Het ontbijt wordt in een mandje voor de deur gezet en op de eieren staat met potlood geschreven 'not boiled' en we moeten dus even aan de slag om een zacht gekookt eitje op de tafel te toveren. In de keuken staat alles wat een mens zoal nodig heeft, van koffiezet tot diepvriezer met ferme steaks erin. Rond 9u zetten we reeds koers naar Helsingor waar we Denemarken verlaten met de ferry naar Helsingborg. Op de ferry worden we aangesproken door een wat oudere man, wat hij probeert duidelijk te maken is ons een raadsel. Dit taaltje leer je niet op 3 lessen avondschool. De man kan net zo goed zeggen : 'u heeft een lekke band' of 'heeft u een vuurtje' of 'als u nog een keer naar mijn dochter kijkt, dan doe ik je wat'. We laten de man verweesd achter,want 20 minuutjes later rijden we de ferry reeds af in Zweden, waar enkele norse douanebeambten streng naar ons staan te kijken, maar we geraken toch zonder problemen de grens over. Onze GPS is een beetje verward en doet zijn best om ons een paar rondjes door de stad te sturen, maar we hebben ondertussen bijgeleerd uit de voorbije dagen en volgen wijselijk de wegwijzers naar de E4. De rest van de dag is kilometervreten op de E4, alle mogelijke standjes op de motorfiets uitproberen om toch maar geen krampen te krijgen. Bij mij lukt het om op het duozadel te gaan zitten en mijn benen uitgestrekt op de voetsteunen te laten rusten. Ik geef toe, geen alledaags zicht, maar efficiënt om toch wat bloeddoorstroming in de benen te krijgen. Onze doop kon niet uitblijven, een gitzwarte wolk verrast ons en zonder goretex liner loopt het water al snel tot op het bloot velletje, wat een eerder onaangename afkoeling teweeg brengt. Gelukkig heeft mijn fiets een knopje voor reetverwarming en stopt het wat later met regenen zodat we de goretex nog even in de koffers kunnen laten zitten. Het valt op dat de meesten zich in Zweden strikt aan de snelheidslimiet houden, net zoals de Deen die ons gisteren op de ferry verwittigde van de onmenselijke boetes voor te hard rijden in Denemarken, waarna hij bij het verlaten van de ferry er als een speer vandoor ging op zijn Victory motorfiets (voor niet ingewijden, zowat het extreemste en groostste slagschip dat ze in Amerika fabriceren). Het is reeds 4u in de namiddag als we eindelijk de E4 mogen verlaten en nog een paar kilometers mogen meepikken van een pittoresk baantje langs het water tot aan onze camping in Krokek. Wegens eerder bewolkt boeken we een cabin die vanop een afstand eruit ziet als een kleedhok in een openbaar zwembad en van binnenuit, ook. Alleen staat er een kookpitje en een frigo in en daar redden we het wel mee. Morgen staan weer kilometers op het programma en we moeten nog ons potje koken en de douches gaan opzoeken.
Van de Denderlions kregen we niet alleen een vlagje mee naar de Noordkaap, maar ze schreven ook een mooie som over op de rekening van DVC Heilig Hart, bedankt !!
