|
Laat me de situatie even schetsen, het verder uitdiepen doe ik de volgende weken wel, ik wens dit via mijn blogje te doen zodat ik een mooi 'reisverhaal' zal hebben wat de uitkomst ook moge zijn. Dit jaar is en hoe kan het ook anders helemaal geen voltreffer wanneer we het over lopen hebben. Het vaststellen van de kanker in januari zorgde ervoor dat het lopen volledig op het achterplan kwam te staan, na de operaties en tussen de behandelingen door probeerde ik wel om af en toe eens een korte run te plaatsen maar er was geen sprake van continuïteit. Daar zou met het volgende project wel eens verandering kunnen in komen. Mijn ultieme marathondroom is altijd al een deelname aan de marathon van Londen geweest, mijn favo. stad waar ik jaarlijks een lang weekend verblijf. Deelnemen aan deze 42-er is echter geen sinecure, ofwel doe je mee aan de loting (doe ik al 9 jaar op rij zonder resultaat) de kans is echt wel miniem om op deze manier te kunnen starten, een andere manier is een veel te dure loopreis boeken waar je wel start zeker bent maar het zijn echt zotte prijzen, dan rest er nog 1 manier en dit is je aanvraag doen bij één van de vele "charities" (liefdadigheidsinstellingen) om in hun team te lopen en als tegenprestatie geld op te halen voor hun goed doel. ok, nog even volhouden en mee volgen want nu komt dien aap en dien mouw.
18 Augustus was er een "house-warming" feestje (voor de fam.) bij mijn broer Kenneth, hij heeft zich nu met zijn kids en vrouw (na vele jaren in het buitenland) in Bruhhe gevestigd. Terwijl den apero lekker aan de gang was komt hij ineens af met een doos en legt deze op mijn schoot, zegt erbij: "jij krijgt een vroeg kerstcadeautje ." ik snap er niks van de doos was inderdaad in kerstpapier ingepakt en heel even schiet het door mijn hoofd "ik ben wel ziek maar kerst haal ik echt wel nog hoor", het wordt stil en iedereen kijkt naar mij die traag mijn pakje opdoet. Ik zie een T-shirt, wat folders en een brief aan mij gericht... Ik lees of liever ik probeer deze te lezen maar geraak niet voorbij de eerste zin...
Dear Marnix, we have de honer of giving you a place in the London marathon 2020 as part of our charity-team... vele tranen, stiltes, slikken en knuffels later van mij (en van iedereen) snap ik dat mijn broer ervoor zorgde dat ik kan starten en dat hij met de hulp van gans de familie het sponseren (koekjes/pralines/spaghetti-avond/ winterbbq???) op zich neemt ... pff ik krijg het er terug koud van, de rest is voor volgende week enkel nog de charity vernoemen (eentje die zo goed bij me past)
The Outward Bound Trus, http://www.outwardbound.org.uk/ geven de kans aan jongeren die nog nooit buiten hun postcode zijn geweest om de natuur in te gaan via kampen om zo hun grenzen te leren verleggen en hun wereld te vergroten... later meer... tzien dingen die warmehuisfeestjes...
|
