Sociale controle

Enkele anekdotes waar we in België iets kunnen van leren! Het is algemeen geweten dat de Australiërs chauvinistisch zijn ingesteld. Zij hechten veel belang aan hun land, bewoners, verwezenlijkingen en hun moderne vooruitgang. Dat is vooral op verschillende manieren te merken in het straatbeeld. Het trein- en busverkeer verloopt zeer vlot en gedisciplineerd. Er is een meer dan behoorlijke ‘sense of common courtesy’, men staat niet te drummen om voor te steken, staat z’n plaats af aan ouderen en mensen met kinderen en kinderwagens. Als je daar iets vraagt aan de chauffeur word je vriendelijk verder geholpen. Voordat jullie denken dit enkel opgaat voor toeristen, dan hebben jullie het helemaal mis. Signalisatie helpt uiteraard ook en ook daar scoort men hoge punten. Alle gebouwen en straten zijn toegankelijk voor mensen met rolstoelen en kinderwagens, de meeste musea zijn gratis en overal vindt men openbare toiletten en vuilbakken. Dat draagt allemaal bij tot een verdraagzame en homogene maatschappij. Het is nu eenmaal een feit dat het aangenaam wonen is in een propere, veilige en toegankelijke stad. Het gedrag van de Australiër is dan ook totaal verschillend van dat van de Europeaan. Zij worden vanaf jonge leeftijd geconditioneerd in het sociale gedrag. Dagelijks plukt men de vruchten van dit systeem en het is iets om trots op te zijn. De meeste mensen doen hun job hier ook met waardigheid. Of je nu vuilkarman, dienster, poetsman of accountant bent, men heeft waardigheid in z’n job en anderen hebben respect en waardering voor wat een ander doet.

Er zijn uiteraard ook minder aangepaste individuen. Dat hebben we mogen ondervinden op de trein, vlak voor een rugbytreffen tussen Brisbane en Manly. Enkele kilometer voor Romastreet, stapten 2 (halfdronken) luidmuilen en een affreuze trees op de trein, na wat roepen en tieren ging de luidste schreeuwlelijk naast een vader zitten met zijn 10-jarige zoon. Daar begon hij een tirade met om de 3 woorden een f*ck, sh*t of cr*p erin. Toen de vader hem er attent opmaakte dat het uiterst ongepast was terwijl z’n zoon erbij was, ging die imbeciel ongestoord verder. Dat was misschien geen goede dag, vlak voor een wedstrijd, met een trein vol kleerkasten. Iedereen kreeg het onwaarschijnlijk op de heupen en enkele gasten hadden die kerel al gevraagd en gewaarschuwd te stoppen. Toen die lelijke panlat dan nog begon te dreigen, kwam één van de schuifkasten in actie en omschreef lyrisch met volgende woorden de te dragen gevolgen: “ if you say one more swearword, I’ll pull your ugly mouth straight through your arsehole” ! Als je dan weet dat de kerel in kwestie ongeveer 2x mijn formaat was, is het overbodig te vertellen dat die bende imbecielen het hazenpad kozen. Er werd nadien niet veel aandacht meer aan geschonken, de vader bedankte met een beleefde knik de massieve kleerkast, die met zijn kameraad en hun dames hun conversatie over de opvoeding van de kinderen verder zetten en de tactiek van de rugbywedstrijd verder bespraken. Dit is op al die weken in Brisbane het enige voorval dat kan geklasseerd worden onder ‘gewelddadig of asociaal’ , niet slecht denk ik voor een stad van 1,6 miljoen inwoners. Sociale controle is een zaak van ons allemaal, een verantwoordelijkheid voor jong en oud, zoals de posters zeiden. De Queensland Goverment heeft het goed voor mekaar. Misschien moet ik met Vincent toch eens praten om België ook op het goede pad te brengen, het is nooit te laat. 

De meesten onder jullie die mijn blog lezen, weten dat ik nogal veel lees. Dit is ook het geval downunder. Momenteel ben ik nog in 2 boeken bezig en heb ik er één uit. Het eerste boek is de biografie van de ontzettend grappige en intelligente Stephen Fry, de tweede is ‘A fraction of the whole’ van Steve Toltz. Die laatste kan ik aan iedereen aanraden, het is een grappig en uit het leven gegrepen verhaal. Maar ik wou het vooral hebben over het boek dat ik reeds beëindigd heb.

‘De alchemist’ van Paul Coelho.

