Onopvallende en onopgemerkte voorvallen gespot in het dagelijks leven, de media en de politiek
12-01-2007
IEDEREEN BEROEMD (PART I)
In dit (mag ik wel zeggen) ondertussen
wereldberoemde reclamefilmpje speel ik de rol van een verontwaardigde
winkelende klant. Het was een vriendendienst want er was geen
geld om deze spot te draaien, als vergoeding kreeg ik een warme
maaltijd maar in ruil daarna wel eeuwige roem!
Afgelopen zomer ontdekte ik
namelijk ook dat één van mijn lievelingsschrijvers Michel Houellebecq
deze reclamespot van de eerste tot de laatste scene (het enige
verschil: hij maakt er een koppel van ipv een vader) beschrijft in zijn
laatste roman "De mogelijkheden van een eiland". Hij heeft het
zelfs over mij want hij zegt: "winkelende klanten kijken
afkeurend".
Het intrigeert me natuurlijk mateloos of hij deze spot zag of hij gewoon gelijktijdig hetzelfde idee had.
Regie: Frank De Vos
(Ik ben niet de eerste en niet de laatste dame...)
Vraagt u zich ook zo dikwijls af hoeveel km/u je
eigenlijk op onze Belgische wegen waar mag rijden (want die borden zijn
zo voorbijgereden)?
Onlangs las ik een heel interessant voorstel:
de markeringen op de baanvakken gewoon telkens in andere kleur en elk
kleur staat voor een max km/u. Vb. witte wegmarkering = 120 km/u,
blauwe wegmarkeringen= 90 km/u, gele wegmarkeringen = 70km/u en rode
wegmarkeringen = 50 km/u. Ik vond dit simpel idee zo doeltreffend
dat ik niet begrijp waarom dit voorstel niet meer aandacht
krijgt.
Waarschijnlijk té simpel of zie ik in mijn enthousiasme
weer een heleboel nadelen niet?
Als kind mocht ik af en toe mee met mijn vader naar
Duitsland of bezochten we vrienden in Nederland. Toen was dat nog
een echt avontuur, een ware uitstap. Telkens wanneer we terugkwamen was
de eerste vraag: "En, geen ongelukken gezien?" Was toen nog
zeldzaam, spectaculair, nieuws.
Tegenwoordig echter maak ik me elke dag de bedenking dat ik er weer
eens een dag goed vanaf gekomen ben, dat ik het weer eens overleefd heb
en op zijn minst zonder blikschade thuis geraakt ben.
Op mijn dagelijkse route zie ik élke dag minstens 1 ongeluk.
Gisteren was het weer prijs. Op een traject van 57 km zag ik 1
vrachtwagen en 1 personenwagen op elkaar ingereden op een
verkeerswisselaar; 3 personenwagens aan de kant met lichte blikschade
op de ring; een personenwagen ingereden op een boom, met een kleine
file als gevolg. Net op het moment dat ik er ter hoogte van
de verongelukte wagen passeerde werd er een brancard naar een
bestelwagen gerold met daarop een gewonde maar toen besefte ik dat de
dekens volledig dicht waren en er ook geen ambulance aanwezig
was. Op dat moment gaat er wel heel wat door je heen. Wie
was die mens, hoe is hij 's morgens, 's middags, 10 min. voordien thuis
of bij vrienden of op het werk vertrokken, wat waren zijn plannen, wie
laat hij achter, wie moet er vernemen dat hun dierbare niet meer
terugkomt? Eén regeltje in de krant vanmorgen, één leven
voorbij....
In een late trein in een praktisch leeg treinstel
komt er (bewust?) iemand net tegenover mij zitten. Ik word daar
ongemakkelijk van. Mijn
krant had ik 's morgens al achtergelaten en dus wat snuffelen in
handtas naar ander leesvoer. Het enige wat ik vind is een
Druivelaar 2007 (Is niet iets wat tot de dagelijkse inhoud van mijn
handtas behoort, is bedoeld voor mijn moeder).
Staat natuurlijk wel niet zo goed als een Humo, maar is toch beter
dan niet echt weten welke kant uit te kijken of blikken te moeten
kruisen met deze onbekende.
"Vous-parlez Français, madamme?"
Oei, een verdwaalde heer die een inlichting nodig heeft, dus met de vriendelijkste glimlach: "Oui".
"Vous-êtes trés charmante, madamme".. Ah,
gaan we die toer op? Een kapsel waardoor ik na een dagje aan zee
in regen en wind lijk op een triestige poedel, een pluizige oude dikke
pull, een paar space-botjes om aan het
strand te lopen... "Charmante??" Sommige mannen hebben een vreemde kijk
op vrouwen.
Wat te doen? Me een andere plaats zoeken (lijkt racistisch)? Lachen om de slechte mop in de
Druivelaar (lijkt aanmoedigend)? Naar buiten staren (lijkt onbeleefd)?
