Dag 16 13/07 Pendueles-Llanes 19.371 st licht zonnig / bewolkt
Ola ¡ Gisteren zijn we alweer een provinciegrens overgestapt, van Cantabrië naar Asturië. De dag ervoor ( dag 14 ) kwamen we na een stijgertje op een grandioos uitzicht op een golfterrein in de diepte ¡ We naderden ... en ja ... de camino liep door de prachtig aangelegde grasmat ... de st.Jacobswegen zitten altijd vol verrassingen ¡ Zelfs een ermita die ontwijd was, bevond zich in het midden van het terrein ¡ Een golfspeler moedigde ons enthousiast aan ... en weg waren we uit "la Marina" in Cara ¡ We hadden zopas de wegwijzers naar Altamira gelezen (2 km ¡¡¡) ¡ Het kriebelde .... ik had zo graag de originele rotstekeningen van ver voor onze tijdsrekening eens gaan bekijken ... maar daar krijgt het publiek geen toegang voor ¡¡¡ ( Ooit kregen we de geschiedenisboek "Van Altamira tot heden" ). Voor de ( toekomstige ) caminostappers : gisteren maakten we een fout ¡ Als je tussen La Franca en Buelna, langs de nieuw aangelegde heel hoge brug met diepblauwe railing klimt, vervolgens een schaduwrijk pad volgt, kom je op de N-634 ( een drukke, saaie autoweg ) ... de camino duidt dit traject aan voor de volgende 5,9 km ... Doe dit niet ¡¡¡ Er loopt een schitterende GR E-9 kuststrookwandelpad aan de overkant van de weg die evenwijdig met de autobaan loopt ... volg die maar ... eventueel tot Llanes ¡ Wij ontdekken dit maar na 2 km ¡ Deze GR is heel mooi en rustig ¡ Wat werden we verwend door de lieve mevrouw en zoon van ons pension in Pendueles ¡¡¡ Het gaat over : Bar Castiellu. Onmiddellijk kregen we een wasnetje in onze handen gestopt om de vuile was te verzamelen ... en deze morgen lag alles netjes opgevouwen aan onze kamerdeur ¡¡¡ We gebruikten de pc terplaatse, mevrouw maakte zelf ons avondmaal klaar volgens onze wens ¡ Gisteren gebruikten we het avondmaal met Erik, een Duits pelgrim ¡ Hij zou vandaag een hotelkamer in Llanes zoeken met een groot TVscherm om DE match van het jaar te volgen ... de prijs van de kamer had geen enkel belang ¡ Deze morgen kregen we versgeperst fruitsap en een lekker ontbijt voorgeschoteld ¡ Op het beeldscherm in de bar was alweer het stierenlopen van Pamplona te zien, we dachten dat het om een herhaling ging .... Maar nee hoor, dit grijpt ELKE dag plaats van 7 tot en met 14 juli om 8u s morgens. Dit gaat telkens gepaard met een urendurende rechtstreekse uitzending op de zenders ... de looptijd zelf duurt amper 2,5 minuut ¡ We verlieten het dorpje en zagen een jong meisje de zeer goede albergue "Aves de paso" verlaten. Ze hoorde ons Vlaams praten ... en vroeg in een Nederlands met een Duits accent als ze haar taal eventjes mocht inoefenen bij ons ...... NATUURLIJK ... t zal wel zijn ¡ Samen stapten we op het kustpad ( GR E-9 ) voor ons zondags uitstapje, letterlijk en figuurlijk : een 14-tal km ¡¡¡ Het meisje woonde in Berlijn maar kreeg in Amsterdam een opleiding voor yogaleerkracht ... haar taal was al echt behoorlijk ¡ Via het kronkelende pad passeerden we de eucalyptusbossen, het zuivere romantische riviertje Puron ( we zagen de grote vissen zwemmen ¡ ) en het beschermd natuurpark "bufones de arenillas". Dit is een bijzonder natuurverschijnsel. De door de regen uitgesleten gaten in de kalkrots staan in open verbinding met de grotten die in de steile kliffen door het zeewater ontstaan zijn. Als de branding het zeewater de grotten binnenstuwt komt het water met grote kracht door deze luchtgaten naar buiten, wat echte geisers van zeewater veroorzaakt ¡ Helaas was de zee super rustig vandaag ... jammer ... er was geen spektakel te zien ¡ Ondertussen kregen we ook het gezelschap van Erik ... en een speciaal trio ¡¡¡ We zagen ze reeds meerdere malen deze week ¡¡¡ De jongste uniekste pelgrim die we ooit zagen : een beeldschoon 10jarig broekventje met aangepaste rugzak, wandelstok en zonnepet "David", samen met zijn glunderende opa ( 62 j ) en zijn fiere papa ¡¡¡ Drie generaties samen op caminotocht : elk jaar stappen ze een ruime week ... en ooit zullen ze eens in Santiago aankomen ¡¡¡ De pientere jongen antwoordde heel vlot op mijn vragenreeks in het Engels ... ik dacht dat hij Engelstalig was .... Het is een in Duitsland wonende Poolse familie ... en het Engels van David leerde hij op de Duitse lagere school ¡¡¡¡ Dat mannetje stapt heel enthousiast de vele kms ... zoals wij ¡¡¡ Hoedje af, hoor ¡¡¡ Uiteindelijk na een eerste terrasje en een klimmetje kregen we alweer een schitterend panoramisch zicht op de zee, op vele kleine mini-stranden in de baaien, op de stad Llanes en zijn haven ... terwijl de "Picos d Europe" de andere kant beheersten ... We weten het ... we vallen in herhaling ... maar het is hier supermooi ¡¡¡ Eerst een ferme klim langs alweer een golfterrein ... en een prima uitzicht op de regio als beloning ... en toen de volgende kuststad en onze eindstreep voor vandaag binnen ¡¡¡ Bij onze aankomst bewonderden we een hele reeks riante oude "kastelen" van de Indianos ... echt vergane glorie ... maar zo indrukwekkend ¡ In het havenstadje zelf zochten we naar een pensionnetje want een echte albergue is er hier niet .... en als nonkel Joris en tante Marleen ons willen ontmoeten ... zullen we waarschijnlijk niet zo vroeg in bed zitten ¡¡¡ Op de Plaza Mayor kregen we een kamer met uitzicht ¡ Deze namiddag hebben we onszelf een halve vrije dag gegeven .... genieten, een dutje doen, een lekker terrasje ... en eventjes wandelen door het stadje ¡¡¡
Geef je voeten rust, maar ook je hart. Gezegde uit Afrika
"Pelgrim zijn" is je hoofd leegmaken en elke dag opnieuw alle zintuigen openen om elke meter van een camino in je hoofd doorleefd op te slaan ¡ Gerda/Martine
Dag 14 11/07 Santillana del Mar-San Vicente de la Barquera 52.774 st motregen bui bewolkt
Wij hebben jullie heuglijk nieuws te melden van de geboorte van .... ( nee niet wat je denkt ... daarvoor is het te laat ¡ ) een eerste kleine blaar ¡¡¡ Ze werd onmiddellijk doorprikt, ontsmet, met zalf ingewreven en in doeken gewikkeld ¡ Zijn eerste levensdag is prima verlopen aan mijn rechtervoet, op zelfde plaats als 2 jaar geleden ¡ Enkele dagen geleden alweer een technisch probleem ... mijn tweede lekistok gaf de geest ... en mijn gekromde afgekraakte tak doet het prima ¡ Gisteravond slenterden we nog eens door dit kleine monumentale stadje ... elk gebouw is een pareltje ¡ Deze stad is ontstaan rond een klein klooster van Santa Juliana, men had er een opvangscentrum voor armen en pelgrims. De caminostappers mochten er zich maar 2 dagen laten verzorgen wegens het gebrek aan middelen ....Vanaf 1850 ontdekte de Madrileense adel de charme van deze regio en wilden hier een eigen vestiging dwz een paleis of herenhuis meestal door teruggekeerde emigranten gebouwd ... Vooral de houten balkons met de vele geraniums vallen op ... Deze morgen vertrokken we door de beregende straten in het gele licht van de straatlantaarns in alle rust en vrede ... een zaligheid ¡ Met regencape aan trokken we langs de kerk op de eerste heuvel, een Braziliaanse pelgrim vergezelde ons ... hij was niet gelukkig met zijn huilende landgenoten omwille van een voetbalmatch ... terwijl de sociale problematiek er torenhoog is ¡ Vlug een glimp van de wijdse zee en weer verder ... in het land van de Indianos ¡ Deze naam werd gegeven aan de Spaanse emigranten, afkomstig uit deze regio, die naar Andalousië of Zuid-Amerika trokken ... en na enige tijd schatrijk terugkwamen ... Met hun rijkdom pakten ze dan uit door gigantische woningen, kerken, ... in koloniale stijl te bouwen in hun geboortestreek. Deze pracht en praal heeft deze regio echt geaccentueerd. Zo stapten we gisteren langs een perfect kopie van de kerk van de kapucijnen in Lima ( heel groots ) en er rechtover een prachtig landhuis van diezelfde familie ... dit ligt te midden van de velden, geen huizen in de omgeving ... totaal leegstaand en verwaarloosd ¡ Verderop een zielige bedoening met veel rommelhuizen en verwaarloosde honden ... We naderden de trappistenabdij van Santa Maria de Viaceli in Cobreces ... we hadden er zo graag een kaarsje voor I aangestoken ... maar