Om 06.20 uur zitten we reeds in een taxi welke ons voor 2 euro naar het South Terminal Station brengt (een half uur buiten de stad). Daar nemen we omstreeks 07.00 uur bus 78 naar Damnoen Saduak, een drijvende markt waar de Thai vanop hun bootjes allerhande spulletjes verkopen. Bus 78 zet ons op zeker moment af op een parking. De chauffeur maakt met handen en voeten duidelijk dat we er zijn. Er is hier niets te zien! Er komt een juffrouw naar ons toe en laat ons foto's zien van de drijvende markt waar we naar toe willen. Ze maakt ons duidelijk dat we voor 800 bath met haar boot mee kunnen. We vinden het belachelijk duur en de juffrouw verlaagt haar prijs tot 600 bath. We blijven dit te duur vinden en besluiten om eens door het dorp (straat!!!) te stappen. Aan de oevers van het water staat een oudere Thai die tot bij ons komt. Ondertussen komt er nog een oudere dame bij staan en in plaats van een boot naar de drijvende markt wordt er voor ons kippensoep gemaakt. Uiteindelijk begrijpen ze alle twee dat we een boot willen en geen soep. De man wil ons voor 300 bath naar de markt brengen. Als we het bootje zien liggen, beginnen we dadelijk allebei te glimlachen. Moeten we daar mee naar de markt? We stappen in het versleten ding en vragen ons af hoe dit nog kan drijven. Probleem! De man heeft de koord al gelost doch krijgt de motor niet in gang. We drijven maar wel in de verkeerde richting. Uiteindelijk krijgt hij toch zijn bootje in gang en varen we aan een slakken tempo over de klong naar de drijvende markt. De schildpadden zijn er voor ons. Op zeker moment varen we naar links en zet de man zijn motor stil. Wat we vervolgens te zien krijgen is ongelooflijk. Volgens Trotter is de markt veel van zijn authenticiteit verloren en dat is best mogelijk maar het blijft volgens ons nog steeds een uitstap die de moeite waard is. Tientallen Thai leuren vanop hun bootjes met allerhande dingen. Bananen, pindanoten, hoedjes, juweeltjes, foto's, drankjes, enfin veel te veel om op te noemen. Ondertussen is onze kapitein met een plastiek bekertje ervoor aan het zorgen dat we de titanic niet achterna gaan. We kopen ons wat fruit en een mooie foto van de drijvende markt. Het is echt leuk om te doen maar na 2 uur op een houten plank ben je blij dat je terug aan wal staat. We nemen bus 78 terug naar Bangkok doch verstrooid dat we zijn vergeten we uit te stappen aan de juiste halte. Half de bus ligt plat van het lachen. We stappen aan de volgende halte uit een half uur verder waardoor we een taxi terug moeten nemen naar het juiste station.
In het station kopen we voor volgende week vrijdag reeds tickets naar Phuket. Wat daarna volgt is met geen woorden te beschrijven. We vragen een taxi terug naar Bangkok en de Godfather van de taxi-maffia van Bangkok eist dat we 350 bath betalen. Wij weigeren dit en hij weigert zijn prijs te verlagen en dit terwijl we deze morgend maar 100 bath moesten betalen. We zijn uiteindelijk gewoon in een taxi gestapt en er heel hard op aangedrongen dat de meter gebruikt werd. Aan het hotel stond de teller op 120 bath.
In de late namiddag maken we een boottocht over de Klong Mon en krijgen we een indruk hoe het leven er in de paal dorpen eraan toegaat. Ook weer een aanrader van formaat. We zien hoe mensen genieten op hun terrasje langs het water en zien ook hoe kinderen vanop de kade in het water springen.
'S avonds eten we een hapje op een terrasje langsheen Silon Road. Plots passeren 2 Thai met een baby olifant (of een klein ras). We kunnen bij de thai sugar canns kopen en de jonge olifant laat duidelijk blijken dat hij het goedje wel lust. Hij neemt met zijn slurf de stokjes uit onze handen en het kan niet rap genoeg gaan. Daarna maken we nog een wandeling op de nachtmarkt van Patpong. Gelukkig staat er morgen geen wekker.