Het is een rustige start met een geweldig ontbijt, zodat we pas rond 10u30 onze fietsen kunnen bestijgen. Het weer is overtrokken, maar toch zetten we koers naar het Noorden, richting Puttgarden. Duitsland via de snelweg wordt samengevat in vangrails, asfalt, velden vol windmolens en koolzaad. Halverwege de trip heb ik het vermoeden dat ik mijn laarzen aan het opstoken ben aan mijn uitlaat, maar dan bedenk ik me dat het onmogelijk is om dit te ruiken aan deze snelheden. Het blijkt de geur van de koolzaadvelden te zijn waar we langs rijden. Het landschap ziet eruit alsof de mens met een grote pot gele verf flink tekeer is gegaan. Na ontelbare kilometers en een monsterfile rond Bremen komen we toch aan in Puttgarden, waar een ferrytocht van 45 minuten ons in Denemarken brengt. Het landschap wisselt onmiddellijk en voelt ruim, fris groen en veel natuurlijker aan, alhoewel koolzaad hier ook op het menu staat. Onze eindbestemming ligt in Koge, een ingedommeld stadje aan de zee waar het rustig kuieren is. Een restaurantje aan de haven laat ons nog een keer genieten van de mooie dingen des levens en dan gaan we op piratentocht om een wireless netwerk te kapen. In de B&B hebben ze een superbeveiligd netwerk, waar je zelfs met het paswoord niet binnen geraakt. Anneliss die vermoedelijk in de buurt van de markt woont is zo vrij om haar internet poorten open te zetten voor de verdwaalde toerist. We hebben wat Kronen gepind en dat zou moeten volstaan voor een flesje rode wijn bovenop het heerlijke bed.
Nog even de fietsen volgooien met brandstof en koers zetten naar 't Boerenparlement te Massemen, het officiële vertrekpunt van onze trip.We zijn een half uurje te laat, maar nog geen levende ziel te bespeuren, al duurt het niet lang voor we begroet worden door het zoontje van een bevriend koppel dat op zijn step komt aangebeend.Na een kwartiertje beginnen er bekende gezichten op te duiken, sommigen heb ik in jaren niet meer gezien en zijn waarschijnlijk door de krantenartikels van onze actie op de hoogte gebracht.Het zonnetje schijnt heerlijk als we rond 16u30 de groepsfoto nemen voor de twee kranten die hierop afgekomen zijn.Nog even zwaaien en dan gaat het in volle avondspits richting Antwerpen.Business as usual, een monsterfile als opwarmer, geplet worden tussen twee Nederlandse trucks op het tweede en derde rijvak.Klemgereden worden door de beat spuwende extra verlaagde volkswagen golf met het obligate baseballpetje achter het stuur, je zou deze plek haast gaan missen als je op weg bent naar het verlaten Noorden.Eens de grens over met Nederland is het zoeken geblazen naar de nieuwe bermcamera's waarvan ik gisteren een mail ontving, maar die dingen vallen echt niet op te sporen vanop de motorfiets.Eindhoven blijkt een uitdaging te zijn, bij het naderen staat er een bordje navigatie uit en dat is niet echt geruststellend als dat nu net het enige navigatiemiddel is dat je mee hebt.We hebben recente kaarten op onze GPS, maar de asfaltboeren zijn ons te snel af geweest.Verkeerswisselaars zijnniet meer waar ze vroeger waren en af- en opritten blijken ook flink aangepakt, resultaat : een paar rondjes Eindhoven.Eens de grens met Duitsland over komen onze stalen rossen dicht bij hun heimatt.Hier zijn ze geboren en hier zijn ze voor ontworpen, donkergrijs asfalt dat als een loper uitgerold is voor onze wielen.Voor het eerst kunnen we snelheid maken en komt Osnabruck met rasse schreden dichterbij.We tikken tijdens een stukje even tegen de 200 aan en dat voelt nog steeds geruststellend aan met een volgeladen fiets, al wil ik daar niet onze kruissnelheid van maken.Het hotel in Osnabruck is een Duitse versie van fawlty towers met John Cleese achter de balie.Opa zit er gebeiteld net zoals het op de website staat afgebeeld.Een schnitzel later zijn we klaar voor onze eerste nacht in een comfortabel bed.
Voor we vertrokken op onze monstertrip naar de Noordkaap stond ik voor het café 't Boerenparlement naar onze motoren te kijken. Hier hoort eigenlijk een foto bij, maar ik ga het toch even omschrijven - twee volle zijkoffers, een topkoffer, een behoorlijk uit de kluiten gewassen Ortlieb tas en dan vooraan GPS, videocamera en walkie-talkie. Zou dit niet een beetje overdreven zijn?
