Lieve engelenvriend,

Het is al weer een tijdje geleden dat ik nog een blog verhaal schreef.

Maar dat wil niet zeggen dat de engelen er niet zijn voor ons. 

Dat blijkt maar weer eens uit dit verhaal.

Zo kwam een tijd geleden mama Marleen en dochter Kelly bij mij thuis om een reading te laten doen. 

De reading:

Marleen en Kelly komen wat schichtig binnen niet wetende wat ze mogen gaan verwachten.

Ook voor mij is elke afspraak spannend en ben ook ik héél erg benieuwd wat ik mag gaan horen en zien.

Plots staat er een jonge energie in de ruimte die zich voorstelt als Timmy brede glimlach op zijn gezicht en een stevige baard laat hij aan me laat zien. 

Tanden bloot, leuke smile en een zeer smal gezicht.

Han ze hebben geen afscheid kunnen nemen van mij, ik ben heel plots uit het leven gerukt.

Ze hebben mij, hun zoon en broer helaas verloren door hartfalen. 

Ik was een jonge kerel en stond volop in het leven Han.

Ook was ik werkend in de zorgsector en papa van een hele leuke kleine meid en een toffe zoon. Waar hij, zo vertelt hij mij alvast zeker over zal gaan waken voor de rest van haar leven.

Ze willen nog zoveel tegen mij vertellen en ik tegen hun en wat ben ik blij dat ik daar vandaag de kans toe krijg.

Timmy vertelt tegen me dat hij thuis onwel is geworden door hartfalen.

De ambulance kwam en heeft hem naar het ziekenhuis gebracht.

Daar is hij geopereerd maar helaas het heeft niet mogen baten.

Ik werd in coma gebracht en op intensive gelegd.

Even later hebben ze aan mijn familie verklaard dat ik hersendood was Han. Verschrikkelijk nieuws voor hun en ook is daarna beslist om een deel van mijn organen te gebruiken voor anderen.

Hier ben ik trouwens zeer blij om. 

Op mijn begrafenis werden knuffelbeertjes op mijn kist gelegd en mijn plus zoon heeft strijkparels gemaakt.

Ook laat hij me weten dat zijn zus pas verhuisd is en dat ze vorig weekend geen warm water hadden.

De zus kan haar oren niet geloven en bevestigd inderdaad dat ze geen warm water hadden vorige week.

De slaapkamerdeur klemde en daar moest hij mee lachen.

Han er is onenigheid geweest over mijn begrafenis en dat vind ik zo spijtig.

Mijn mama verdiende ook wat zeggenschap in het hele verhaal ze is en blijft tenslotte de moeder die me het leven heeft geschonken.

Ik voel aan elke vezel van mijn lichaam dat hij hier veel verdriet om heeft.

Al mijn haartjes komen recht op mijn armen te staan en stil stel ik mezelf de vraag waarom het soms toch zo vreselijk fout kan lopen als mensen dingen moeten regelen in een situatie die al zo verdrietig is. 

Waarom toch, zo jammer.

Ik hoor Timmy stilletjes mompelen, de manier waarop sommige dingen naar elkaar gezegd zijn geweest stemt hem verdrietig. Vooral voor zijn mama die zoiets echt niet verdiende.

Ik geef Timmy even de tijd en wacht tot hij klaar is om verder met me in gesprek te gaan.

Na enkele minuten gooit hij het over een andere boeg.

Han wil je tegen mijn mama zeggen dat ik haar ook hoor, want elke avond voor het slapen gaan wenst ze me een goedenacht toe.

Oja, zeg trouwens ook maar dat ik heb gezien dat er in haar appartement twee foto’s van mij gekleefd zijn tegen de muur. 

Gewoon simpelweg met plakband Han, niet in een fotokader, zeg haar dat maar want dan gelooft ze het zeker.

En trouwens Han daar bovenop is er boven een kastje in haar appartement een tekening opgehangen, een tekening van een van de kleinkinderen en daar is met blauwe stift op gekleurd. 

Hij hangt precies boven het kastje, niet op een frigo of op een prikbord, nee boven het kastje!!! 

Hij roept het bijna zo hard zodat ik het zeker niet vergeet door te geven aan zijn mama.

Wil je ook tegen mijn zus en mama zeggen dat ik de tekening zo leuk vind? 

Wanneer ik dit doorgeef hangen de monden van mama en zus zowat open van verbazing, want er is inderdaad een tekening van een van de klein kinderen met blauwe stift opgehangen in het appartement van mama en dit letterlijk boven een kastje. 

