (weer aan dezelfde stand aan het park waar je maar 70cent ervoor betaalt) om ons over de regen heen te zetten. Eén meisje wou op zoek naar een handtas (ik weet het merk niet meer maar het klonk erg gewichtig) maar toen heb ik maar afgehaakt, nog een brief in de bus gedaan bij de unif en terug naar het station gewandeld. Op het perron stond nog een tof meisje uit de les dat ook in onze blok woont maar dat ik de laatste dagen niet meer echt had gezien. We hadden allebei nog wat in de ijskast om een sla te maken en dat hebben we dan ook gedaan terwijl we wat babbelden. Na de middag heb ik wat opgezocht op internet en wat gelezen voor thesis. Tegen 17u zijn Louiza (heel lief en ietwat bemoederend) en ik naar de Lidl gegaan. Daarna nog wat gelezen, om dan tegen 19u toch wat eten klaar te hebben om met z'n vieren op te eten: louiza, Diana, ik en Katrin die ik nog van het station was gaan halen. Na het eten hebben we zitten babbelen & planden we hoe we het meisje naast ons op kot juist gelukkige verjaardag zouden gaan wensen. Vanuit de Lidl hadden we een nogal lange cake mee, die vonden we wat te groot om aan haar alleen te geven, dus hielden we nog een deel. Ze was érg blij toen we belden en een poging deden wat happy birthday's-achtig te zingen, de andere meisjes hadden haar nog niet gezien en vonden haar ook tof. De rest van de cake hebben we in stukken gedaan en zijn we op onze verdieping en de verdieping eronder gaan aanbieden ter kennismaking.. we vonden het eerst misschien wat idioot (elham, ik moest denken aan onze ruiltocht destijds ter kennismaking :)), maar het bleek ontzettend geslaagd! Iedereen die open deed was heel enthousiast, we werden overal binnen gevraagd om kennis te maken. Op één appartement bleek een portugees te zitten en Diana was zo écht door het dolle heen haar eigen taal te kunnen spreken, hevig gesticulerend ze ratelden maar luid door onder elkaar, hetgeen wel een erg amusant zicht was! Gelukkig onderhield de ietwat verlegen Italiaan die er ook zat ons ondertussen met zijn minder boeiende verhalen over zijn business vakken. We deden nog een paar appartementen aan en eindigden bij een appartement waar vijf heel toffe meisjes zaten, iedereen werd er direct bij geroepen, stoelen werden bijgehaald uit de kamers en in een mum van tijd werd er zo'n goeie sfeer gecreeerd.. De cake was direct verdwenen, maar ze haalden al gauw een paar soorten finse chocolade boven om te proeven. Volgende zondag gaan we met z'n allen de stad in hebben we afgesproken. Het was n heel toffe avond, we hadden eigenlijk gedacht een film te bekijken omdat het zo regende, maar dit alternatief is nogal goed uitgedraaid! liefs, slaapzacht en mja.. ik denk vaak aan jullie
Gisterenavond vertelde ik al over het portugese meisjes Diana, vandaag kwam er nog een meisje uit Estland bij: Louiza, ze zitten allebei aan dezelfde school voor kunst, voor dans en design.. Louiza is ook weer een heel lieve en nheel gezellige precies, ze heeft net al pepermuntthee gezet en allemaal Finse Sweeteys (ik betwijfel of we goed gaan slapen na die droptoestanden die we moesten proeven). De Finnen eten heel veel snoep, hetgeen in België aan de kassa is te vinden van snoepgoed is er hier ook, alleen dan 10x zo veel. Louiza vertelde net dat er wat zou zijn ingevoerd opdat kinderen enkel nog op zaterdag sweeteys mogen eten.. maar dat niemand zich eraan houdt (sweets to the sweet..). Deze ochtend ben ik met Katrin naar de Nordea bank gegaan (zowat de grootste hier in Finland) voor wat informatie over het openen van een rekening (een jongen uit Tsjechie ging dat doen en we vergezelden hem). We hebben er nog geen geopend alvorens nog een keer alles te overlopen vanuit ons 'home country'. Na het bezoek aan de bank ben ik terug naar mijn kamer gegaan, mijn vakken in orde gebracht (dit ging door een heel gunstige mail van onze leuvense erasmusverantwoordelijke waarin ik toestemming kreeg een bepaald vak toch te volgen) en de uurroosters overlopen, die overlappen soms wel waardoor je soms weken hebt met geen les en dan weer elke dag veel met één keer 2 examens op één dag begin oktober. Volgens onze 'tutor' Iida kan je dit echter wel verzetten normaal en zijn de proffen erg meegaand.
Tegen 17u ben ik dan terug naar helsinki gespoord, weer op zoek naar de ESN-card, de verantwoordelijken hiervoor bevonden zich op een andere locatie dan gewoonlijk gezien de drukke eerste dag op unif. Een franse rechtenstudent die ik al vroeger had ontmoet ging mee op zoek en toen we het vonden (na nogal een wir war van straten) stonden we voor een hélemaal vrij bureau met twee mensen echt wachtend op volk: we hadden onze kaart onmiddellijk voor 2 euro. We vertelden hen dat de andere studenten (zo'n kleine 60) aan het andere gebouw stonden te wachten, waarop ze zich toch maar in die richting repten. De franse jongen en ik hadden afgesproken met ons tutorgroepje, maar kregen onderweg toch nog een paar berichten van die andere studenten om ons te bedanken hen naar daar gestuurd te hebben. Met Iida hebben we dan nog wat gedronken in een tof café, erna zouden we naar het openingscarnavalfeest/fuif gaan. Ik kreeg echter een berichtje van Diana dat ze zichzelf had buitengesloten, dus ben ik maar teruggegaan samen met de jongen van ons gebouw hier, ik was toch ook moe om nog laat uit te gaan. Diana was erg tristig toen ik hier aankwam: ook haar rekening wou niet mee hier in Finland dus was ze wat in paniek, wat een eerste dag. Ik ga haar morgenvroeg de bank tonen en haar ouders gaan haar alvast wat cash opsturen (vanuit portugal zou het anders een week duren om geld over te schrijven zegt ze). Daarnet hebben we samen thee gedronken en nu ga ik slapen denk ik. Morgenvroeg papieren laten ondertekenen, om 10u les en in namiddag met meisjes van op vliegtuig afgesproken om te horen hoe het bij iedereen gaat. Slaapzacht daar!
Mijn kamer ziet er intussen dus wat gezelliger uit om de kortere dagen tegemoet te gaan. 
! 
Hopelijk zijn jullie tot op het einde van deze epistel geraakt zodat ik jullie van harte een heel goede week en nmooie zondagavond kan toewensen! (en scroll anders maar snel tot hier beneden om deze wensen in ontvangst te kunnen nemen)
