Ik heb nog een paar problemen: ik wou eigenlijk als webadres gewoon www.gerdernissen.be, want dat kan blijkbaar, maar het lukt met niet. Verder heb ik nog veel werk want ik wil al mijn artikels overzetten naar het nieuw adres (met een lay-out die me veel meer bevalt, het was moeilijk kiezen!). Zou er geen manier bestaan om alles in één keer te transfereren?
* 12 miljoen eur voor een informaticasysteem dat niet werkt...
* 53 % van de beboeten betaald nooit een boete... eerlijk duurt nog steeds het langst om rijk te worden..
* 100% belspelletjes in overtreding met de wet en toch nog elke dag op TV
* 1 van onze leveranciers is 16.000 eur achterstallige BTW verschuldigd (dat laat de BTW zelf aan alle klanten weten) en deze week krijgen we doodleuk van deze leveranciers een factuur met een nieuw ondernemingsnummer....
Aangezien wij geen documenten van u gekregen hebben, hebben wij twee actieve conract account op naam van de vennootschap XXX NV op het adres xxxweg 64 en 66 1000 Brussel.
Hierbij hebt u de gegevens die u mij gevraagd hebt voor een eventueel afsluitingsaanvraag bij Sibelga. Want door de vrijgeving van de energiemarkt moeten de klanten afsluitingaanvraag zelf in te dienen bij hun distributienetbeheerder dus voor Bruxelles Sibelga (u kunt de telefoonnummer daarvan op
ons staandaardbrief die ik inbijlage gevoegd heb aan mijn vorige e-mail).
Daarvoor moet u de volgend technish gegevens bij hebben:
Op het nummer 64:
Tellersnummer van de electriciteit is 30166332 (H-L) met EAN 54144892000004203
Van de Gas is 91403907 met EAN 54144892000004210.
Op het nummer 66:
Electriciteit tellersnummer is 5265865 (H-L) met EAN 5414489200000726257
Gas tellersnummer is 94334161 met EAN 5414489200000726264
Dat is alles wat ik kan voor u doen indien u de gevraagde informaties niet kunt mij laten weten dus laatste meterstanden op datum van uw verhuizing op een officieele document ondertekend door de twee partijen.
Ik hou van klassementen en rangschikkingen. Mappen, potjes en doosjes met etiketten. CD's alfabetisch, boeken eveneens. Maar er zijn dagen dat ik met mijn handen in het haar zit. Dat ik er niet aan uit geraak.
Vandaag bleek mijn DVD kast dringend aan herschikking toe wegens het steeds groeiende aantal DVD's en daardoor dubbele aankopen. En vooral het ineens plotsklaps niet meer kunnen tegen de wanorde.
Bleek echter niet zo simpel. De eerste ruwe indeling leek voor de hand liggend: TV-series, langspeelfilms, muziekfilms, kunstfilms. Submappen klasseren bleek echter al moeilijker.
TV-series: Vlaams en buitenlands apart? Komedie en drama apart?
Langspeelfilms: volgens regisseur? Volgens onderwerp? Volgens genre? Of gewoon alfabetisch? Maar indien alfabetisch - en dit dillemma stelt zich ook bij de TV-series - moet dat dan volgens de originele titel, de Nederlandstalige titel of de Engelse titel? Mar Adentro is duidelijk The Sea Inside, maar hoe kan ik ooit onthouden dat The Man Without a Past in het Fins "Mies vailla meneisytta" is en dus eveneens bij de M zou staan. En wat dan met de regisseurs-boxen? Pedro Almodovar, Jim Jarmush, Wong Kar Wai, Spike Lee (of Almodovar Pedro, Jarmusch Jim -oef-makkie, Kar Wai Wong, Lee Spike?).... al deze films uit de boxen halen? Want wat als iemand een film zoekt en hij kent de regisseur niet? En wat met de reeks "Quality films" die een mooi serietje vormen met hun zelfde logo wanneer ze netjes naast elkaar staan?
Volgend categorie: muziekfilms. Kan een concert van Alfred Brendel naast een concert van Nick Cave of moet je dat ook weer onderverdelen in "klassiek" en "hedendaags". Kan L'Orfeo naast West Side Story of Dancer in the Dark of is dat dan weer een langspeelfilm, ja, eigenlijk wel, maar toch ook een musical?
