Ik ben Anneleen, Debbie en Veerle, en gebruik soms ook wel de schuilnaam surinimichicks.
Ik ben een vrouw en woon in Brussel (België) en mijn beroep is Studenten sociale verpleegkunde.
Ik ben geboren op 08/02/2009 en ben nu dus 16 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Verpleegkunde, jeugdbeweging, liefde.
Groetjes uit Suriname
Reisverslag uit Paramaribo
22-02-2009
weekend
Ok, het is even geleden dat ik eens geschreven heb maar nu moest het toch wel eens. Debbies vingers zouden anders eens verlamd kunnen raken van een overdosis typen op de blogs en schrijven in het dagboek. Laat ik dus maar is vertellen waar we ons dit weekend mee hebben beziggehouden. Vrijdag de laatste stagedag van de week goed begonnen. Verschrikkelijk veel regen waardoor we een taxi moesten nemen naar De Stem. Zoals iedere dag weer 2 afdelingen bekeken en uitleg over gekregen. Deze keer was het zuster Valies ( ow ja , ze heet echt zo) en zuster Ingrid ( achternaam kan ik niet uitspreken,.. ) Weer heel wat bijgeleerd, maar goed ook want tegen begin volgende week moeten Anneleen en ik het eerste deel van het stageverslag: dienstvoorstelling doorsturen. Na de stagedag zijn we nog gauw naar de winkel getrokken om aperitiefdrank en hapjes te gaan halen want OJAde eerste genodigden kwamen die avond eten. De buurmeisjes Griet en Leen en blauwgrondbuurvrouw ( is het ook alweer blauwgrond, weet ik ook niet meer zo goed) Emilie kwamen bami eten. Na het drankje op ons terras schoven we aan tafel. Anneleenwas er in geslaagd een lekkere bami te maken met een sausje waar ik niet van heb geproefd. Te veel groenten J
Ondertussen was het tien voor tien geworden en toettoet de taxi stond al voor ons deur. Ik weet niet wat hun probleem is maar als er Surinamers zijn die zich niet aan de regel: doe alles opt gemak en kom vooral niet op tijd houden dan zijn het de taxichauffeurs wel. Dus wij met de bami in de keel de taxi in richting Zanzibar. Fijn gebabbeld op het terras en de promotie van de week gedronken: Caipirinha aan 4SRD tstuk: omgerekend: 1,10 euro. Toen we het een beetje beu waren op een stoel te zitten zijn we naar La Caf getrokken. Een danscafe met de boxen buiten en binnen. Maar vooral buiten, de dj stond ook buiten. Veel gedanst en gelachen. Toen Anneleen echt verschrikkelijk veel honger kreeg en graag de overschot van haar bami ( als ze achter de kookpotten staat eet ze zelf niet zo veel en dat vindt ze jammer)wou opeten, zijn we in de taxi naar huis gesjeest. Zaterdag was een mooie dag. De zon scheen en dus was het tijd voor een plons. Wij naar het zwembad. We waar nog niet goed of wel gearriveerd als Anneleen haar band plat stond. Ondertussen zondagavond staat hij nog steeds plat. We zien wel hoe we tfiksen morgen. Na een paar uur van zonnen , zwemmen, zonnen, zwemmen, zonnen, zwemmen zijn we naar de stad getrokken om de plaatselijke karnavalstoet te bekijken. En oja, liefste carnavalisten, vrees niet, tis hier niets waard. Pas op, wel lieve verkleede kindjes gezien enzo. Maar de stoet was niet meer dan 5 wagens die gewoon reclame maakten voor de plaatselijke verkleedshop. Wie heb ik allemaal gezien: spiderman, superman, belle, assepoester, catwoman, batman, een groepje trommelaars met weinig kleren aan, een paar alladins, een lief sterrekindje( uit moes gemaakt) en dat was het. Dus geen tomaten, kikkerprinsen, dames uit een kaartspel, vuurvrouwtjes, afrikaanse madammen of bananen. Jammer maar helaas, enkel jullie zullen het daar goed kunnen vieren! Go girls, ik duim voor goed weer!
Dus dat was de stoet. Nadien zijn we iets gaan drinken ( tlijkt alsof we hier niets anders doen maar tis hier ook zo warm!) en dan iets gaan eten in het pannekoekenhuisje. Enkel Debbie waagde zich aan een pannekoek en hij zag er voos uit. Twas dan ook een rare combinatie maar volgens haar was dat niet zo en was hij lekker zullen we dus maar aannemen.
