London ... here I come !!!

Deze blog wordt een beetje mijn "therapie"ruimte, begin 2019 kreeg ik te horen dat ik blaaskanker heb, ik moet toegeven dat ik het niet makkelijk heb om hiermee om te gaan, begin september zorgde mijn broer ervoor dat ik kan starten in de Londen Marathon 2020 als charity runner ... dit wordt mijn verslag van deze tocht.

The pain is temporary

Marathon

The Pride is forever

Have nog een ki een look

	Afstand meten
	Runners world
	Runinfo
	Marathon polsbandje
	Purple Dynamite
	RSCA

Mail me

Zeg het met een mailtje...

London ... here I come !!!

21-04-2010

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Duitsland

Vrijdag expres wat vroeger gestopt met werken om te kunnen lopen, zo'n 20 km in "Groot-Gistel" gewoon rustig en fun, beetje wind maar daar gaan we niet over klagen hé.
Dan zaterdagvoormiddag vertrokken naar Duitsland om er een communie te vieren van het nichtje van Heidi, Duitsland zeg je ...jawohl enne zo'n 550 km ver, astemblieft. Filip, papa van het feestvarkentje is een notoir Brugge fan dus je kan je voorstellen waar de meest gesprekken over gingen.
We zijn daar 's avonds op de lokale traktorfest geraakt waar er overal je keek braadworst en van die grote potten schuimend bier rondvlogen en ... de deen ier stond daar met zijn colake... man man miséri...
Des'morgens in de vroegte zat de lankarren om 08.30 uur al in de kerk, een miske te volgen int... Duits.(spreek ik niet):oops:
Na de, voor mij toch, alcoholloze aperitief en maaltijd rond 16.00 terug richting Belgium...en net op dat moment werd de aftrap gegeven van wat later de kampioenenmatch genoemd zou worden, gelukkig werd ik via gsm op de hoogte gehouden door ma en pa, hoe dichter we België naderden hoe stiller het werd achteraan in de auto want ja daar zat nog zo'n fan van de nu derde in de stand :lol:
Maandag rond 11.00 uur vetrokken om een lsd van 31 km te lopen.
Het was weer een luxe loopje want mijn vast compagnon fietste naast me. Het ging erg goed lekker zonnetje toch wat frisser dan in Germany maar goed te doen, ik was niks moe op het eind, wel wat zware benen maar dat mag denk ik dan.
Ja, het grote moment komt als maar dichter en ik kijk er meer en meer naar uit.

Geef hier uw reactie door