|
Hallo iedereen,
Tegen vrienden zeg ik wel eens lachend dat ik een boek zou kunnen vullen met de zaken en anekdotes die ik meemaak in mijn dagelijkse leven als postbode. Even meende ik dit ook serieus en zette ik me aan het schrijven. Maar er kruipt te veel werk in en ik wil dat ik graag blijf schrijven, daarom dit meer vrijblijvend initiatief om een iets breder publiek dan louter mijn leefwereld te laten meegenieten van hoe het is en mogelijk voelt om postbode te zijn in 2020. Een job waarvoor ik destijds uit noodzaak voor koos, in 2015 heb verlaten om medio 2016 met plezier naar terug te keren. Het gras is niet altijd groener aan de overkant en ik heb intussen geleerd dat ook in andere banen zaken niet goed lopen en dat je aan sommige vastgeroeste procedures je maar weinig kan veranderen. Of je moet manager worden en daar heb ik nu eens totaal geen zin in. Je moet daar nu eenmaal ook het karakter naar hebben om personeelsleden als productiemiddelen te zien om winstmaximalisatie na te streven en dat heb ik, beste lezer, helemaal niet.
Voor ik er hier helemaal invlieg, toch een korte background over mezelf: 34 jaar jong, actief aan de kust en omstreken, maar ook nog in andere kantoren gewerkt. Notoir vervanger, maar de vaste dienst komt langzaam maar zeker in zicht. Kritisch ingesteld ten opzichte van het bedrijf, maar een goede band met de huidige teamleider (of lijder?) en het gros van de collega's. Reikt post, kranten, pakjes, postogrammen, aangetekende rommel en pensioenen uit te voet, met de fiets, per brommer, per ligier en uiteraard met de auto. Vakbondsafgevaardigde, kijkt op lange termijn wel uit naar betere professionele mogelijkheden.
Ik leerde vroeger dat schrijven voor een lezer per beeldscherm niet te lang mag zijn, dus laat ik het hierbij. Ik ga nog wat gamen, want morgen moeten zelfs de postbodes niet uitrijden. Good day to you all en tot de volgende! 
10-11-2020, 20:58 geschreven door Facteur d'Amour 
|