Eens op weg merken we daar niet veel meer van behalve de voordelen van de GPS navigatieen het kunnen communiceren met Kris tijdens het rijden.
De kop is eraf en onze eerste 400 km zitten erop. Voorlopig ziet het er dus goed uit.
Wij willen jullie op voorhand reeds bedanken voor de gedane stortingen op het rekening nr van DVC Heilig Hart.
Tot op heden hebben wij nog geen enkel logo ontvangen om mee te nemen naar de Noordkaap en ik stel voor om ook niet te wachten tot de laatste dag om dit op te sturen naar Hazel 19, 9340 Oordegem.
Mocht uw logo ons niet tijdig bereiken, mag u toch rekenen op een foto van ons beiden op de noordkaap.
Didier Verbaere van Het Laatste Nieuws kwam onze startplek ('t Boerenparlement, Varekouter, Massemen op vrijdag 21 mei vanaf 14u) verkennen en schreef een leuk artikel over onze actie. Klik op de foto om het artikel te kunnen lezen.
Om de mogelijkheid te bieden aan familie, vrienden en sympathisanten om ons uit te zwaaien op een aanvaardbaar tijdstip hebben we ons vertrek vervroegd van zaterdag 22 mei om 04u 's nachts naar
VRIJDAG 21 mei om 16u
aan 't Boerenparlement, Varekouter, Massemen
Iedereen is welkom vanaf 14u, wij willen zeker vertrekken rond 16u want we hebben nog een rit naar Osnabruck, Duitsland voor de boeg, een opwarmer van zo'n 400 kilometer.
Naast de sponsoring heeft Jous van Leie Motors onze motoren even onder de loep genomen en ons een aantal tools en bruikbare tips gegeven om de reis (hopelijk) zonder mechanische zorgen te kunnen afwerken.
Goeie nacht gehad, veel geslapen en welgezind wakker geworden uitgebreid geknuffeld, mmm dat deed deugd om de dag mee te starten. Nu kreeg ik mijn pilletjes telkens in een lepeltje Petit gervais-kaasje en mijn depakine met een spuitje in mijn mond. Daarna kreeg ik gesopte boterhammekes en een beker groeimelk .. lekker maar cornflakes vond ik maar niets.
Daarna zwemmen! t Eerste deel moest ik een beetje meewerken, op mijn rugje liggen, stilletjes met mijn hoofdje in het water ik werd daar rustig van! Daarna moest ik mijn handjes aan de boord houden en M. bracht mijn buik naar boven en ik mocht met mijn voeten trappelen we moesten goed samenwerken, maar het lukte prima. Daarna hebben we met een watergordijn gespeeld. Vanmorgen waren de clowns er ook weer.
s Middags heb ik veel gegeten: kip met appelmoes en FRIETJES! t Middagdutje en een knuffel en dan bosspel ik heb eerst enorm gegiecheld omdat ik een plastiek regencape aanhad, want het water viel nogal uit de lucht. Toen de cape weer uit wqs, kon ik weer beter volgen wat we samen speelden. Ik keek zeer goed: hoe t autootje van de één naar de ander reed over een buis. En dan was er touwtrekken en ik was kampioen, want ik loste niet!! n Schijf gooien tegen de boom lukte ook nog goed.
Bij aankomst aten we fruitpap potteke leeg hoor .. Daarna zijn we door het bos teruggekeerd.
Vooreerst wil ik iedereen bedanken die zich de moeite heeft getroost om even naar onze blog te surfen.
Even in het kort toelichten wat het doel van onze actie is :
Luna is mijn metekind en lijdt aan het syndroom van Rett. Dagelijks verblijft ze op semi-internaat in het Dienstverleningscentrum Heilig Hart te Bachte Maria Leerne (Deinze). Jaarlijks organiseren de begeleiders een zomerkamp naar Maasmechelen voor Luna en haar leefgroepgenootjes. Toch is het een jaarlijks terugkomend probleem om voldoende financiële middelen te verzamelen om dit kamp te organiseren.
