Maar hoe groter het gevaar, hoe groter de voldoening als de vogels eindelijk over de evenaar vlogen, het punt waar de aarde kantelt en hoog laag wordt en koud heet en wit zwart. En daar was het dat de vogels neerstreken, op vlaktes waar het zand rood was als het sap van frambozen en waar het water zo blauw was dat het niet anders kon dan dat de hemel daar gewoon neergeploft was. Kortom: het paradijs. Daar kwamen alle vogels van de hele wereld samen en brachten met hun gefluit en getjilp de lucht aan het trillen, zodat niemand, geen mens of dier, nog kon slapen. Zodat er onafgebroken gefeest werd en gedanst, van s ochtends tot s avonds.
Deze passage is een van de vele voorbeelden in dit boek van mooie vergelijkingen die gemakkelijk voor de geest gehaald kunnen worden. Peter Verhelst zorgt ervoor dat iedereen die dit leest, kan wegdromen naar een ver warm land, waar mensen en dieren samen feest vieren. Mij heeft hij in ieder geval al kunnen overtuigen van zijn grenzeloze inspiratie.Er wordt in het boek ook veel gezocht naar manieren om kleur en licht zo echt mogelijk weer te geven met woorden. Ik vind dat de schrijver hier zeer goed in geslaagd is.
Weer ben ik onder de indruk van de schrijfstijl van Verhelst. Hij schrijft lange zinnen die toch gemakkelijk te lezen zijn. De korte hoofdstukjes zijn handig omwille van het feit dat je soms tussendoor moet pauzeren, en het geen tijd kost om het hoofdstukje nog snel af te lezen. Maar als je lang leest, kan dit wel vervelend worden. Ik hou wel van het feit dat de gedachten van alle personages afwisselend behandeld worden.
Het boek heeft in mijn ogen ook een andere wending gekregen, waarin de personages een leegte voelen. De sfeer is dus wat droeviger geworden. Door de manier waarop Verhelst schrijft kan ik wel moeilijk uitmaken met wie ik het meest meeleef. Dat kan ik ook appreciëren, aangezien iedereen hier zijn eigen mening kan vormen.
Ik ben benieuwd naar meer en hou jullie op de hoogte!
Toen ik geen mailtje kreeg van de vrouw in de bib, die mij dat toch wel had beloofd, ben ik nog eens terug gaan kijken. Beleefd heb ik uitgelegd dat ik op een mailtje wachtte dat er nog altijd niet gekomen was. Toen ze ging kijken bleek dat het boek toch al was aangekomen! Wat een geluk, terug wat lectuur om mijn (soms wat zeldzame) vrije tijd mee te vullen!
Het eerste boek dat ik aan het lezen ben, is 'Zwellend Fruit' van Peter Verhelst. Het boek lijkt midden in een verhaal te beginnen, in een land dat te kampen heeft met grote natuurrampen die plots de kop op steken. Het is even doorbijten, die eerste pagina's. Dat heb ik wel bij elk boek, ik moet even wennen aan de verandering van schrijfstijl en thema. Maar bij de volgende pagina's, die ook even absurd lijken, begin ik het boek toch te appreciëren. Even wegdromen uit de realiteit, naar een land waar sprookjes uit de hemel zijn gevallen, en iedereen sindsdien sprookjes bij zich draagt als een deel van lichaam en geest. 'Zwellend fruit' is een boek dat me blijft boeien, er hangt voortdurend een mysterieuze sfeer rond. Bij de twee zeer gelijkende hoofdstukjes over het meisje en de jongen vroeg ik me dan ook heel de tijd af wie die twee zijn. Voor de romantische zielen onder ons kan dit boek ook zeker voldoen. Het is nog even wachten voordat ik kan ontdekken of het ontcijferen van het spiegelsprookje lukt, daar ben ik nog niet geraakt. Maar tot nu toe ben ik wel onder de indruk. De hoeveelheid fantasie van Peter Verhelst is bewonderenswaardig!
Hier eindig ik mijn blog, met de belofte jullie op de hoogte te houden van mijn vorderingen!
Vandaag heb ik dan eindelijk de tijd genomen om naar de bibliotheek van Diest te fietsen. Maar wat merk ik als ik naar mijn boeken zoek? Ze zijn allemaal uitgeleend! Ik heb ze dan maar besteld en zal in afwachting van de mail van de vriendelijke vrouw van de bib zoeken naar artikels of uitspraken die ik mooi vind. En ik zal eens in de Standaard boekhandel gaan kijken, misschien kan ik daar al een van mijn boeken kopen. Ik lees graag boeken, en ik lees ook vaak. Maar al te snel lees ik niet. Ik probeer elk woord en elke zin te begrijpen. Merk ik dat ik de zin niet helemaal heb opgenomen, dan lees ik hem opnieuw. Ik lees soms ook hele stukken opnieuw, om er de betekins van te begrijpen. Ik zou dus snel moeten beginnen met lezen, zodat ik mijn tijd kan nemen. Hopelijk laat die mail dus niet te lang op zich wachten! Over vorige boeken kan ik jammer genoeg ook nog niet veel schrijven. Ik ben nog aan het lezen in een Engels boek, maar dit is meer een typisch romannetje, geen hoogstaande literatuur zoals onze leraar Nederlands verwacht van dit portfolio. Dit is dus eigenlijk een nutteloze blog, maar ik dacht mijn trouwe blogfans even op de hoogte te houden van mijn vorderingen. Het zal de eerste en de laatste nutteloze blog zijn die jullie hier lezen, lieve blogfans! Ik zal jullie niet teleurstellen!
