|
Lieve Engelenvrienden,
Het heeft even iets langer geduurd maar er is weer een nieuw engelenverhaal dat ik met jullie wil delen.
De afgelopen maanden heb ik er ontzettend druk ingezeten.
Mijn ouders zijn verhuisd wat het nodige poets, sleur en hefwerk met zich meebracht.
Er was net in die periode ons engelenweekend ten voordele van Wiebe en op
de zaak was het belachelijk druk en mijn agenda staat nog steeds knettervol.
Maar dit geheel ter zijde. Het engelenweekend was voor mezelf, alle teamgenoten en onze gasten een magisch weekend.
We hebben er echt van genoten. Maar in een volgend blog verhaal hier meer over en de fotos volgen nog.
Nu het Allerheiligen en Allerzielen is vind ik het een leuk idee om Ingrid haar verhaal hier te posten.
Door Ingrid haar verhaal te delen vinden jullie misschien op een of andere manier troost tijdens deze dagen.
Ingrid die een tijdje geleden hier een reading had.
Ze kwam samen met een vriendin en wilde apart een reading ondergaan bij mij in de engelenkamer.
Het werd een mooie warme engelen reading waar ik met veel plezier aan terug denk.
Ingrid (Grietje) zoals de mensen haar meestal noemen heeft haar verhaal zelf geschreven.
En Ingrid zelf wil heel graag haar persoonlijke relaas met jullie delen.
Ze noteerde alles op een papiertje en schreef zelf haar eigen beleving, bij mij in de engelenkamer.
Heel veel plezier met Ingrids verhaal.
Ik ben heel vereerd dat Han aan mij gevraagd heeft om mijn verhaal te mogen plaatsen op haar blog. Geen moment heb ik getwijfeld om ja te zeggen.
Maar vooraleer jullie mijn verhaal lezen wil ik dit nog meegeven.
Ook ik heb net zoals velen onder jullie die dit nu zullen lezen een hele lange weg afgelegd. Drie jaar geleden op Kerstavond verloor ik mijn dierbare mama, ze was mijn alles, mijn mama, mijn vader, mijn partner, mijn dochter, mijn zoon, mijn vriendin, mijn kind, mijn zielsverwant
We waren twee handen op één buik en voelden elkander perfect aan!
Toen plots kanker in ons leven kwam
Net zoals bij velen, de confrontatie met het grote boze woord kanker
Ik heb me sterk gehouden, voor mama, voor vader, voor haar vader en voor mijn broer
En toen ze allemaal na het overlijden van ons mama na enige tijd de draad in hun leven opnieuw hadden opgenomen, had ik het gevoel dat ik er nu helemaal alleen voor stond. Tenminste, zo voelde het aan
In 2012 verloor ik op korte tijd ook nog eens twee van mijn dierbare hondjes die ik zo liefhad.
Eigenlijk wist ik niet wat aan te vangen met mijn leven, ik vroeg me werkelijk af wat ik hier in godsnaam nog deed? Toen ook nog bleek dat ik hooggevoelig was, was het hek helemaal van de dam!
Half september vorig jaar nam ik de telefoon om in oktober van datzelfde jaar (omdat mama op 20 oktober verjaart) een afspraak te kunnen maken bij Han. Verbaasd moest ik aanhoren dat de wachttijd een jaar was en ik pas het jaar erop in oktober bij haar langs kon.
Ze zeggen dat alles een reden heeft
Ik ben er zeker van dat ik toen nog niet klaar was voor dat wonderbaarlijke moment. Geduldig heb ik dan ook een jaar vol spanning uitgekeken naar dat ene moment.
Toen ik op 1 december 2012 voor mijn verjaardag het boek Engelen op mij zolderkamer cadeau vroeg aan mijn man en het boek las, had ik nog meer het gevoel dat ik hier niet meer thuishoorde
Op dat moment was het in mijn ogen veel mooier aan de andere kant.
Huilend zat ik voor de PC, niet wetende wat aan te vangen met mezelf. Maar om de één of andere reden was er een kracht in mij die zei, hé, kop op! Er is nog zoveel moois voor te leven, nog zoveel voor te gaan! Mama heeft zoveel voor jou opgeofferd, dit kan toch niet voor niks geweest zijn?
Vanaf dan heb ik zoveel mogelijk het negatieve in mijn leven geweerd en mij voorgenomen om positief te denken en in alles het positieve te zien. Begin 2013 was voor mij dan ook een nieuwe start! Ik begon mij elke dag beter in mijn vel te voelen, wat negatief was keerde ik de rug toe en wat positief was lachte ik toe. Ik vond de rust in Yoga en ik kon vooral opnieuw genieten van de liefde van mijn hondjes en mijn man
Door het feit dat ik mij zo goed begon te voelen, is het jaar in een mum van tijd voorbijgevlogen en moest ik toegeven dat ik eindelijk klaar was voor die mooie ontmoeting, met Han, met mama en de Engelen.