Kunstfilms: alfabetisch volgens kunstenaar of onderverdeeld in architecten, schilders, conceptuele kunstenaars, ..., ...? En Alfred Brendel is toch ook een kunstenaar? En Nick Cave absoluut zeker ook. En eigenlijk al bij al, regisseurs zijn ook kunstenaars.... en... en...en... (het heelal doemt op in mijn hoofd)
Tenslotte zou ik ook nog een categorie "brol' (hoe kom ik hier toch aan?) en "dubbel" nodig hebben. Of zal ik die maar direct wegschenken aan een tombola ten voordele van het KSA-kamp?
De trend zet zich verder. Inhoud is niet meer belangrijk. Niet meer in kranten, niet meer op TV, niet meer in het zakenleven en ook niet meer in de politiek. Als je maar mediageniek, jong en knap bent, aandacht kan trekken, het goed kan uitleggen en veel lucht kan verkopen.
Gisteren kondigde Greta D'Hondt aan dat ze uit de politiek stapt omdat mensen met een grondige dossierkennis, die in stilte en op de achtergrond werken, niet gewaardeerd worden. Een heel menselijke reactie. Je bent al jaren een politiek beest, hebt al heel wat kunnen bewerkstelligen, maar de mensen die in de media komen zijn de zonen en dochters van en de babe-politica's met de zwarte mouwloze topjes. Glamour, fotogeniek zijn en jeugdigheid zijn belangrijker dan een interessant betoog kunnen houden binnen de Kamer of de Senaat (wie kijkt er nu in godsnaam naar Villa Politica). Laat Margriet maar verder haar onzin uitkramen in Dag Allemaal...
En de ironie van het verhaal is dat nu mevrouw D'Hondt vertrekt, ze wel alle aandacht krijgt in de pers!
Nog geen reactie gekregen op het antwoord dat ik gestuurd heb aan Ebru Sahin:
Geachte Heer Sahin,
Hartelijk dank uw snelle reactie op onze klacht. We zijn blij dat er ons stante pede een dossierbeheerder toegewezen werd. Ik stel echter voor dat u nog eens grondig onze klacht leest want helaas is uw antwoord totaal naast de kwestie. Onze vraag was namelijk welke meters er aan ons behoren op de XXX en of het nu nummer 66 of 64 is en of er aub iemand kan langskomen om deze meters aan te duiden en af te sluiten.
Wat u vraag betreft of er een abonnement moet geactiveerd worden op de xxxxlaan 1xx: neen. We kunnen namelijk al meer dan een jaar ons bedrijf van energie voorzien met het opvangen van de verloren energie die we in ons contact met Electrabel gestoken hebben. Verder hebben we ook oud-wielrenners aangenomen die in een speciaal door ons ontworpen cabine de dynamo's aandrijven waarmee we ons bedrijf van stroom voorzien.
Dit wil ik jullie niet onthouden: sinds 14 april 2005 hebben we een probleem met Electrabel. Heel kort: wij vinden onze meters niet in een gebouw met 16 meters en we hebben 3 klantnummers en 2 adressen bij Electrabel. Wij krijgen voor elk van deze facturen, gaande van 51 eur tot 3500 eur/maand. Ik heb hiervoor al minstens tien aangetekende brieven gestuurd, zonder enige reactie. Vorige week kreeg ik dit in mijn mailbox:
Geachte Mevrouw XXXX,
Vandaag heb ik de dossier van de vennootschap XXX NV door mijn collega's overgenomen. Volgens uw aangetekende schrijven van 27.09.06 zei u dat de gebouw door de eigenaar overgenomen moest worden. Maar wij hebben geen gegevens over de eigenaar van die gebouw, kunt u mij de gegevens van de
eigenaar laten weten?
U begrijp dat wij geen oplossing kunnen vinden voor de problemen met de facturatie zonder afsluiting van uw abonnement met de referenties bij ons BP-1500158282 CA-2200273975.
Wat "NIEUWADRES 75, 1000 Bxl" betreft, hebben wij ook geen verhuisdocument van u gekregen. Moet daar
een abonement geactiveerd worden of niet?