Dat is ongetwijfeld het meest invloedrijke non-fictie boek dat ik ooit heb gelezen. Het is een emotionele rollercoaster, een filosofisch werk dat een spiegel voorhoud. Het is niet te vatten dat in slechts 140 bladzijden zoveel levenswijsheid kan verborgen zitten. Ik kan dit boek dan ook sterk aanbevelen en indien je moest besluiten dit boek te lezen, neem er zeker je tijd voor! Ondertussen heb ik bij Borders een geïllustreerde luxeversie (Engels) gekocht. Dit boek krijgt een speciale plaats in de boekenkast, maar ook in mijn hart.

Australia v Italy. Dat was de affiche in het koude Canberra gisteren, met temperaturen onder het vriespunt (de koudste dag in 42 jaar) moesten ‘ the men in gold’ het opnemen tegen een versterkt Italië. Het was een onderhoudende match met een vroege try van de 18-jarige James O’Connor. Deze wonderboy scoorde een hattrick op zijn testdebuut. Skipper Mortlock leidde zijn manschappen met verve en Matt Giteau liet zien waarom hij (na Dan Carter) de beste fly-half ter wereld is. Deze laatste maakte trouwens bij het afsluiten van het super 14 seizoen een miljoenen transfer van Western Force naar de Brumbies om zo de Wallabie backline te vervolledigen. Italië daarentegen kwam downunder met een verstrekte ploeg, coach Mallet zei op de persconferentie dat dit team de ploeg voor de toekomst is. Als je dan weet dat de enige try van de Azzurri gescoord werd door een Australiër en een penlaty eveneens werd vol gemaakt door een boy uit het zonnige Townsville, kan je jezelf al eens vragen beginnen stellen. De Italianen krijgen volgende week een rematch in Melbourne, dan kunnen ze misschien 5 Australiërs, 4 Kiwi’s en enkele Suid-Afrikaners opstellen. Like I said, they should stick to spaghetti and lasagna!

Dat de All Blacks gisteren hun eerste testwedstrijd verloren tegen die ploeg met een kip op hun truitje, heeft alles te maken met de lange lijst gekwetsten en onbeschikbaarheid van enkele vedetten (het uiterst lange super 14 seizoen). Ten slotte waren 3 van de 4 ploegen in de playoffs van de Super 14, afkomstig uit Nieuw-Zeeland!

Het was vandaag trouwens weer een warme en uitzonderlijk rustige day at the beach. Vanuit het appartement nog even nagenieten van de zonsondergang en dan sushi !!!!! 

Love U all

Na enkele dagen relax loungen en relaxen zijn we vandaag afgezakt naar een stukje paradijs in Oz. The Gold Coast en Surfers Paradise hebben gemiddeld 300 dagen zon per jaar. Binnen 2 weken is het hier winter en het is nog steeds tussen de 21 à 26°. The Gold Coast is een vakantieparadijs 69 km ten zuiden van Brisbane. We zijn met de trein en de bus gereisd (1u40), dat is een zeer relaxte manier van reizen. Aan de Gold Coast resideren veel oudere Australiërs, buitenlanders en tijdelijke gasten. Vele voelen zich geroepen om de surf te bedwingen, slechts weinigen zijn uitverkoren (voor alle duidelijkheid, ik ben daar niet bij)! Tijdens het surfseizoen is er een behoorlijke swell die allen de betere surfers aankunnen. De busladingen wannebees worden onherroepelijk afgestraft door Neptunus. Op het programma stond een bezoek aan Seaworld, het kleinere broertje van Seaworld in San Diego California. Zeker niet minder spectaculair en ideaal voor jong en oud. De infrastructuur is ideaal en het grote, natuurlijke aanbod aan zeedieren is overweldigend. Vooral het gigantische aquarium met haaien, reusachtige vissen en ray’s is fantastisch. Je kan daarin duiken,snorkelen en opgegeten worden! Niet dus, voor de aller-bangste onder jullie, het is nog maar eens uitgelegd dat er van de 350 haaiensoorten slechts een 10-tal gevaarlijk is voor de mens en dat je meer kans hebt te sterven door een blikseminslag of een wespensteek. Wat ook heel tof was, was het voederen van de roggen. Die kwamen uit je hand eten en je kon die strelen. De grootste was 3m lang . Het was vandaag een echte ‘ perfect day in paradise’ . Zon, zee, een leuke stad en een fantastisch themapark. Een mens kan het al slechter treffen op een vrijdagmiddag. De volgende dagen staat Manly, Mt Cootha en de Queensland library (boek gaan afhalen dat ik besteld had) op het programma. Zondag staat er kangeroo op het programma, of beter, op de BBQ ! Heerlijke roo-steak met verse groentjes en maïskolf, heerlijk is dat. Nu nog hopen dat het geen overrompeling gaat worden in het park, de weergoden doen alvast mee (het beloofd 28° te worden, had ik gezegd dat het hier binnen 2 weken winter is! WHAHAHAHAHAHA ).