Als ik vandaag met mijn verhaal dan ook maar één iemand gelukkig kan maken, dan ben ik in mijn opzet geslaagd! Het leven is de moeite waard, zeker en vast!
Geniet van mijn verhaal!
Bezoek aan Han Beeren dd. 17 oktober 2013
17 oktober 2013
Eindelijk was het dan zover! Reeds een jaar geleden belde ik Han op met de vraag om een afspraak te maken
Op dat ogenblik nooit gedacht dat ik één jaar lang vol spanning en ongeduld zou moeten wachten
Maar het jaar is voorbijgevlogen en mijn geduld werd beloond.
Het werd een lange rit van 2u20min maar met mijn vriendin aan mijn zijde is de rit in een mum van tijd aan ons voorbijgegaan.
Om 5u opgestaan en om 5u45 vertrokken
De eerste afspraak was voorzien om 9u30 en met een tussenstop van een half uur waren we net op tijd, nl. 9u20.
Ik mocht als eerste meegaan naar boven naar de prachtige zolderkamer, heel licht en sfeervol ingericht, met engelen en kaarslicht. Je kreeg er onmiddellijk een rustgevend gevoel bij.
Han wist me te vertellen dat reeds de avond voordien twee vrouwelijke energieën op mij aan het wachten waren en na contactlegging ermee bleek het om mijn mama en mijn grootmoeder aan mamas zijde te gaan.
Han vraagt me hoe ze mij moet aanspreken, als Grietje of als Ingrid? Ik zeg om het even, waar jij je goed bij voelt
maar in de loop van het gesprek zegt Han heel duidelijk dat mama erop staat dat er Ingrid wordt gezegd. Mama zei inderdaad nooit Grietje en ik kan me herinneren dat ze mijn naam heel belangrijk vond.
Toen Han begon met contact te leggen begon ze spontaan het nummer Kom bij mij, och och och, kom bij mij
te zingen. Een klassieker van Paul Severs! Hoe zou dat komen?
We waren beiden fan van Paul Severs en ik moest toegeven dat ik nog weinig ging naar optredens, alleen is maar alleen maar Han drukte mij op het hart dat mama er steeds bij is, als ik naar optredens van Paul Severs ga.
Han laat weten dat ze pijn voelt in de onderbuik en vraagt me waaraan mama gestorven is
ja, mama had inderdaad pijn door de kanker in haar blaas en baarmoeder
Mama laat nu pas weten dat ze veel meer pijn heeft gehad dan ze ooit liet merken
Om ons te sparen
Ja, dat was beslist ons mama
Ze had ook moeite op het laatst om haar armen omhoog te heffen door de pijn aan de zijkant van haar borsten laat Han me weten. Ook dit klopt want mama had uitzaaiingen op de longen
Ze laat weten dat haar haren nu ze gestorven is weer voller zijn geworden! Ik denk dat mama hier blij om was
Haar uiterlijk was toch wel belangrijk
Mama laat weten dat ze trots is op mij en vooral trots op de manier hoe ik sinds haar overlijden anders naar het leven toe kijk
het was nodig
dat ik de dingen anders ging gaan zien
Ze bedankte mij voor de laatste maanden in haar leven, dat ik er was en voor wat voor mij zo vanzelfsprekend was wat ik gedaan heb in de laatste fase van haar leven. Ze vertelde me dat ze zich nog kan herinneren hoe ze voelde dat iemand op haar arm wreef
en dat ze alles gehoord heeft in de laatste momenten van haar leven. Ikzelf kan me ook nog herinneren dat ik mamas hand vasthield en haar stilletjes zei, mama, ga nu maar
het is tijd om te gaan
ik red het wel zonder jou
Haar mama, mijn grootmoeder, was al die tijd al op haar aan het wachten
Han tekende de kamer die ze voor haar zag en toonde aan waar mémé stond te wachten
Mama is nooit alleen geweest bij het overgaan en daar was ik heel blij om, dat ze onmiddellijk mocht omringd worden door geliefden die ze hier ooit gekend heeft, in ons aardse bestaan.
Ze liet weten aan Han dat ik enorm op mijn voeding en gezondheid let en dat ik een zwakke rug heb, en dat ik vooral voorzichtig moest zijn bij het heffen
Ze drukte mij op het hart dat ik wat meer moest genieten van het leven en wat minder poetsen
mja
daar heeft ze wel een punt!
