Woensdag 1/11 :
We vertrekken vandaag vroeg rond 8h30.
We hebben onze valiezen wat lichter gemaakt : en laten allebei wat kledij achter : een grijs lederen jasje, 2 t-shirts, een paar waterschoenen, een muts, kousen, een aantal bussen vd apotheek en verzorging enz..en verwittigen de kuisvrouw dat de zak in onze kamer staat, die ons een tevreden indruk laat.
Gisteren kocht Anneke op het marktje een traditioneel gemaakte grote draagtas die we nu gebruiken ipv onze rugzak, omdat die groter is. Voor de binnenvluchten willen we zoveel mogelijk in onze draagtas en kleine valies meenemen, opdat onze grote koffers niet te zwaar zouden wegen, we betaalden immers al een extra voor overgewicht!
De weg is goed vandaag en het berglandschap is wondermooi, en zo afwisselend van vorm en kleuren dat het steeds weer verrast.
We hebben de grootste moeite om de weg naar het vliegveld van Salta te vinden, waar we de auto moeten afleveren tegen 12h30.
De stad is een warboel en het verkeer is heel druk, we rijden meerdere keren verkeerd ondanks dat we herhaald de weg vragen! Uiteindelijk zijn we vlakbij een rond punt, waar de wegwijzer naar de Aeropuerto wat verdraaid staat en dus moeilijk zichtbaar, maar we nemen de goeie richting!
Onze auto zit onder het bruine stof, maar onze receptionist van het verhuurbedrijf keurt alles goed en we zijn vlug klaar. Sympathieke kerel !
We moeten enkele uren wachten, ook met inchecken, en gaan dan maar wat eten met pak en zak!
Als we inchecken wegen onze valiezen 15 en 17 kg, en dus geen extra boete te betalen !
Aangekomen in Iguazu na 2h vliegen, worden we opgehaald met een busje. De organisatie is werkelijk perfekt en steeds op tijd!
We weten niet waar we nu gaan belanden, maar na een half uurtje rijden met een laatste etappe door het regenwoud komen we aan in La Cantera.
De receptie ligt naast het restaurant en rechtover een vrij groot zwembad, en het hele complex bestaat uit groene houten huisjes met groene houten wandelpaden tussen het regenwoud, een bijzondere omgeving die ons echt bevalt !
De aerco in de kamer staat echt te koud, maar dat verhelpen we en we trekken uitgehongerd naar het restaurant waar we verrast te horen krijgen dat we pas tegen 22h aan tafel kunnen! we trekken naar onze kamer en houden ons wat bezig, bij het bloggen verlies ik een volledige pagina en geef het op tot morgen, Anneke stort zich regelmatig op een sudoku en ik op de woordenpuzzels, zij rekent en ik leg uit! º
Als we teruggaan zijn er slechts enkele tafeltjes bezet, en een uur later niet veel meer, maar goed tegen 21h30 worden we toch toegelaten!
We eten beiden pasta.
We reserveren voor morgen en overmorgen en gaan slapen.
Dinsdag 31/10
s morgens rustig wakker geworden en ontbeten.
We besluiten toch eerst eens tot aan het centrum van het dorpje te wandelen, en na ongeveer 500m merken we enkele winkeltjes op in een zijstraat. Als we echter verder lopen komen we op een marktje terecht met tientallen kraampjes met authentieke produkten : ponchos, sjaals, pulls en tassen, en velerlei kleine prullen als sleutelhangers en poppetjes. Het aanblik is een waar kleurenpalet en prachtig om zien. We kopen enkele sjaals en dingetjes.
Ik hoor zingen en gitaarmuziek en vind de muzikant op de grond zittend, een protestlied van Che Guevarra in het spaans zingend. Hij is van Buenos Aeres maar trekt rond met zijn vriendin en probeert zo te overleven. Ik koop een cd van hem en bedank hem voor de aangename sfeer.
Om 12h30 vertrekken we met de wagen naar Humahuaca, voor 195km en komen na 3 uur ong. aan.
Er is een gezellig dorpsplein met winkeltjes en restaurantjes met terras, waar we in de
een lekker menu del dia eten voor 120peso : een empanada als starter, een quinoa gerecht en een pannekoek met caramelsiroop als dessert.