Daarom deze motortrip van hier naar de Noordkaap en terug in zestien dagen tijd. Ik en Wim zijn beiden slechts sporadische motorrijders en hebben zeker geen ervaring met dagenlang op een motor zitten. Niettemin zijn we vastberaden om de trip van zowat 7600 km aan te gaan. Ons vertrek is voorzien op zaterdag 22 mei en de tocht zal ons langs Nederland, Duitsland, Denemarken, Zweden, Finland en ten slotte door Sami gebied in Noorwegen naar de Noordkaap voeren. Terugkeren doen we via de Lofoten en als alles goed verloopt zijn we op zondag 6 juni terug thuis.
Wim verwoordde onze motivatie als volgt : deze trip kunnen doen is voor mij het verwezenlijken van één van mijn dromen. Met een klein beetje meer energie in deze sponsoractie te steken kunnen we misschien de dromen helpen verwezenlijken van hen die niet dezelfde mogelijkheden hebben.
Daarom zijn we ook gestart met deze blog om informatie te verschaffen over onze geplande motorrit naar de Noordkaap ten voordele van DVC Heilig Hart, tevens zal je er informatie op vinden over onszelf, het centrum DVC Heilig Hart, zijn bewoners en medewerkers. Hopelijk wordt het een platform waar iedereen informatie kan uitwisselen en waar we ook tijdens onze trip foto's kunnen op posten zodat je op de hoogte blijft van ons avontuur.
De bedoeling van deze reis is geld in te zamelen voor DVC Heilig Hart, een voorziening met 330 kinderen en volwassenen met een matig tot diep verstandelijke beperking. Ruim 2/3e heeft daarbij een ernstige motorische beperking. Velen zijn sterk afhankelijk van de begeleiders op het vlak van verzorging, eten, activiteiten, Ruim 500 personeelsleden (1/2 werkt voltijds) staan in voor de zorg. Op www.dvcheilighart.be vindt u uitgebreide informatie over de dienstverlening en over het sponsorbeleid..
De sponsors die tenminste1 eurocent/km willen bijdragen aan onze actie, zullen ook op de blog vermeld worden in de lijst van sponsors. Logo's kunnen doorgemaild worden (enkel .jpg formaat kan op blog geplaatst worden) Sponsors die minstens 100 euro bijdragen mogen op een persoonljke foto rekenen van hun bedrijfsnaam en/of logo aan de bol op de noordkaap.
De bijdragen gaan integraal naar het DVC Heilig Hart omhet zomerkamp voor de semi-interne kinderen te organiseren. Wim en ik staan volledig zelf in voor onze eigen kosten gedurende de reis.
U kan uw bijdrage storten op het rekeningnummer van DVC Heilig Hart Fundraising:
890-1242991-64 met de vermelding Noordkaap. Voor giften vanaf 30 euro ontvangt u in het voorjaar 2011 een fiscaal attest vanuit het DVC Heilig Hart.
Ook indien u slechts een kleine bijdrage wil leveren, is die van harte welkom. Elke euro is namelijk een stap in de goede richting en we zullen dan ook enkele collectebussen voorzien (bij Wim en Kris) waarin de kleinere centjes meer dan welkom zijn.
Namens onszelf en alle bewoners en begeleiders van het semi-internaat, alvast hartelijk dank bij voorbaat.