Onze woning is in de periode dat mama ziek werd helemaal behangen en geschilderd. Er kwamen nieuwe meubeltjes en een dressing. Ik vond het spijtig dat mama onze uitgevoerde plannen niet meer gezien heeft maar ze liet weten aan Han dat onze living mooi geworden was, dat ze het graag zag
die lichte kleuren
Han vroeg me of ik onlangs veranderingen deed in de tuin
Ja dus, ze zag bloempotten en boompjes
dat het mooi was
dat het veel onderhouds vriendelijker was en ook gemakkelijker met de hondjes nu
Ze zei dat het poortje langs de woning moeilijk sluit en dat Luc maar eens een schroevendraaier moest uithalen om de bovenste schroef wat vast te zetten.
Ook vroeg Han me of ik een tuinbank staan had. Mama ging er vaak gaan zitten als het mooi weer was en kon dan genieten van ons tuintje.
Ze vond de bloemstukken mooi die ik maakte en beschreef in geuren en kleuren het voorlaatste bloemstuk die ik maakte. Deze vond ze heel mooi!
Han wist me ook te vertellen dat er twee hondjes bij haar waren. Dat was voor mij één van de allerbelangrijkste punten die ik bij dit consult wou weten. Hoe is het met hen? En zonder dat ik zelf het onderwerp aanhaalde kwam het dus ter sprake. De witte, Capito, en het rostje, Luna, waren in goede handen bij haar en ze drukte mij ook op het hart dat ze tevens zorgt voor de hondjes die nog bij mij zijn. Dat ze waakt over ons.
Ze laat weten aan Han dat de hondjes als mijn kindjes zijn, en dat ze veel meer gerief en mandjes hebben dan nodig is, dat ze echt super verwend zijn! Mja, ik moet toegeven dat mijn kasten overvol zitten met gerief voor die kleine rakkers van mij!
Luna is heel onverwachts en op onverklaarbare wijze gestorven en ik vroeg aan Han of ze mij misschien iets over het overlijden van Luna kon vertellen want uit de autopsie is niet direct een doodsoorzaak gebleken. Han vroeg me of Luna gestopt was met eten? Ik weet het niet, echt niet
ik weet wel dat mijn dierenarts vaststelde dat Luna leeg, maar dan ook helemaal leeg was vanbinnen
Er wordt doorgegeven aan Han dat Luna een knik in de darmen had?
het zou kunnen
maar ik denk dat we hieromtrent nooit de volle waarheid te weten gaan komen.
Ik vroeg vol ongeduld waar Benji was? Waar is mijn Benji? Benji was nl. onze allereerste hond van Luc en mezelf
Nee, niet bij mama
ik dacht och nee, het kan toch niet waar zijn dat Benji niet bij haar is?
Maar algauw werd ik gerustgesteld, Benji was bij mijn grootmoeder
De link was snel gelegd
Benji en meter Mol (zo noemde ik ons mémé) zijn beiden in hetzelfde jaar gestorven met drie maanden verschil
Logisch dan dat zij als allereerste mijn grootste schat heeft opgevangen!
Wat was ik blij dit allemaal te horen!
Han zei me dat intussen de hondjes op mijn schoot waren komen zitten en dat mama rechts van mij zat. De hondjes waren aan het drummen om comfortabel op mijn schoot te zitten. Zo herkenbaar, ja, dat waren beslist Luna en Capito!
En of ik de warmte voelde? Ik voelde mij eigenlijk een beetje ongemakkelijk hierbij maar neen, ik voelde de warmte niet en toch ben ik voor de volle 100% overtuigd dat ze er waren!
Ik vroeg tevens aan Han wat zo speciaal is aan onze Gilles, de witte. Ik verwachtte eigenlijk het antwoord dat ze zou zeggen dat Gilles een naam was die mama zo graag hoorde
Ik wist dat ze die naam mooi vond en daarom gaf ik Gilles deze naam.
Ik kreeg een heel ander antwoord, dat ook bleek te kloppen
Gilles kan plots uit het niks, bv. in de zetel, beginnen blaffen
zonder aanleiding
mja
de aanleiding is bewezen nu, hij voelt de aanwezigheid van mama en/of mémé.
Han, vroeg ik, hoe kan ik weten dat mama in de buurt is. Het antwoord was het volgende
ze blaast vaak heel lichtjes in mijn gezicht
en ja, dat heb ik inderdaad al gevoeld
ik kan me nog goed herinneren bij de kerstconcerten van Paul Severs dat ik meermaals aan mijn broer vroeg, voel jij ook die wind in je gezicht?