Het meisje dat ons bedient is zeer sympathiek.
Anneke is wat ontgoocheld over de veelbelovende gekleurde bergen (7 kleuren!) die wel mooi zijn maar niet spectaculair.
In het hotel gekomen smssen we nog wat, eten in ons hotel savonds en blijven nog wat buiten zitten.
Nadien naar bed.
Zondag 29/10
Rond 10h vertrokken met de wagen richting Cachi.
Onderweg zien we langs de weg een vrouw met dochter staan liften !?, en we stoppen om ze mee te nemen, dit is immers echt afgelegen! We ruimen de achterzetel op, en nadat ze instappen proberen we in ons beste spaans te vragen waar ze heen moeten. Blijkt dat ze ong. 20 km gaan meerijden to voor Cachi. De moeder babbelt maar door en af en toe verstaan we wat! We passeren een kortere weg naar Cachi, maar willen ze afzetten waar ze naartoe gaan, nl. Naar een dorje waar de H.Sebastian vandaag gevierd werd! Als ze uitstappen, vragen we om een foto te nemen, waar ze graag op ingaan en de moeder geeft ons uit dankbaarheid allebei een kus! Als plots aan de andere kant van de weg een auto stopt, die ze herkennen en waarmee ze verder rijden.
Wij rijden nog lange tijd verder om een nieuwe weg naar Cachi te vinden, en rijden er tenslotte voorbij.
De weg is eindeloos lang, maar de bergen in de verte hebben prachtige kleuren gaande van bruin over grijs, blauw, groen en bijna wit. En de verschillende lagen zijn niet altijd horizondaal maar soms in driehoeken gerangschikt! Later vertelt men ons dat dit te wijten is aan de verschillende tijdsvakken (tertiair, enz..) dat het Andesgebergte ontstaan is. We passeren Los cordones en de Questa los Obispo.
We stoppen heel regelmatig om dit gebergte en de omgeving te filmen of fotograferen.
We passeren enorme valleien en bergen vol cactussen, die soms wel 6-7m hoog worden!
Anneke filmt ook vanuit de rijdende auto, al is de weg nu wel verhard, toch kan je beter buiten filmen.
Als we onderweg, links van de baan enkele bussen zien, merken we ook dat er een aantal kramen staan en we stappen ook uit.
Het zijn vooral handgemaakte typische souvenirs, zoals klein speelgoed, houten fluiten (één gekocht), sjalen en veelkleurige zakjes (één gekocht), maar ook kruiden enz.
Als we later in het de stad Salta aankomen, vinden we vlug ons hotel Del Virrey in het centrum.
Het blijkt een net maar verouderd hotel te zijn, en de receptionist is beleefd maar niet bepaald enthousiast, maar goed we zijn er!
De kamer is van zijn tante Julia geweest denk ik, want de meubels zien er nog zo uit!
De auto kan op een afgesloten parking even verderop.
We besluiten een wandeling in de stad te doen.
opgehaald door Michael om 7h30 naar de luchthaven voor en binnenvlucht naar Salta.
aan de incheckbalie wacht een kleine verrassing, de valiezen zijn te zwaar? ze mogen maar 15kg wegen en voor onze internationale vlucht was 23kg oké! dus moeten we 37dollar extra betalen
aangekomen in Selta, vinden we onze autoleverancier niet direct terug, en dus wachten we een kwartiertje. even informeren aan de info balie, die tel naar de verhuurcentrale maar zonder reaktie. uiteindelijk komt hij tevoorschijn, een sympathieke kerel die alles vlot afhandeld en ons met een witte Duster op pad stuurt. 1 rechte baan naar Cafayate - Ruta 68 - een vrij goede baan met een aantal gekende bezienswaardigheden onderweg, waaronder : het Amphitheatro en de Garganta del Diablo, 2 gigantische rotsformaties waar een hoop toeristen zich verdringen en een paar artiesten handgemaakte dingetjes te koop aanbieden.
aangekomen in Cafayate, een indianendorp (Andes indianen, klein van stuk met lang zwart haar) die handwerk te koop aanbieden : mutsen, poncho's,juwelen en aardwerk...
