Al twee ochtenden zijn we wakker geworden door het gekwetter van de mussen achter ons. Wat die vogeltjes mekaar allemaal te vertellen hebben zo ’s morgens vroeg, weet ik niet. Ik weet wel dat ze flink van hun oren kunnen maken. Gisteravond hebben we in het campingrestaurant dovrades gegeten, een zeevis. Het was heel lekker, zoals alles hier goed gegrild.

Vanmorgen vertrokken we naar Olympia. Omdat we geen wegwijzers vonden in Mysthras, zijn we eerst terug naar Sparta gereden. Gelukkig zagen we daar een bankautomaat, want we hadden ’s morgens onze laatste euro uitgegeven. Je kan hier nergens met de kaart betalen, overal vragen ze cash geld. Tot nu toe vonden we altijd gemakkelijk een automaat, maar Mysthras was er geen rijk. Dus hebben we al ons geld bijeen moeten leggen om het restaurant en de camping te kunnen betalen.

In Sparta zagen we wel een wegwijzer naar Kalamata, de eerste grote stad op onze route. De weg die we volgden liep dwars door het Taygetosgebergte ( tot 2400 meter hoog) en ging van zo’n 700 meter hoogte tot meer dan 2000 meter. Het is al een heel oude weg, want Homeros vermeldt deze route al. Het bochtige parcours leidde ons door verschillende prachtige kloven. Ik heb ervan genoten maar ik was ook regelmatig bang. Ondanks het feit dat Patrick heel voorzichtig door de bergen rijdt zag ik ons al eindigen als kapelletje… Boven was het maar twaalf graden en de bermen waren er schitterend begroeid met veelkleurige bloemen. Uiteindelijk deden we bijna twee uur over de 58 km. De weg vanaf Kalamata tot in Olympia was ook mooi maar minder spectaculair. Rond twee uur bereikten we de camping voor de volgende nachten. Patrick is al op verkenning. Ik kijk uit naar de site van morgen. De reisgids belooft heel wat…