Ook de foto’s met plakband tegen de muur zijn er en worden door hun bevestigd.

Wanneer ik zulke details mag doorgeven stemt me dat altijd zo gelukkig, een bewijs voor de achterblijvers dat onze overleden dierbaren nog kort in de buurt van ons blijven wanneer ze niet meer fysiek aanwezig zijn. 

Mama zucht van opluchting en is zo blij eindelijk wat van haar zoon te horen en de zus krijgt van haar broer een dikke dankjewel om mama zo goed in haar verdriet bij te staan. 

Han mijn eigen kinderen zijn ondertussen verhuisd en ook mijn mama heeft plannen om binnen dit en twee jaar te gaan verhuizen. 

Ook dit wordt bevestigd.

Mama heeft een hemdje van mij aan vandaag Han, wat ze nu vraagt is mijn eigen hemd geweest. 

Ik vraag de mama of ze een kledingstuk draagt op dit moment wat van haar zoon is geweest, klopt het dat uw nu zijn hemd draagt?

Mama barst in tranen uit, niet te geloven hoor ik haar zeggen, Han dit hemdje blauw en wit gestreept is van hem geweest. Ik draag dit zo graag.

Ook zijn er kussens gemaakt uit andere kledij van Timmy en ook dat vind hij een origineel iets.

Oja, zeg je ook even tegen mijn mama dat ze de laatste tijd wel vaak dingen kwijtspeelt? En ik hoor hem beginnen lachen. 

Wanneer ik dit doorgeef aan mama en zus laat mama me weten dat ze zijn muts niet meer vind en dat ze dat zo jammer vind.

Oja en voor ik ga nog één ding, wil je ook nog even aan mijn mama laten weten dat de tekens die mama me persoonlijk gevraagd heeft aan haar te tonen wel degelijk echt van mij afkomstig zijn? 

Ze moet en mag niet twijfelen, Han zeg haar dat maar. 

Mama slikt en wat blijkt? 

Mama had na het lezen van een van mijn boeken een persoonlijk teken gevraagd aan haar zoon Timmy. 

Als hij nog steeds ergens was en hun nog kon zien, als hij nog in hun buurt vertoefde dat hij dan eens een teken kon geven. 

Het teken wat de mama wou zien was een  mustang auto in de kleur roos. 

Korte tijd later toen de verhuis was en ze spullen met de verhuislift naar beneden aan het lossen waren stopte er in de straat recht voor het huis, “JAWEL” een auto “een mustang kleur roos”. 

De persoon stapte uit en ging de frituur binnen die langs het huis lag. 

Mama was met verstomming geslagen. 

Dit kan toch niet, met een smile op mijn gezicht luister ik en knik dat het wel kan. 

Han je moet weten dat op het moment van de verhuis er werken waren in de straat. 

Asfalt werd heraangelegd en de hele weg lag opengebroken. 

Wie rijdt daar dan met een mustang door? 

Hij parkeerde zich vlak voor ons raam en ging gewoon rustig frieten halen. 

We zijn nadien zelfs bij de frituur uitbater gaan vragen of hij deze persoon met de mustang kende en of hij misschien een vaste klant was, maar ook de frituur uitbater had hem nog nooit eerder gezien in zijn zaak.

En daarbovenop kreeg mama een paar dagen na het geweldige teken van de mustang nog een teken. 

Wanneer haar kleinzoon een voetbalwedstrijd speelt is ook de mama aanwezig samen met de zus, toen de mama even later haar kleindochter wou gaan halen die even verderop aan het spelen was stond er op het veld een barak en op de voorkant van die barak stond in het groot de naam TIMMY geschreven.

Ik geef hun door dat ik er zeker van ben dat TIMMY de mustang persoonlijk aan zijn mama wou laten kijken als teken dat hij er nog steeds is. 

Maar dat hij de barak liet zien met zijn naam erop hij ook aan zijn zus wil laten weten dat hij over haar kinderen waakt en lekker gezellig mee naar de voetbal gaat. 

Zo mooi voor mama en zus en zo fijn van Timmy dat hij zo duidelijk de dingen overbracht. 

Lieve familie veel sterkte geniet ervan van jullie boodschappen en heel graag voor jullie gedaan. 

Dikke knuffel 

Han Beeren.

De roze mustang als teken in de opgebroken straat.

De barak naast het voetbalveld waar de mama van Timmy zijn naam op zag staan.

De bewuste tekening gemaakt met blauwe viltstift die ik zag en die met plakband tegen de muur bevestigd was.