|
Lieve engelenvriend,
Dit blog verhaal is een heel bijzonder verhaal maar ook een oproep naar jullie lezers toe.
En ik hoop van harte dat diegene die dit verhaal kunnen staven niet meer zwijgen en uit hun schulp zullen komen.
Ik ben namelijk op zoek naar mensen die een gelijkaardige ervaring hebben meegemaakt zoals hier in dit verhaal beschreven gaat worden.
Heel veel mensen maken iets bijzonders mee, iets wat ze niet kunnen verklaren.
Maar waar ze wel zeker van zijn dat het hun overkomen is !
Een ervaring die ze niet meer uit hun systeem krijgen zeg maar, het blijft als het ware aan hun kleven.
Maar de meesten mensen zwijgen om verschillende redenen.
Bang om misschien uitgelachen te worden, of angstig en weigerachtig om de waarheid te vertellen om niet als een raar individu bestempeld te worden.
Lieve lezer, ook ik heb gezwegen, wel zes jaren lang, gewoon omdat mensen zo snel een stempel, een etiket op je kleven.
Ik weet heus wel (zo naïef ben ik nu ook niet) dat er mensen zijn die denken dat die van Beeren haast naar een of andere instelling mag gebracht worden. En eens goed met me lachen als ze weer een of ander verhaal van me horen of lezen, misschien gewoon omdat ze het raar en van lotje getikt vinden met hetgeen dat ik bezig ben.
Maar gelukkig heb ik een olifantenhuid en kan ik deze dingen echt langs me neerleggen.
Door de jaren heen heb ik geleerd dat ik niet moet wakker liggen van roddels en achterklap wat bepaalde individuen over me denken en zeggen.
Wat ik gezien heb is ECHT en daar blijf ik bij !!!
En wat het allerbelangrijkste is ?
De motivatie om door te gaan zijn jullie, die mensen die ik privé mag helpen.
Wat ik door de jaren heen al allemaal heb mogen doorgeven aan mensen en dat dan ook bleek te kloppen wat hun overleden dierbaren doorgaven, is iets waar ik me aan vasthou.
Toch merk ik ook dat de zogenaamde non-believers wel allemaal hartstikke nieuwsgierig zijn en willen ze heel graag weten hoe de vork in de steel zit wat de engelen betreft.
Weliswaar van op een afstand misschien omdat ze bang zijn voor het onbekende, of omdat ze net datgene zeker niet willen, dat er met hen gelachen wordt.
En het zou toch zo mooi zijn als we allemaal eens stil zouden staan bij wat de engelen voor ons zouden kunnen betekenen.
Voor die groep van non-believers : ik zou willen dat uw eens gewoon de proef op de som neemt, zomaar zonder dat iemand het weet.
Dat u uw eigen teken eens aan de engelen zou gaan vragen.
Ik wil niemand overtuigen en al helemaal niet op de barricade springen met de mededeling Follow Me want dat interesseert me niet, waar het me dan wel om te doen is?
Mensen wakker maken, prikkelen met datgene wat ik in mijn leven heb toegelaten, namelijk die geweldige lieve engelen.
Het verrijkt zo erg je leven!
Ik wens jullie allemaal heel erg veel genot met het verhaal van een moedige man van 75 jaar namelijk Godfried uit Retie die er voor kiest om zijn verhaal met jullie allemaal te delen.
Veel leesplezier !
Godfrieds verhaal:
Alles begon 40 jaar geleden.
Godfried en zijn vrouw baten een ijssalon uit in de gemeente Retie wat behoord tot de provincie Antwerpen.
Achter het ijssalon wordt op een bepaald moment een groot stuk bos te koop aangeboden.
En Godfried doet een bod om dit bos te kopen.
Maar door een ingewikkelde procedure en tussenkomst van de vrederechter bleek dat het onmogelijk was om het Bos in zijn totaliteit aan te kopen.
Het bleek namelijk natuurgebied te zijn en er waren plannen om op termijn vijvers aan te leggen.