Na het eten naar huis getrokken want de zon had mij helemaal geradbraakt. Mijn knieën en armen en decoltee zijn weeral eens verbrand. De zonnecreme is hier nu is echt niets waard en die die ik meegenomen van thuis uit de Lidl ook niet. Jammer. Want hier is da nie te bespeuren. Was ik maar een zwartje
Vandaag hebben we dan ons eerste excursietje gedaan. Jammer genoeg ben ik er te moe van geworden dus dat verslag volgt later wel eens. Het was een grappige dag! ( maar dat woord mag ik niet meer gebruiken van medebewoners, ik zeg het te veel..)
Groetjes
Veerle ( die naam kunnen ze hier trouwens niet uitspreken,..)
Het is een tijdje geleden dat ik nog iets op de blog heb geschreven, maar het was dan ook eventjes druk!
Om verder te gaan met zaterdag We zijn niet meer in de bib geraakt omdat die vroeg gesloten was, dat staat dus nog op ons to do lijstje. Verder was het een luilekkerdag We zijn rustig thuisgebleven en hebben ons een beetje voorbereid op stage. Zondag eigenlijk van hetzelfde laken een broek. Wel hebben we onze twee Belgische buren op bezoek gehad. We wouden eerst gaan zwemmen maar dat lieten de weergoden niet toe. We hebben gezellig op ons balkonnetje gekletst ( zij zijn jaloers op ons mooi balkonnetje hihi) en een ijsje gegeten, net voor de crèmeboer door onze straat fietste. t Is leuk om te weten wat andere mensen hier doen en hoe zij alles regelen.
Op tijd ons bedje in, want maandag was het dan zover, onze eerste officiële stagedag. De zenuwen speelden me parten zondagavond! Op tijd vertrokken, na zo een koude douche s morgens kan je ook niet anders dan goed wakker zijn en we zijn goed aangekomen (het fietsen lukt me gelukkig al iets beter)! Zuster Denise ontving ons opnieuw, maar liet ons even wachten in het kantoor van de afwezige heer Landsdorf (directeur van de stichting), er was nog wat onduidelijkheid over ons oriëntatieprogramma. De stichting ging voor ons een oriëntatieprogramma maken, zodat we de kans krijgen om op elke afdeling langs te gaan voor informatie. Hiervoor moesten we langsgaan bij mevrouw Valies. Opnieuw wat onduidelijkheid want Anneleen en Veerle hun oriëntatieprogramma begon bijna in de helft van hun stageperiode. Hop, opnieuw erover gesproken met zuster Denise, die dit dan heeft opgelost. Nu hebben we dus twee weken oriëntatieperiode, zodat we alles goed kunnen leren kennen, begrijpen hoe de stichting in zijn werk gaat en ons wat kunnen inburgeren. Nadat er eindelijk duidelijkheid was, was het tijd om ons voor te stellen. Dit tijdens een heuse bidstond! Met onze mond vol tanden aanschouwden we dit Godsspel. We zaten in de gemeente, een lokaal dat dienst doet als kerk Met een klein podium en een altaar erop, een paar tafels in U vorm. We namen plaats, wat onwennig natuurlijk. Na dat iedereen plaats had genomen mochten we vertellen wie we waren en wat we kwamen doen, zo hebben we ook wat uitgelegd wat het verschil is tussen de psychiatrische en sociale verpleegkunde, de mensen stelden een paar vraagjes en zo hadden we kennisgemaakt (het personeel stelde zich ook kort voor). Maar in het begin is het wel wat wennen en aandachtig luisteren om iedereen goed te kunnen verstaan. Toen gingen we bidden, we deden dit al zingend. We wisten niet goed wat er gebeurde maar deden maar mee. Als iedereen rechtstond, stonden wij recht, als de mensen hun handen plooiden, plooiden wij ook onze handen. Maar later bleek dan wel dat het zo goed als gelijk is hoe je u gedraagt tijdens het bidden. We hebben zeker vier liedjes gezongen, waarvan één leuk klapliedje J. Na dat we genoeg hadden gezongen namen we weer plaats. Deze keer om te lezen uit de bijbel en er samen over te peinzen. Broeder Sweep las een stukje voor, argumenteerde dit met zijn eigen geloofspreek en verwachtte dan reactie. Gelukkig waren er ook twee andere Hollandse stagiaires die wel reageerden. Wij waren alle drie te stomverbaasd om een goddelijk woord uit te brengen. Zelf kregen we trouwens ook een bijbel voorgeschoteld, we moesten ons haasten om de juiste stukken te vinden waaruit werd voorgelezen. Gelukkig