"Een heel vriendelijke dokter riep me binnen en gaf een ellenlange uitleg. "je begrijpt het toch ? " vroeg hij. "ja" knikte ik, maar ik had er niet veel van gesnapt. Het geluid van mijn eigen zorgen klonk luider dan de stem van de dokter; Daarna moest ik naar een grote drukke ruimte waar ik naakt op een onderzoekstafel moest liggen, waarna ik als een blocnote beschreven werd. Met een speciale stift ( denk ik)werden op mijn lichaam nummers en aanwijzingen geschreven. Het waren de plaatsen die bestraald moesten worden.Van alle behandelingen vond ik dit de meest vernederende. Het deed me denken aan runderen in een slachthuis die genummerd worden.Dikbil één of twee?Plots vloeiden de tranen weer gul over mn wangen.
"sorry" probeerde ik me uit mn verdriet te klappen"het is de allereerste keert dat ik hier kom" Iemand knikte, begripvol...hoop ik
vervolg van mn boek " stoma, een gat in mijn buik"
dag iedereen,
al gekeken op YOU TUBE?? tik gewoon mn naam in bij you tube ( gerda persoons) en je ziet me.
nu het vervolg: "Bij het eerste bezoek( stralen) ben ik werkelijk de kankerwereld ingestapt! In de gang van het ziekenhuis , op de dienst radiotherapie, stond een klein tafeltje, met een miezerig tafelkleed en een al even miezerig bloemstuk. Boven het tafeltje hing een immens kruisbeeld. Verstomd bleef ik naar dat kruisbeeld staren. Waar ben ik nu?? Al op het kerkhof of in het klooster?Ik weet niet hoe het kwam, maar het was zo verdomd triestig dat ik moest wenen. Naast het tafeltje stonden een paar stoelen. Ik zette me neer en bekeek de troosteloze bloemen. Bloemen en God gaan soms goed samen......"
als ik dit nu zelf lees dan klinkt deze tekst zeer ondankbaar voor de vriendelijke mens die daar die bloemen heeft neergezet..Ik bedoel alleen maar:wat is een mens gevoelig voor je hele omgeving als je kanker hebt! al je antennen staan open en je ziet in alles de dood ( in het begin toch) maar panikeer niet mensen, het gaat beter nadien, heel zeker!
tot morgen en je kan gerust die you tube video doorsturen, het zal altijd wel voor iemand goed zijn!!
waarschijnlijk kun je me vanaf morgen zien ( met mn boekje) op you tube!! ik laat jullie morgen zeker iets weten! Als er één persoon is die hierdoor geholpen is , dan is mn opdracht geslaagd!!
Alsof er een belleman was rondgegaan, leek heel onze kustgemeente al op de hoogte van mn ziekte. Ik werd regionaal nieuws. " de vrouw van de huisarts heeft kanker" Vooraleer ik het zelf een beetje kon verwerken, werd ik bij mn eerste uitstap al geconfronteerd met mn ontreddering!"Wat heb ik gehoord, heb je kanker???"Zoiets is als een zweepslag in je gezicht. regelmatig werd ik er op attent gemaakt hoe slecht ik ervoor stond. Ik kan een lange lijst met kwetsende opmerkingen neer schrijven.Soms dacht ik " hoor ik daar een onvertoon van leedvermaak??"Maar je bent zo verschrikkelijk kwetsbaar dat elk gebaar, elk woord in je hoofd gaat uitvergroten!
De ziekte nam me in mn greep.Ik die van het leven houd, die graag baantjes zwem, die vrolijk rondfiets en geniet van alle mooie dingen in het leven!Van een vrolijk mens werd ik in een korte tijd een hoopje ellende. Vooral de onzekerheid maakte me miserabel.Ik moest dus de donkere kant van het leven induiken, op plaatsen gaan waar ik verdorie nog nooit geweest was!( stralen)Wat was ik kwaad! Zo'n ziekte geeft je zelfvertrouwen natuurlijk een enorme deuk!En telkens als je rechtkrabbelt , slaan de vragen je weer neer.Waarom?Wanneer? Voor hoe lang nog???
Goed, ik stond dus voor de berg. En moest maar klimmen.Stapje voor stapje.Eerst bracht ik een bezoek aan de darmspecialiste. Een heel vriendelijke en meelevende vrouw.Ze deelde mn mening " step by step" Eerste stap: de bestraling....
einde citaat
morgen een vervolg(je)
hopelijk help ik hier iemand mee, want wees gerust: alles betert!!
weeral een stukje uit mijn boekje:stoma, een gat in mn buik!
dag iedereen,
weeral een vervolg stuk :
"Heel mijn leefwereld werd trouwens onwerkelijk. De dag na mijn vonnis kwamen mijn zus en een man van de telefoonmaatschappij op bezoek. We hadden internet aangevraagd , we zouden met de wereld communiceren. Maar mijn wereld was eng en angstig geworden.Niemand weet vooraf hoe je op ontmoetingen zult reageren. Zal je tegen iedereen je woede uitschreeuwen om het onrecht dat je is aangedaan? Zal je huilen? Of blijf je discreet en hou je het liever voor jezelf?? Trouwens, het ergste wat je kan overkomen is een overdaad aan medelijden!
Ik negeerde mijn toestand, mijn nieuwe waarheid. De man van telenet gr oette ik stralend. Ik hoorde mezelf vragen:"alles ok ?"Heimelijk dacht ik :"je moest eens weten..."Dat is trouwens een constante in mijn gedachten geworden." Je moest eens weten...."