Voor al mijn vrienden die nu in de examenperiode zitten... veel succes en "keep focused" ! We duimen mee voor jullie !

Talk to you soon...

De voorbije 2 weken heb ik fantastische tijd gehad. Dat had alles te maken met het gezelschap van mijn kameraad. Wim en ik kennen elkaar al een kleine 15 jaar en was enkele jaren mijn rugby-buddy in Mechelen. Maar al snel was het duidelijk dat we meer gemeen hadden dan alleen rugby. Ik geloof dat je maar enkele keren in dit leven iemand tegenkomt waarvan je weet dat het een vriend is voor het leven. Awel …

Ik apprecieer het ongelofelijk wat hij voor mij gedaan heeft en wens hem voor de volgende weken een goeie en behouden reis toe. Ik ken maar weinig mensen die zoveel energie en liefde hebben voor hun familie. Wim heeft een duidelijke en meer dan gezonde levensvisie. Ik wens hem alle geluk toe en wil hem uit de grond van mijn hart bedanken voor de voorbije weken en de gegeven steun !

Ondertussen heb ik de kleine cookie kunnen overtuigen om met de kleine pruts naar Oz te komen. Op deze manier kan zij hier ook eens rondkijken hoe het er hier aan toe gaat. De eerste dagen waren wat moeilijk vanwege de jetlag, 37 uren onderweg kan natuurlijk slopend werken. Maar we zijn dat aan het goedmaken met enkele dagen aan de Brisbane streetbeach, lekker in de zon. De volgende dagen gaan we naar Fortitude Valley Indooroopilly, Gold Coast en Moreton Island. De coleur locale opsnuiven zeg maar. We smeden toekomstplannen … Ik ben blij dat de familie herenigd is en dat we dit avontuur deels samen beleven.

Ik hou jullie de volgende dagen iets sneller op de hoogte.

Vandaag heb ik weer iets bijgeleerd. Het eerste heeft met dit fantastische land te maken en het tweede met een levensles.

In Northern Territory, heb je een regio, Arnhem Land genoemd. Dat stuk land (97000 km²) behoort toe aan de Aboriginals en is een autonoom gebied. Om daar te reizen, te jagen, vissen of door te rijden heb je de uitdrukkelijke toelating nodig van de Aboriginal bevolking. Er is in dat gebied een overvloed van natuurschoon en wild. Daar heeft men kuddes buffels, wilde zwijnen en krokodillen. Dit uitgestrekte gebied heeft een Nederlandse naam, verkregen na de ontdekking van het gebied door een Nederlands schip in 1623. Het stuk land wordt aanzien als één van de belangrijkste plaatsen voor Indigenous people van Australië. Hier kan men de originele kunst terugvinden van dit volk, zowel hun schilderkunst als de zand- en stenensculpturen.

Dan de levensles !

Vandaag gingen Wim en ik naar de bioscoop, filmpje meepikken zoals dat heet. Dat was buiten de plotseling uitgebroken brand gerekend in de mall. Op de 3^e verdieping, vlak naast de cinema ontstond er plotseling een enorme rookontwikkeling en liepen er enkele veiligheidsmensen druk heen en weer met brandblussers. Waarop de ticketverkoopster besloot haar dag af te sluiten met de volgende woorden: ‘mensen gezien er hier redelijk wat rook hangt,ben ik niet echt zinnens hier nog lang te blijven en kunnen jullie misschien ook beter naar beneden gaan. Ik ga jullie alvast geen tickets meer verkopen’. Toen we de overzijde van de hal niet meer zagen, leek het ons inderdaad beter af te zakken naar de begane grond. In vele gevallen denk ik dat er ongelofelijke paniek zou uitbreken als men zou beginnen roepen ‘ BRAND BRAND’, maar deze amper 20 jarige bracht de boodschap op een nogal cynische en met waarschijnlijk in het achterhoofd, nu kan ik rustig een terrasje gaan doen. Geweldig vond ik dat. Dit bewijst nog maar eens: BLIJF TEN ALLENTIJDE KALM !

Zo maakt een mens nog eens iets mee. Voor de bezorgden onder jullie, everybody survived and all is well.

