Het land van de eeuwige lente, de vele bomen, de bergen van het opspuitende water Een reis door Guatemala in 28 dagen ...
08-12-2006
TODOS SANTOS 'The Western Highlands' 'Gringo's in the mist'
ZATERDAG 02/12/2006
Om 7u30 trekken we de deur van ons hotel in Xela voorgoed dicht. Bij gebrek aan iets anders ontbijten we, zoals de bevolking, aan een stalletje op een plastic krukje bij het busstation. Vandaag vertrekken we met de Chicken Bus naar Huehuetenango aka Huehue, een rit van ongeveer twee uur. Daarna stappen we over op een bus naar Todos Santos, nog een rit van ongeveer drie uur. Tussen de Indianen zitten nog vier toeristen, twee koppels, op de tweede bus zitten al een paar mannen van Todos Santos in de lokale kledij. Tijdens onze reis was het mistig 'gringo's in the mist', en viel er regen. De nachten zijn hier freezing cold.
Todos Santos ligt op 2450m hoogte, op de bodem van een diepe vallei, tussen een prachtig maar dramatisch berglandschap. Traditionele kledij is heel erg in, een heel ongewoon zijn de mannenkostuums. De mannen zijn nu meer eye-catching, met hun rood-wit gestreepte broeken, kleine beige hoeden met een blauw lintje rond en een hemd met blauw-witte strepen en een dikke geweven kraag. Een leuk straatbeeld, alle mannen in dezelfde outfit. Aan de busstop hangen ze over een balkon, allemaal nieuwsgierige blikken gericht op het kerkplein en de binnenrijdende bussen.
Fijn, meteen een kamer gevonden in het centraal gelegen Hostelito Todos Santos, heel basic, vochtige en muffe kamers, maar in de bergen kunnen we niet meer verwachten. Na de maaltijd maken we een wandeling door het dorpje en bij Casa Familiar gaan we onze sauna vastleggen ! Het koude bergklimaat is ideaal om de traditionele 'Maya Sauna' aka 'chuy' uit te proberen. Het is een superklein stenen hutje met plaats voor ongeveer drie personen, met houten planken om op te zitten, een houtvuurtje, een ton met warm, lauw en koud water. Wij gaan stomen ! We dachten eerst dat het té claustrofobisch ging zijn, maar wilden het toch uitproberen en al bij al viel het reuze mee. Zelfs kaarslicht ! De families hier hebben allemaal hun eigen sauna en gebruiken deze als badkamer.
Na de sauna vergezellen we een Israelisch koppel en bekijken we een documentaire over het bloedvergieten tussen het leger en de guerilla's tijdens de burgeroorlog. Het warme gevoel verdwijnt al snel, de kou loopt van de voeten, de benen omhoog. Brrrrr ... Met vier laagjes kledij en twee paar sokken onder de wol !
ZONDAG 03/12/2006
Opvallend is hier ook dat er veel mannen dronken over straat zigzaggen ... Of gewoon knock-out op de stoep liggen. We hebben er zelfs eentje achterover in de modderige main street zien vallen. Langs de café's hangen bierwalmen. Vandaar al die AA instellingen in Guatemala ...
Vanochtend terug vroeg uit de veren, zodat we op tijd kunnen vertrekken op onze 'hike'. Voor we aan de klim beginnen kopen we nog wat krachtvoer en voldoende water. Het is mooi weer vandaag, de bewolking is weggetrokken. We klimmen naar 'Las Lettras' op een bergwand boven het stadje, de letters spellen Todos Santos en zijn er in de jaren '80 geplaatst door het leger. Het is een steile klim van ongeveer een uur en een half, maar de moeite waar voor het mooie uitzicht, vooral 's morgens na het optrekken van de mist. Na 'Las Lettras' klimmen we nog een uur verder tussen de begroeiing in. De mist van de dalende wolken nadert en we beginnen aan de afdaling zodat we kunnen lunchen in de zon op de groene open plek. Er passeert een man met zijn drie zoontjes die hout zijn gaan hakken in de bergen, ze lassen een pauze in en knopen een gesprek aan. Gezellig ! De afdaling gaat vlotjes en daarna wandelen we door alle straatjes van het dorp om de sfeer verder op te snuiven en de dagdagelijkse bezigheden te zien. Er zijn overal kleine kruidenierswinkeltjes, frietstalletjes en drinkende, zatte mannen. Mannen zonder toekomst. De vrouwen doen de was of zitten te weven.
Na het eten hebben we alweer de sauna van Casa Familiar gereserveerd ... !
Vandaag is het onze reisdag naar Nebaj, we moeten terug via Huehuetenango. Om 6u15 zijn we ons hotel uit, en achter de hoek zien we onze bus al rijden ... We zijn net op tijd ! We rijden Todos Santos uit, de mist bedekt de bergen en het dal, het is vandaag grijs en miezerig. Gelukkig zitten we op de bus. In Huehue is het al gevoelig warmer, nog bewolkt maar de zon vecht voor een plaatsje. Onze aansluitingen gaan buiten alle verwachtingen in wonderwel vlot.
