Deze blog wordt een beetje mijn "therapie"ruimte, begin 2019 kreeg ik te horen dat ik blaaskanker heb, ik moet toegeven dat ik het niet makkelijk heb om hiermee om te gaan, begin september zorgde mijn broer ervoor dat ik kan starten in de Londen Marathon 2020 als charity runner ... dit wordt mijn verslag van deze tocht.
Maandag 08 september 2014, twintig over tien des morgens besluit ik ga er (opnieuw) voor, ik switch, leef vanaf nu gezond en wil terug een marathon lopen . Over een dik jaar sta ik aan de start in Amsterdam !
Terug een marathon lopen? Jawel ik liep er 9 in 5 jaar tijd en haalde één enkele keer de finish niet, bij mijn laatste poging in mei 2013 te Antwerpen. Het mag duidelijk zijn dat ik helemaal geen overdreven-veel-kilometer-loper ben maar toch had ik voor de 42 km van t stad de meeste kilometers ooit gemaald. Succes verzekerd ? Niet dus na 22 km was het over, DNF, boeken toe, teveel pijn aan de pezen van Achilles en game over.
Was er dan al iets mis? Wie weet feit is dat ik na een ganse zoektocht via veel specialisten en peuten geen stap verder kwam. Tien maand later volgde er een nog veel zwaarder verdict .. een hypofysair adenoom met als gevolg een hersenoperatie. Mijn tweede al gezien ik mijn debuut op de operatietafel bij de hersenchirurg reeds zon 10 jaar geleden maakte
Lopen en alle loop-gerelateerde zaken werden Stante Pede banaal en op het achterplan geplaatst.
Nu zijn we 5 maand na D-day en het herstel verloopt zeer vlot. In die mate zelfs dat het running-beestje terug zijn kopje durft opsteken. Natuurlijk zijn er een aantal hindernissen bijgekomen, zon herstel vraagt namelijk erg veel van een mens zowel fysisch als psychisch.
Zal ik het nog kunnen? Kan ik nog zo hard vechten, zo diep gaan, heb ik mentaal nog zoveel reserves om zulke uitdagingen aan te gaan Who knows. Ik alvast niet.
Verder zorgde zon periode van inactiviteit bij mij dan ook weer voor wat overgewicht Krijg ik deze nog weg? Werd deze nu achter ons liggende stressvolle maar eerder passieve periode, niet teveel gecompenseerd met culinaire goed-gevoel-momentjes? Vrienden en familie kwamen langs, een hart onder de riem steken ., alles komt goed , we duimen voor je ., samen een pot pakken, verbondenheid, een knabbeltje met een glaasje wijn, toch wel een aperitiefje voor de coupeuse maaltijd zeker ik dacht van wel ? Iedereen zo blij dat ik er zo goed vanaf kom. Het heeft een immens warm gevoel wanneer zovelen de moeite doen om je te laten weten dat ze aan je denken. Het positief herstel is zeker mede hierdoor bewerkstelligd. I owe you all big time!
Nu, er steekt bij de gemiddelde amateurloper wel vaker een paar onsjes teveel onder zijn/haar fluo lycra coolmax loopshirtje , kijk maar eens rond aan de start van je volgende wedstrijd. Ikzelf liep ook eerder met een plus- dan met een mingewicht mijn wedstrijden, altijd al een positieve jongen geweest... Met mijn 182 cm liep ik nooit een marathon met min tachtig als persoonlijk ballast in kilos. Eén keer was dit wel bijna gelukt met 10 dagen te gaan voor - Oostende 2012, stond er 78 op de balans maar de laatste week van tapering schonk me 3 kilo
Let wel, hier spreekt geen prestatieloper, gewoon iemand die genoot van de strijd met zichzelf op een zeer amateur-achtig niveau met een PR van 03.30.08 (die verdomde 8 sec) tijdens de marathon van Eindhoven oktober mag je gerust praten over een middelmatig loper en dat is dan nog zeer lief. Dank u.
Ik kreeg mijn introductie in het marathongebeuren als geschenk van Runners World door uitgekozen te worden als lid van het dreamteam 2009, mijn leven kreeg een wending, de Amerikaantjes spreken hier dan over een LCE ofte Life Changing Event denk ik.
Met een super begeleiding die ontworpen is voor personen met capaciteiten ver boven deze van mezelf werd ik in Rotterdam op 05/04/10 naar de finish gebracht in 04.11.25 wat ik onmiddellijk interpreteerde als een uitdaging om die befaamde muur van 4 uur aan te vallen. En gewapend met de knowhow die ik meekreeg van mijn Hollandse vrienden kon ik dit succesvol bewerkstelligen op 18 oktober van dat zelfde jaar te Reims, 03.56.11 was daar mijn deel.
Wat volgde was een periode van overmoed, berusting en de marathon niet voor 100% serieus nemen denk ik erop terugkijkend, ja er volgden er nog een tweetal net onder de vier uur maar progressie zat er niet meer in. Het lijden in Leiden 16/05/10 en het desolate harken in Spijkenisse op 12/12/10 zorgde voor een de-click en onder het motto iets wat niet werk moet je veranderen begon ik info op te zoeken, te puzzelen met schemas, voedingsadviezen op te volgen met als resultaat 3 prs op rij ; Oostende 09/10/11 werd 03.43.02, Visé 13/05/12 eindigde in 03.41.05 en als uiteindelijk orgelpunt Eindhoven op 14/10/12.
Dat is natuurlijk allemaal het in het verleden ik moet vooruit durven kijken want wat was zal me niet onmiddellijk helpen voor wat nog moet komen. Hoever ik kan geraken weet ik zelf ook niet maar wat wel zeker is, ik bezit meer ervaring dan bij men eerste start, meer ervaren maar daarom zeker niet met meer kans op succes. Trouwens wat zou ik als succes mogen bestempelen starten aan een marathon?, een 42-er uitlopen? die 4 uur muur? I have no idea.. Wat ik wel weet is dat ik een uitdaging nodig heb om te presteren en man, die heb ik mezelf nu toch wel gegeven
Starten in de marathon van Amsterdam 2015 ... een droom.
Deze rit begon met zon 5 zeer korte joggings van 3 km en nu durf ik sinds kort een 5 km tochtje aan, zoals je ziet start ik helemaal vanaf 0 l!! Over 13 maand wil ik de Olympische piste te Amsterdam betreden met een grijns van oor tot oor en waarschijnlijk met wat extra oogvocht langs mijn wang
Kippenvel
Reacties op bericht (1)
12-09-2014
MY HERO !
Yes..., FULL SUPPORT my friend!
We zullen er staan als je aankomt. BIG Bottle shower zal je erbij moeten nemen. Lots of love, Sandra&Mark from SnaaskerkeCity.
