Hier ben ik nog eens voor de laatste keer.

Voor de nieuwsgierigen onder jullie, hier kan je lezen hoe het nu met mij gaat.

Of ik het al gewoon ben in het kleine lande België, wat ik nu doe of van plan ben en wat mijn ervaringen zijn van dit grote avontuur.

In het begin was het vooral wennen om terug overal Nederlands te horen. Zeker in de winkels. Als ik dan Frans hoorde en daarop wilde reageren was dit vooral in het Spaans dat ik dacht en dat ik het het ook zei, waarna ik besefte dat dit niet klopte. Na 2 weken ben ik terug op vakantie gegaan met mijn vriend naar Spanje. Voor één dagje zijn we ook terug gekeerd naar Barcelona. Het deed raar om daar terug te komen. Vooral omdat ik het daar zo goed ken nu maar ik er geen appartement meer had. Het deed goed om terug in de bergen te zijn, mooi uitzicht te hebben, Spaans te horen, ... Na die week Spanje was het opnieuw weer wennen aan het Nederlands. Daarna heb ik het vooral druk gehad met het terug uitpakken van valiezen en terug in pakken. Aangezien ik een week later op bivak ben vertrokken. In de maand juli heb ik eigenlijk niet veel tijd gehad er bij stil te staan dat ik terug in België was. Die klap is er pas gekomen na het bivak in augustus. Dan pas besefte ik dat het dus echt voorbij was. 

Hier ken ik wel veel meer mensen dan toen ik in Barcelona was maar tocth zat ik daar minder 'alleen' dan hier. Aangezien ik daar met mensen contact had die ook stage deden en dus ook niet veel andere dingen deden na het werk dus spraken we meestal af nadien en was er altijd wel iets te doen. Tegenover hier, hier werken je vrienden, familie, of gaan ze op vakantie, ... Heel anders. 

Op dit moment ben ik dus aan het zoeken naar werk. Het echte leven kan beginnen. Ik ben heel blij dat ik het heb volgehouden ginder in Barcelona en heb daarom dus ook een mooie herinnering laten zetten op mijn voet 'Hazlo y no mires atras' wat 'Gewoon doen en niet achterom kijken' betekend. Dit vond ik heel mooi aangezien ik dat er wel heb geleerd in die 6 maanden. Ik kan aan iedereen die e kans krijgt om naar het buitenland te gaan dit zeker aanraden! Je leert er jezelf kennen, je leert er anderen kennen, een andere cultuur, taal, leven, ... kennen. Kortom het in zo'n leuke en leerrijke ervaring die je moet aangaan. het zal niet makkelijk zijn maar moeilijk gaat ook! ;)

Eerst was ik van plan om veel aan te doen zodat ik zeker geen overgewicht had in mijn valies maar uiteindelijk ben ik van dat plan afgestapt. Het was al veel te warm deze morgen dus niet al te slim om dan veel aan te doen. Zeker niet omdat ik nog een stukje moest sleuren met mijn valies naar de aerobus. Ik was blij toen ik erop zat. Na veel gesleur ben ik dan toegekomen in de luchthaven en heb ik daar zonder probleem alles kunnen inchecken. Dan maar eens aan papa laten weten dat alles vlot is verlopen. De uren dat ik moest wachten op het vliegtuig en ik op het vliegtuig zat kropen voorbij. Maar ik besefte ook nog niet echt dat ik binnen een paar uur ging thuis zijn. Ik kon vooral denken, hopelijk is het daar ook goed weer. 

Bij het afstappen is Marc mij komen afhalen. Vrij snel had ik mijn valies al, toen ik er bijna was bestefte ik plots dat ik mijn vest had laten liggen op het vliegtuig. Deze heb ik dan ook nooit meer terug gezien. Toen ik buiten kwam stonden daar papa, mama, meter en peter Rink op mijn te wachten waar ook Emma en Taïr bijstonden. Ik had al een vermoeden dat papa niet alleen zou komen en dat mama het niet over haar hart zou krijgen om te gaan werken terwijl ik terug kwam nadat ze mij meer dan 5 maanden niet meer had gezien. Samen zijn we dan naar huis gereden en daar hadden ze het mooi versierd. Het was echt raar om terug thuis te zijn. Ook Isa vond het in het begin raar dat ik daar was, ze schrok een beetje toen ik de deur open deed. Het was wel leuk om haar terug te zien, ze is zo veel veranderd in die tijd! Nadat we samen hadden gegeten ben ik dan snel naar de kapper geweest wat dringend nodig was. 

De eerste nacht thuis heb ik wel doorgebracht in de logeerkamer aangezien mijn kamer vrij vol stond met al mijn zakken die ik tussendoor heb meegegeven met het bezoek dat was opgekomen. Morgen zal het dus nog een druk dagje worden om alles op te ruimen. 

En morgen zie ik dan ook Gert terug, want hij komt morgen pas terug van Nederland. 

Nog eens voor de laatste keer een wandeling gaan maken in het centrum. De laatste dingen gaan kopen die ik nog wou hebben voordat ik vertrok. De laatste voorbereidingen doen zodat alles klaar staat en ik deze nacht op mijn gemak ga kunnen slapen. Vandaag dacht ik ook nog naar het theater te gaan kijken maar dit is uiteindelijk niet meer gelukt. Toen ik er toekwam was het al gesloten om het te bezoeken. Dit zal voor een andere keer zijn als ik nog eens een bezoekje breng aan Barcelona.

's Avonds ben ik dan voor de laatste keer in de tapasbar piscolabis gaan eten met PJ, Jana en Sophie. Wel raar zonder Seppe en Ruben. Het was weer zoals in het begin toen we hun nog niet hadden leren kennen. Het was vreemd, die laatste avond hier. Maar ergens voelde het ook goed om morgen weer thuis te zijn. Zeker na zoveel mijn valies in en uit te laden.