Naar aanleiding hiervan herinneren wij u eraan dat de titularis van een abonnement verantwoordelijk blijft voor de vereffening van het opgemeten verbruik tot het ogenblik van de sluiting of overdracht van de betrokken meter(s).
In afwezigheid van overnemer, verzoeken wij u contact op te nemen met de Netbeheerder op nr. 02-274.30.60 om een regeling te treffen voor de verzegeling van de betrokken meters.
Ik voeg bij de documenten die al door mijn collega naar jullie vennootschap op 04.10.2006 gestuurd werd en ook de formulier zonder gegevens voor het geval u dit nodig hebt voor de transfer van uw nieuw abonement.
Uw antwoord per kerende verwachtend, verblijf ik,
Met vriendelijke groeten.
<<10-004a PIX sd pas reçu et prob informatique ndls.doc>> <<10-004B pix doc succ ndls ECS.doc>> <>
SAHIN Ebru
ELECTRABEL M&S Switching
2ème Ligne Courrier
Bld de Merckem 60
5000 NAMUR
T Tél : 081-774546
Fax : 081-774469 Is er tussen de 11.187 werknemers van Electrabel geen enkel Nederlandstalige die ons dossier kan opvolgen/begrijpen/oplossen?
Een van de grootste veranderingen in ons bedrijf na onze fusie is de chatcultuur dat het ander bedrijf meegebracht. Elke dag wordt er verondersteld dat je on-line zit en dat iedereen binnen (en bij veel collega's ook buiten) het bedrijf je kan aanspreken. Noem me een dinosaurus, en Cro-Magnon mens, maar ik hou er niet van. De laatste tijd blijft mijn chat dan ook dicht, tot groot ongenoegen van een aantal collega's. Dan komt er iemand van om het hoekje zeggen: "Gerda, B. vraagt of je je chat wil openzetten" Te weten dat B. tien stappen van me af zit. Te weten dat ons bedrijf slechts twee etages heeft en vijftien vaste medewerkers. Wanneer je passeert aan de bureau's zie je op bijna alle computerschermen minstens drie chatvensters tegelijk openstaan. Ik vermoed ook dat de meesten in ons bedrijf in aanmerking komen voor een hoofdprijs in een wedstrijd sneltypen, want oefening hebben ze de hele dag. Gesproken wordt er amper, laat staan geroepen. Vandaag beleefde ik echter de schrik van mijn leven. Toen ik dus de "chat" opengezet had, zag ik ipv een prentje bij mijn naam een cameraatje (Ik heb sinds kort een i-book met ingebouwde webcam). Opeens floepte er een filmpje aan. Shit dacht ik, ook dat nog. Na twee minuten keek iedereen verschrikt op want ik had de stilte verstoord met een luide schreeuw: nadat ik een keer of twee heen en weer bewogen had kwam ik tot de ontdekking dat degene op het filmpje voor mijn neus ikzelf was! Oh, gruwel, dus filmje snel dicht, dat was nog simpel, maar het camera-icoontje naast mijn naam kreeg ik niet meer weg. Mijn grootste bekommernis: betekende dit dat iedereen die op de chat zat me nu zag? Dat ze konden merken dat ik steeds met het puntje van mijn tong uit mijn mond zit te werken? Dat ik de vreemdste bekken trek terwijl ik aan de telefoon ben? Voor alle zekerheid heb ik nu toch maar een post-itje over mijn ingebouwde webcam geplakt! (en het fotootje hiernaast toont wat je dan ziet..)
Ik snap het niet meer. Ik begon via bloggen.be een blog omdat dit het meest voor de hand lag, me bekend was. Ik ben van dag één van mening dat dit de blogsite is van Pascal Vyncke van seniorennet. Gisteren verwees een collega me echter naar een item op seniorenweb.be. Daar zie ik dus duidelijk staan dat dit de website is van hogergenoemde. Ik klik dus even door op "blogs" en tot mijn verbazing heeft dit helemaal niks met deze bloggen.be te maken. Of beter, ik weet niet of het er mee te maken heeft: de indelingen zijn hetzelfde, het aantal bloggers is hetzelfde, de onderwerpen zijn hetzelfde en Debby en Nancy staan er ook op kop. En toch is er nergens een spoor te bekennen van de mij bekende blogs, net zomin als van de mijne. Hoe zit dit nu precies?