Het leven in Australië is toch net iets beter geregeld dan op het oude continent. De mensen hebben het hier goed bij mekaar en vergeten meer dan af en toe de sleur en het gejaagde leven (of het moest letterlijk jagen zijn, op wild dan). De mensen hier kunnen nog genieten van de ruimte en geloof me er is hier ontzettend veel ruimte. Dan spreek ik niet over de gigantische woestijnen, regenwouden en ontoegankelijke gebieden, maar gewoon over de strook aan de oostkust. Daar is nog zoveel ruimte rond de grote steden. Dit geeft ontegensprekelijk een gevoel van ongedwongen vrijheid. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom mensen hier hun deuren niet echt op slot doen, dat er geen overvloed aan blauw op straat aanwezig is (lees politie). Hier moet men zich geen zorgen maken. Laat ons niet naïef zijn, er is wel degelijk criminaliteit, maar de criminelen hier hebben een zekere vorm van fatsoen. Stiff upperlip-achtig fatsoen. Hier lees je niet dagelijks in krant, dat er één of ander individu weer een kind binnenstebuiten heeft gekeerd of dat er een gek met zijn wagen in is gereden op een rivaliserende supporterskern. Laat staan dat men ministers, in het wilde weg, doodsbedreigingen maar het hoofd gaat slingeren! Er is hier gewoon te veel afleiding. Neem nu een heel eenvoudig voorbeeld: het weer. We zijn hier putje herfst en het is hier, in de loop van de dag gemiddeld 22 à 23° in de schaduw en ’s avonds rond 16 à 18°. Zelfs het weer heeft hier het fatsoen om mee te werken aan een betere samenleving. Namelijk, regenen doet het hier ’s nachts. Is dat niet geweldig? Over de discipline moet ik toch ook nog iets kwijt. Volgens mij krijgen de kinderen hier, buiten schooluniformen en een sportieve opvoeding, een conditioneringcursus in hoe ze zich moeten gedragen op straat. Ik heb nog nooit zo’n propere grootstad gezien als Brissie. Je kan hier, al raad ik het niemand aan, bijna van de grond eten. Ik denk dat de ministers van ruimtelijke ordening, transport, mobiliteit en als het bestaat, van algemene properheid in de stad en er rond, hier eens een kijkje komen nemen. Wel met de ogen en oren open, niet met de hand en de mond !! De mengelmoes aan generaties nationaliteiten draagt ook bij tot een zeker gevoel voor humor en verdraagzaamheid. Wat ook zijn steentje bijdraagt tot het relaxte sfeertje in het totale gebrek aan dresscode. Of je nu op slippers met een bermuda en een T-shirt rondloopt of strak in het pak, op het einde van de dag zijn we allemaal gelukkig want de zon schijnt altijd!

Laat dat een les zijn voor het grijze België.

Een Hawaïhemd, slasjen en een zonnebril

Zon, hagel of regen

Waar een weg is, is een wil  

Mayhem !!!! Today the swine didn't flu, the bloody pigeons did and we killed them by the dozen!! Hahahahahaha

Met andere woorden, NEEJE, de swine flu is niet in Brissie. En JA het is hier nog altijd fantastisch goed weer. Vandaag een heerlijke dag gehad. Super relax ipv de vorige stressy dagen. Vanmorgen (25°) om 10.00u gaan zwemmen, rustige maar uitgebreide brunch en dan richting de Brisbane Gun Club in Belmont www.brisbanegunclub.com . Daar hebben we naar hartelust trap geschoten op één van de mooiste en grootste terreinen die ik ooit gezien heb. Dit domein is gigantisch en de accomodaties zijn perfect in orde. De resultaten waren meer dan behoorlijk en dat zijn we vanavond gaan vieren. Het kan niet alle dagen werken zijn hé
Als avondeten stond er Sushitrain op het programma, je kan al eens slechter treffen ! Een uitgebreid aanbod van verse sushi en sashimi aan prijzen waar je dolgelukkig van wordt. Daar kunnen ze in regenachtig België nog iets van leren. Als afsluiter een koele Guiness met op de achtergrond de herhaling van de halve finale Super 14 tussen de Chiefs en de Hurricanes (close one). Een mens kan slechter af zijn vind ik.
Morgen terug naar de realiteit (werk dus)! Maar ook het zware weekend voorbereiden, er staat tenslotte Rugby (verrassing zeker?) op het programma, de FINALE van de Super 14 tussen de Bulls en de Chiefs. Voor al mijn vrienden uit en in Suid Afrika, ek ga jammer kry, jullie moe ni huil ni ! GO CHIEFS    
Mochten jullie denken dat we hier niets anders doen dan fun maken, dan hebben jullie het een beetje mis. Ernst en arbeid zijn ook aan de orde en we gaan ons erg inzetten de volgende dagen. Beloofd ! Echt ! Zonder zeveren !
 
