Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Zoeken in blog
Harttransplantatie
Blog voor en door ruilhartpatiënten
06-09-2008
Operatie schildklier achter de rug...
Een up-date vanuit de dagzaal van de afdeling HTX in Gasthuisberg. Het is nu zondag 6 september omstreeks 14 u.
Ik heb eindelijk de moed gevonden om van hieruit mijn relaas van deze laatste, hectische dagen hier neer te schrijven... Woensdagmorgend 3 september omstreeks 9u15. Ik stap de klas binnen om m'n eerste lesuur van het schooljaar te geven. Bekende gezichten, een toffe meisjesklas die ik ook vorig schooljaar reeds had. Ik denk bij mezelf: "5 minuten inleiding en dan maar onmiddellijk met de deur in huis vallen..." Ik verwittigde dus de klas dat m'n GSM zou kunnen 'overgaan' (wat normaliter niet toegelaten is, maar dit was een uitzondering - ik moest bereikbaar zijn!). M'n woorden waren nog niet koud of daar kwam het telefoontje van de dienst endocrinologie. "Mijnheer Baeckelmans, we hebben een 'gaatje' gevonden om u morgen te opereren. U kan zich deze namiddag laten inschrijven."
Toen ging het wel hectisch snel. M'n ziekenhuisbagage stond al klaar in de koffer van de auto. M'n vrouw Monique opgehaald bij Nike en samen richting Gasthuisberg. Ik werd gehospitaliseerd op de mij zo vertrouwde eenheid 435. Een toffe gebuur Jef deed me m'n zenuwen voor de operatie (die pas de volgende dag in de namiddag zou gebeuren) een beetje vergeten. Vanzelfsprekend een rotslechte nacht, maar dan in de loop van donderdagvoormiddag plots weer goed nieuws: ze kwamen mij al halen voor de operatie. Gedaan met de zenuwen, het ging nu snel gebeuren. Omstreeks 11 uur is men eraan begonnen, ik werd wakker omstreeks 14 u op de ontwaakkamer. M'n vrouwtje op weg naar hier, maar een ganse dag verloren moeite. Ze heeft me niet gezien, ik moest op de ontwaakkamer blijven tot 20u30. Omwille van de kans op nabloeden diende ik zolang daar te blijven. Spijtig want pijn of complicaties waren er niet.
Vrijdag dan de eerste dag om te recuperen en een bezoekje van m'n vrouwtje dat eindelijk zin had: ik was op de kamer en in redelijk goede doen. Pijn heb ik eigenlijk niet, enkel de keel is een lastig gevoel, vooral de buisjes met de drainage voor het bloed. Ook m'n bloeddruk is te hoog en daar heb ik veel hoofdpijn van, maar de oorzaak is mijn insziens niet ver te zoeken: de hoge dosissen cortizoiden zijn de boeman. Gelukkig mag ik die nu gaan afbouwen. Vanaf morgen zondag mag ik naar 16 mg Medrol per dag. Ik vermoed stellig dat de bloeddruk verder zal dalen naarmate de Medrol verder mag afgebouwd worden.
Ondertussen zijn we dus de 2de dag na de operatie en wat de eigenlijke ingreep betreft gaat alles goed. Ik krijg uit voorzorg wat calciumtabletten, maar voorlopig zijn de bloedresultaten in orde. Normaliter zou ik maandag ontslagen worden door de dienst endocrinologie. Maar professor Van Haecke van de dienst HTX wil me toch iets langer hier houden om me nauwkeurig op te volgen, vooral wat het calciumgehalte in het bloed betreft. Het grootste probleem momenteel is wel m'n stem: ik klink enorm hees en heb last met praten. De linker stembanden trillen niet voldoende - misschien vochtophoping. Dit zou na verloop van tijd wel verdwijnen, maar wie weet hoe lang dat kan duren. Een aantal dagen, maar men spreekt ook over misschien wel maanden. Oei, oei en dan voor de klas staan? Afwachten maar en hopen op dagen!
Wordt dus vervolgd, misschien van thuis uit anders nog maar eens van hier uit... Tot dan!