kon ik wel antwoorden als ik iets kon opvangen over boom oranje vrucht, want dit hadden we al geproefd van onze buurvrouw/ huisbaas Lucia. Nadat de Bijbelteksten werden afgesloten werd deze hele bidstond afgesloten door te bidden. Er werden een aantal onderwerpen bedacht, ze gingen bidden voor ons (stagiairs), voor de medewerkers van De Stem, voor NV Jepi Deng en voor de vrouwenopvang die wordt opgericht. Ze hebben voor ons gebeden voor een goede samenwerking, dat we genoeg informatie zouden verkrijgen en dat we de weg naar God zouden vinden als we die nog niet gevonden zouden hebben Kort: rare bedoening! Ik kan er nog wel mee leven J, maar Anneleen en Veerle waren hier iets minder enthousiast over J. Later op deze maandag vertelde Zuster Denise ons dat we werden verwacht bij mevrouw Landsdorf (mede oprichter en vrouw van de directeur), om 18u s middags. s Middags? Zeiden wij verbaasd. Ja hoor.. Dus wij s avonds (voor ons toch), de fiets nog maar is op, richting mevrouw Landsdorf. Dat bezoekje heeft ons allen gerustgesteld! Het was een heel aangenaam ontvangst, en leerzaam gesprek! We hebben gesproken over onze stage opdrachten, de stage zelf, haar leven en wat ze allemaal doet, ze doet enorm veel. Toen we teveel werden lastiggevallen door stekende muggen en een hond die Annleens slipper en Veerles tenen wel lekker vond, aanschouwden we het als een teken om naar huis te rijden (alles was ook al besproken). Anneleen had na stage de spaghettisaus al klaargemaakt, en dat heeft ons na die vermoeide fietstocht (want we zijn ook even verloren gereden) meer dan gesmaakt! Alweer thumbs up voor Anneleen! Maar Veerle kan ook heel goed afwassen en we houden van haar weelderige haar! Al vindt ze niet dat we dat moeten zeggen als het niet waar is J. Dinsdag, regenachtig, aiaiai. Als we maar niet in de regen moeten fietsen naar stage dachten we. Boempatat! De regen viel onderweg naar stage met bakken uit de lucht. We hebben drie minuutjes geschuild toen het bleek dat het niet veel zin had, kwamen we maar druipnat aan op stage. Ik werd verwacht bij de dienst algemene zaken, waar ik de nodige uitleg heb gekregen. Anneleen en Veerle moesten naar zuster Denise (PR, voorlichting en documentatie), waar ook zij de nodige uitleg hebben gekregen. Bij de algemene zaken zijn ze met drie werknemers, maar één werknemer moest een opdracht doen voor de directeur dus die kon ik niet zien. Met de tweede werknemer die ik sprak heb ik nog wat door de stichting gelopen aangezien hij uitgepraat was Onderweg even gezwaaid naar Anneleen en Veerle die geboeid aan het luisteren waren. In de namiddag werd ik verwacht op de dienst voor de financiën. Daar vertelde ze dus wat meer over de geldzaken en kreeg ik ook hun krantje te mee om te lezen. Thuisgekomen van stage hadden we ondertussen heel wat om over te praten en om onze indrukken wat te wisselen. Opnieuw een nacht met hondenlawaai, luide buren en veel muggen, hierop brak woensdagochtend aan. Gelukkig deze keer wel met zonneschijn. Aangekomen in De Stem bleek de persoon waarbij ik moest zijn (zuster Denise) niet aanwezig, ze was tien jaar getrouwd Ik heb dan met Sandra Vlijter heel wat informatie kunnen uitwisselen, maar toch ga ik ook nog eens bij haar langs (zoals aangegeven op oriëntatieprogramma). Deze keer werden Anneleen en Veerle verwacht bij de algemene zaken, in de namiddag financiële zaken. Bij zuster Ingrid werd ik verwacht in de namiddag. Een heel aangename vrouw, ze kon me veel informatie geven, maar daarbuiten vertelde ze me ook heel wat van haar persoonlijk leven. Ietwat vreemd (zo moest ik ook brieven van haar nalezen), maar wel een leuke afsluiter van de dag. We hadden gepland om na stage door te fietsen naar Lhermittage mall. Waar Veerle in plaats van een zonneslag, een slag in haar wiel heeft opgelopen omdat mijn fiets tegen haar fiets viel Maar Veerle kan het wel aan! Een heel Europees winkelcentrum, waar we ons snoepjes en het gezelschapsspel Risk hebben aangeschaft (na verloop van tijd gaan we het meenemen naar De Stem om het aan de gasten (= patiënten) te leren en aan het einde van de stage gaan we het daar laten). Anneleen heeft zich ook een mooie jeans aangeschaft en wij beiden wat nootjes Terwijl we zochten achter zonnemelk en oordopjes J. Moe van te fietsen (weeral) kwamen we afgepeigerd thuis Een frisse duik zou ons deugd doen. Het zou niet voor lang zijn, maar we gingen sowieso een van dees gaan zwemmen dus was dit onze deugddoende kans. Bijna kwamen onze zwemplannen in het gedrang omdat er zwemlessen plaatsvonden, maar we hebben goed kunnen onderhandelen met de zwembadvrouw J. We mochten wel in het zwembad als het niet te druk was. We hebben ons meteen een maandabonnement aangeschaft want dat komt goedkoper uit en het is dicht bij huis. Het is geen groot en tropisch zwembad, maar wel genoeg om even af te koelen. Het zit er ook vol met Nederlandse en Belgische stagiairs en schattige kinderen die er zwemlessen volgen. Oef, die afkoeling deed deugd, konden we tenminste het hoofd even afkoelen om dan wat te werken voor school met warme laptop op schoot. Donderdag, weer wat vroeger wakker dan de wekker afliep Ik moet me dringend oordopjes aanschaffen, in de vijf apothekers waar we zijn langs geweest was het helaas njet. Het was ongelooflijk warm om naar stage te fietsen, met de minste zon is het hier direct warm, maar de zon schijnt niet altijd. We worden bijna horendol van de toeterende wagens onderweg, de ene toetert omdat we blank zijn, de andere toetert om te zeggen ik kom eraan, en nog een andere toetert omdat die het leuk vindt of omdat wij onvoorzichtig zijn, maar we fietsen gewoon En écht voorzichtig. Wanneer we aankomen in De Stem worden we altijd vriendelijk begroet door de gasten en het personeel. Ze helpen ons uitbundig om onze fietsen op de juiste manier te stallen J. Vandaag was een dagje gepland zodat we alle drie samen de oriëntatie doorliepen. In de voormiddag moest de directrice van NV Jepi Deng ons wat meer wijsheid brengen en dat heeft ze ook effectief gedaan. Het was ons eindelijk duidelijk wat die NV nu eigenlijk te maken had met De Stem. In het kort komt het op neer dat De Stem een niet commerciële stichting is, dus werd Jepi Deng opgericht (wel commercieel) om hun tegemoet te komen in de kosten. We hebben het kort ook even gehad over de groente die ze aan het klaarmaken waren in de keuken ernaast J. In de namiddag bezochten we de heer Landsdorf (junior). Iets later dan gepland (al had hij het zelf niet goed door), want Veerle had de kans om een intake mee te volgen. Broeder Carlo (junior) staat bij de basis dus heb ik mijn oren gespitst (want daar ga ik na de oriëntatie mijn stage volbrengen). Ik heb er veel uit bijgeleerd. We fietsten naar huis met boven ons donkere wolken. Deze keer langs een andere weg, want altijd dezelfde is maar saai. Maar het was een hobbelige weg zonder stenen en dat deed onze zere poep en de slag in Veerles wiel geen deugd, dus moeten we misschien nog een andere route uitstippelen J. We stopten nog snel even langs de winkel om dan toch tussen de kleine regendruppels huiswaarts te fietsen. We hadden ons op het gemakje geïnstalleerd toen onze twee buurmeisjes (eigenlijk een straat parallel met de onze) om te vragen of we snel nog even meegingen naar de stad. Anneleen en Veerle pasten, dus trokken we er met zn drieën op uit. Ik was vooral op zoek naar muggenmelk Zodat we toch ooit iets mooiere benen hebben zonder ongelooflijk veel muggenbeten erop Mission accomplished! Onderweg kwamen we nog twee andere meisjes tegen die Leen en Griet (onze buurmeisjes) kenden, samen een milkshake gedronken want ondertussen waren alle winkels natuurlijk al gesloten. Gezellig wat gebabbeld en ervaringen en nieuwtjes uitgewisseld. Daarna het busje op richting Zorg en hoop. Al vaak hebben we gedacht dat we hier toch goed wonen! Niet ver naar het centrum, niet heel ver naar de stage en we voelen ons hier veilig en rustig op ons balkonnetje. Waar we ook nu vertoeven met een spelletje mastermind (ik zou ze stilletjes aan verslaafd durven noemen), één laptop, drie glaasjes wijn en véél bananenchips.