Hopelijk blijft de Karel gespaard, hebben ze die gek van Man U in den bak gestopt en blijft de wereld verder draaien, ondanks de swine flu.
Have a good one upstairs !!

Ondertussen zijn we een week verder en hebben Wim en ik behoorlijk wat kilometers achter de kiezen. Dinsdagochtend zijn we om 06.00u vertrokken naar Sydney, dat is +/- 1 u vliegen en 1100 km ten zuiden van Brisbane. Bij onze aankomst zijn we onmiddellijk naar het autoverhuurcenter gereden en daar kregen we een vriendelijke en professionele uitleg van onze camper voor de volgende dagen. Lynne, de dame van Britz had ons een instructie-dvd gegeven die we in fastforward tempo bekeken hebben. Na de administratie zei ze ‘ you two geniuses will work it out, won’t ya fellows?’. Natuurlijk zouden we onze plan trekken! Zo gezegd zo gedaan, met nog 480 km te rijden naar Eden (helemaal ten zuiden van NSW) konden we maar beter direct vertrekken. Na een uur rijden zijn we gaan eten in Wooloogong, dat is een staal- en vissersstad met een toffe haven (zie foto’s). Daar kregen we een geweldige, verse en goedkope vismaaltijd voorgeschoteld. Na de lunch hebben we onze weg verder gezet naar Nowra, waar we gestopt zijn bij Catherine & Harry, vrienden van Wim en Estelle. Harry was echter in Sydney en Catherine was die dag jarig en verwachte een verjaardagsgeschenk ipv 2 koffiedrinkers. We waren meer dan welkom en maakten dan ook de afspraak om op zaterdag opnieuw langs te komen als Harry thuis was. Ondertussen was het al vrij laat en moesten we tegen valavond (wat niet gelukt is) een slaapplaats gevonden hebben. Rond 20.00u kwamen we aan bij de Yellow Pinch Dam, nog een 40 km van onze eindbestemming; Eden. Kamperen in ‘The Great Outdoors ‘, met een ziljoen sterren aan de hemel en zonder storende geluiden heeft toch wel iets speciaal. Het ginger beer, de kaas en broodjes zorgden voor de rest. Het was nog even nagenieten van de rit langs toffe en typisch Australische dorpen en steden als: Marimbula, Pambula, Nowra en Bega. Een flinke nachtrust zou ons goed doen. De volgende morgen een snel ontbijt en terug on the road. Richting Eden, waar we in de storage van Wim enkele spullen moesten gaan ophalen en waar vrienden van Wim langskwamen om enkele zaken te regelen. Ook met hen spraken we terug af om elkaar terug te zien daags nadien in Bemboka. We zijn gaan kamperen in Eden, een coole stek gelegen aan de zee. Een mansion-achtig hotel met een excellent restaurant. De volgende dag heeft Wim mij meegenomen naar de streek waar hij enkele jaren zijn boerderij heeft gehad. Dat was ongeveer 45min rijden van Eden, langs typische dirtroads en trails. Een fantastische streek met een variëteit aan landschappen. Van dichtbegroeid woud tot weilanden, van heel nat en vochtig tot kurkdroog. Dat laatste lag vooral aan de basis van Wims vertrek uit deze streek. Via Bombala zijn we naar Neehar gegaan in Bemboka, hij had daar bij wijze van spreken een berg met bijhorende vallei, waterval en creek gekocht en was druk bezig om zijn woning verder af te werken en de groentetuin (ongeveer 1600m²)  aan te leggen. Onze gasten gaven ons met veel passie een rondleiding op hun ‘garden of Eden’, ik was echt wel onder de indruk. Ik ga niet te veel uitweiden over de Wombats, dat zijn grote nachtdieren die gigantische gaten graven, want anders denkt iedereen weer dat er in gans Oz alleen maar rare beesten rondlopen. Na een volledig organische maaltijd zijn we verder gereden naar Canberra, de hoofdstad van Oz, in de staat ACT (australian capitol territory). Daar zijn we op vrijdag naar Austrade geweest om te informeren naar businessoppertunities . We werden daar te woord gestaan door Brett Greenshields de CIO van Austrade en kregen de raad om enkele zaken verder uit te diepen en te bekijken in Brissie. Daarna hebben we het War Memorial bezocht en Capitol Hill, om van daaruit terug te vertrekken richting Nowra. Na een rit van ongeveer 300 km kwamen we aan in Kangeroo Valley, een slordige 46 km van Nowra, voor een overnachting in een 70-tiesachtig decor op een campsite. Het heeft daar de ganse nacht geregend, maar dat was peanuts in vergelijking met de stormen in het noorden van NSW en net ten zuiden van Brisbane. Daar was de swell maar liefst 4 tot 5m hoog en werden er ganse stukken dijk weggespoeld. Zaterdag zijn we dan terug naar Harry en Catherina gereden in Nowra. Harry (prop) is een oude ploegmaat (rugby) van Wim, toen zij nog in WA (Western Australia) woonden. Zij hebben een 4 jarig zoontje, Darcy, een energieke blonde reus. Harry en Catherina zijn fantastische mensen en ik voelde mij onmiddellijk thuis bij hen. Eén van de dingen die ik geweldig vind aan dit land is de open- en gastvrijheid van de mensen. Ik ben echt blij dat ik deze mensen heb mogen leren kennen! Het afscheid was vrij abrupt vermits we onze camper voor 16.00u moesten afleveren in Sydney en dat was nog ongeveer 2 ½ u rijden. Dus een big hug en goodbyes en terug vertrekken. De terugreis verliep vrij vlekkeloos tot we in de suburbs aankwamen en erin slaagden een 30-tal minuten te laat te komen, we hadden Britz verwittigd, dus de schade viel wel mee. We hebben daar met ons tweeën een beetje staan smoezen en de dame (die een training van the Blacks aanhad) vertelden wat een fantastische ploeg de All Blacks wel is, om zo een boete van 150 AUD te mislopen. We zijn wel degelijk 2 geniuses ! Dan naar het vliegveld voor de vlucht terug naar Brisvegas . Bij het inchecken kregen we van de dame achter de balie een vlucht vroeger ( because we were 2 lovely men), haha!! Dit had als gevolg dat we op tijd gingen komen voor de 2^e halve finale van de Super 14 tussen de Bulls en de Crusaders. Bulls hebben gewonnen, goed, proficiat …. Volgende zal niet zo makkelijk zijn tegen de Chiefs (hoop ik). De bijgevoegde foto’s spreken voor zichzelf denk ik.