Godfried had tijdens de lange wachttijd en onderhandelingen tegen zijn vrouw Maria het volgende gezegd:
Maria als het me lukt en ik dat Bos toch in een keer kan kopen maak ik daar een kappelletje, speciaal voor Moeder Maria.
Godfried had dikwijls met de gedachte gespeeld dat hij via zijn kappel dan een ode kon brengen aan ons Lieve Vrouwke zoals wij haar in de volksmond noemen.
Dit idee kwam voort uit één grote wens die hij namelijk al van kleins af aan had en dat was om Moeder Maria toch eens in het echt te kunnen zien.
Maar helaas voor Godfried, het bos moest en zou in zes delen verkocht worden volgens de wet.
Uiteindelijk wegens een ingewikkelde procedure kwam Godfried in de mogelijkheid om samen met zijn vrouw Maria toch een halve hectare bos aan te kopen, maar niet de volledige oppervlakte.
Vele jaren gaan voorbij en Godfried verkoopt samen met zijn vrouw hun ijssalon in Retie.
Hij gaat samen met haar een welverdiend pensioen tegemoet.
Hij is dikwijls savonds naar zijn stukje bos gewandeld, om er tot rust te komen en er te bidden tot Moeder Maria maar het kapelletje is er nooit gekomen.
En dan schrijven we vele jaren later namelijk 2011.
In het weekblad Dag allemaal verschijnt een artikel over de Zieneres van Onkerzele
Leonie Van Den Dijck - Nienken in de volksmond genoemd.
Maria de vrouw van Godfried koopt dit weekblad en Godfried wordt zo geraakt door dit verhaal dat hij tot tranen toe bewogen is.
Hij heeft geen idee wat hem overkomt, maar hij voelt tot in het diepste van zijn lichaam dat hij naar deze plaats wordt getrokken.
Godfried moest en zou eens een kijkje gaan nemen in het dorpje Onkerzele dat een deelgemeente is van Geraardsbergen.
Deze Oost-Vlaamse gemeente ligt niet bij de deur en Godfried heeft ondertussen ook al de kaap van 73 jaar bereikt.
Maar het laat hem niet los en hij speurt op internet alles af wat hij over deze vrouw kan vinden.
Hij komt het volgende over haar te weten.
Leonie Van Den Dijck (ik ga haar in dit verhaal Nienken noemen, zoals ze toen genoemd werd) ze leed een hard leven zoals zovele in die jaren, en kreeg 13 kinderen.
Waar er in totaal negen van in leven zijn gebleven.
Toen Nienken haar jongste kind drie jaar oud was, erfde haar man een kleine som geld en verliet het gezin.
Ze heeft haar kinderen toen zelf grootgebracht en verdiende de kost met sigaren draaien en verkoop van deur tot deur.
Nienken heeft in haar leven vele visioenen gehad en beweerde dat Moeder Maria in totaal 36 keer aan haar verschenen was.
In de periode van 4 augustus tot 19 oktober in het jaar 1933 zou Maria boodschappen hebben doorgegeven aan Nienken.
Nienken voorspelde zelfs het overlijden van Koning Albert 1 in Marche-les-Dames.
Toen de koning ook daadwerkelijk overleed zijn ze Nienken komen halen in Onkerzele.
Ze heeft toen de plek aangeduid waar gezocht moest worden en daar hebben ze de bril van Koning Albert 1 gevonden.
Maar Nienken deed er nog een schepje bovenop en zei dat ze had gezien dat de koning van de rotsen geduwd was.
Hij was volgens haar niet verongelukt maar vermoord.
Maar Nienken heeft nooit een naam willen noemen van de dader.
Soms was Nienken alleen tijdens haar visioenen maar meestal waren er ook getuigen bij.
Zo was er een man in Onkerzele die beweerde dat men een kaars onder de hand van Nienken had gehouden op het moment dat ze contact had met Moeder Maria , en Nienken zij gaf geen krimp.
Ze was helemaal in de ban van haar visioenen
De kaars was in die tijd een typische test om te zien of de extase waar in Nienken verkeerde wel echt was.