Bij het klasseren van mijn CD-rek botste ik op een cd van Curtis Stigers, wellicht door iedereen vergeten of nooit bij iemand bekend geweest. In 1991 kwam de eerste CD van deze Amerikaans zanger én saxofonist uit. Mijn zus en ik waren er meteen weg van (vandaag realiseer ik me dat het waarschijnlijk meer de combinatie van zijn looks en stem was). Ik moet de cd zowat "grijs" gedraaid hebben toen. (Waarom is er geen nieuwe versie van dit gezegde?). Wij vonden wel dat hij op de foto van de cd de verkeerde schoenen droeg en er ietwat gladjes uitzag en de meeste songs klonken dat ook, maar toen hij kwam optreden in de AB in Brussel waren we gerust: dit was een "ernstig" artiest. (In die tijd vonden we dat nog belangrijk). Bij dit optreden stonden we dan ook op de eerste rij en genoten van zijn geweldige stem en saxofoonspel (en toch bleven we vinden dat hij er wat gladjes uitzag, hij had ook witte sokken aan, ook toen al een gruwel). Zijn eerste CD was een megasucces, maar nadien is hij volledig in de vergetelheid geraakt. Toch weer even de CD beluisterd en ik vind de stem nog steeds geweldig maar.... (jaaaah). Vandaag de dag blijkt hij nog steeds actief in de muziekwereld maar dan vooral in de jazz-wereld. Heb wat van zijn laatste nummers beluisterd, maar echt grote fan zal ik nooit worden. De CD blijf ik koesteren uit nostalgie, maar hij blijft, ja.. te...
Toen ik Curtis terugzag flitsten er ook herinneringen door mijn hoofd aan Marti Pell van Wet Wet Wet, waar we een paar jaar eerder hevige fan van waren (wederom om de looks vermoed ik ook nu want ook het latere lief van mijn zus was zowat zijn evenbeeld maar dan ruiger) en hun concert in Leuvense Manhattan was "memorabel" (ik weet zelfs nog welke kleren ik droeg toen, ik kan zo weer de straat op volgens de maart modespecial van "Elle"). Echt wel goed fout dus... Neen, ik ga vooral niet opzoeken wat hij momenteel doet of hoe hij er uit ziet... Ik hou het bij zijn engelenogen.
Beboet bij je thuiskomst na weer een dagje Brussel-jungle zonder regels of wetten omdat je auto in een onooglijk klein dorpje in een stille bijna verkeerloze straat vijf minuten voor je eigen deur (echt één keer) - waar er mag geparkeerd worden - met de neus in de verkeerde richting geparkeerd staat omdat de straat te smal is om je snel te draaien en je direct weer weg moet.
Mag niet volgens het verkeersreglement, volledig akkoord, maar dan flitst er wel even door je hoofd hebben ze nu niks anders te doen of had ik net de pech dat hier een gefrustreerde agent passeerde die nog snel een boete op zijn actief wou? De frustratie is groot!
Werk ik al te lang en is alles te vanzelfsprekend voor mij? Dan is deze vraag waarschijnlijk zeer onterecht: is het normaal dat stagiaires van de opleiding Hoger Onderwijs Communicatiebeheer niet weten wat een aangetekende zending is? Laat staan een aangetekend zending met ontvangstbewijs?? Grrrr....
Een elke dag weerkerende gerdernis is het verkeer in Brussel. Ik kom er dagelijks en het is een echte jungle.
Niemand die nog weet waarvoor een rood licht dient. (Zowel voetgangers als autobestuurders). Je wordt als een buitenaards wezen beschouwd als je staat te wachten tot het groen is. Voetgangers die van achter eender welke hindernis onverwachts opduiken en arrogant de straat oversteken. Agressieve chauffeurs die veel ergernis opwekken door op een voorsorteerstrook een rij geduldig wachtende autos voorbij te razen. Autos die een parkeerstrook onverwachts verlaten, bestuurders die de deur van hun net geparkeerde auto openslaan zonder te letten op het aankomende verkeer. (En ja, mevrouw, u die deze morgen uw kleuter liet uitstappen aan de bestuurderskant en die het op de drukke weg liet staan terwijl u nog iets van op de achterbank nam, bent zeer dom!) Autos die midden op de weg halt houden om een praatje te slaan met een tegenligger; bestuurders die op het verkeerde rijvak rijden. Ongeduldig toeterende wagens wanneer een taxi in een smal straatje een ouder persoon laat uitstappen en dit wat meer tijd vraagt, parkeer- en snelheidsovertreding aan de lopende band. voorbeelden legio én zeer frustrerend.
