|
Even zat ik op die spreekwoordelijke roze wolk ... na de BBQ had ik het gevoel van, we wassen dit varkentje wel even (om het bij roze te houden).
Maar dan op maandagvoormiddag kwam die onvermijdelijke "pling" ( niet echt een reële nabootsing maar hoe beschrijf je zulk signaaltje hé) , een automatische sms van het ziekenhuis die mij er aan herinnerde, om me op woensdag 20/11 om 15.00 uur aan te bieden in het ziekenhuis voor een nieuwe behandeling, alsof ik het ging vergeten...
Vanaf dat moment sloeg stress en ook wel wat angst toe ... mijn persoonlijke computer sloeg op hol .. dus zeer stillekes zette ik me in de wachtzaal zo als altijd mooi op tijd.. Nadien onmiddellijk huiswaarts en een paar uur later wast van da ... de eerste bijwerkingen .. pijn, ongemak met andere woorden veel meer last dan voordien.
Donderdag en vrijdag kwam ik niet veel verder dan de zetel in de living (waar anders) ... traag maar zeker nam de vermoeidheid wat af en kon ik een beetje een actievere rol aannemen.. zelfs nu ... voel ik me niet fit. Maar er is geen keuze, er maar één weg en die is vooruit, niets aan te doen ... alle dagdagelijkse zaken voelen iets lastiger aan .. maar we slaan er ons wel door hoor .. plooien mag breken nooit ... Velen zouden maar al te graag deze kans krijgen om tegen hun ziekte te kunnen vechten, besef ik. Bij het nalezen van dit korte stukje denk ik ... Lowyck het mag best wat positiever hé ... en net als ik deze klaagzang wat wil aanpassen .. zegt de gsm ..."pling", gelieve je aan te bieden om 15.00 uur op woensdag 27/11 voor een nieuwe behandeling en ik , ik laat deze tekst gewoon staan ...
|