kerkdeur was op slot ¡ Op deze hoogte liggen er letterlijk 2 grote kerken op 50 m van elkaar ... de ene in roodwit, andere in geelwit ... elk gebouwd door een andere emigrantenfamilie ... Na enkele dorpjes kwam de volgende imposante kuststad aan de beurt : Comillas ... de Spaanse koninklijke familie liet er een paleis bouwen als vakantieverblijf .... geen kleintje ¡¡¡ Natuurlijk moet je hier een visplateau laten serveren ¡ We wilden nog doorgaan ... langs de lange platanenweg richting strand van Oyambre, een echte idyllische oase ¡ Terug de landelijke hoogte in totdat je plots een volgende stad in de diepte ziet ... ons einddoel voor vandaag : een brede zee-inham, kleine bootjes en een superlange brug ... San Vicente de la Barquera ... en de albergue ligt juist naast de monumentale kerk op het hoogstgelegen deel van de stad ¡¡¡ Een praatje gemaakt met een Vlaming uit Kapellen ... hij had al veel fysische last ... ¡ AAN IEDEREEN EEN ZALIGE ONTSPANNENDE SPORTIEVE VAKANTIE GEWENST ¡¡¡
Stop als het tijd is om halt te houden ... Boeddhistische wijsheid ¡
Dag 15 12/07 San Vicente de la Barquera-Pendueles 42.185st beetje motregen echt Spaans zonnig weer
Deze morgen op normaal uur uit de veren en ontbeten in de albergue en dan op stap. Jacobus loodste ons naar het hoogste punt uit de regio ...en toen had ik echt een 360 gr foto willen nemen ... in de verte achter ons de zee-inham met haven en de tegen de heuvel aangeplakte stad, naast ons een hele kudde schapen met waakhond erbij en voor ons de groene hooggelegen bergweiden afgebakend met schots en scheve op elkaar gestapelde rotsstenen, enkele jonge kalveren, een nog slapende boerderij en in de verste verte de Picos ... en totale stilte ... zalig ¡ We volgden gedwee elke caminokronkel en ontmoetten een vroege Spanjaard ( zeldzaam ¡ ) die huisjesslakken aan het verzamelen was ... om ze op te smullen nadat hij ze in bouillon zou stoven. Slakken van allerlei maten, kleuren en vormen zijn hier de meest voorkomende diersoort ¡ Verderop kwam een ander dier ons tegemoet : een jonge losgeslagen stier met lang gekrulde hoorns ... we stappen anders nooit achteruit ... maar deze keer ging het supersnel ¡¡¡ We zijn de buren gaan waarschuwen ... met beeld- en expressietaal kan je alles uitleggen ¡¡¡ We wandelden langs de kaarsrechte eucalyptusbossen, vele vijgenbomen .... De oogst van vijgen, citroenen en noten zal dit jaar heel rijkelijk zijn ¡¡¡ We zien de vruchten verzwaren van dag tot dag ¡ Onze rust werd verstoord door zwaar machinelawaai ... op zaterdag werkte men door : een rotswand werd afgeknabbeld tot een fijngemalen hoop steentjes ... de stofwolk kregen we er gratis bij ¡ Toen zagen we een eerste pelgrim ... en nog een : een oudere Duitse man met de fiets en zijn hondje in een heel comfortabele mand met zonnewering ... op weg naar Santiago ¡ Deze streek is het land van de "Indianos" ( zie dag 14 ) ... de invloed is nog steeds te merken ; felblauwe of dieprode huizen, grootse huizen in koloniale stijl ... Na een steile klim arriveerden we in Colombres waar er feest gevierd werd : "Feria de los Indianos" ... het hele dorp in koloniale stijl met aangepaste kledij ( magnifiek ¡¡¡ ) de Latino-muziek en dito markt ¡ Heel gezellig ¡ We wilden nog verderop ... en het werd echt warm ... en we moesten stijgen ... een lommerrijk pad was heel welkom ¡ Nog enkele km langs een drukke autoweg ( bah ¡ ) met 2 FranÇaises ... totdat we het GRpad langs de kustlijn ontdekken ¡ Oef ... weg van de drukte en terug naar de natuur ¡ In Pendueles zijn we alweer met ons poepje in de boter gevallen : een schitterend pension ¡ Eigenlijk is het niet meer nodig om in Spanje op hotel te gaan .... voor een klein prijsje vind je heel goede pensions ... de mensen doen er hier echt heel hard hun best voor ... ¡ Aan M en M : lieve kleindochters van Gerda ¡ Jullie vroegen ons om in Spanje uit te kijken naar de heilige man ... een staf zien we elke dag, een mijter nog niet gevonden en ... die heilige ... het is waarschijnlijk de verkeerde die wij regelmatig zien ¡ A : een gelukkige verjaardag en we leggen regelmatig een briefje onder een steen dat je in aantocht bent ¡ De Spanjaarden zijn gewaarschuwd ¡ Prettige zaterdagavond ¡
