Vandaag begint in België carnaval. Het is toch wel raar om er niet bij te kunnen zijn na zoveel jaren. Maar er volgen nog zoveel jaren. Maar toch mijn gedachten zullen de komende 3 dagen toch wel veel in Halle zijn. Gelukkig ben ik niet alleen dat normaal elk jaar naar carnaval gaat en dit jaar ook hier zit. Dus we konden met zijn tweeën een beetje denken aan carnaval. s Morgens heb ik dan eindelijk eens goed kunnen uitslapen, wat echt goed deed en het was nodig ook. Nadat ik dan mijn uurtjes die ik in de week te weinig had geslapen had ingehaald, heb ik mij aangekleed en met volle moed gaan lopen. Het was wel weer raar om alleen te moeten gaan lopen. En het was ook wel nog een zware training, maar niet opgeven is mijn motto :) Nadien heb ik nog wat aan mijn blog gewerkt en mijn haar ook eens onder handen genomen, want nu dat het gekleurd is zag je nog harder dat mijn punten gesplitst waren. Heb ik mezelf maar eens helemaal in orde gebracht. En nadien mij dan klaar gemaakt, niet om zoals elk jaar naar het carnaval te gaan maar om deze avond met Pieter-Jan, Jana en Sophie naar een flamencoshow te gaan. Sophie en Jana hadden gratis tickets gekregen en mochten elk iemand meenemen en wij waren de gelukkigen. Als dat niet lief was. Vooral omdat we voor de show uitgebreid mochten genieten van een heerlijk buffet en a vollenté drank. Wij als studentjes zaten daar tussen allemaal oudere mensen die vrij veel geld zullen hebben om dat te betalen want normaal was het voor een ticket 70, voor het eten en de show. We hebben er met volle teugen van genoten, zeker omdat het gratig was. Het was wel de moeite en ook eens leuk om dit mee te maken. Ja, flamenco het is een dans waar pit in zit. Nadien was het plan om een fout feestje op te zoeken zodat we onze carnaval toch een beetje konden vervangen, maar dit is niet echt goed gelukt. Waar we dachten dat er een feestje was, was er eigenlijk niet echt iets te doen. Wel veel volk maar niet veel ambiance. Dus zijn we dan naar een andere bar gegaan maar het was ook niet veel meer aangezien hier ook de meeste bars sluiten om 3uur. Enkel de zalen blijven langer open maar dan moet je weer zoveel ingang betalen en betaal je ook vrij veel om er iets te drinken. Dus zijn we dan maar naar huis gegaan. Ik ben meegegaan met Pieter-Jan en Jana en daar hebben we een poging gedaan om een film te kijken maar die is niet echt gelukt. De film was nog niet lang bezig of ik lag al in slaap. Typisch ik.
Deze nacht heb ik heel slecht geslapen, slechte droom gehad die ik zo snel mogelijk wil vergeten. Deze morgen was ik nog zieker dan gisteren, mijn neus raakt steeds vaster. Gelukkig is het dit weekend kalmer aangezien de rest aan hun stagecase gaat werken en we dus niet echt veel gepland hebben. En het belangrijkste, ik kan uitslapen. Vandaag was het op mijn stage zowat een ramp. Ik wou me bezighouden met alle bakjes (van de producten) in de juiste volgorde te zetten, zodat het makkelijker ging zijn als ik een product zocht. Dus begon ik meer met schuiven en tillen. Tot dat ik op een moment net iets te veel bakjes op elkaar had opgenomen en ze allemaal op de grond vielen wat een hels lawaai maakte en waardoor al de doosjes op de grond door elkaar lagen. Vloeken dat ik deed. Teressa kwam eens kijken wat er aan de hand was, ik legde haar dan uit wat ik aan het doen was. En toen zei ze mij dat de bakjes zo stonden omdat er een deel bij de ene firma moet besteld worden en het andere deel bij een andere firma moet besteld worden. Dus al het werk voor niets dacht ik. Maar ze zei dat het geen kwaad kon, dat ik het maar moest zetten hoe ik wou en nadien gingen we de bakjes van de ene firma er uithalen en terug op zijn plaats zetten. Dat was mijn eerste blunder van vandaag. Toen ik dan vertrok op de stageplaats moest ik de vuilbakken in de container gaan doen. Toen ik daar dan was dacht ik, shit, mijn gsm ligt nog op de stage (tweede blunder van vandaag) dus dan snel terug gelopen en aangebeld, gsm genomen en toen zag ik dat ik mijn trui niet meer in mijn handen had. Ik was aan het denken, waar heb ik die nu weer achter gelaten. Ik had hem laten vallen aan de containers, dus opnieuw teruggelopen naar de containers en mijn trui lag er gelukkig nog. En dat was mijn derde blunder van vandaag. Op de trein heb ik dan extra opgelet dat ik niets vergat en dat ik afstapte waar ik moest afstappen. Want vandaag was het een dag waar er blijkbaar alles kon mislopen. :) s Avonds zijn we dan met zijn allen gaan paella eten voor Seppe zijn verjaardag, hij verjaard wel pas zondag maar morgen gaat hij naar huis om daar iedereen te verassen. Dus hebben wij het hier vandaag gevierd. Ook Ruben was er niet bij aangezien hij naar Valencia vertrok deze avond, het is daar dit weekend een soort carnaval ook met grote praalwagens en van die dingen. Ik dacht ook nog te gaan maar niemand anders ging mee dus zal het voor een volgende keer zijn. Voor de rest hebben we het die avond heel rustig gehouden, na de paella nog iets gaan drinken en dan naar het appartement gegaan, iedereen was heel moe. Het vroeg gaan slapen ging mij goed doen.
