|
Gisteren had ik een lang verhaal geschreven. Toen ik het
wilde doorsturen had ik plots geen verbinding meer en was mijn ganse verhaal
verdwenen. Dus nu een nieuwe poging.
De voorbije twee dagen voelde ik me minder goed. Daarom besloten we om Nafplion
links te laten liggen, met spijt in ons hard. Uiteindelijk was het belangrijker
dat ik me terug goed voelde. Wij zijn van Mycene naar Argos gereden. Eerst
hebben we de Akropolis bezocht. De eerste wegwijzer vonden we vrij gemakkelijk,
maar aan de eerstvolgende tweesprong stond geen bewijzering meer. We kozen
links en reden langzaam omhoog tot we tussen geparkeerde autos door moesten en
de straat doodliep voor een orthodoxe kerk. Het was er heel druk, allemaal
chique geklede mensen. Omkeren was onmogelijk. Patrick moest dus tussen de autos
achteruit manoeuvreren tot we eindelijk plaats genoeg hadden om te keren. Dan
maar de rechter afslag, langs een smal weggetje alsmaar omhoog tot we vlak voor
de akropolis aankwamen. Een prachtig zicht, maar de poort was gesloten. Even
rondkijken, een paar fotos en terug naar beneden. In Argos vonden we snel een
wegwijzer naar het amfitheater, en we bleven wegwijzers zien en volgen en
opeens waren we de stad uit en hadden we geen amfitheater gezien
Dan maar naar Tiryns. Net als Argos was Tiryns een stadstaat
uit de oudheid, wel een heel maatje kleiner. Argos behoorde bij de
belangrijkste stadstaten. Ik heb de indruk dat hier op zowat elke serieuze
heuvel een stad uit de oudheid ligt. Je kan dus archeologische sites bezoeken
tot je geen steen meer kan zien. Tiryns is echter van een ander kaliber : zoals
ik zei was het veel kleiner, en het lag op een heuveltje van 18meter hoog. Het
had dus behoefte aan een sterke omwalling en die heeft het ook gebouwd : acht
tot tien meter dik. De oude Grieken waren er zo van onder de indruk dat ze
zeiden dat de omwalling gebouwd was door de Cyclopen. Het was indrukwekkend
langs die dikke muren te lopen, en te zien hoe ze net als in de moderne
gevangenissen gebruik maakten van een sluis : eerst de ene poort dicht, dan pas
de andere open.
We hadden van Duitsers op de Meteoracamping gehoord over een
camping in Tolo, vlak onder de archeologische site van Asani. Tot onze
verbazing vonden we de camping zonder een probleem. We vonden een mooi plaatsje
(volgens het anywhere you want- principe) vlak aan het strand. En omdat ik me zoals
gezegd niet echt goed voelde, besloten we het even kalm aan te doen.
Pinkstermaandag lang geslapen (Patrick al vroeg gaan lopen,
helemaal de heuvel op), gelezen en in de late namiddag vertrokken we met de
moto naar Tolo. Onze eerste halte was de archeologische site. De poort stond
open, maar er zat niemand aan de kassa. Met bijna een miljoen euro van de EU is
de site helemaal in orde gebracht : een toiletgebouw op slot, een
multimediaruimte op slot en een kleine expositieruimte ook op slot. Dan maar
over het mooi aangelegde pad met trappen en kleine loopbruggen naar boven. Weer
een stevige verdedigingsmuur , ook een prachtig uitzicht over de baai. Ik moet
het waarschijnlijk niet meer vertellen, maar Asini was ook een stadstaat in de
oudheid, zelfs vermeld door Homeros in de Ilias.
Tolo is een Oostende van de Grieken: een breed zandstrand,
een haventje, hotels en appartementen. We reden er net als iedereen tegen de
richting door, hebben een lekker ijsje gegeten en inkopen gedaan in de
supermarket. s Avonds zijn we nog eens terug gereden om te gaan eten. We
hebben een heerlijke vissoep gegeten met een verse vis en heel veel groenten.
Vanmorgen zijn we richting Epidaurus gegaan met de bedoeling
vandaag een rustdagje op de camping en morgen het bezoek aan de site. Bleek dat
we eerst langs de site reden voor we aan de camping kwamen. Dus hebben we het
programma omgedraaid. Vanmiddag hebben we het prachtige amfitheater gezien. In
mijn enthousiasme heb ik mijn linkervoet gestoten tegen een steen. Resultaat
een flink bloedende vierde teen en de nagel los
Maar ik ben flink geweest en
heb de pijn verbeten om het museum en het heiligdom van Asclepios nog te
bezoeken. Die oude Grieken kenden wel wat van geneeskunde: in het museum lagen
instrumenten die nu nog steeds gebruikt worden. De behandeling was
allesomvattend: vasten, of een dieet, baden, beweging en een nacht slapen in de
tempel. De slaap was de dood van de ziekte, de dromen van Asclepios brachten
genezing en s morgens werd je herboren wakker. De zieken kregen ook de raad de
wonderbaarlijke genezingen op de muren te lezen, een vorm van autosuggestie
Na ons bezoek besloten we onze planning aan te passen en al
door te rijden naar Misthras. Eerst rustige weg naar Nafplion en Argos, dan een
bergweg om u tegen te zeggen (weer vol kapelletjes in de bochten) en
uiteindelijk een bijna lege autostrade tot in Sparta (kostte wel 12 euro!). Nu
staan we op camping Castle View maar de talrijke bomen beletten ons het
uitzicht op het Kastro. Patrick vertrekt dadelijk op verkenning. Ik ben
benieuwd
|
