Ik deed deze ochtend mijn ogen open... En ik had zoiets van: HELP ik heb mij overslapen. Het licht kwam fel mijn kamer binnen en het leek alsof we al bijna middag waren, door de zonnestralen die op mijn raam weerkaatsten. Ik sperde mijn ogen wijd open, keek rond me heen en in een schok zat ik recht in mijn bed, voor mij uit te staren. 'Nee dit kan toch niet gebeurd zijn' vroeg ik mezelf af. Ik heb geeneens mijn wekker gehoord! Pas toen keek ik rond in mijn kamer, naar de wekkerradio die schuin over mijn bed staat. Het stond zo vast als het maar zijn kon: 7:22. Ik kon het eerst niet geloven en moest nog eens mijn gsm gaan nachecken... Hoe kon het dat het nog maar zo vroeg was en ik mij precies voelde alsof ik een gat door de dag had geslapen? Maar mijn gsm liet mij net hetzelfde weten... (Buiten de enkele minuutjes verschil die ik er standaard heb opstaan zodat ik nergens te laat kom) Dus met een zucht kon ik mezelf terug in mijn kussens laten zakken en kon mijn hart wat bedaren van de schok. En ja hoor... enkele minuten daarna viel ik terug als een blok in slaap. Mij niet meer bewust van plaats noch tijd. Terug naar de nare droom die ik had over een hondje dat werd mishandeld...
Na enkele koe-geluidjes die uit de verte kwamen, werd ik terug naar de realiteit gesleurd. Een koe naast mij? Een koe in mijn kamer? Wat doet die koe in mijn kamer? (Een koe-alarm kan al eens wat rare ideeën met zich mee geven!) Ik stond direct op, nog wat wankel op mijn benen. En ik voelde mij moe... Zo moe... Hondsmoe. Ik kon wel door de grond zakken van... moeheid. Niet van schaamte! Vervelend vind ik het wel dat ik zo heel hard schommel met mijn slaapritmes en ontwakingsfases.
Op een bepaald moment ben ik mij in de loop van de ochtend gewoon even moeten gaan neerleggen op een zetel, omdat mijn ogen dus letterlijk toevielen. Na dat uurtje van half slapen, half wakker zijn, kon ik de dag toch al veel beter aan. Dat heeft zich bewezen bij de twee volgende therapieën die ik had. Niet dat ik veel heb gezegd... Hoeft ook niet. Maar wat er van andere mensen werd gezegd, bleef wel heel hard bij mezelf hangen. Wil dus zeggen dat ik daarrond best ook wel wat issues heb.
Daarna had ik een tijdje rust nodig. Echte rust. Gewoon even op mijn bed liggen en wat rusten, om alles wat te verwerken. En dat is me goed gelukt. Beter getimed dan ik had verwacht. Ik had me er twee uur en een half voor gegeven en heb maar twee uur nodig gehad. De rest heb ik opgevuld met een sigaretje te gaan roken en daarna even wat computerwerk in orde gebracht.
Na het avondmaal ging ik met Yankeetje een wandeling gaan doen (ik had dringend sigaretten nodig!) en dan hebben we even een cola gedronken in een gezellig kroegje in de buurt. Ik vind dat daar altijd wel een gezellige welkome sfeer hangt. Je komt binnen, meestal gaan we aan hetzelfde tafeltje zitten, bestellen elk iets en praten we over allerlei zaken van de dag die gepasseerd is, en wat er in onszelf omgaat.
Dat was vandaag ook het geval. Hij vroeg me over welke kleine dingen ik eigenlijk allemaal aan het denken was. Wel dat ging dus over het hele gedoe rond de nieuwe vriendin van mijn exvriend. Ze kan er niet tegen dat ik naar mijn eigen appartement kom om mijn was te doen. En ja mijn ex is erbij, maar hij heeft zijn bezigheden en ondertussen heb ik ook nog wat computerdingen te doen. Af en toe eens een luchtige conversatie en dat is het dan ook. Maar zij heeft er niet echt het vertrouwen in dat er tussen hem en mij niks gaat gebeuren en dergelijke... Maar de regeling, als ze naar België zou komen, en ik niet meer in mijn eigen appartement zou kunnen om mijn eigen was te doen, sorry, maar daar ga ik dus niet mee akkoord. Ik zou het zelfs nog veel kinderachtiger kunnen spelen dat ze niks mag aanraken wat van mij is... Maar dan is er bijna niks meer, zelfs het bed en de zetel niet. En de stoelen trouwens ook al niet. En zo kan ik wel even doorgaan. Het is trouwens allemaal op mijn naam gezet. Het appartement, de rekeningen... Ok mijn ex betaalt de meeste wel, maar dat wil niet zeggen dat ik mij uit mijn eigen huis ga laten jagen. Zal toch meer dan een leger voor nodig zijn om mij daar buiten te houden!
In ieder geval, daarrond hebben we dus even gepraat en dan hebben we nog over andere kleine dingen gepraat waar ik eigenlijk dringend aan moet werken. Zoals bv morgen de afspraak bij de dokter voor mijn darmen. Donderdag naar de algemene dokter om een bloedafname test te gaan halen, die dan de dag erop ook laten doen natuurlijk. Dan volgende week bij de rugdokter langs gaan. En de week erop zou ik eigenlijk ook eens naar een tandarts moeten gaan... De kies is normaal volledig ontzenuwd, maar er zit blijkbaar een kleine kromming, en net daar is de zenuw er niet uit, wat dus een ontsteking veroorzaakt. (Het zou veel handiger zijn als de zenuw nu gewoon es uit zichzelf sterft natuurlijk, maar dat geluk heb ik nog niet.) Allemaal zaken waar ik eigenlijk niet zoveel zin in heb feitelijk... Een mens wordt er al moe van als je er aan denkt... (Ok ja wat overdreven, maar je begrijpt wel een beetje wat ik bedoel zeker?)
Enfin, dit was een kleine update van mijn eerste dag in de nieuwe week! Zie je later! ;)
De ontmaagding van deze blog zat er aan te komen..
Ik kan het niet helpen, maar als ik aan iets begin, dan heb ik zoiets van: nu hou ik me er toch wel eventjes mee bezig
Ik heb het momenteel even serieus moeilijk om wakker te blijven. Vandaag heel wat grenzen verlegd. Zoals o.a. op mijn eentje de trein genomen. Dat was wel even een grandioze ervaring voor mezelf. (Aangezien ik naast de borderline ook last heb van paniekaanvallen e.d. ... Kom je later nog wel allemaal te weten naar mate de blog vordert!) Maar ik was tevreden dat ik ook geen middagdutjes heb gedaan omdat dit meestal wel gebeurt als ik naar huis ga... Dan geraak ik zonder energie en heb ik nergens geen zin meer in. Maar het is helemaal anders gelopen vandaag. Ook alweer een goeie vooruitgang! En met deze positieve noot ga ik voor vandaag eindigen... Morgen terug vroeg uit de veren om therapie te volgen
 "Twisted Evil"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