Natte en warme greetz from Oz

Gisteren kwam mijn vriend Wim vanuit Western Australia aan in Brissie. Na het ontbijt  een flinke wandeling naar South bank en tegen dan was het lunchtijd en tijd voor een koel biertje ! Na de shopping en het installeren op het appartement was het al bijna tijd voor ‘ the big game’ . Het Suncorp stadium is op loopafstand van het Astor en na enkele pizza’s onderweg, hebben we onze tocht verder gezet. De 20000 fans waren helemaal klaar voor de wedstrijd. Ik kan jullie vertellen dat de verwachtingen werden ingelost. Na een nederlaag (verwachte) voor de thuisploeg, het werd 28 – 37 , werden de sterspelers van de Hurricanes uitbundig geïnterviewd. Nonu en So’oliao speelden de pannen van het dak. Voor de niet rugbykenners, de Super 14 is de beste en zwaarste competitie tussen 14 ploegen uit Nieuw Zeeland, Australië en Zuid-Afrika. Diegenen die na de gewone wedstrijden bij de eerste 4 eindigen spelen voor de playoffs. Dit jaar zijn het de absolute toppers die de finales spelen. De Bulls (RSA), Chiefs, Hurricanes en Crusaders (NZL). Het beloofd een mooie eindronde te worden! Na de wedstrijd zijn we afgezakt naar het appartement, jetlag en een slechte nacht voordien lagen aan de oorzaak.

Vandaag stond er buiten een dip in the pool en het Fortitude Jazzfestival niets bijzonder op het programma. Fortitude Valley ligt op een boogscheut van Wickam Terrace en vlak aan China Town. Het is een heel toffe buurt, met veel restaurants, bars en winkels. Het festival heeft een ganse week geduurd en vandaag was de laatste dag. We zijn eigenlijk de hele dag blijven steken in dezelfde venue, daar speelde de enige niet echte, maar daarom niet minder goede, Jazz-band. Het eten was awesome en spotgoedkoop, drinks al even goed. Het was een mooie warme dag in de Valley. Een dagje zon, cider, good food and Jazz, that’s all a man needs. Morgen een ganse dag plannen en BBQ’en , om dan dinsdag te vertrekken naar Sydney en het zuiden van NSW. Op die manier krijg ik de oude woonplaats van Wim en zijn familie te zien. I’m looking forward to that!  We gaan daar enkele dagen vertoeven, dat wil zeggen dat ik opnieuw blog binnen ongeveer een week.