Nebaj ligt op 1900m hoogte, samen met de stadjes Cotzal en Chajul vormen ze de Ixil driehoek. Ons plan om een hike door de bergen te doen valt letterlijk in 't water ...
Onze leuze hier klopt als een bus : 'Todo es possible, para nada es seguro' ;-)
DINSDAG 05/12/2006
Zoals verwacht is het ook vandaag aan het regenen, dus we maken er een reisdag van en reizen door naar Cobán.
DINSDAG 05/12/2006
Een lange rit langs bochtige, modderige en niet geasfalteerde wegen. Overal zijn er wegenwerken aan de gang. Het zou een mooie rit moeten zijn langs de vele bergen, bomen, dalen en valleien maar jammergenoeg hangt er vrij veel mist en de regen blijft maar komen. Rond 16u30 arriveren we in Cobán. Gelukkig weten we meteen waar naartoe 'Casa d'Acuña', het lijkt op een koloniaal huis, gelegen op een hoek en als ik de receptie binnenloop overvalt me het gevoel 'oeps, is dit wel binnen ons budget ...' In het restaurant mooie gedekte tafels, ze serveren er wijn, en er is een haardvuurtje binnen en een haardvuur buiten. Supergezellig ! En overwegend jazzy muziek, smaakvoller dan we gewoon zijn. Het restaurant is super-de-luxe, maar blijkbaar zijn de kamers dormitories, kamers voor vier personen maar met een beetje geluk blijft ze 'privado'. De douches en het toilet zijn op de gang, maar worden elk half uur schoongemaakt.
Cobán ligt op 1320m hoogte, maar het vochtige weer moet je erbij nemen. Het is er meestal regenachtig of bewolkt, enkel in April kan je rekenen op zonnige dagen.
WOENSDAG 06/12/2006
Om 6u00 loopt de wekker af, douchen, aankleden en de dagrugzak maken. We ontbijten eerst in ons hotel aan de brandende open haard, zalig ! En daarna vertrekken we op uitstap, samen met een Zwitsers meisje Daniella. Naar nog één van de mooiste plekjes van Guatemala ...
We rijden op een bochtige weg en dalen ongeveer 1000m. Langs ontelbare bergen, heuvels en oneindig veel bomen. De bergen lijken bedekt met gigantische tapijten in een kleurenpalet varierend van limegroen, grasgroen tot donker dennengroen. Wollig en donzig zacht als een reusachtig mostapijt. Het zicht is breathtaking, bergen tot zover je ogen reiken en verder. De witte wolken die erboven en ertussen zweven en de zon die enkele plekken oplicht als een spotlight.
Negen kilometer van Lanquín, langs een bochtige, ruwe, hobbelige weg ligt semuc Champey, gekend voor z'n 300m lange natuurlijk gevormde 'lime stone' bridge met daarbovenop natuurlijk gevormde 'baden' in terrasvorm met glashelder turkoois tot appelblauwzeegroen ;-) water. Onder deze natuurlijke stenen brug stroomt de krachtige Río Cahábon. Het water stuwt krachtig onder de stenen brug door, het water spat opwaarts als het de flanken raakt en 300m verder stroomt de rivier vervaarlijk, terug zichtbaar, verder vanonder het laatste waterterras.
Het stukje paradijs was vroeger moeilijk te bereiken door de vele rotsblokken, maar sinds twee maanden hebben ze houten trappen geplaatst op de gevaarlijke, onbegaanbare stukken. We klimmen eerst ongeveer 300m, steil naar omhoog, langs de rotsblokken naar 'El Mirador' vanwaar we een wondermooi uitzicht hebben over de waterterrassen. De kleur van het water, de groene omgeving, en de wilde rivier die eronder door stuwt laten een paradijselijke indruk na. Na de afdaling koelen we af in het zalige, heldere water en zwemmen, plonsen en springen van waterterras naar waterterras tot we in de diepte de sterk stromende rivier zien. Indrukwekkend !
Daarna rijden we terug naar Lanquín voor ons bezoek aan de 'Grutas de Lanquín'. Het is er spekglad door de vochtigheid en de 'toiletresten' van de vleermuizen. De grotten lopen een aantal kilometers onder de grond door en tijdens de eerste honderden meters zien we met enige verbeeldingskracht ... talloze dieren en figuren in de stalagtieten en stalagmieten.
We keren langs dezelfde bochtige, hobbelige weg terug. Ik geniet nog even van de mooie uitzichten die nu prachtig verlicht zijn door de zon. Super ! Een uurtje later knikkebol ik in slaap ...
