Gisteren kwam mijn vriend Wim vanuit Western Australia aan in Brissie. Na het ontbijt  een flinke wandeling naar South bank en tegen dan was het lunchtijd en tijd voor een koel biertje ! Na de shopping en het installeren op het appartement was het al bijna tijd voor ‘ the big game’ . Het Suncorp stadium is op loopafstand van het Astor en na enkele pizza’s onderweg, hebben we onze tocht verder gezet. De 20000 fans waren helemaal klaar voor de wedstrijd. Ik kan jullie vertellen dat de verwachtingen werden ingelost. Na een nederlaag (verwachte) voor de thuisploeg, het werd 28 – 37 , werden de sterspelers van de Hurricanes uitbundig geïnterviewd. Nonu en So’oliao speelden de pannen van het dak. Voor de niet rugbykenners, de Super 14 is de beste en zwaarste competitie tussen 14 ploegen uit Nieuw Zeeland, Australië en Zuid-Afrika. Diegenen die na de gewone wedstrijden bij de eerste 4 eindigen spelen voor de playoffs. Dit jaar zijn het de absolute toppers die de finales spelen. De Bulls (RSA), Chiefs, Hurricanes en Crusaders (NZL). Het beloofd een mooie eindronde te worden! Na de wedstrijd zijn we afgezakt naar het appartement, jetlag en een slechte nacht voordien lagen aan de oorzaak.

Vandaag stond er buiten een dip in the pool en het Fortitude Jazzfestival niets bijzonder op het programma. Fortitude Valley ligt op een boogscheut van Wickam Terrace en vlak aan China Town. Het is een heel toffe buurt, met veel restaurants, bars en winkels. Het festival heeft een ganse week geduurd en vandaag was de laatste dag. We zijn eigenlijk de hele dag blijven steken in dezelfde venue, daar speelde de enige niet echte, maar daarom niet minder goede, Jazz-band. Het eten was awesome en spotgoedkoop, drinks al even goed. Het was een mooie warme dag in de Valley. Een dagje zon, cider, good food and Jazz, that’s all a man needs. Morgen een ganse dag plannen en BBQ’en , om dan dinsdag te vertrekken naar Sydney en het zuiden van NSW. Op die manier krijg ik de oude woonplaats van Wim en zijn familie te zien. I’m looking forward to that!  We gaan daar enkele dagen vertoeven, dat wil zeggen dat ik opnieuw blog binnen ongeveer een week.

From downunder (no ! there no koala’s is every f*cking tree and no crocs either )

Grrrrrrrr, argh, owhoa ! Een groot deel van de Australische mannenmaatschappij bestaat duidelijk uit ‘ echte mannen’. Vergeet de lozers van M!lf, de Italiaanse macho en de Amerikaanse steroïde homofoob. De echte apha male woont in Oz. Met een warrior, we eat meet with a bone in it, mentaliteit kan je niet rond het stereotiepe beeld van de echte man.

Hier noemt hij Brick, Davo of Jake , heeft hij bijnamen als ‘the brickman, squasher of tank’. Van zodra je de Tv opzet wordt je rond de oren geslagen met Aussie rules Football, Rugby League, Super 14 Rugby Union, boxen, ijshockey. Noem een contactsport en it’s on. Ploegen met lyrische namen als de Bulldogs, Broncos en Cheetas geven de doorsnee mens al de shakes. Tijdens de programma’s wordt er eindeloos gediscuteerd over mooie en vuile tackles, offside, try of geen try. Alle presentatoren zijn ex-spelers met spectaculaire namen en al even imposante torso’s. De Davo’s en Wendell’s van Fox Sport roepen de oneliners en commentaren aan mekaar. Hier moet een man duidelijk een man zijn, het bierzuipen en vrouwenmishandeling neemt men dan maar bij. Of nog net niet, momenteel is er een schandaal rond het gedrag van de rugby league spelers naast het veld. Blijkbaar feesten de boys iets te uitbundig en gieten ze zich net iets te veel vol met alcohol en vergrijpen ze zich net iets te veel aan de meisjes. Eén van de managers  probeerde het op deze manier uit te leggen, quote ‘ de jongens zijn als hedendaagse gladiatoren die hun natuurlijke agressie en testosteron niet altijd evenredig kunnen verdelen, als ze op training zijn of tijdens de wedstrijden worden ze nauwlettend in het oog gehouden, maar ze zijn als een roedel wolven. Af en toe bijt er één en verwond zo een arm onschuldig schaap ‘ end quote. Daags nadien kreeg deze man de wind van voor op de nationale Tv.

Maar dit gezegd zijnde, je kan niet ontkennen dat de Australische mannen ( of toch een deel ervan) keiharde wezens zijn. Korte broek, botten, hoed en shirt, uren onder de verschroeiende zon werkend. Dag in dag uit tackelen en achter bal en tegenstander hollen, om hem dan hardhandig tegen de grond te werken. De net iets te grote auto’s, het geroep en rollen van de spierballen neem ik er dan wel bij. Deze kerels zijn geen fakes maar the real thing ! Zij doen niet hard, ze zijn het gewoon. Het zit hen in de genen, niet plooien. Toen Clint Eastwood studeerde voor filmcowboy is hij ongetwijfeld op studiereis geweest naar Oz. Wat wel anders is dan bij de doorsnee macho, is dat deze heerschappen een gevoel voor humor hebben, een bepaalde vorm van vriendelijkheid en ontegensprekelijk een ongezien gevoel voor kameraadschap. Deze, niet zeiken maar doen, mentaliteit kan mij wel bekoren. Al was het voor zijn eerlijkheid en authenticiteit. De alpha male is een Aussie ! Respect.