... Na enkele uren deze pagina te hebben openstaan is het de bedoeling dat we er ook iets gaan inzetten natuurlijk!
Ja er kwam van alles tussen en op die manier kon ik mij dus niet focussen op de zaken waar ik eigenlijk op verder wilde gaan. Namelijk dat ik eigenlijk de laatste weken al wat vorderingen heb gemaakt op het gebied van angsten. Vorig weekend naar een braderij geweest hier in de buurt, het was warm, er waren redelijk wat mensjes die rondliepen, maar toch had ik niet het gevoel dat ik door hen werd overweldigd. De dag erna ben ik naar huis gegaan om mijn was en plas te doen. En de middag is heel rustig verlopen. Een babbeltje hier een lachje daar, ondertussen was en plas doen, wat op de computer bezig geweest (Eindelijk is True Blood weer begonnen!) En alles leek wel redelijk in orde. We vertrekken (mijn ex en ik) naar het station en blijkt dus dat er een boel vertraging zit op de treinen waardoor hij dus één of andere afspraak op WoW niet kan nakomen als hij met me meerijdt. Dus .... Ik ben alleen naar het centrum terug gekomen. Compleet alleen, zonder hulp van iemand anders. (niet dat de trein leeg was natuurlijk) Maar dat is me wel gelukt. Ik kreeg wel wat een benauwd gevoel, maar ik had mijn mp3-speler bij de hand en had luide muziek op mijn oren staan die ik heel graag hoorde en dat stelde me wat op mijn gemak, doordat ik de muziek ook goed kende... (Muziek heeft bij mij altijd een zeer sterke invloed) En dan heb ik vorige week donderdag, de bewuste dag van de medicijnen 's avonds, naar een openluchtfuif geweest. Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat ik die ging kunnen doen, maar ik wilde het voor mezelf eigenlijk eens uittesten. Dus op die manier, want het was nogal een zware dag ervoor ook, eens gaan kijken en het viel eigenlijk allemaal heel goed mee. (we waren ook nog redelijk vroeg denk ik) Enfin, gedurende de hele fuif heb ik mij geamuseerd. Ik vond het leuk hoe Yankeetje en ik elkaar op sommige momenten aanvulden en dergelijke. Herinneringen die ik zal blijven koesteren. En toen het al eens benauwd werd, werd hij mijn focus, en probeerde ik de rest van het volk even uit mijn hoofd te bannen. Al die verschillende geuren, stemmingen, geluiden... Soms waren het wat teveel prikkels. Maar ik ben er geraakt! Om 1 uur was de openlucht fuif gedaan en zijn we naar het centrum teruggekeerd (mijn voeten... jongens toch! autch autch) En daarna had ik die spierontspanner binnen en was het eigenlijk vanaf de vrijdag al om zeep. We zijn wel de vrijdag nog naar mijn appartement geweest, op het gemakje naar een film gekeken, een rondleiding gegeven, iets gegeten... (ehm in een iets andere volgorde dan wel) En ik had een taxi besteld om ons op tijd terug te brengen naar het station, zodat we de trein terug konden nemen... Maaaaaar, o wee de taxi kwam niet op tijd opdraven en toen we uiteindelijk in de stationshal stonden was het net een paar minuten later. Dus, naar de permanentie gebeld van het centrum, de hele situatie uitgelegd, en dat we de volgende ochtend wel terug zouden komen. Mijn ex gebeld om te zeggen dat er twee mensen in het appartement gingen zijn, ipv niemand, zodat hij zich geen zorgen hoefde te maken. En hij had er geen probleem mee zei hij. Uiteindelijk door heel wat gedenk en gebrom van mijn kant ook, (omdat ik het niet vond kunnen dat we de trein hadden gemist, dat zat niet in mijn planning!) waren er een paar kleine spanningen opgekomen tussen Yankeetje en mij en er werden ook redelijk diepe gesprekken gevoerd op een moment waarop dat best niet werd gedaan... De beslissing genomen om een taxi op te bellen en ons naar het centrum te laten rijden was een heel goed idee. En dus hebben we dat gedaan. Met als resultaat dat ik zaterdag en zondag eigenlijk niet echt veel van de buitenlucht heb gezien door voornamelijk de pillen, maar daar ben ik zaterdag mee gestopt. En de rest van dat verhaal heb ik de vorige keer verteld. Dit was een klein greepje uit de zaken die onlangs zijn gebeurd, wat er in mijn hoofd omgaat, zit nog veel dieper en ik heb nu al de indruk dat ik aan één stuk door heb gedaan, dus zal ik dat voor later houden
Ik heb de laatste dagen veel in bed doorgebracht. Niet omdat ik mij onwel voelde of ziek was... Nee totaal niet. Ik had een serieus probleem om mezelf wakker te houden... Ik sliep 's nachts als een baksteen en overdag net hetzelfde, heel vervelend. Zo heb je dus totaal niks aan je dag. Donderdag was ik naar de dokter geweest van de afdeling en daar heb ik nieuwe medicatie gekregen die ervoor moeten zorgen dat mijn darmen normaler functioneren. Naar het schijnt heb ik dus een prikkelbare darm. En ik kan je verzekeren, de pijn die daarmee gepaard gaat, is echt niet om mee te lachen. Om nog maar te zwijgen van alle andere ongemakken die ermee gepaard gaan. (Hier ga ik best even verder niet op in, om wat onsmakelijke ideeën te besparen.) En hoewel ik dus zin had om over mezelf te vertellen en wat er in mij omging, kon ik het door de vermoeidheid niet opbrengen om mijn computer aan te zetten en even stil te staan bij wat ik voelde en dacht. Moeheid was het enige wat er in mij omging. Als ik al eens uit mijn bed geraakte, was het maar voor maximum een halfuurtje en mijn ogen vielen dicht. Het was een serieuze opgave om ze open te houden en mijn aandacht ergens op te vestigen, om nog maar te zwijgen over gewoon recht te staan, dat was geen simpele opdracht. Kom ik dus na enkele dagen te weten dat de één van de pillen die ik gekregen had blijkbaar één of ander soort spierontspanner is. (Lang leve internet!) En sinds ik die informatie heb, ben ik er ook mee gestopt... Even doktersbezoek, later meer...
... En terug! Ik heb de dokter even in een haastje kunnen zien en ze zal de dosis voor mij verlagen vanaf donderdag. Heb haar verteld dat ik mij overdag totaal niet wakker kan houden en dat het eigenlijk weinig zin heeft op die manier, omdat ik dan geen enkele therapie kan volgen. Blijkbaar bestaat er nog een lichtere vorm van, die misschien niet zo hevig op mij zal werken, maar voorlopig neem ik geen Redomex meer, tot ik de lichtere versie ervan heb. (Geen zin om constant in mijn bed te blijven liggen en lusteloos rond te lopen met maar één gedacht in mijn hoofd: 'Slapen'.)