Maar Nienken voelde geen enkele pijn en is er altijd heilig van overtuigd geweest dat ons Lieve Vrouwke tot haar sprak.
Voor Nienken stierf in 1949 deed ze nog een voorspelling.
Ze liet namelijk optekenen dat ze haar lichaam na twintig jaar moesten opgraven.
Het zou namelijk ongeschonden in haar kist liggen.
Ze zou zelf een teken geven wanneer het zover was en de opgraving moest gebeuren.
Na haar dood is er in het huisje van Nienken een museum geopend en elke eerste zaterdag van de maand is er in Onkerzele een ommegang en wordt er gebeden voor Nienken.
Tijdens een van deze ommegangen in 1971 is er iemand die tijdens de processie het graf van Nienken filmt.
En op deze film verschijnt er plots het beeld van Moeder Maria, ze staat aan het graf van Nienken.
Men neemt aan dat dit het teken is dat Nienken zou geven en besluit haar op te graven.
Jan van Rompaey die toen in die tijd voor de VRT werkte ging met een cameraploeg voor zijn programma Echo de opgraving filmen.
Die reportage is ook uitgezonden op de VRT.
En terwijl men Nienken boven aarde haalde werd duidelijk dat haar lichaam inderdaad ongeschonden was.
De doodskist van Nienken was vergaan en de zinken bak waarin ze lag was gescheurd, de lijkwade waarin ze gewikkeld was viel uit elkaar van de vocht.
Maar Nienken haar lichaam was ongeschonden.
Men heeft in die tijd ook de grondsoort getest daar bepaalde grondstoffen een lichaam intact kunnen houden, maar de lijken die links en rechts van Nienken lagen waren wel vergaan.
In het verslag dat toen door de wetsdokter is opgemaakt staat zwart op wit dat Nienken ongeschonden uit haar graf is gehaald.
Elf jaar later namelijk in 1982 hebben ze nogmaals de proef op de som genomen en hebben ze Nienken opnieuw opgegraven en nog steeds was ze ongeschonden.
Tegenwoordig ligt Nienken in een grafkelder en haar kist heeft een venstertje waardoor je haar gezicht nog steeds kan zien.
Er is een speciaal comité in Onkerzele die willen dat Nienken Heilig verklaard wordt.
Dat is een lange en moeilijke procedure maar ze blijven erin geloven.
En terwijl Godfried al deze informatie over Nienken leest en opzoekt in 2011 verschijnt er drie weken na het verhaal over Leonie Van Den Dijck (Nienken) een nieuwe Dag allemaal voor zijn neus.
Ditmaal met het verhaal van een zekere Han Beeren uit Bree die beweerd dat ze engelen heeft gezien en gevoeld.
Godfried leest het artikel van mij meerdere malen en laat weten aan zijn vrouw dat hij me wil ontmoeten hij voelt aan zijn kleine teen dat dit verhaal klopt.
Ondertussen schrijven we het jaar 2013 en heeft Godfried 2 jaar lang gewacht om me te bellen.
Wanneer de telefoon bij mij thuis overgaat komt er een diepe zucht door de hoorn mijn oor binnen.
Godfried laat me weten dat hij misschien wel 100 keer de hoorn heeft vastgenomen en weer terug heeft ingehaakt.
Maar wat ben ik blij dat hij heeft doorgezet.
Zeer emotioneel vertelt hij me aan de telefoon dat hij iets gezien heeft.
Hij durft er al jaren met niemand over praten, maar heeft op een of ander manier het idee dat hij zijn verhaal wel tegen mij kan vertellen.
Kijk en dan komt mijn vrouwelijke nieuwsgierigheid naar boven, want ik ben sinds de jaren dat ik naar buiten ben gekomen met mijn verhaal altijd toch wel wat opzoek geweest naar mensen die op de een of andere manier ook iets hebben meegemaakt wat ze niet kunnen verklaren.