Als er muntjes op mijn pad komen of heel veel veertjes, wees maar zeker dat ze in de buurt zijn, die geliefden van ons aan de overkant! Han raadde me dan ook aan een potje aan te leggen en de veertjes te verzamelen
Te laat Han, ik was er al druk mee bezig
in september aan zee heb ik al heel wat veertjes verzameld
Han ziet huisjes en veel bomen en vraagt me of we vaak op weekend gaan? Ik zeg neen, maar wel op vakantie naar Centerparcs. Ze zegt dat ze ook meegaat op vakantie, samen met de overleden hondjes en dat ze daar speelt met de electriciteit. Ik kan me niet herinneren dat er daar in juni ll. flikkerende lampen waren maar volgend jaar ga ik er beslist op letten
Han vraagt me ook of er een verjaardag binnenkort in het verschiet is. Ik zeg ja, mama verjaart zondag, 20 oktober. Han ziet bloemen
Maar ik vertel haar ook dat ik binnenkort verjaar en vraag mamas mening. Ik wordt nl. 40 en weet niet wat ik er moet mee aanvangen? Feestje of geen feestje.
Han laat me weten dat ze doorgeeft dat ik niet graag meer verjaar. Mja
toen ben ik in tranen uitgebarsten. Neen, mijn twee grootmoeders zijn op mijn verjaardag begraven en nu mijn 40ste verjaardag eraan komt ontbreekt opnieuw één belangrijke persoon in mijn leven, de persoon die alles voor mij was, nl. mama.
Mama laat weten dat ik deze verjaardag beslist niet aan mij mag laten voorbijgaan. Hoe klein of hoe groot, dat is aan mij om te bepalen
En ook dat ze er beslist bij zal zijn, op deze mooie dag!
Ze laat ook weten dat ik onlangs ben gaan shoppen en dat ze er altijd bij is
Dat ik onlangs een nieuw bloesje kocht en getwijfeld heb. Ik maar denken en denken. Dacht er was toch maar één bloesje? Maar ook dit bleek te kloppen, ik heb enorm getwijfeld op dat moment aan de maat.
Ook dat ik met de gedachte speelde om een nieuwe winterjas te kopen bleek te kloppen.
Wat ben ik blij te weten dat ik nooit meer alleen ben als ik aan het shoppen ben! Het is nog steeds zoals vroeger, ze is er bij, zoals altijd
Van in den beginne zijn oorbellen spoorloos, ook dit kwam ter sprake. De oorbellen zouden ergens aan de zijkant van een handtas camelkleur zitten
het zakje is gescheurd en de oorbellen zouden zijn doorgevallen
Mama is drie jaar geleden gestorven, heel wat spullen van haar zijn intussen verdeeld dus ik vrees dat de oorbellen nooit meer zullen terecht komen
Ik vroeg aan Han mama te vragen of ik nog iets kon doen voor haar en ze vroeg me om een dikke knuffel te geven aan vader en aan broer. Bij vader is dit niet gebeurd
ik voel me hier ongemakkelijk bij maar ik heb er hem wel over aangesproken.
Ze vertelde me dat ze trots was op papa, dat hij zo goed zijn plan trekt
en dat ze dit nooit gedacht had! Ze gaf door dat vader geen prater is
als je er niet over praat, doet het ook geen pijn
maar hij denkt nog ontzettend veel aan haar
Ik twijfel hier geen seconde meer aan als ik het water in de ogen van mijn vader zie opkomen als ik dit aan hem vertel
Dan antwoordt hij me kil, goh, ik weet niet wat ik hiervan moet denken? Ik heb geantwoord, denk er het jouwe van
Van pépé geeft ze door dat het een kranige man is, die een sterk hart heeft en zeker nog een tijdje bij ons gaat blijven. Ik vraag aan mémé of ze het erg vindt dat pépé een nieuwe vriendin heeft? Het antwoord is neen, pépé is geen man om alleen te blijven en te zijn en ook dit klopt! Ze laat weten dat de nieuwe vrouw iemand is die het goed meent met pépé en hem oprecht graag ziet.
Mama vraagt me ook de groeten aan hen te doen en ik moest mededelen dat ze over ons allen waakt, ook over de kleinkinderen
Een fantastische ervaring en zon goed gevoel te weten dat ze er nog steeds bij is en de dingen van dichtbij kan volgen
Zij hoort ons, maar spijtig genoeg kunnen wij haar niet horen, maar toch, heel even, zijn er de tekens op onze weg die toch laten vermoeden dat ze op hun manier, hun antwoord duidelijk maken.
Bedankt Han, bedankt mama, bedankt mémé, het was fijn jullie (nogmaals) te ontmoeten.
PS: terwijl ik mijn tekst nog even nalees en verbeter, voel ik op mijn rechterarm een frisse bries, Gilles komt naar me toegelopen en kijkt omhoog, rechts van mij, en begint te blaffen
Bedankt mama voor dit mooie teken, xxx
Lieve engelenvrienden, laat het verhaal van Ingrid een bewijs zijn dat er meer tussen hemel en aarde is.
En Ingrid (Grietje) bedankt dat je het toeliet jou verhaal op mijn blog te plaatsen.
Dikke engelenknuffel aan jullie allen.
x Han.
|