"Est-ce que je vous dérange?" Ja
ja ja, je derangeert me zeker, dus mijn aangeboren vriendelijkheid en goede opvoeding aan de kant en een welgemeende en
hooghartige "Oui!".
Waarop ocharme de man direct zijn biezen
neemt en zich een plaats zoekt aan het andere uiteinde van het coupé. Ja, ik kan het!!!
Waarom vraag ik me dan nu, uren later, nog steeds af
of deze man niet gewoon een vriendelijk gesprek wou of echt informatie nodig had en nu misschien onwetend door Brussel doolt?
Een tweetal maanden geleden ontdekte ik, na een
reportage op radio1 het geweldige last.fm. Ik was er zo
enthousiast over dat ik hiervan onmiddellijk op deze blog wou
berichtten, maar niet meer zo piep zijnde dacht ik dat ik wel oud
nieuws zou brengen en dat de hele internet-generatie hiermee al
dagelijks zou omspringen. Blijkt niet zo te zijn dus, heb ik
vandaag gemerkt.
Vandaar dus dat ik het bij deze eens onder de aandacht breng: radio op
eigen formaat: je typt je favoriete zanger of groep in en je hebt
muziek op maat. Uren kan je er mee slijten. Heerlijk, een
echte aanrader!
Eén pakt uit met het nieuwste van het nieuwste: de
telenovelle. Helaas ook het slechtste van het
slechtste. Niet te begrijpen zelfs hoe slecht. Wat een draak! Slecht
scenario, ondermaatse acteursprestaties, ongeloofwaardige dialogen,
onsamenhangend, en vooral totaal onrealistisch en dit allemaal in krakkemikkige
decors. Alle cliché's op een hoopje en allemaal nog maar
eens bevestigt. Ik kan er dus echt niet bij dat er
mensen zitten te brainstormen en zeggen: "Aha, die baas, die gaan we een
creatieve naam geven, weet je, er is zo een Amerikaans mode-ontwerper,
Marc Jacobs, die is niet zo bekend bij die debiele één kijkers en dat
is wel een aparte naam..... En ja, in een productiehuis
hebben ze allemaal hippe namen: Myra, Birsen.... en extravagante kapsels, en
roddelen, dat doen ze er ook. En natuurlijk dragen de mannen
alleen maar avant-gardistische design-brillen". "Oh, en die presentatrice, dat moet natuurlijk een ongelooflijke bitch zijn..." En elke dag over die kijkcijfers! En ze werken ook voor "De Zender". Ipv een duidelijk station te vernoemen, dit lijkt wel iets goddelijks "De Zender"...
Neen jongens,
ofwel zijn jullie nooit eerder in een productiehuis geweest (maar welk
soort productiehuis maakt deze serie dan?), ofwel zitten jullie
gigantisch met de kijkers te lachen en denken jullie we kunnen ze ook
alles wijsmaken, ofwel zijn jullie zo vol van jullie eigenste zelf dat
jullie zonder het te beseffen een karikatuur van jullie zelf gemaakt
hebben. En ik moet de eerste man met een pak en een das nog
tegenkomen in die sector! (Of hij komt van de bank of van de
verzekeringen).
Kom je thuis met een dronken kop om een uur of negen 's ochtends na in stijl 2007 ingezet te hebben en vind je je appartement overhoop gehaald (waw net als in de film) en besef je dat daarbij ook nog eens al je foto-apparatuur en -materiaal, je computer en je volledige cd-collectie verdwenen is....
Dit overkwam mijn dierbaren S. en B. gisteren 1 januari 2007 of hoe het jaar goed ingezet wordt...
Alle materiaal is vervangbaar inderdaad, maar verdorie, wie geeft dat stelende krapuul het recht hun zuurverdiende spullen te pikken, hun wereld eventjes overhoop te halen, er voor te zorgen dat geen van beiden vandaag 2 januari deftig het werk kan hervatten... en die 50 cd's die een overleden vriend hun nagelaten had en die dus vooral een grote sentimentele waarde hadden, gvd, die zijn wel echt onvervangbaar.... !
Cat Power, Anthony & The Johnsons, Bonny "Prince" Billy, Smog,
Elbow, Feist, Cocorosie, Damien Rice, Eels en om me op tijd af te
reageren het superbe GALVANIZE (geen groep maar een nummer!
(En Nick Cave maar die zit al jaren vastgeroest in cd-speler)
Mijn persoonlijke TV top 10 in 2006 in willekeurige volgorde:
Shameless, Spooks, State of play, The State Within, Green Wing, How do
you solve a problem like Maria, Terzake, Morgen Beter (vooral om me te
ergeren), Zomergasten, Panorama zomeruitzendingen
want hij zegt: "winkelende klanten kijken
afkeurend". 