Dag 13 10/07 Santa Cruz de Bezana-Santillana del Mar 42.476 st motregen zon 22gr
Gisteren waren we dus samen met andere pelgrims in een flat, met oa een Duitstalige Brusselaar Wolfgang en Anna uit "Lanaken" ¡ Anna hadden we reeds meerdere keren gesproken, ze kwam uit Lanaken ( het Limburgs dorp waar ze het ontbijtbuffet kunnen wegtoveren he L ¡¡¡) maar was van Nederlandse origine. In het registratieboek zag ik dat ze "Elsloo" als afkomst noteerde ¡ We vroegen haar een woordje uitleg ... ze dacht dat wij Elsloo niet kenden ( mis-patat he, M J) en had daarom een Belgisch Limburgs dorp doorgegeven ¡ Wij vroegen haar als ze Miep en Jos kende, het lieve pelgrimskoppel die we tijdens onze eerste camino ontmoetten ...Je moest het gezicht van Ans gezien hebben .... "Het is niet mogelijk dat jullie Miep en Jos kennen ....waren jullie ook op de reünie van vorig jaar ???" ....Natuurlijk waren wij daar ... in Elsloo ¡¡¡ Wat is de pelgrimswereld toch klein ¡¡¡
Vroeg in de morgen zochten we het aanknopingspunt met de camino, dwz op zoek naar gele pijlen. Via de gewone dorpsstraten vertrokken we het glooiend landschap in ¡ Aan onze rugzijde was het zonlicht aan het spelen met de wolkenmassa in een echte kleurenwaaier. In de verte aan de andere kant zagen we voor het eerst de besneeuwde Picos d Europe ( heel hoge bergen ) en aan de zeekant een dikke pak donkergrijze wolken ( kermis in de hel, zou ons moeder zeggen ¡ ). We moesten via een eerder gevaarlijke autoweg verder stappen ... totdat we oef weer de boer op mochten ¡¡¡ We passeerden vele tientallen half-afgewerkte huizenblokken ... die reeds jaren staan te verloederen ... graffiti ... vol onkruid en lang gras ... het staat gewoon kapot te gaan ¡¡¡ Zo jammer ¡ Achteraf kwamen we nog veel van deze soort tegen ....
Toen hebben we zwaar gezondigd tegen de veiligheidsnormen van de Spaanse spoorwegen ... de camino loopt letterlijk langs en over de sporen ... Officieel mag dit niet ... maar gisteren vertelde de infodienst ons dat dit oogluikend toegelaten wordt voor de pelgrims ( zijn wij toch een ras apart ?? ).
We stapten heel landelijk verder totdat we aan een "buizenstraat" kwamen ... dit zijn twee evenwijdige buisleidingen ( diameter 0,75 m ) die veel kilometers naast een gewone landwegel tussen een industrie- en een natuurgebied liggen ¡ Het was een echt L-baantje ( rechtdoor en eindeloos lang). Dit is een onderdeel van het industriële netwerk van Solvay, een Belgische multinational die aktief is in chemie en plastics, waar die route naartoe loopt. Enkele km verder kwamen we aan de Solvay-site : reuzegrote vestiging met een statige laan met aan beide zijden Solvaygebouwen dwz. een gerestaureerde woonhuizenrij ( wij vermoeden voor de bedienden ), grandioze villa s ( nu spookhuizen ... waarvan de charme nog steeds afdruipt ) en zelfs een oud schoolgebouw, speciaal voor de kinderen van de werknemers uit vroegere tijden, staat er te verkommeren ¡
Verder door het groene landschap met af en toe een doorkijk naar een zee-inham in de verte ... Samen met Ans kwamen we aan onze dageindstreep : het heel romantische, historisch stadje SANTILLANA DEL MAR ¡ Heel sfeervol ¡ Een bezoek meer dan waard voor elke toerist ¡
De kleine albergue was volzet ... dus slapen we in een pension ... in oud-Spaanse eiken stijl ... prachtig ¡
We gaan nu vlug nog eventjes genieten van deze sfeer ¡ Saluutjes ¡
Dag 11 08/07 Liendo-Güemes 50.432 st motregen-bewolkt-zon 22gr