's avonds eten we op een terrasje en wandelen we nog langs de kerk, waar vnl jongeren op de trappen zitten buiten, en ook binnen mensen staan na te praten. ook daar staan langs de muur veel jongeren samen getroept, na de misviering. de mensen zijn hier nog sterk gelovig, dat hebben we al een aantal keer gezien. ook de kerk is buiten mooi verlicht en er hangt zelfs een enorm groot verlicht hart naast de kerk, we veronderstellen dat het werk van de pastoor is!
in ons hotelletje worden we ontvangen door een 'zuster', ze draagt immers een groot zilveren kruis rond haar nek, en om een of andere reden ziet ze er 'zusters' uit, maar ze wijst ons zeer sympathiek onze kamer aan, die we bereiken via een buitenkoer en een zware eikenbalken trap.
26/10 vertrokken naar San Telmo, een beetje rondgewandeld en al wandelend trok de gevel en het interieur van een restaurant met terras onze aandacht. Mooi ingericht stond de lange toog vol bordjes met tapa's, die allemaal mooi gedresseerd waren, dus anders dan gewoonlijk.
Anneke wou direct eens proeven, en we bestelden elk 3 stuks. een beetje duurder dan gewoonlijk, maar we vonden het dan ook de moeite waard. Verder wandelend kwamen op de Plaza Torrego aan, een groot plein met terrasjes, en errond verschillende standjes met traditionele souvenirs, maar ook handwerk, en bij een jonge artieste kocht Anneke een ketting.
een pint op het terras was nu welkom, het was immers mooi warm weer, en in het midden zagen we een koppeltje enkele tango dansjes uitvoeren, niet voor lang echter maar toch leuk!
Vandaar ging het terug naar de grote Plaza de Mayo, en door naar het hotel.
Ik weer op zoek naar een kabeltje, weerom zonder succes! Er zat niets anders op dan een nieuwe te zoeken om onze reis verder op 'pellicule' te vereeuwigen, en dus eindelijk een winkeltje gevonden waar ze 2 Sony camcorders hadden, waarvan ééntje nu van ons! oef!
's avonds werden we opgehaald door een busje om naar een tango show te gaan.
het restaurant was al redelijk vol, en een grote rode gordijn sloot een podium af, tot wanneer we gedaan hadden met eten.
Vanaf dan startte een wervelende show met afwisselend tango dans en zang, en een begeleidend orkest dat op een podium boven het toneel en dus boven de dansers geposteerd was.
Mikael haalt ons op rond 9 am aan het hotel en ons eerste bezoek is het kerkhof! een gigantisch kerkhof dat vele voetbalvelden groot is en met vele mausolea versierd met prachtige beelden en memorabilia van de overledene, kitcherig bijwijlen!
maar het verhaal gaat natuurlijk over Eva Perron en de geschiedenis van Argentinië, en onze gids met beetje hese stem is een geboren verteller! hij wisselt regelmatig van engels naar duits, maar dat is enkel om het gemakkelijker te maken. de rondleiding wordt gespekt met humor en een ironische kijk op de dood en de statuten op het kerkhof, eigenlijk wel leuk om zo een rondleiding te krijgen! hij gelooft duidelijk niet in het hiernamaals, en vertelt ons dat zijn asse door de wind mag verstrooid worden, hij kan er dan toch niks meer mee.
we vervolgen onze weg naar La Boca : een van de oudste en bekendste wijken volkswijken van Buenos Aeres. Doordat het in de bocht van de rivier Riachuelo ligt kreeg het de bijnaam La Boca, wat mond betekent. De eerste bewoners die hier kwamen waren arme migranten uit Genua en Bari, die in de haven wat werk en een onderkomen vonden. Begin 20e eeuw komen grote groepen Italianen, Grieken, Japanners, Turken en Joegoslaven aan, en deze mengeling zorgde voor het ontstaan van een centrum van het nachtleven. de wijk werd ook het Sjanghai van het westen genoemd. En wat de jazz was voor New Orleans werd de Tango voor La Boca.