Kleine dingen, ik weet het, maar volgens mij zijn dit allemaal afgeleiden van het niet meer respecteren van de omgangsvormen en van het zegevieren van het individualisme, van het zeldzaam worden en zelfs verdwijnen van de elementaire beleefdheidsvormen. Dit weerspiegellt zich op de eerste plaats in het verkeer.
Meer blauw op straat in Brussel (terwijl ik eigenlijk helemaal niet van die kreet hou) maar niet om te bestraffen maar gewoon een kordate maar toch positieve boodschap uitdragend zoals de politie in UK en Nederland: Mijnheer sorry, doorrijden, hier mag u niet stoppen of parkeren.... , Hier niet lossen en laden, doorrijden aub.. Rood licht betekent wel stoppen.. Vriendelijk en zonder verbaliseren. Aanhoudend en dagelijks en consequent.
Het mooiste voorbeeld hoe het kan zag ik een paar weken terug aan de Basiliek in Koekelberg. Komende van uit het centrum om af te slaan naar de Keizer Karellaan richting E40 aan de verkeerslichten zijn er drie rijstroken, twee voorsorteerstroken naar rechts en één voorsorteerstrook rechtdoor. Elke dag tijdens het spitsuur staat daar een tamelijk flinke file en moet je wat geduld oefenen eer je verder kan. Sommigen (en de ene ziet het van de ander en volgt het voorbeeld) vinden er niets beter op dan de lange rij voorbij te steken op de voorsorteerstrook rechtdoor tot grote ergernis van de geduldig wachtende chauffeurs (dit gebeurt waarschijnlijk terwijl op nog honderden andere plaatsen in België). Op die bewuste dag werd het verkeer geregeld door een politieagent. Deze had het geweldig inzicht om iedereen die op de voorsorteerstrook rechtdoor stond ook daadwerkelijk mét de glimlach aan te manen rechtdoor te rijden, alhoewel hun knipperlicht aanduidde dat ze naar rechts wilden. Geweldig, iedereen ziet duidelijk dat een voorsteker eens NIET beloond wordt. Deze kleine dingen helpen!
Gisterenavond, met de vrienden bij elkaar, tot de vaststelling gekomen dat niets hetzelfde blijft.
In ieders leven, stuk voor stuk, was er het afgelopen jaar iets zeer ingrijpends gebeurd. 2 koppels kregen een baby, 1 adopteerde een kindje maar wacht nog steeds, 1 kocht een nieuw huis en verkocht haar oud. 1 veranderde van werk, met zeer verstrekkende creatieve en financiële gevolgen in positieve zin, 1 gaf haar job op en verhuist volgende week naar Azië, 1 verloor een dierbaar jong familielid door een tragische gebeurtenis.
En toch lijkt elke dag hetzelfde.
(En wat zal ik J. missen vanaf volgende week!)
Morgen komen de zusjes Bianca en Sierra Casidy (CocoRosie) naar Brussel naar aanleiding van de release van hun nieuwe CD 'The adventures of Ghosthorse en Stillborn". Op woensdag 11 april optreden in AB!
In dit programma, waar ik al voor het derde jaar op rij met plezier naar kijk, stellen ondernemers hun zakenideeën voor en vragen geld aan vier gehaaide investeerders. Deze beslissen dan of het een rendabel idee is en waard om te investeren. In ruil daarvan worden de investeerders aandeelhouder.
Een bont allegaartje weirdos, uitvinders, huisvrouwen, echte zakenmensen, met de meest vreemde voorstellen passeren de revue. Van paraplu-automaten over ééneikokers, van keyboards die zelfs de uitvinder niet kan bedienen tot een handdoek om op te leren surfen, een citroenschijfjessnijmachine, een tuintroley, je kan het zo gek niet bedenken of iemand komt er wel mee op de proppen.