Bij het noteren van dag 9 en 10 zaten we er beperkt in tijd ... want de bib moest op tijd sluiten ( daar vind je nog een "ouderwetse" pc ) ... dus hier volgt de ontbrekende info. Zondag ll zijn we weer een provinciegrens overstapt van Bizkaia naar Cantabrië ¡ Ondertussen verlieten we ook de regio "Baskenland" ... het zalige B ... met zijn eigenzinnig taaltje ( elke naam wordt met een ....xt ...voorzien ), prachtig eenvoudig bouwstijl, de verzorgde moestuintjes, de rinkelende koebellen, de metalen brievenbushuisjes aan elke straathoek ( geen postbedeling huis aan huis ... iedereen moet naar het einde van de straat ), de warme houten caminowegwijzers, de grote kruisbeelden als een kruisweg in de kleine dorpen ... zijn schitterend bosrijk landschap ¡ Elke provincie heeft zijn eigen manier om de camino aan te duiden, nu zijn we aan de maritieme versie bezig : wit plaatje met blauwe pijl en lichtbruine schelp erboven. De naam van de Finse artiest met zijn schitterend werk, momenteel in Guggenheim, is Ragnar Kjartansson ... en zijn werk heet "The visitors", we veronderstellen dat dit op youtube te vinden is ....???¡ De WK-voetbaltruitjes van de Spaanse voetbalploeg stonden in Bilbao afgelopen zaterdag al aan - 50 % geëtalleerd met een "pijnlijke" foto op de achtergrond ¡¡¡ Toen we gisteren "moe maar voldaan" in Liendo aankwamen .... kregen we de allerlaatste 2 bedden ter onzer beschikking ... schrijf op "chance" ¡ Er stak een grote leeftijdskloof tussen het pelgrimspubliek ... samen met een Duits echtpaar ... waren wij "de oudjes" ... en die gingen uit eten in het eethuis in het dorp, waarin duidelijk de rijkere klasse leeft ¡¡¡ De jongeren ( allemaal tussen 20 en 30 j ) kookten samen in de herberg een lekker geurende vegetarische schotel ¡ Deze morgen ... vroeg uit de veren ... ons eigen voorraad verorberd ... en weg ... de bospaden in ... in het halfdonker. De grijze donkere wolken lieten een lichte motregen achter ... onze regencape aan ... en dan weer uit .... en dan terug aan ... enz ... Dit is geen goed weertje voor tante Marleen en nonkel Joris ... maar wel ideaal voor tante Gerda en tante Martine ¡ Na een uurtje daalden we af naar de kuststad Laredo ... een verre pelgrim zwaaide met zijn pet een "goeiemorgen" toe, de gezellige bar was open ¡ De plaatselijke mannen zaten zich te vergapen aan het stierenlopen feest van St Fermin in Pamplona op de grote schermen ¡ Bij ons koffietje kregen we een "lotus"koekje ¡ We vroegen aan een wandelende Spanjaard naar een aanknopingspunt van de camino ... we kregen alweer een km-lange uitleg ... maar begrepen de richting ¡¡ Hij vroeg naar ons thuisland ... hij sleurde ons mee naar het standbeeld van keizer Karel ...¡¡¡ We wandelden de lange dijk rond de zee-inham af ( heel lang ) ... die zee-inhammen hebben meestal de vorm van een st-jacobsschelp, bovenaan twee schiereilanden en dan een strand en binnenzeetje die waaiervormig is ¡ We waren op weg naar de veerpont van Santoña ... een kort tochtje ... en we konden weer verder ¡ We wipten even de mooie ingangspoort binnen om de verzorgde kerk te bezoeken ... onze maat ( H.Jacobus ) stond in pelgrimsmantel en dito hoofddeksel met schelp in een stijlvol tabernakel. We kwamen langs de moerassen van Santoña en de ellenlange stevige gevangenismuur ... een gevangenis waarbij de gedetineerden uitzicht hebben op de wilde blauwe zee en groene heuvels ... om erbij weg te kwijnen ??? Deze zee-inham heet "Playa de Berria", een surfparadijs bij uitstek ... we moesten er een klimmetje nemen ... zeg maar ... een venijnige klim langs heel smalle paden met veel uitstekende rotsblokken en stekelige dichtgegroeide struiken ... waarbij je best geen evenwicht- en hoogtevreesproblemen hebt ... met alweer een gigantisch uitzicht op de volledige baai als beloning. Na de afdaling kwam onze eerste echte strandwandeling ... een hele lange ... zalig ... langs de zo brede zandstrook, niet afgeboord met lelijke betonnen buildings maar met natuurlijke weiden, bomen en zelfs bossen ... alles is hier zo eenvoudig en heel natuurlijk ¡ In Noja aangekomen ... een momentje luieren en genieten van het zalige landschap ... en ondertussen, zoals gewoonlijk rond 12 u, brak de zon door ... en "petrol geven" deed ze ... ¡ We hadden nog een 13 km voor de boeg ... langs de rustige boerderijen glooiden we ons door het landschap ... Onderweg zagen we maar een 7-tal pelgrims ... oa een oudere Duitse pelgrim uit Duisburg stapte een tijdje met ons