Vele groetjes en tot morgen allemaal (het is hier heel heel heel warm - voor al onze kouwe vrienden in Belgie)
Niet te geloven! Op vakantie zijn en de wekker staat om 06.15 uur. Reden : om 08.00 uur stipt worden we verwacht aan het recreational biking center om deel te nemen aan een fiets - mountainbike tocht met de naam 'kleuren van Bangkok'. Na een uitgebreid ontbijt brengt de taxichauffeur ons in no time naar het RBC. We zijn natuurlijk weer laatst en de 7 andere sportievelingen zitten reeds op ons te wachten. We mogen dadelijk een MTB kiezen en we zijn toch verrast door de kwaliteit van deze fietsen.
Beschrijving deelnemers : * Een ouder Frans koppel waarvan we te weten komen dat ze in de buurt van Geneve wonen en zeker geen sukkelaars zijn. De vrouw kon wel de moeder van de man zijn en als het tempo soms iets hoger lag, viel het leeftijdsverschil toch een beetje op. Maar uiteindelijk speelt in liefde leeftijd geen rol. whoehahahahahaaha!!!! * Een Vlaamse moeder met haar 10 jarig dochtertje. We hebben het sterke vermoeden dat het hier gaat om een uit de echtgescheiden lerares. Waarvan akte. * Nog een Vlaams koppel die best wel sympathiek waren maar waarvan we de leeftijd niet konden inschatten. * Een Duitser. Tsja, wat zeg je van een Duitser? Voor zover ons half uurtje 'familie/thuis'.
De fietstocht begint langs een drukke baan en eigenlijk kom je ogen tekort voor je eigen veiligheid doch al heel snel verlaten we de drukke steenweg en fietsen we door kleine smalle steegjes. Op zeker ogenblik komen we terecht in de rijkere buurt en daar stopt 'Pet - onze gids' en begeleidt ons door een smal steegje - hier stellen we vast hoe snel je van een rijke buurt terecht komt in een extreem arme buurt. We hadden het niet verwacht maar de mensen hier zijn heel openhartig en vriendelijk. We maken kennis met de playschool en komen te weten dat kinderen in Thailand schoolplichtig zijn van 4 tot 12 jaar en dat ze vanaf hun 4 jaar reeds verplicht worden om een uniform te dragen. Vervolgens worden de fietsen op een bootje geplaatst en varen we naar de overkant van de rivier waar een kokosplantage en een nationaal park is. Hier fietsen we echt in de natuur en moeten we niet oppassen voor auto's maar wel voor het water dat onder het smalle fietspad loopt. Ondertussen hebben we van de gids allemaal een zakje visvoer gekregen en de ontelbare karpers komen afgezwommen als waren het mieren op suiker. Nadien krijgen we een stukje lokaal eten te proeven. Dan is het tijd voor het laatste stukje fietstocht waarbij we terug in de bewoonde wereld terecht komen. Omstreeks half een komen we moe maar voldaan toe in het RBC. We hebben nog niet zoveel van Bangkok gezien maar dit vinden we echt wel een voltreffer en aanrader voor iedereen.
We nemen de taxi terug naar ons hotel (wat een miserie-telkens weer dat afbieden) om ons een beetje te verfrissen en ons klaar te maken voor een bezoek aan What Arun aan de overkant van de rivier. We laten ons over zetten en besluiten de What Arun te beklimmen. Een 50-tal stijle trappen leiden ons naar een uitzichtpunt over de rivier. Wanneer we terug naar beneden willen gaan, krijgt Chris het ineens in haar koppeke dat ze niet meer naar beneden durft gaan! En daar sta je dan he. Ons heldinneke! Uiteindelijk raapt ze haar moed bij elkaar en volgt ze omgekeerd haar geliefde Gino. Whoehahahahahha.... soit, we zijn beneden geraakt!