Het moeten wel geloofwaardige verhalen zijn en niet met veel geblaas en fantasie, want daar hou ik niet van.
Ik maak met Godfried een afspraak en precies 14 dagen na ons eerste telefoontje zie ik Godfried en zijn vrouw Maria voor het eerst.
We gaan naar boven naar mijn engelenkamer en ik bied hun een tasje koffie aan.
Ondanks dat ik sta te popelen om Godfried zijn verhaal te aanhoren staat hij erop om zich eerst te verontschuldigen.
Als ik vraag waarom, geeft hij me te kennen dat het helemaal zijn bedoeling niet was geweest dat zijn telefoongesprek van 14 dagen eerder zo emotioneel beladen zo zijn.
Maar ik zit daar totaal niet mee in, ik weet namelijk wat deze man gevoeld heeft en ook ik kan nog steeds emotioneel worden als ik aan mijn moment terug denk dat ik voor de eerste keer de engelen mocht ontmoeten.
Ik ga bij Godfried en Maria op de bank in de engelenkamer zitten en vraag aan Godfried of hij er klaar voor is om zijn verhaal aan mij te vertellen.
En hij begint te vertellen over het moment dat zijn vrouw Maria terug komt van de winkel met de Dag Allemaal en dat daar het verhaal van Leonie Van Den Dijck alias Nienken in staat.
Dat er drie weken daarna mijn verhaal voor zijn ogen verschijnt en ook dit verhaal door hem meermaals gelezen wordt.
Uit de brieftas die hij heeft meegebracht gritst hij prompt de beide Dag Allemaals van 2011 te voorschijn.
Ik krijg een glimlach op mijn lippen en sta verstelt dat iemand een weekblad twee jaar heeft kunnen bijhouden.
Han zegt hij, ik heb altijd tegen mijn vrouw gezegd naar Leonie in Onkerzele wil ik eens gaan maar naar deze mevrouw van Bree, en hij tikt met zijn wijsvinger tegen mijn artikel in het tijdschrift, die wil ik ook ontmoeten en hier zit ik nu.
75 jaar ben ik ondertussen en wat ben ik blij dat ik doorgezet heb na al die jaren en de moed heb gehad om u te bellen zegt hij met een diepe tevreden zucht.
Ik moet uw iets vertellen waar ik met niemand over kan praten dan alleen met mijn eigen vrouw Maria.
Ik ben in Onkerzele geweest en heb de processie van Leonie meegedaan.
Ik ben naar de kapel geweest waar Leonie (Nienken) haar verschijningen heeft gezien, ik heb de mis gevolgd in de kerk die vlak bij de kapel ligt.
Ik heb haar graf bezocht en ben ook het kleine museum in haar huisje gaan bezichtigen.
En Han ik heb de hele tijd geweend, het was een gevoel dat ik niet van mij af kon zetten, niet kon thuisbrengen.
Ik voelde dat ons Lieve Vrouwke bij mij was, samen met Leonie.
Ik was blij dat ik dat gedaan heb, meer daar houdt het nog niet mee op.
In het museum heb ik een boek gekocht.
En weer grijpt Godfried naar zijn brieftas.
Ditmaal haalt Godfried een dik boek uit zijn brieventas naar boven.
Het is een boek waar het levensverhaal van Leonie Van Den Dijk in staat beschreven.
Op de kaft staat een foto van Leonie samen met Moeder Maria.
Ik ben naar huis gereden en ben in het boek beginnen lezen Han, en ..................................
Godfried moet slikken en krijgt de woorden niet over zijn lippen.
Hij bladert door het boek en is duidelijk naar iets op zoek.
Hij weet precies de pagina, pagina 136 daar moet hij zijn.
Als hij het boek openslaat op pagina 136 en het boek mijn richting op draait staart mij het gezicht van Christus aan gemaakt in pentekening en afgedrukt op pagina 136 in het boek.
Godfried neemt een flinke ademteug en vertelt verder.
Ik ben in de veranda aan het lezen en ik kreeg een pijnlijke nek, ook voelde ik dat er een rust over me kwam en ik heb het boek weggelegd.