mee. Hij vertrok van thuis ... en zijn vrouw vergezelde hem met de mobielhome.... Bij het afscheid gaf hij ons een compliment die we thuis in de oren van onze man moeten fluisteren ... en we zullen het niet vergeten, hoor ¡¡¡ In een klein cafeetje ... jaja af en toe stoppen we wel eens kortstondig om ons suikergehalte bij te spijkeren ... kregen we elk een pin van een klein meisje ... omdat wij pelgrims waren ¡¡¡ Elke dag opnieuw kijken de mensen vreemd of heel vriendelijk op naar die rugzaksleurders ... Tientallen keren per dag worden we een echt gemeende "Buen camino" gewenst ... een begroeting die zoveel diepgaander is dan de letterlijke vertaling "Goede weg" ¡¡¡ Wij waren op weg naar het voor pelgrims beroemde albergue van pastor Ernesto in Güemes... dit is echt een must ¡¡¡ We vermoedden dat we bijna zouden aankomen ... en vroegen aan een lieve boer ... waar de weg naar de albergue van pastor Ernesto was ... Hij toonde de juiste richting en zei nog "dos" (2) km .... De langste kms die we ooit stapten ..... Op de heuvel lag de albergue ons te wenken ... een pracht exemplaar ... zo mooi zo uitnodigend ¡ Een heel warm ontvangst kregen we bij de inschrijving ( we moeten steeds naam adres identiteitsnummer leeftijd en soms motivatie laten noteren ... via een stempelboekje kunnen wij bewijzen dat we pelgrims zijn ... en elke dag moet er een nieuwe stempel ( soms van kerk of albergue ) en datum bijkomen ... zo kan men onze camino volledig "controleren" ). We werden rondgeleid door heel het domein en een "prive-mini-chalet" aangegeven als onze slaapplaats .. ik vermoed dat we hier veel geluk hadden ¡ Om 19u werd iedereen samen geroepen om de info rond de ideeën en het leven/vele projecten van deze pastor te ontdekken ¡ Een heel idealistisch, rondreizende, initiatiefnemende pelgrimsbewonderaar ... die ook een fantastisch manager moet zijn om zo een leger vrijwilligers te blijven motiveren en aan het werk te zetten ¡ Er kwamen een 50-tal pelgrims opduiken ... wij weten niet vanwaar iedereen kwam ... we zagen er maar enkele onderweg ... ??? We mochten toen onze voeten onder de lange tafel steken en de lekkere maaltijd, door de vrijwilligers klaar gemaakt, verorberen ... We hoorden Spaans, Engels, Frans, Italiaans, Duits ... en Machels ¡ Nog een praatje gemaakt met een Australisch jong stel die voor 3 jaar in Engeland woonden en werkten ... met de bedoeling ondertussen heel Europa te doorkruisen ( dat is blijkbaar daar de gewoonte bij het jonge volkje ), ze halen geen financiële voordelen uit deze tijdelijke emigratie en in Australië is er altijd en overal werk te vinden ¡¡¡ De ouders van de jongen waren overgekomen om samen de camino te lopen ¡ En dan ... vlug in bed ... oogjes dicht en snaveltje TOE ¡
Dag 12 09-07 Güemes - Santa Cruz de Bezana 33.665 st zonnig 23 gr
Deze morgen verlieten we onze mini-chalet in het donker om 6u30. Eerst kregen we nog een lekker ontbijt in ons schitterend pelgrimsnest ... samen met andere vroege vogels ¡ We stapten door de rust van de morgen in het zalige berglandschap enkel fluitende vogeltjes vergezelden ons ... Toen we afdaalden zagen we in de verte de grote stad van de regio liggen blinken : Santander ¡ Je kent ons ... we deden een ruim ommetje langs de magnifieke kustlijn om Santander te naderen .... een absolute aanrader ¡ Langs de smalle wandelpaden aan de rand van de kliffen keken we constant uit op de boerderijen, akkers en weiden aan de ene kant ... terwijl we de zeegeur opsnoven en klotsende golven hoorden ... Wat voelden we ons pietluttige pelgrims tegenover de grootsheid van de rotsenmassa en wilde kracht van die wijdse zee ¡ De zeemeeuwen lieten zich met plezier onbeweeglijk meedrijven op de luchtgolven ¡ Ondertussen verscheen een steeds breder en duidelijker beeld van de grote stad, vooral het paleis van La Magdalena op het schiereiland viel op ¡ Terug afgedaald stapten we met een Spaans en Italiaans pelgrimsechtpaar het lange strand af richting Puntal, terwijl de surfklassen massaal in aktie schoten ... allemaal netjes op