From downunder (no ! there no koala’s is every f*cking tree and no crocs either )

Grrrrrrrr, argh, owhoa ! Een groot deel van de Australische mannenmaatschappij bestaat duidelijk uit ‘ echte mannen’. Vergeet de lozers van M!lf, de Italiaanse macho en de Amerikaanse steroïde homofoob. De echte apha male woont in Oz. Met een warrior, we eat meet with a bone in it, mentaliteit kan je niet rond het stereotiepe beeld van de echte man.

Hier noemt hij Brick, Davo of Jake , heeft hij bijnamen als ‘the brickman, squasher of tank’. Van zodra je de Tv opzet wordt je rond de oren geslagen met Aussie rules Football, Rugby League, Super 14 Rugby Union, boxen, ijshockey. Noem een contactsport en it’s on. Ploegen met lyrische namen als de Bulldogs, Broncos en Cheetas geven de doorsnee mens al de shakes. Tijdens de programma’s wordt er eindeloos gediscuteerd over mooie en vuile tackles, offside, try of geen try. Alle presentatoren zijn ex-spelers met spectaculaire namen en al even imposante torso’s. De Davo’s en Wendell’s van Fox Sport roepen de oneliners en commentaren aan mekaar. Hier moet een man duidelijk een man zijn, het bierzuipen en vrouwenmishandeling neemt men dan maar bij. Of nog net niet, momenteel is er een schandaal rond het gedrag van de rugby league spelers naast het veld. Blijkbaar feesten de boys iets te uitbundig en gieten ze zich net iets te veel vol met alcohol en vergrijpen ze zich net iets te veel aan de meisjes. Eén van de managers  probeerde het op deze manier uit te leggen, quote ‘ de jongens zijn als hedendaagse gladiatoren die hun natuurlijke agressie en testosteron niet altijd evenredig kunnen verdelen, als ze op training zijn of tijdens de wedstrijden worden ze nauwlettend in het oog gehouden, maar ze zijn als een roedel wolven. Af en toe bijt er één en verwond zo een arm onschuldig schaap ‘ end quote. Daags nadien kreeg deze man de wind van voor op de nationale Tv.

Maar dit gezegd zijnde, je kan niet ontkennen dat de Australische mannen ( of toch een deel ervan) keiharde wezens zijn. Korte broek, botten, hoed en shirt, uren onder de verschroeiende zon werkend. Dag in dag uit tackelen en achter bal en tegenstander hollen, om hem dan hardhandig tegen de grond te werken. De net iets te grote auto’s, het geroep en rollen van de spierballen neem ik er dan wel bij. Deze kerels zijn geen fakes maar the real thing ! Zij doen niet hard, ze zijn het gewoon. Het zit hen in de genen, niet plooien. Toen Clint Eastwood studeerde voor filmcowboy is hij ongetwijfeld op studiereis geweest naar Oz. Wat wel anders is dan bij de doorsnee macho, is dat deze heerschappen een gevoel voor humor hebben, een bepaalde vorm van vriendelijkheid en ontegensprekelijk een ongezien gevoel voor kameraadschap. Deze, niet zeiken maar doen, mentaliteit kan mij wel bekoren. Al was het voor zijn eerlijkheid en authenticiteit. De alpha male is een Aussie ! Respect.

.