Afgelopen week waren er opeenvolgend te zien: Ling met een website voor verhuur van aparte autos, een grill in Japanese stijl youre idiots, sorry I cant work with idiots, steunzolen en een computerprogramma om deze steunzolen uit te tekenen, een professioneel worstelaar die een academie wil uitbouwen, een tuinhark waarbij je niet moet bukken om de bladeren op te rapen, een giftbox waarmee je een afdruk van je kus kan maken/schenken, een waterbesparende waterketel thats absolutely unusefull, verhaalboekjes gecombineerd met pluchen beesten, een teddybeer met ingewerkte computer die verhaaltjes kon vertellen voor het slapengaan. Mijn sympathie voor één van de door mij zo verafschuwde investeerders kan na zijn ethisch correcte reactie hierop niet meer stuk: I feel so depressed, so sad, youve said the teddybear read stories to the children. Thats a fathers job. I dont want to be replaced by a computer, I could never investigate in something like that
Na een paar afleveringen was het voor mij al duidelijk. Ingeval ze brood zien in de investering, komen de investeerders er steeds als de beste uit. De les zou eigenlijk moeten zijn: wanneer ze willen investeren, heb je echt een goed idée en het gat gevonden in de markt. Dan zou je enige reactie moeten zijn: geld weigeren en run run run, hou je zaak voor jezelf, ga bij de bank een lening aan, het kan niet mislukken. Helaas geven de meeste mensen, verblind door het geld of overhaald door slimme managerspraat of te weinig ondernemingskennis, 30 tot 40 percent op van hun zaak, en voor ze het goed en wel beseffen ook hun patenten, rechten en ideeën.
Op het einde van elk seizoen blikt men terug op het vorige seizoen, hoe de investeringen verlopen zijn, hoe de zaken draaien Onthullend.
Eén keer per jaar word ik zeer
chauvinistisch. Ik, die totaal niks heb met mijn geboortestreek heb en
zelfs niet eens van Oilsjt ben, maar van één van de omringende
gemeenten. Ik, die zelfs geen carnavalgangster ben, maar een van op
afstand toekijkende observeerder. Maar elk jaar broeit er iets in me
rond deze periode en kan ik niet anders dan het carnaval in Aalst zeer
fel verdedigen. Het is een onweerstaanbare drang, ik moet!
Ik kan er niet tegen, de manier waarop het elk jaar in de media
afgespiegeld wordt. Dronkemannen, vulgariteiten, vandalisme. Dit is een
randverschijnsel dat blijkbaar in de media met plezier uitvergroot
wordt. Wat Carnaval Aalst is, moet je zelf zien, horen en opsnuiven.
Het is uniek en onvergelijkbaar met eender welke andere carnaval.
Honderden mensen die zich een heel jaar inzetten om de meest creatieve
wagens te maken, prachtige kostuums, inventieve en zeer ironische tot
cynische liedjesteksten die met aangepaste dans worden uitgevoerd . En
ja, het is van een ander niveau dan een bloedprocessie maar het is
minstens even cultureel. Maar toevallig is het Oilstjers dialect niet
zo charmant als het Brusselse of het Gentse en klinkt het niet zo
hoogstaand. Maar het is vooral zeer surrealistich en absurd
én komisch.
Wat ook tot vervelens toe moet herhaald worden is dat er eigenlijk twee
stoeten door elkaar lopen: de officiële groepen met hun grote wagens en
losse groepen. Deze laatste zijn inderdaad dikwijls zeer haastig en
slordig ineengeflanst maar getuigen wel van een zeer grote creativiteit
en spelen in op de actualiteit, iets wat de grote groepen minder kunnen
omdat hun thema meestal lang tervoren vastligt. Het zijn echter steeds
deze losse groepjes, die het peper en zout vormen van de stoet, die ze
in het journaal tonen maar waarin deze totaal niet tot hun recht
komen. De indrukwekkende wagens en groepen worden nooit getoond!
Dus ik breek een lans voor alle Carnavalisten in hart en nieren en kan er alleen maar oprechte bewondering voor hebben!
Zeijer doen voesj!
Vandaag nog een keer door de Aalsterse straten vanaf 14 u.