'S avonds dineren we op het 82 ste verdiep van het Bayoke hotel en dit in het grilled en seafood restaurant. We betalen bijna 3000 bath maar echt bevredigd zijn we niet. We hadden ons er meer van voorgesteld. Op het marktje naast het hotel is het leuker vertoeven dan 300 meter hoger. Na het gezeur met de taxichauffeur geraken we rond middernacht op de kamer.
Na een lange saaie vlucht met voor ons twee vervelende respectloze Duitsers (zijn Duitsers dat niet altijd?) landen we omstreeks 07.00 uur in de ochtend in Bangkok. Het is halfbewolkt en de warmte overvalt ons niet echt. We hadden erger verwacht! De chauffeur staat al klaar en brengt ons in geen tijd naar het chique Prince Palace hotel. Prince Palace bestaat uit 4 torens met alle luxe aanwezig. En dan kijk je uit het venster van jekamer naar buiten en ziet dat het hotel toch wel een beetje in een achterbuurt staat maar dat vinden we eigenlijk niet zo erg, integendeel! Het enige spijtige, maar dat komen we pas later te weten, is dat geen enkele bezienswaardigheid op wandelafstand ligt van ons hotel. De andere kant van deze medaille is dat we langs de rivier echt wel zien hoe het leven hier zijn gangetje gaat.
Gezien de lange vlucht en het tekort aan slaap besluiten we enkele uurtjes aan het zwembad door te brengen. Ai, Gino heeft zijn zwembroek thuis laten liggen (en dan opscheppen dat er twee kilogram minder in zijn rugzak zit). Dus rap rap nog op zoek naar een zwembroek voor we een eerste plons kunnen maken in het zwembad. Ondertussen heeft de zon zich een weg gebaand tussen de wolken en is het makkelijk dertig graden. Na de eerste tekenen van verbranding, besluiten we het huis van Jim Thompson te gaan bezoeken. Deze moet blijkbaar na wereldoorlog 2 nogal een belangrijk figuur geweest zijn in Thailand tot hij in 1957 op mysterieuze wijze verdween in Maleisie. Eerlijk gezegd, we hopen dat Jim boeiender was dan de gidsen die vandaag over hem vertelden. We hadden meer verwacht van zijn teakhouten huizen en inboedel.
Eigenlijk waren we met goeie moed te voet begonnen aan de wandeling naar het huis van Jim. Onderweg passeerden we een spoorweg waar heel af en toe een trein passeert. Op de ogenblikken dat hier geen trein passeert, is er een markt bezig waar de locals allerhande dingen verkopen. Tot ze in de verte de trein langzaam horen afkomen en iedereen zijn kraampje begint af te breken. En als de trein achter de horizon verdwijnt, begint het hele tafereel opnieuw. Op zeker moment moeten we (gino) toegeven dat de wandeling te lang gaat duren en spreken we een overvriendelijke Tuk Tuk chauffeur aan. Voor 50 bath (1euro) wil hij ons met zijn karretje naar Jims huis brengen. Maar onderweg wil hij natuurlijk ons overhalen om mee te gaan naar een juwelenwinkel. We kennen de verhalen en laten hem uitdrukkelijk voelen dat wij geen enkele winkel willen bezoeken. De man heeft blijkbaar de boodschap begrepen en dringt niet langer aan. Tot hij plots vraagt of we geen kinderen willen kopen. We geloven onze oren niet doch de man herhaalt nogmaals zijn vraag of we niet geinteresseerd zijn in het kopen van kinderen. Hij laat weten dat hij vier kinderen in aanbieding heeft en dat de oudste 24 maanden is. We zijn er maar niet verder op ingegaan (we hebben er al eentje die telt voor 10 - anders direct natuurlijk). Na het bezoek varen we voor de 1ste keer door een klong (kanaal) en worden we op 100 meter van ons hotel afgezet.
Om 19.00 uur worden we door een chauffeur opgehaald en afgezet aan de Chao Prao rivier. We stappen op een mooie traditionele teakhouten boot welke versierd is met de mooiste Thaise bloemen. We maken een 2 uur durende tocht op het water en worden ondertussen verwend met de lekkerste Thaise gerechten. Na een leuke doch vermoeiende dag vallen we omstreeks 23.00 uur in slaap.