Het is duidelijk dat de doorsnee Australiër minder stress heeft dan de meest ontspannen Europeaan. Al is het maar door de weersomstandigheden en het grote aanbod aan afleiding van de dagelijkse sleur. Het valt mij meer en meer op dat sport een zeer belangrijke plaats heeft in het dagelijkse leven. Of je nu van Footie (verzamelnaam voor voetbal, rugby Union/league/aussie rules) of andere sporten houdt, dat is allemaal onbelangrijk. Sport is alom vertegenwoordigd in het dagelijkse leven en de Australiërs zijn allemaal actief of passief met sport bezig. De accommodaties zijn dan ook fantastisch, prachtige sportvelden, zalen en stadia (goedkoop ook). Naast sport is er een groot aanbod van film, theater en musea (al ben ik niet overtuigd van dat laatste). Tijdens de week nemen mensen de tijd om ’s middags uitgebreid te lunchen en te shoppen, dat staat in groot contrast met het weekend. Dan toont de stad veel rustiger, los van de winkelstraat Queenstreet,daar is het volgens mij dag en nacht druk. Er komen opvallend veel toeristen naar de stad op zaterdag (of dagjesmensen, zoals de Hollanders naar Antwerpen). Zeer aangenaam is de properheid van Brizzie, dat is toch typerend voor de Australische grootsteden vind ik, overal vuilbakken en kuisploegen. Het gedisciplineerde gedrag van de bevolking draagt uiteraard sterk bij tot dit succes. Een klein voorbeeldje: ik liep voor een man ,die zich plotseling bukte om een verpakking van een snoepje op te rapen en 50m verder in een vuilbak te gooien. Iedereen helpt mee de stad rein te houden. Ook een fantastisch idee is het 2fix it nummer. Dat is een dienst van de staat Queensland. Indien men bv in een park of aan de pier iets ziet wat stuk is, kan men het gratis nummer bellen van 2fix it. Binnen de 48u komt men herstellen wat stuk is, dat maakt dat alle openbare plaatsen top zijn. Het openbaar vervoer is heel strak en goed geregeld, overal zijn er bushaltes en taxi’s (zijn goedkoop). Ook de treinverbindingen zijn vlot, de 2 luchthavens zorgen voor nationale en internationale vluchten. Het is wel opvallend dat men hier veel stapt, kilometers!

Dan voor ons Belgen, heel belangrijk, eten! In de grote shoppingcentra zijn er overal foodcourts, dat zijn volledige verdiepingen met alle verschillende soorten eten. Japans, Chinees, Italiaan,noem het en het is er. Coles is hier de onze Delhaize, een goed verspreide keten (4 in mijn onmiddellijke omgeving), met een redelijk aanbod van eten. Allen vers brood is iets waar je moet naar zoeken. Maar geen paniek, ook dat heb ik gevonden en wel vlak naast de deur. Prijs van een tijgerbrood = 4,8 AUD, croissants =2 AUD. Ondertussen heb ik al een frigo vol geshopt. Ook leuk is het totaal gebrek aan voorsteken, ongeduldig staan duwen en zuchten aan de kassa, het gaat er hier heel gedisciplineerd en snel aan toe. Overal personeel om je, heel vriendelijk, verder te helpen. Ik ben bij Borders (bookshop,annex café) de situatie eens van naderbij gaan bekijken en de klantvriendelijkheid gaan testen. Whaw, hebben die mensen geduld! Zelfs na de 6^e vraag over Australische schrijvers en de ideale biografie over een cricketspeler, bleef de verkoper vriendelijk en behulpzaam. Hier kan men in Europa nog iets van leren. Morgen is het zondag en ga ik voor de eerste keer naar ‘ the beach’, een beetje surf en zon dus!

Keep u posted !

Verhuist vandaag, wat een bedoening! Maar daarom niet minder leuk, ondertussen woon ik voor de komende 53 dagen in een appart-hotel op Wickham Terrace. Voor de geïnteresseerden : www.astorhotel.com.au .Dat is op loopafstand van het Suncorp Stadium waar morgen Australië speelt tegen New Zealand. De enige rugby league match die gaat gespeeld worden in Australia, great! En wie gaat er kijken…, yep I am! Ik ga dat samen met Wim nog eens overdoen op 16 mei, dan is het Super 14 time, Brisbane Reds vs Hurricanes.

Maar nu back to business, vandaag heb ik een drukke dag gehad. Een 6-tal bookshops bezocht.  Pulp Fiction en Comics Etc. waren de uitschieters. Die eerste is gespecialiseerd in misdaad, sf en fantasy. ’s Middags ben ik gaan lunchen in het Belgian Beer Café www.belgianbeercafebrussels.com.au , een bistro-achtig etablissement met o.a Gouden Carolus, Duvel en andere Belgische bieren. Alleen het personeel moeten ze nog eens uitleggen waar en wat België juist is , want die hebben nog nooit van ons land gehoord. En NEEN, ik ben niet begonnen met uit te leggen dat ik eigenlijk een Vlaming ben en geen Belg, ik wou het die dames niet nog moeilijker maken. Maar alle, een klein stukje België in Brizzie (overbodig eigenlijk). Morgenvroeg eerst joggen in het park onder mijn appartement, dan even zwemmen en dan een afspraak om 10.00u bij de house industry & commerce (ook onder mijn appartement), om 11.00u bij ING en dan bij de Brisbane builders om 14.00u. Als dat allemaal gedaan is terug naar huis voor a quick change en naar de rugby voor de eerste avond uit (de andere dagen was ik nog kompleet uitgeteld).

CU