De huizen zijn in verschillende kleuren geverfd, wat de straten een warme en gezellige aanblik geeft. Er loopt heel wat volk rond, en als we op een terrasje gaan en met onze gids een pint drinken, begint wat verderop een gitarist te tokkelen. aan het begin van de straat staan enkele mannen en vrouwen in traditionele kledij de toeristen uit te nodigen om met hen op de foto te gaan, tegen betaling uiteraard, en in een tango pose, maar aandringen doen ze niet. Het valt ons op dat de meeste bewoners heel vriendelijk zijn en nooit opdringerig, wat heel aangenaam is. Van hieruit nemen we de auto naar de stad, en onze gids probeert nog met ons om een oplaadkabeltje voor de Panasonic camcorder te vinden, maar tevergeefs. Hij brengt ons naar het hotel, waar we afscheid nemen. We zien hem immers niet meer terug in Buenos Aeres want hij heeft dan een ander groepje. Spijtig, want een goede en aangename verteller!
wat een lange vermoeiende reis mannekes! eerst een vlucht naar Frankfurt om 17.35h om na enkele uurtjes met Lufthansa naar Buenos Aeres te vliegen.
Zeggen dat die 14h voorbij zijn gevlogen, is erover, en toch is het vlot voorbij gegaan. Vroeg opstaan en dan een nachtvlucht helpen wel, én om te geeuwen, én om effectief in slaap te vallen! de piloten daartentegen chappeau, of zouden die ook wat kunnen pitten tijdens de vlucht?
we werden opgewacht door Mikael, een vriendelijke gepensioneerde polyglotte Duitser (maar al sinds '47 in Argentinië, wat ons deed speculeren dat z'n vader misschien moest vluchten, maar dat kan geheel onterecht zijn) hoe dan ook : een aardige man die ons morgen op citytour meeneemt, en daar kijken we al naar uit.
we zijn vandaag dan maar zelf op tour geweest, naar de haven (jachthaven vooral) waar men lange rijen pakhuizen prachtig gerenoveerd heeft, allemaal in dezelfde stijl, maar aangenaam verrassend met terrasjes en veel groen.
de huizen daarentegen geven de stad een verouderde, afgebladderde en ietwat vuile indruk en de trottoirs zijn levensgevaarlijk half opgebroken of slecht hersteld.
Nee, er zijn mooiere steden, maar morgen zien we misschien een andere kant van deze gigantische stad met 3 mio inwoners.
vanavond dan onze eerste Argentijnse steak gegeten in een restaurant om de hoek, en die was lekker!
het is nu 20h en we zijn al terug op de kamer, nog even wat lezen en slaap inhalen!
de voorbereiding is het halve werk zegt men, en 't is verdorie nog waar ook!
de laatste dagen waren zeer druk, alles moet in orde dat in orde moet, de koffer is nog 't makkelijkst te vullen.
nog een toerke langs de kinderen en ons ma vandaag en blijven rondkijken in huis of ik niets vergeet. maar morgen is het zover, om 13h40 worden we opgehaald en vertrekken met de trein naar zaventem, dan begint de reis dus al ! twee grote koffers meesleuren, een kleine en een rugzak is peanuts, maar misschien niet als je, zoals wij, in totaal 10 vluchten neemtjaja, we nemen jullie mee doorheen Argentinië, en bezoeken samen de mooiste plekjes : walvissen spotten (NB : er zijn er dit jaar meer dan ooit vanuit Australië enz gekomen om daar te '...?' ...bewallen? misschien zien we orka's, zeeleeuwen, zeerobben, pinguïns, ..en ander diersoorten?
we zijn nog druk bezig met de voorbereiding en we hebben nog enkele drukke dagen voor de boeg om alles voor te bereiden thuis!
de postbus moet leeggemaakt, meme geeft de vissen eten, we halen nog de medicatie op die we meenemen én innemen (anti malariapillen),
peso's en dollars afhalen, nog een extra fleece kopen al willen we ook kledij meenemen die we kunnen achterlaten om wat souvenirs in de koffer te krijgen!
maar volgende maandag vertrekken we en houden we jullie op de hoogte van onze rondreis doorheen Argentinië met reisverslag en foto's !
 "Shocked"){kind=icon}
