Eerst wordt een onderdak gelegd met Celit 4D onderdakplaten.





Hout klieven in het geurige meiklokjes bos.


"Camping Kriekeboom"

Mijn zoektocht naar het verleden van de Guldenboom heeft vandaag voor een verrassing gezorgd. Een hele tijd geleden al had ik via via te horen gekregen dat er nog een zeer oud dametje in Brussel leefde die tot haar 20 jaar in mijn huis zou hebben gewoond. Ze noemde De Bry, maar meer wist ik er ook niet van!! Ik had toen ook een telefoonnummer gekregen, maar kreeg nooit antwoord aan de lijn.

Eerder deze week, ik lees altijd de overlijdensberichten in de krant, ontdekte ik dat ene Jean De Bry was overleden, woonachtig te Florida, en dat deze in Diest zou worden begraven. Uit het rouwbericht  kon ik afleiden dat hij ook nog een zus had die nog leefde. Ik dacht misschien is dat wel die mevrouw die in mijn huis heeft gewoond!! Ik had echt het gevoel van wel, dus ik vandaag naar die begrafenis. Toen de mis gedaan was, heb ik even geïnformeerd en het oude dametje De Bry dat ik al een heel jaar wou spreken, was dus werkelijk daar!! Zo werd ik uitgenodigd op de koffietafel, heeft men mij aan haar voorgesteld, hebben we adressen en telefoonnummers uitgewisseld en afgesproken dat ze eens op bezoek zou komen. Het dametje wist me te vertellen dat ze in het huis geboren is. We waren allemaal zeer blij elkaar gevonden te hebben en hopelijk kan ik binnenkort nog veel van haar te weten komen over het verleden en de Guldenboom!!  

De luie tuinman

Op een avond was ik aanwezig op een samenkomen van mensen op zoek naar de ware opvoeding van kinderen, van alle mensen, maar in de eerste plaatst van hun zelf. Er was daar ook een oude bekende, ik had hem al tal van keren ontmoet in het verleden, had hem zelfs al bij mij thuis ontvangen. Een lach een woord, over de tuin ging het gesprek, er was blijkbaar een begin gemaakt aan een tuin, een opvoedingstuin, waar ze die dag samen in gewerkt hadden.

En toen ik bij hem ging staan vertelde, hij, die oude bekende, aan wie het horen wilde dat ik een beetje lui ben, dat hij mij maar niet aan het werken krijgt, dit alles doelende op mijn tuin die volgens mijn vriend de oude bekende niet is zoals een tuin hoort te zijn, alle groentjes netjes op een rijtje bij elkaar, weg onkruid, grasperkjes mooi kort gemaaid, hagen en bomen netjes gesnoeid,………….. .

Ik liet hem maar verhalen, ik zie ook wel dat hij nog niet door mijn ogen zien kan, hoe kan hij dan vertalen dat mijn tuin ik is, en ik mijn tuin ben, ik die mijn tuin opvoed naar een beeld van mezelf en mijn tuin die me voed met wat ik nodig heb om mezelf te kunnen en blijven zijn.

En ik heb hem nog even nodig mijn tuin, ik ben hem of hij is mij nog niet helemaal geworden, de vorm en de inhoud is klaar, maar voor wij elkaar kunnen loslaten moet ik nog even leren mij in mijn tuin vrij te bewegen, onbedachtzaam vol verwondering dansen en zingen in mijn tuin, weten en laten zien dat hij is zoals ik ben, dat hij die groene liefdevolle speeltuin is van een gemiste kindertijd.

Net zoals de bomen en struiken boven de hagen uitgroeien, de poort van mijn tuin altijd openstaat, zodat iedereen inkijk heeft in mijn tuin, zo ook groei ik mee met mijn tuin, mijn hart laten groeien zodat de banden in het verleden om mijn hart gesmeed, breken of overgroeid worden, de poort naar mijn hart open zetten, en ook tonen dat ze openstaat, en dat mijn beste oude bekende is het werken dat ik doe in mijn tuin van verwondering.

Dan ben ik voor jou, mijn bekende oude vriend, maar die luie tuinman die niet graag werkt, maar wie mijn tuin met een open blik betreed ziet het werk dat hier gebeurt, en ik hou van mijn tuin en ben dankbaar voor de vruchten die hij me schenkt, voor de bessen en kersen in de vroege zomer, de bramen wat later, het fruit de druiven in de zomer en nazomer, de noten die me voeden in de winter.

            De weinige groenten, maar genoeg voor mij, zijn dan niet zo groot en mooi als bij de buren, maar zijn juist voor mij, het perfecte voedsel voor mij. En al staat er dan veel onkruid in mijn tuin, dit zijn mijn groenten tijdens de winter en lente.