Het regent buiten pijpestelen ! Maar vandaag is onze reisdag naar Flores. We nemen eerst een minibusje naar Sayaxché en daarna worden we overgeheveld naar een volgend busje zonder het maar al te goed te beseffen. Veel beslissingsrecht hebben we niet, onze backpack lag al op 't dak. Maar zo moeten we niet sleuren ;-) De minibusjes zaten weer volgepropt. Tussen Sayaxché en Flores moeten we ook nog eens met een bootje de rivier over. Rond 15u30 worden we gedropt aan de busterminal, we nemen een TukTuk als taxi, zo'n driewielerig blikken karretje, en rijden langs het meer Flores binnen.
Na het zoeken en vinden van een hotel, hebben we niets meer uitgespookt, juist het stadje wat gaan verkennen, lekkere zalm gaan eten in 'La Luna' en een Gallo gaan drinken in 'Las Puertas' met Live Music.
ZONDAG 10/12/2006
Ook vandaag is het bewolkt, en er hangen buien in de lucht. Dus gaan we op pad gewapend met onze regenponcho. We wandelen naar Santa Elena, een nabijgelegen dorpje, en komen er aan met een natte poncho en doorweekte broek. We warmen ons op bij een heerlijke kop kruidige kippensoep met groentjes en koriander in een saloon-achtig restaurant, versiert met cowboyhoeden en zadels ...
Iedereen in Flores maakt er door het regenweer een luie zondag van, dus gaan we ook wat rustig rondhangen, wat lezen, iets drinken ... Geen musts, gewoon laidback ! Nachos met guacamole, aperitieven en Mexicaans gaan eten. Een typische Belgische zondag voor de verandering ;-)
MAANDAG 11/12/2006
Oef, het weerbericht laat ons niet in de steek, het ziet er al veel beter uit buiten. Al spelen de zon en de wolken voor de middag nog kat en muis. Gelukkig , want vandaag gaan we naar het ruine-complex Tikal. Tikal ligt een zestigtal kilometer ten Noorden van Flores. We arriveren er rond een uur of 10u00.
Eén minpuntje in de jungle, de muggen ! Bovenop een laag zonnecrème ligt er nu nog een laag muggenmelk op onze huid met een hoog gehalte aan deet ... vergif dus ... Maar ze laten er zich niet door afschrikken, ze zoemen rond onze oren en vinden ergens wel een niet ingesmeerd plaatsje. Beroven je van een druppel bloed en laten jeukende bulten achter. Rotbeesten ... ;-) !
Het Parque Nacional Tikal is verspreid over 550 vierkante km, en bevat duizenden ruines en beschadigde gedeeltes. Het centrale gedeelte van de oude Maya-stad is ongeveer 16 vierkante kilometer. De torenhoge piramides rijzen boven de junglebegroeiing uit, recht naar de middagzon toe. Het is er vochtig en warm, met af en toe een tropische bui die maar enkele minuutjes duurt. De brulapen verstoren de rustige junglegeluiden, maar zorgen tegelijkertijd voor meer animo. Galant swingen ze door de oeroude bomen van tak naar tak. En daar tussenin nog een concert van de vogels en de boomkikkers. Nice !
De tempels zijn gigantisch en reiken tot 40, 60 meter hoog. De ligging is impressionant aangezien de tempels middenin de jungle geplaatst zijn, en de Plazas vrijgemaakt zijn van bomen en andere tropische begroeiing. We doorkruisen het regenwoud van tempel naar tempel en snuiven de geur op van de vochtige aarde en de tropische bomen en planten, samen met de dierengeluiden maakt 't dit bezoek nog aparter. Anders dan bij andere Maya sites.
We wandelen over een natuurlijk gevormde trap, gevormd door wortels van reusachtige bomen, de treden zijn gevuld door aarde, naar het Noordcomplex. Daarna volgen we het pad naar Templo IV, 64 meter hoog en de hoogste tempel van Tikal. Steile houten treden brengen ons naar de top. Het zicht is fantastisch, alsof je uit een helikopter over de hele jungle kijkt. Boven geniet ik van de uitgestrektheid en de serene stilte, en ga er even bij zitten, het is indrukwekkend mooi. Bij het dalen ben ik geslipt op één van de treden, gelukkig een minder steil stuk, en ben ik een serieus aantal treden op m'n achterwerk naar beneden gedonderd. Lieve kreeg op slag de bibber in haar benen. Ah ja, enkele blauwe plekken meer of minder maakt niet veel uit ;-) We beklimmen ook nog Templo II op de Gran Plaza, verderop Templo V en de Mundo Perdido, met idem dito spectaculaire uitzichten !!! Ondertussen zitten een twintigtal Pizotes, een soort stinkdieren, met hun snuit in de aarde en het gras te neuzen. We kunnen ze vrij dicht benaderen. Very cute !
Tien minuutjes voor sluitingstijd, het is ondertussen bijna 18u00, bereiken we de uitgang van het complex. Het was meer dan de moeite waard. En we hebben al onze tijd nuttig gebruikt. In het busje spelen ze wat reggae muziek, en er wordt gereageerd met handgeklap, een rit van een uur en een kwart en we zitten terug in Flores. We sluiten onze avond daar af op een pon-ton op het meer.