Ik begin weer ziek te worden, veel niezen, neus die vast zit, gevoelige klieren, Ik weet niet van wat het komt. Ofwel is het van het stof dat hier is, aangezien het al lang niet meer geregend heeft hangt er veel stof in de lucht, ofwel is het omdat het hier s morgens warmer is dan op mijn stageplaats en s middags is het warmer en geen wind op mijn stageplaats en hier is er dan weer wel wind. Ik zit ook al een paar dagen te twijfelen van mijn haar te kleuren, aangezien ik een enorme uitgroei heb :) Ik heb het al niet meer gekleurd sinds de laatste keer in België. Dus echt al heel lang voor iemand die kapster is. In België zou ik nooit zo lang durven rondlopen met zon uitgroei, zou ook geen goede reclame zijn. Dus heb ik snel naar Sophie een smsje gestuurd om te vragen of ze het zag zitten om vandaag mijn haar te kleuren. Eerst ben ik dan met Seppe gaan lopen, hoewel ik wel super moe was maar toch heb ik doorgezet en achteraf was ik blij dat ik dat gedaan had want het doet zoveel deugt nadien. Toen ik op het appartement toekwam heb ik dan snel eten gemaakt voor mij en Sophie en hebben we eerst gegeten en nadien heeft ze dan mijn haar gekleurd. Ik was wel benieuwd en had eigenlijk vooral schrik dat het vrij donker ging zijn. Sophie had vooral schrik dat ze het niet ging goed doen. Maar uiteindelijk heeft ze dit heel goed gedaan, en valt de kleur ook super goed mee. Hoewel ik het niet erg zou vinden moest het nog wat afbleken, wat wel het geval zal zijn met de zon. Ik was blij dat ik het eindelijk gekleurd had. Dit kleurtje gaan we nu laten, zo kan mijn haar op het gemak weer gezond worden. Na 2 jaar mijn haar te kleuren mag dit ook wel eens. Het was wel weer even wennen aan de bruine kleur, maar er zit nog steeds een schijn in :) Ik ben benieuwd naar de reacties op mijn stage en van de anderen.
Hier de beloofde foto's van de fotoshoot en ervoor, van vorige week.
Vandaag, binnen 3 maanden zit ik al terug in België, wat vliegt de tijd! Het is toch met een dubbel gevoel dat ik daarnaar kijk hoor, zeker omdat het nu echt aftellen wordt en ik het hier goed gewoon ben aan het worden. Maar ik mis ook iedereen heel hard! Ik zal nu nog meer genieten dan in het begin. Want het zal sneller voorbij zijn dan ik denk. Ook omdat er nog heel veel bezoek zit aan te komen. Vandaag was het niet echt mijn geluksdag, het ging niet zo goed vandaag, ik was het liefste alleen op mijn gemak maar Sophie had mij dan toch kunnen overtuigen om naar buiten te komen. Toen ik uiteindelijk klaar was om voor te gaan en ik dan de deur in het slot liet vallen merkte ik dat mijn sleutels nog in mijn kamer lagen. Ik wist dat Marta nog binnen was dus belde ik aan de deur, na een kwartier te bellen heb ik het opgegeven. Ben ik naar buiten gegaan en heb ik daar nog eens geprobeerd maar ik kreeg geen reactie. Dan ben ik maar vertokken tot bij Pieter-Jan en Jana waar Sophie ook was. Daar heb ik mijn gedachten dan kunnen herzetten door met de kaarten te spelen, deze keer Mannilen. Tegen 22uur ben ik dan terug naar het appartement vertrokken met veel moed. Gelukkig moest ik deze keer niet 20 keer bellen eer ik antwoord had, na 3 keer kwam Leti de deur open doen. Ze zei me dan dat ze mij haar nummer ging geven voor het geval dat het nog eens ging voorvallen. Ik hoop van niet. Het was echt mijn dagje niet vandaag.