            En al deze mooie aardekrachten zijn niet voor mij alleen, maar ik deel ze met al die wezentjes in mijn tuin want ook zij zijn deel van mij, zij werken ook in mijn tuin van verwondering, mijn kleine tuinmannetjes met wie ik samen tuinfeest.

En zo kan ik elk jaar weer, het ganse jaar door, met een nimmer uitputtende geweldige overvloed oogsten de vruchten die voeden mijn binnenkant, die vruchten die mijn geliefde tuinmannetjes en de luie tuinman, liefdevol laten groeien zoals ze groeien willen, ze koesteren zoals ze zijn en er verwonderd van kunnen zijn. En zo mijn oude bekende vriend teel je de vruchten die voeden het hart, hartsvruchten.

            Dat is het werk van luie tuinmannen, lieve mensenkinderen, het verbouwen van hartsvruchten om allen te voeden die ernaar hongeren.

(Ortwyn)

O

O gij zonnestraalvanger in een nieuw lente ochtendgloren,

Jij die jezelf opent voor vernieuwde aardekrachten,

Jij wedergeborene bij elk nieuwe dag ontwaken,

Jij bouwmeestertje van je eigen microkosmos,

Jij spiegel van stralende zachte kracht,

Jij die gaat je eigen weg.

O gij schoonheidvanger in de knop die barst van het leven,

Jij die het wezen ervaart in het hart van de steen,

Jij die stil spreekt met natuurtaal woorden,

Jij gardeniertje van een godinnen tuin,

Jij die huist in bomen en dieren,

Jij die verlicht je eigen weg.

O gij wijsheidvanger in een liefdevol ontvangend hart,

Jij sleuteldraagster van de poort gelukzaligheid,

Jij die in je draagt een puur liefdeskind,

Jij werkstertje van zelf koningin zijn,

Jij die draagt de vrouwentroon,

Jij die Leeft je eigen weg.

(Ortwyn)

Het is Lente

Zonnige zonnestralen

komen ’s morgens de slaapkamer binnen dwalen

doen mijn ogen met vreugde ontwaken.

Een popelend hart gooit de dekens van zich af

enthousiast om weer een mooie dag.

Werken aan mijn ware hartdroom

elke dag meer vormgeven mijn verlangen.

Vreugde en blijheid in de achtergrond muziek van ons werk.

De bouwmeester van het hart

ziet de schoonheid reeds in dat wat nog niet is af.

Joepie, het is Lente !

Zwier ramen en deuren wijd open

laat warme stralen binnen stromen

verwarm onze arbeid

laat bloeien onze vreugde en blijheid.

Werken aan onze hartdroom

de schoonheid vorm geven

genieten van het leven.

 ( Vero )

Waar de stilte galmt

Samen met jou bouwen aan een mensenhuis,

Een huis waar je waarlijk leven kan,

Waar jou innerlijke klank galmt door de kamers,

Een plek waar men thuis kan komen,

Waar je in harteliefde ontvangen word,

Een centrum van wervelende vrouwelijke energie,

Waar passie van binnen naar buiten stroomt,

Een aards en mens natuurlijke omgeving,

Waar je op kan gaan in alles om je heen,

Toonbeeld van innerlijke kracht die hier straalt.

Samen met jou bouwen aan een mensenthuis,

Een thuis waar je naakt welkom bent,

Waar met stille stem geuite klanken gehoord worden,

Een huishouden door een puur hart gedirigeerd,

Waar donkere hoekjes verdwenen zijn door je lichtje,

Een schone plek laten ontstaan voor de zoekers,

Waar het hemels toeven is op aardebodem,

Een oord waar warmte je omspoelt en doordringt,

Waar armen je liefdevol koesteren,

Toonbeeld van in schoonheid leven.

Samen met jou bouwen aan een mensenhuis,

Een huis waar je jou ware zijn leven kan,

Waar je mooie bloem zijn bloeien kan,

Een altaar waar de kelk van het leven laaft,

Waar ook ik kan aanzitten aan de grote tafel,

Een tempel van rust en vrede op de berg,

Waar mijn reis eindigt en een nieuwe begint,

Een omgeving geschikt voor mensen,

Waar ik mijn leven bewust schoon leven kan,

Toonbeeld van ons mooi zijn.

Veronique’s lied

Licht van de maan valt door de ramen,

Zachtjes zingt mijn liefste haar verhalen,

Vol van zilver witte stralen,

Zinderen klanken in de kamer.

Reizend met de volle maan,

Oerkrachten leiden ons samengaan,

Vertoevend in het astrale,

Aan mijn zijde Astarte.

Geboren uit haar eigen akkoorden,

Onweerstaanbaar zingent mijn Kore,

Vooraan haar engelen koor,

Stille tonen die me bekoren.

Met de maan schijnt haar licht in huis,

Kamers vullend met de schatten van thuis,

Muren trillen mee met de melodie,

Hestia zing hier in al glorie.

 ( Ortwyn )