ZATERDAG 25/11/2006

Met de ochtendbus op weg naar het dorpje Panajachel, gelegen aan het prachtige Lago de Atitlan.  Een drie uur durende rit door berg en dal, doorheen authentieke bergdorpjes.   Langs de weg worden gevlochten kerststalletjes en kerstdecoratie verkocht.  Nee, we ontkomen er hier niet aan ... 

Het uitzicht bij het dalen stokt m'n adem ...  Het meer is onbeschrijflijk spectaculair wondermooi !!!
We nemen een motorbootje en gaan logeren in San Pedro de Laguna op 1610 m hoogte, één van de dorpjes rondom het meer. 
Er zijn hier enkele Spaanse scholen, en er logeren hier veel buitenlandse studenten, velen zijn hier ook blijven hangen en hebben zich hier gevestigd. 
Het ademt de sfeer uit van een bergdorp waar de tijd is blijven stilstaan, maar aan de steigers overheersen de restaurantjes en bars toegespitst op de bezoekers. 

We kijken uit op het helderblauwe water, de immense bergen en de Indian Nose, de toppen van de berg tekenen de lijnen van een Indiaans gezicht.  
Terrasbouw kennen ze hier niet, de gewassen worden geplant steil naar boven op de rug van de bergen.  Ze lijken omhuld door een donzig lappendeken in verschillende geel-, en groentinten.




ZONDAG 26/11/2006

Vroeg uit de veren, vanochtend vertrekken we naar de markt in Chichicastenango.  We vertrekken met een volgeladen busje, m'n zetelleuning is kapot en ik leun de hele rit tegen Ann haar stoeltje.  Iets verderop passeren we het eerste dorpje San Juan, en niet veel hogerop zien we nog de gevolgen van de orkaan die vorig jaar veel schade aangericht heeft.  De wegen waren weggespoeld en zijn nog niet helemaal heraangelegd.
Een twee uur durende rit door de bergen en we klimmen nog wat hoger.  Tot ongeveer 2030 m.

Rond 10u00 arriveren we op de kleurrijke, overdrukke authentieke markt.  Net een mierennest met alle kleuren van de regenboog.  De Indiaanse vrouwen met hun traditionele klederdracht, de moeders die hun baby in een cocon dragen in bijpassend geweven textiel, en mannen uitgedost zoals Mexicaanse cowboys.   Daartussen toeristen gewapend met hun fototoestel.  Maar de fotogenieke Indianen zijn getraind en draaien als de bliksem hun rug naar de lens.
Na veel gewring in het commerciele doolhof, duwtjes in de heupen door de schattige kleintjes die door hun moeders meegetrokken worden door de massa, gaan we 's middags even relaxen op een balkon met uizicht op de drukte.  De dorst slaat alweer toe en we genieten van een liquado de lemon.
Dit na een hopeloze bestelling bij twee kleintjes aan een karretje, het meisje sneed de appelsienen in partjes, en het jongetje perste het sap met een handpers, na enkele minuutjes was één van de bekertjes nog geen 1/3 vol en waren zijn schoentjes doorweekt van het sap en de pulp ...  We stonden hulpeloos toe te kijken. 

Iets buiten het centrum stappen we naar het kerkhof.  Vanop afstand lijkt het Disneyland wel, de graftombes zijn geschilderd in allerlei patelkleuren en contrateren mooi met de helderblauwe lucht en de groene beplanting.

Terug op het balkon zijn we getuige van een processie van een religieus soort 'Maya' broederschap.
Waarna we terug vertrekken in het krakkemikkelige busje richting San Pedro.  Een vermoeiende rit van twee uur met Spaanse hits en tussenin ... verrassend : The Editors !  Vreemde combinatie maar Lieve en ik zijn meteen alert ;-)



MAANDAG 27/11/2006

Gisteren zijn we onze paarden vergeten regelen, dus gaan we tijdig ontbijten in de hoop onze rit toch vandaag te kunnen doen.
Na m'n minder fortuinlijk 'paard'avontuur, een rit door de Nilgiri Hills in India, zit ik tegen alle verwachtingen in terug op een paard.  Onze gids, Pedro, een populaire naam hier staat te wachten met drie paarden :  Ann bestijgt de 'rosse', Lieve de 'zwarte', ik de 'schimmel' en Pedro zijn fiets ...  Ongelooflijk !
We rijden het dorp uit richting 'San Juan de Laguna' op weg naar de hoog gelegen Indian Nose. The Indian Nose lijkt in profiel op een ruwe schets van een Maya afstammeling en ligt ten westen van San Pedro de Laguna.

De paarden doen een serieuze klim !  En Pedro fietst erachteraan, dat is pas sporten !  Het duurt toch een half uur vooraleer ik op m'n gemak zit.
Langs de koffieplantages horen we 'hola' 'hola' uit alle richtingen, op 't eerste zicht niemand te bespeuren, maar tussen de koffiestruiken duiken wat gezichten op, de plukkers zitten onder het bladerdak schuilend voor de brandende middagzon.  Boven op The Indian Nose genieten we van een spectaculair uitzicht over het prachtige meer, de vulkaan, en de bergen.
Bij de afdaling nemen de paarden haarspeldbochten op dezelfde manier als de Formule1-piloten, gelukkig niet aan dezelfde snelheid ;-)
De schimmel heeft iets aan de rechterhoef vermoed ik, de hoef lijkt versleten tot op het smeedwerk.  Na meer dan tien uitschuivers staat hij bewonderenswaardig nog steeds op z'n vier poten.  Ik heb hem proberen toefluisteren dat hij z'n poten beter moet opheffen, maar hij had er geen oren naar ...
Na een rit van vijf uur rijden we San Pedro binnen.

Daarna 'Change of clothes' en we gaan op zoek naar de thermale baden : 'Los Thermales'.  Via de entrada worden we naar beneden begeleid en belanden we in een afgezet stukje grasplein waar we wisselbaden kunnen nemen.  Een zalig warm bad, opgewarmd door de zonnestralen, en een ijskoud bad.  Tussen de omheining door zien we de rijzende bergen en het meer.  Boven ons zweven een zeven-tal roofvogels.
Na al onze helderblauwe dagen en heldere sterrenhemels wordt het nu wat bewolkt.



DINSDAG 28/11/2006 

Vandaag vertrekken we met onze dagrugzak naar Playa Dorada, een wandeling langs het water waar dorpelingen in het meer baden en er de was doen.  Tussen de maïsvelden en andere groentenplantages, klauterend over rotsblokken, keien, over het donkere zand en door het water.
Vriendelijke boeren wijzen ons gedienstig de weg.  Na een uur klimmen we naar een aarden, toegankelijke weg en na twintig minuten arriveren we aan het zwarte strand.  Na een tijdje neemt de bewolking alsmaar toe en achter ons wordt het grijs dus kramen we wijselijk op.
We klimmen naar het aarden pad en volgen de route terwijl er tientallen zwaluwen boven ons vliegen.  Langs de kant van de weg wegen de koffieplukkers hun oogst.  In het dorpje hinkelen meisjes in het stof, en de jongetjes spelen met pijl en boog, gemaakt van twijgjes en wat touw.
Ondertussen zijn de vulkanen en de bergen bedolven onder de wolken, het wordt dreigend duister achter ons ...  

27-11-2006 om 00:00 geschreven door Lien