Het is nog vroeg in de voormiddag, na het lezen van de kaarten besluiten we om een trip te rijden van zowat 280 mijl wat overeen komt met 448 km: Los Angeles- Parker Dam.
Even buiten Arcadia nemen we de Highway naar het oosten, onmiddellijk voelen en smaken we de prachtige natuur die Californië rijk is.
De blauwe lucht, de immer aanwezige bergketens...een temperatuur van 30 graden, de palmbomen en een dijk van een motor...het lijkt wel een droom.
De tijd vliegt voorbij, onze maag krijgt honger en onze keel dorst...we nemen een tussenstop langs de Highway, een man van Mexicaanse afkomst wijst ons op de gevaren van de bergen en de woestijn:
"Don't take hitch-hikers!"
Met onze motoren zou dat wel moeilijk gaan, maar toch...en inderdaad er staan borden langs de weg met dezelfde boodschap.
Terug onderweg verlaten we na een tijd de grote weg en kiezen richting Yuca-Valley...een prachtige baan, af en toe zien we een nederzetting van houten huizen, geen dorpen zoals we in België gewoon zijn...de mensen leven hier totaal anders.
Net voor we de woestijn in trekken stoppen we bij het laatste tankstation of voor wat het ook lijkt, benzine en water...let's go to the dessert.
Het is een prachtig gebied, enorm uitgestrekt, niet bewoond en de weg is langs beide zijden omringd door bergketens. Even maken we een stop om de volledige stilte te beleven, wanneer de motoren zwijgen krijgen we de neiging om te fluisteren...de stilte van de woestijn, bijna geen wind...bijna, plots toch een luchtverplaatsing...het is een ontsnapte gasbel uit de broek van een medereiziger, de stilte verbroken...
Met de glimlach stappen we terug op onze tweewielers en rijden verder langs Twentynine Palms en het mooie Joshua Tree National Park.
met zijn torenhoge cactussen en speciale bomen...dit is genieten.
We naderen de grens met Arizona en onze bestemming ligt binnen bereik, omdat we hier geen helm hoeven te dragen stoppen we in een klein winkeltje dito tankstation en kopen een bandana. Wanneer we onze weg verder zetten bengelt onze helm aan onze bagage.
Ongeveer een uur later bereiken we Parker Dam...Motel kofie Inn, er is nog plaats voor ons om te slapen. Een bar recht tegen over en een klein restaurantje naast het motel nodigt ons uit om de innerlijke mens te versterken maar eerst een duik in het door palmbomen omringde zwembad...dat kunnen we toch niet laten, en zo geschiede...het water was zalig en de sterrenhemel oneindig.
Na de ochtendrituelen die eigen is aan een hotel staat er voor ons een taxi klaar, we moeten een 60 km verder zijn.
L.A. is zo groot als een provincie bij ons, toen we de driver het adres lieten zien wist hij het ook niet...Pasadena sir...
Via een Nederlandse desk hebben we vier Harley- Davidson motoren gehuurd in Pasadena, daar willen we onze reis mee verder zetten.
Met een beetje hulp en een kaart geraken we toch op onze bestemming: Motorcycles Rental Co.
Vier prachtige motoren staan ons op te wachten, we krijgen het water in onze mond...
Na héél wat documenten en formaliteiten krijgen we onze helm, de sleutel en we kunnen onze bagage plaatsen. Deze bestond uit een soepele bag en een rugzak, voor je aan zo'n reis begint moet je goed nadenken wat je het meest nodig hebt, op een motor kun je niet alles mee nemen. De meeste reizigers hebben de helft te veel mee in hun valies...wij dus zeker niet..onze bedoeling is om te travellen, we hebben een route uitgestippeld, zo ongeveer, maar we weten 's morgens niet waar we 's avonds gaan slapen. Dat hoort bij het avontuur, toen hadden we geen gps en ook geen gsm..enkel een kaart van de staten waar we wilden door rijden.
De motoren staan langs de straat, de bagage zit vast...dubbel check...we kunnen on the road, we bekijken de kaart, het aantal miles die we vandaag nog kunnen rijden tot de avond ongeveer and here we go...
Trains Boats and Planes was ooit een nummer van The Everly Brothers, een perfecte titel voor een trip vond ik en zo geschiede...
Vier mannen uit Vlaanderen plannen een reis naar de USA, eerst met de boot, dan met de trein en vervolgens met het vliegtuig...
Bestemming: Los Angeles...Het verhaal;
Dag 1
03 april 2000
We vertrekken vanuit Breskens met de boot, weliswaar een korte tocht maar het paste in het kader van onze titel, amper twintig minuutjes varen over de Westerschelde naar Vlissingen...onze trip was begonnen, de sfeer zit goed.
In Vlissingen nemen we de trein naar Amsterdam- Schiphol, het landschap glijdt voorbij...ik voel de kriebels in mijn buik, we hebben deze reis perfect gepland maar je weet nooit wat er te wachten staat...het avontuur lonkt...een prachtig scenario...het is er bij gebleven..
Zonder noemenswaardige problemen door de douane van de luchthaven, bagage reeds ingecheckt, nog een drankje in de transit-zone met de nodige pre verzinsels hoe we het gaan aanpakken...komaan, we zijn weg.
Een vlucht van zowat 8 uur door de tijd als het ware, eens op de bestemming mogen we 6 uur aftrekken...het is slechts 2 uur later.
Het vliegtuig zit vol, ongelooflijk hoe veel mensen elke dag op stap zijn op deze wereld.De vlucht verloopt op wat turbulentie na vlekkeloos...tussenlanding in New Jersey.
Drie films, een maaltijd en de daarbij horende drankjes, toch geen slaap kunnen vatten...we landen in Los Angeles, met een busje brengen ze ons naar het Furama Hotel. Het is avond en we hebben terug honger, na het inchecken gaan we op stap, te voet op verkenning belanden we in een Mexicaans restaurant, onze eerste voetsporen op het vreemde continent.Het voelt een beetje onwennig, een stap in het onbekende...doch de steak en de budweisers smaken en al gauw hebben we de form te pakken...nog ééntje of twee in de bar van het hotel in gezelschap van piloten en hostessen van Air France waar ik dan toch de piano heb gemarteld, op aanvraag...daarna sluipen we in alle stilte naar onze kamer.
De dag was lang geweest doch de adrenaline door onze aderen liet ons niet direct inslapen...paroles...