Ik zal blij zijn als het weekend is dat ik eindelijk kan uitslapen. Maar vandaag troosten ik mij met de gedachte dat ik maar 3 uurtjes moest werken. Toen ik terug in Barcelona toekwam heb ik mij op de banken aan placa Universitat gezet, heerlijk in de zon en na een tijdje heb ik mij daar ook neergelegd. Het was weer zalig genieten. Hopelijk blijft het hier heel de tijd zo, zonder regen. Ja, daar kan ik best aan gewoon worden. Regen is nergens goed voor. Of toch een beetje, om minder stof te hebben. Maar dat is dan ook het enige. Dus dan heb ik liever meer stof en minder regen. Tegen 17uur ben ik dan voor de eerste keer met Seppe gaan lopen. Het is ons uiteindelijk dan toch nog gelukt. Tijdens het lopen probeerden we wel wat te praten, maar lang kan ik dat ook niet volhouden. Het was wel leuker om niet alleen te moeten gaan lopen en donderdag hebben we terug afgesproken om te gaan lopen. Ik hoop dat we dit goed volhouden. Hoewel we het binnen een paar weken wel wat later zullen doen doordat de temperatuur hier toch wel begint te stijgen. Onderweg zagen we een thermometer die aangaf dat het 26 graden was. Ik weet niet goed of ik het moest geloven maar het was toch wel even verschieten. Lopen is eigenlijk echt wel goed om alles te kunnen vergeten, gewoon te lopen en aan niets anders te denken. Het is wier wel soms lastig aangezien er veel verkeerslichten zijn en we dan af en toe aan een verkeerslicht rondjes zaten te lopen. Het zal niet echt een zicht geweest zijn maar zo bleven we toch in beweging. Nadat ik een douche had genomen heb ik niet veel meer gedaan, nog even op internet en dan was het alweer tijd om te gaan slapen, de tijd vliegt hier voorbij.
Opnieuw vroeg opstaan, opnieuw moeilijk om op te staan. Deze avond proberen iets vroeger in bed te kruipen. Op de trein was het ook zo moeilijk om mij wakker te houden. Elke keer dat ik in de trein zit vallen mijn ogen toe en is het moeilijk om ze open te houden. Zeker als ik iets aan het lezen ben. Op de stage waren dan alle producten toegekomen. Wat een chaos! Eerst de meeste dozen open doen en dan de dringendste bestellingen afmaken zodat deze klaar stonden om met de leverancier mee te geven. Maar het waren alle bestellingen door elkaar dat ik er op de duur niet meer aan uitkon. En soms zei Teressa iets tegen mij dat helemaal niet zo van belang was maar dat ik het ook niet helemaal snapte wat ze bedoelde. Op het einde van de dag kon ik geen witte piepschuim meer zin. In elke doos zitten er producten en wordt de lege ruimte gevuld met van die witte letters. Overal lag het er vol mee. Ik werd er gek van. Ik was blij toen het 14u30 was, tijd om met de trein terug te keren naar Barcelona. Daar heb ik dan mijn kamer gekuist en nog wat met Gert op skype gezeten. Pieter-Jan kwam na zijn werk dan naar hier om zijn haar te laten knippen. De eerste keer dat ik iemand anders zijn haar knip sinds ik hier ben. En dan zijn we samen vertrekken met een zak vol eten tot bij Sophie want daar ging ik mijn specialiteit maken, rarararararararara :) Uiteraard Bakske kots Ze waren benieuwd wat het ging zijn en vooral of het er ook zo slecht ging uitzien dan hoe ik het noemde :). Toen uiteindelijk het eten klaar was vonden ze dat het er nog vrij goed uitzag. Dat het er niet echt uitziet als kots, maar dat is nu eenmaal de chiro naam dat wij eraan geven en iedereen weet waarover we het hebben en hoe lekker het wel niet is! En dat vonden zij ook, dat het heel lekker was. Ik heb er weer zoals gewoonlijk veel te veel van gegeten. Het kleine restje dat er nog over was heb ik dan meegenomen om er morgen nog een keer van te kunnen genieten. Het was al snel heel laat dus het op tijd in bed kruipen was niet voor vandaag, dan zullen we morgen maar een tweede poging ondernemen.
Het 'bakje kots' waarover ik het telkens heb maar dan met gekleurde pasta.