Het ontbijt wordt in een mandje voor de deur gezet en op de eieren staat met potlood geschreven 'not boiled' en we moeten dus even aan de slag om een zacht gekookt eitje op de tafel te toveren. In de keuken staat alles wat een mens zoal nodig heeft, van koffiezet tot diepvriezer met ferme steaks erin. Rond 9u zetten we reeds koers naar Helsingor waar we Denemarken verlaten met de ferry naar Helsingborg. Op de ferry worden we aangesproken door een wat oudere man, wat hij probeert duidelijk te maken is ons een raadsel. Dit taaltje leer je niet op 3 lessen avondschool. De man kan net zo goed zeggen : 'u heeft een lekke band' of 'heeft u een vuurtje' of 'als u nog een keer naar mijn dochter kijkt, dan doe ik je wat'. We laten de man verweesd achter,want 20 minuutjes later rijden we de ferry reeds af in Zweden, waar enkele norse douanebeambten streng naar ons staan te kijken, maar we geraken toch zonder problemen de grens over. Onze GPS is een beetje verward en doet zijn best om ons een paar rondjes door de stad te sturen, maar we hebben ondertussen bijgeleerd uit de voorbije dagen en volgen wijselijk de wegwijzers naar de E4. De rest van de dag is kilometervreten op de E4, alle mogelijke standjes op de motorfiets uitproberen om toch maar geen krampen te krijgen. Bij mij lukt het om op het duozadel te gaan zitten en mijn benen uitgestrekt op de voetsteunen te laten rusten. Ik geef toe, geen alledaags zicht, maar efficiënt om toch wat bloeddoorstroming in de benen te krijgen. Onze doop kon niet uitblijven, een gitzwarte wolk verrast ons en zonder goretex liner loopt het water al snel tot op het bloot velletje, wat een eerder onaangename afkoeling teweeg brengt. Gelukkig heeft mijn fiets een knopje voor reetverwarming en stopt het wat later met regenen zodat we de goretex nog even in de koffers kunnen laten zitten. Het valt op dat de meesten zich in Zweden strikt aan de snelheidslimiet houden, net zoals de Deen die ons gisteren op de ferry verwittigde van de onmenselijke boetes voor te hard rijden in Denemarken, waarna hij bij het verlaten van de ferry er als een speer vandoor ging op zijn Victory motorfiets (voor niet ingewijden, zowat het extreemste en groostste slagschip dat ze in Amerika fabriceren). Het is reeds 4u in de namiddag als we eindelijk de E4 mogen verlaten en nog een paar kilometers mogen meepikken van een pittoresk baantje langs het water tot aan onze camping in Krokek. Wegens eerder bewolkt boeken we een cabin die vanop een afstand eruit ziet als een kleedhok in een openbaar zwembad en van binnenuit, ook. Alleen staat er een kookpitje en een frigo in en daar redden we het wel mee. Morgen staan weer kilometers op het programma en we moeten nog ons potje koken en de douches gaan opzoeken.
Het is een rustige start met een geweldig ontbijt, zodat we pas rond 10u30 onze fietsen kunnen bestijgen. Het weer is overtrokken, maar toch zetten we koers naar het Noorden, richting Puttgarden. Duitsland via de snelweg wordt samengevat in vangrails, asfalt, velden vol windmolens en koolzaad. Halverwege de trip heb ik het vermoeden dat ik mijn laarzen aan het opstoken ben aan mijn uitlaat, maar dan bedenk ik me dat het onmogelijk is om dit te ruiken aan deze snelheden. Het blijkt de geur van de koolzaadvelden te zijn waar we langs rijden. Het landschap ziet eruit alsof de mens met een grote pot gele verf flink tekeer is gegaan. Na ontelbare kilometers en een monsterfile rond Bremen komen we toch aan in Puttgarden, waar een ferrytocht van 45 minuten ons in Denemarken brengt. Het landschap wisselt onmiddellijk en voelt ruim, fris groen en veel natuurlijker aan, alhoewel koolzaad hier ook op het menu staat. Onze eindbestemming ligt in Koge, een ingedommeld stadje aan de zee waar het rustig kuieren is. Een restaurantje aan de haven laat ons nog een keer genieten van de mooie dingen des levens en dan gaan we op piratentocht om een wireless netwerk te kapen. In de B&B hebben ze een superbeveiligd netwerk, waar je zelfs met het paswoord niet binnen geraakt. Anneliss die vermoedelijk in de buurt van de markt woont is zo vrij om haar internet poorten open te zetten voor de verdwaalde toerist.