een rij met plank onder de arm ¡ De veerboot "pedreñeras" overbrugt de lange afstand over de brede Ria van Santander ... deze overtocht behoort bij de camino ... en is geen gemakkelijkheidsoplossing. Een geweldige manier om t stad binnen te komen ... je bent echt onder de indruk van de grootsheid en charme die je vanop de boot reeds kunt aanschouwen ¡ Santander : here we are ¡¡¡ Voor alle ( toekomstige ) caminostappers die ons nu volgen : het traject Bilboa-Santander stapten we op 3 1/2 dag af, het is een gemakkelijk licht golvend parcours met 1 venijnig stuk erbij ( zie dag 11 ). We hebben ons doel bereikt ... 1 dag op voorsprong zijn ¡ In Santander ... eerst op zoek naar een terrasje ... daarna een bezoek aan de kathedraal ... stempel ontvangen ... wij "were weg" ¡ De voetbaluitslag van Duitsland-Brazilië hadden we ondertussen al vernomen en de schreiende tv-beelden opgevangen ... Terwijl we de stad ( = hoofdstad van Cantabrië ) uitstapten volgden twee jonge Duitsers met rugzak ... we feliciteerden hen ... ze waren echt fier, de een al meer dan de ander ¡¡ De uitlopers van een stad zijn zelden interessant ... veel leegstaande industriegebouwen en winkels, weinig aantrekkelijke woningen en een drukke baan ¡ Bij het eerste dorp mochten we terug de meer landelijke wegels bewandelen langs een spoorlijn ... waarlangs er meerdere grote in-aanbouw-zijnde industriegebouwen staan te verkommeren ... zielig ¡ Het volgende dorp was Santa Cruz de Bezana, daar is een nieuwe albergue ... werd ons gezegd ¡ We melden ons aan bij cafetaria Nimon ... een lieve jongen probeerde ons uit te leggen dat er zeker nog bedden vrij waren ( oef ¡? ) ... en dat zijn zus ons kwam halen. Samen met de jonge Duitsers werden we naar een heel verzorgd appartement gebracht en alles erop en eraan ... we slapen er in de mooiste kamer ... en twee badkamers te delen onder 6 pelgrims ¡¡¡ Je kan je niet voorstellen welk een luxueus gevoel dit geeft aan pelgrims die al blij zijn dat er warm water uit de kraan komt .... ¡¡¡ Tot morgen ¡
Dag 9 06/07 Bilbao-Pobeña 33.130 st zwaar bewolkt/1.5u regen
We zijn na de schrijfbeurt op zoek gegaan naar onze albergue, heel hoog (¡) gelegen in de wijk Altamira. Het was een oude school. De meeste pelgrims zijn hun tocht na 1 week gestaakt, dat was hun planning. Wij blijven nog met een 8-tal over ... vooral Poolse jonge mensen ... en 2 Vlaamse vrouwen ¡ We trokken 's namiddags de stad in ... het allereerste viel het prestige-volle voetbalstadium in aanbouw op ¡¡¡ Vervolgens via het rustige park naar het wijze Guggenheimmuseum ... eerst goedendag aan de reuze "plantenhond" bij de ingang ... en dan vol bewondering voor de statige, originele constructie het museum in ... Er was o.a. een tentoonstelling van Yoko Ono ... we zijn echt niet onder de indruk ¡ Wat er ons enorm raakte was een concertvoorstelling in 9 filmsessies van een Finse kunstenaar ... schitterend op alle terreinen. Na het spijtige rode duivelnieuws, hebben we ons eens anti-pelgrimachtig opgesteld .... chique gaan uit eten ... moet kunnen voor 1 keer ¡ Toen we in de oude binnenstad op een terrasje zaten ... hoorden we ... oh oef jullie zijn er toch nog .... de 2 Poolse meisjes ... ¡ Met een glaasje wijn moesten we dit vieren .... en dan haastig naar onze albergue ... want die sluiten altijd om 22u ... en dan kan er niemand meer binnen. Via een pas ontdekte trappenstraat ( 386 stappen ¡¡¡ ) waren we nog netjes op tijd ... oef ¡ s Morgens om 6u30 vertrokken richting Portugalete ... we passeerden de oude verloederde havenbuurt, de zielige woonflats, de oude hoogovensite ... deprimerend ... en hoe verder we stapten hoe beter ons gevoel werd .... De nieuwere industrie kreeg er een plaats, de kaaien werden verzorgder, nieuwe laad- en lossystemen stonden te blinken, .... Portugalete is een mooie woonstad geworden ¡¡¡ Onderweg stapten 2 pelgrims in tegenovergestelde richting naar ons toe ... we vroegen als we konden helpen ... nee we hebben iets vergeten zeiden ze in het Engels en in het Frans ... uiteindelijk ontdekten we dat het Deinzenaars waren ¡ Via de wandeltunnels verlieten we dit stedelijk gebied ... op weg naar de rustige zalige boerenbuiten ¡¡¡ De laatste 7 km druipten we weer verder ... tot in Pobeña een klein kustgehucht. Om 17u kregen we bezoek van nonkel Joris en tante Marleen, die in deze regio aan het rondtoeren zijn ¡ Samen aperitieven ... en kletsen ... supergezellig ¡ Nog een vlugge "vishap" ... en naar bed ¡ Tot morgen ¡