Ik ben achterover in mijn stoel gaan zitten Han en toen gebeurde het.
Voor mijn stoel in de veranda bij de bloempotten van mijn vrouw verschijnt eerst dit beeld het gezicht van Christus .
Ik roep Maria en vraag haar: ziet gij dat ook?
Wat?
Wel daar het gezicht van Christus daar bij die bloempot.
Maar Maria ziet niks.
Maar Han slikt Godfried, toen het beeld van Christus verdween kwam de gedaante van ons Lieve Vrouwke op diezelfde plaats.
Ik heb ze allebei mogen zien Han, zegt Godfried tegen mij.
Ik heb Christus en Moeder Maria gezien !!!
Mijn vraag die ik al jaren stelde namelijk om ons Lieve Vrouwke te zien is waarheid geworden.
Godfried weent, maar niet van verdriet hoor, nee van puur contentiment zoals wij zeggen, van puur geluk en tevredenheid.
Langs mij op de bank in mijn eigen engelenkamer zit een zéér tevreden en gelukkig man.
Door dat hij zo beladen is en zeer emotioneel vertelt over zijn gebeurtenis, weet ik dat deze man ook echt iets gezien heeft.
De manier die hij beschrijft hoe het voelde, welk gevoel dat hem dat nu nog steeds geeft als hij erover nadenkt, de warmte die hij kan beschrijven, de kleuren...........daaraan weet ik dat het echt is.
Ook ik kan nog precies tot in de kleinste details beschrijven wat ik voelde en zag die fantastische avond in september 2004.
En nu nog steeds maakt mij dat een zéér gelukkig en tevreden mens.
Ook Godfried is er net zoals mezelf heilig van overtuigd dat als we sterven we naar een wondermooie plek gaan.
We vergelijken elkaars verhaal en komen tot de vaststelling dat ondanks dat ik nog nooit Christus of Moeder Maria heb gezien het gevoel van mijn geziene stralen en Godfried zijn gevoel met zéér grote stukken overeen komen.
Het wordt een zeer gezellige voormiddag bij mij op de engelenkamer.
En als we een tijdje daarna afscheid van elkaar nemen kan ik het niet laten om Godfried een dikke welgemeende knuffel te geven.
Maar voor dat hij in zijn auto stapt verklapt hij me nog het volgende:
Han, het kappeltje voor ons Lieve Vrouwke is nooit in mijn bos gekomen, maar ik ben er bij mij thuis eentje aan het bouwen in de veranda.
Super zeg ik.
Godfried, als het af is dan kom ik eens kijken naar jou Kapel voor ons Lieve Vrouwke.
Het ga je goed samen met je vrouw en wie weet komen we elkaar wel ooit eens tegen in Onkerzele want daar wil ik nu na Godfried zijn verhaal ook wel eens een kijkje gaan nemen hoor.
Misschien komt het er wel ooit van samen met mijn man Per tijdens een van onze Vespa ritjes.
We zien wel.
En als u na het verhaal van Godfried gelezen te hebben ook u verhaal wil delen en besluit om niet langer te zwijgen wat u gezien heeft?
Doen !!!! Hoe meer mensen geraakt worden door zo een mooie energie hoe liever en mooier de mensen met elkaar omgaan.
Daar ben ik nu eens héél zeker van !
Ik wens u lieve lezer een hele leuke tijd samen met uw engelen, tot een volgend blogverhaal!
warme groeten,
Han Beeren
Leonie Van Den Dijck "Nienken" voor haar huisje in Onkerzele
De kapel waar Maria verscheen aan Nienken
De opgraving van Nienken in 1971, ze lag ongeschonden in haar kist.
Deze opgraving is uitgezonden in het programma Echo op (toen nog) de VRT.
Maria verscheen in totaal 36 keer aan Leonie Van Den Dijck alias "Nienken".
Dit is ook de cover van het boek waar het levensverhaal van Leonie Van Den Dijck in staat beschreven.
|