Dag 10 07/07 Pobeña-Liendo 52.791st fris en bewolkt in voormiddag/zonnig 28 gr
Deze morgen werden we heel vroeg gewekt door het gewirwar van de startende pelgrims ... de Spanjaarden zijn wel heel vroege ochtendmensen, vanaf 4u30 ¡¡¡ Na ons verzorgingsritueel en de smeerpartij voor onze vriendjes ( = onze voeten ) zijn we eerst de innerlijke mens gaan geruststellen in de bar. Om 6u45 gestart ... aan een lange rit ¡ Heel bewust kiezen we ervoor om tijdens deze "rustige, echt ontspannende" week op sportief terrein om 1 dag voor te zijn op ons schema ¡ Onze staptijd tot Santiago is nauw berekend ... en wij weten dat er over 2 weken ... terug een zwaardere periode begint ( primitivo is een zwaar kaliber ) ... dus dan hebben we meer speling ¡ We klommen via een lange trappenklim tot aan de hoogste rotsrand ... met een panoramisch uitzicht over de zee-inham en de rivier de Barbadum in Playa de la Arena als resultaat ¡ In de rotsachtige klif zijn de restanten bewaard gebleven van de enige losplaats voor erts langs de kust van Vizcaya. Die behoorde bij een Engels mijnbouwbedrijf. De lucht was nog fris en ochtendlijk. Genietend stapten we verder tussen de groene heuvels en de wijdse zee ¡ Grote lange boten blijven evenwijdig op dezelfde plaatsen liggen in zee ... waarom ??? In de verste verte zien de "El raton" ( het schiereiland in de vorm van een muis ) ... dat is alweer 1 week geleden dat we daar voorbij kwamen ... Deze voormiddag verbonden we de ene ria ( zee-inham ) met de andere ... met er tussenin de hoger gelegen rotsen ... telkens spectuculair om de witschuimende golven geweldig tegen de kliffen te zien ploffen ... De 2 Poolse meisjes Ursula en Violetta haalden ons in ... fotosessie en veel gegiechel ¡ We naderden Castro-Urdiales, een mooie kuststad ... met de imposante kerk en een kleine haven ¡ Eventjes een hapje en een drankje en ... een beetje rusten ... we hebben tijd ¡¡¡ We zijn 7 juli vandaag ... en het was aanvankelijk heel fris aan zee : niemand in badpak op het strand ( 1 uitzondering ), 3/4 van de flatgebouwen staan opgesloten, geen volk bij de horeca .... geen goed seizoen voor de middenstanders ... maar ssst ... een prima stapweertje ¡ Aan een vlot tempo weer de weg ... pittoreske dorpen, kleine boerderijen, leuke huisjes met rendabele moestuinen ( ze lusten hier vooral bonen en paprika's ), weinig velden ( enkel maïsvelden met per stok sperziebonen erlangs, kwestie van dubbele plant dubbele winst ??? )... tot we weer het Petegems pelgrimskoppel ontmoeten ... ze waren erg laat gestart. Via heel smalle paden gingen we letterlijk het hoekje om bij het oude kerkhof en kwamen in een wilde weide met laagstammige bomen, vele grijze rotsstenen, ongeschoren schapen terecht ... en dan plots ... een grandioze blauwe zee met een witte zeilboot in de verte ¡¡¡ Zo fijn, zo poëtisch ... De meeste pelgrims staakten hun route voor vandaag maar wij wilden nog enkele kms verder ... ondertussen toonde de Spaanse zon zich en wij moesten een "isabelleke" ( = ons insmeren met zonnecreme faktor 50, cfr. dokter isabel, onze huidarts ) ... Aan de ria van Oriñon gekomen moesten de Middeleeuwse pelgrims de veerman betalen of een enorme omweg maken om de rivier over te steken ... de veerman is duidelijk met pensioen ... er bleef maar 1 oplossing : 12 km langs een saaie, gevaarlijke autoweg stappen tot onze volgende bestemming ... ¡ Niet leuk maar het kon niet anders .... ¡ Liendo is een tof dorpje met een gezellige albergue ... waarvan we nu nog een beetje gaan van genieten na een tocht van 35 km ¡¡¡ Morgen ... een nieuwe dag ... met een lange tocht ¡¡¡