We maakten een vrolijk babbeltje , zijn woorden, zijn lach waren als een beschermende cocon rond mijn verwarde ziel. Ook met mijn zus sloeg ik een vrolijke babbel.Geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om haar iets te vertellen.Eerst moest ik mijn eigen verhaal verwerken, dan de rest. Gezellig babbelden we en ik dankte God voor mijn sterkte.
Toen mijn dochters van school thuiskwamen was het weer showtime.Lachen en plagen. Ze boften met zo'n vrolijke mama! na drie dagen kon ik het niet meer uithouden en vertelde de meisjes dat mama een gezwel in haar darmen had en een stoma zou nodig hebben.Direct gingen ze op internet kijken en vonden dat een stoma " een shitbag" was.Ze lachten hartelijk en vreemd genoeg kikkerde hun vrolijkheid me op..... einde citaat
Lieve mensen, het klinkt allemaal heel erg, maar het is een dal waar we allemaal doormoeten. Maar het komt goed. Zeker weten!!
Altijd de moed er in houden, kijk maar naar mij! Je kan mijn naam "gerda persoons " googelen en dan zal je ergens een foto zien. Je kunt dan zien: ik ben er nog en straal geluk uit!! Niet opgeven!!! tot morgen .
Vandaag geen vervolg uit mn boek, wel een paar woordjes voor iedereen die iemand kent die kanker heeft.Weet je wat wij , als patienten, het liefste hebben?? Het "gewone".... alles zo normaal mogelijk. Luister even naar ons verhaal , heb mede-leven , maar geen medelijden. En praat daarna zo gewoon mogelijk, over vanalles en nog wat! Wij hebben ook meteen met de diagnose een paar antennen meegekregen! wij speuren meteen of de gewone mens ons over de " toekomst" spreekt! Zeg heel dikwijls tegen ons: " volgend jaar doen we dit" dan weten we meteen "oef, volgend jaar ben ik er nog!" Vertel ook niet direct allerlei rampenscenario"s tegen ons. Van : die persoon had dat ook , heeft veel afgezien en kan nu niks meer!"Duw ons aub niet dieper de put in, wij hebben alle kracht nodig om een beetje positief te leven!Je kan ons vertellen dat we moedig zijn ( is niet zo, we kunnen gewoon niet anders!) maar doe dan zo gewoon mogelijk! Vertel een mop en doe niet te treurig. Alles rondom ons ( ziekenhuis) is al deprimerend genoeg. Ik weet het, het is niet altijd gemakkelijk maar doe het voor ons! Wij hebben dit nodig!
Het was de eerste moedige stap in wat een miserabel verhaal zou worden. Je krijgt een klap, je moet verschrikkelijk huilen en dan gebeurt er iets heel eigenaardigs! Eerst heb je het gevoel dat je in een diepe put gedumpt wordt en meteen gooit er al iemand een stuk touw naar je toe. Je kan je precies al een beetje optrekken. Je hebt uiteindelijk maar twee mogelijkheden:ofwel laat je je helemaal in zelfmedelijden verzwelgen,ofwel kruip je uit die diepe put. Of je probeert tenminste.Ik heb voor de tweede optie gekozen. Ik heb het touw stevig vastgenomen. Op dit ogenblik wist ik dat er een heel klein drempeltje overschreden was! Het bleef helaas niet duren. Theorien zijn er om tegengesproken te worden. Hoop wisselde af met wanhoop. Mijn schommelstadium noem ik dat nu.Heel mn leefwereld was trouwens onwerkelijk.....
Mijn God, wat zou er allemaal gebeuren? met brandende ogen verliet ik de consultatie, klaar om te huilen,om het luid uit te schreeuwen."Dit kan niet, dit is niet waar. En wat met de kinderen??Wat met mijn man? Ik wil niet dood....hoor je dat?? Ik wil niet dood!!"Ik wilde zo vlug mogelijk naar huis.Naar mijn thuis, zo zalig,zo beschermend, daar wilde ik mij voor altijd verstoppen en nooit meer naar het hospitaal terugkomen!
Wat een mop.Het was echter nog maar het begin. Het ziekenhuis werd de komende maanden de spil van mijn bestaan.Het werd mijn "place to be". Roland, al gewaarschuwd door de specialiste, wachtte me op.
Huilend vielen we in mekaars armen.Wat nu?? Roland leidde me naar de sofa en nam troostend mijn hand. De nabijheid van Roland is mijn eerste troostpunt.Waarom weet ik niet, maar het deed me op één of andere manier toch deugd dat ik niet alleen moest huilen. Dat mijn tranen door zijn handen werden opgevangen!
einde citaat
morgen het vervolg. Dit is nu al een paar jaar geleden, en eerlijk, ik schrik zelf als ik dit lees! Ik denk er nooit, of toch heel zelden nog aan. Ik ben ook nooit meer verdrietig hierdoor! Alles is voorbij, over and out!!!
Vandaag is het pasen. Niet voor iedereen een gezellige dag! Ik leef mee met alle mensen die nu even in een diep dal zitten. Wees gerust. Ook dit gaat voorbij.....er komt een einde aan (ook al denk je van niet) en het komt goed. Het komt heel dikwijls goed, dus waarom zou je daar niet bij zijn! Ik heb het allemaal meegemaakt, dus ik weet waarover ik spreek. Geniet van elke dag, ook mensen zonder kanker moeten zo leven. Ook zij kunnen de straat oversteken en kunnen doodgereden worden! Dus, lieve lotgenoten , geniet dag per dag, we komen er wel!
Alsof ik het al niet doorhad. Maar haar woorden deden toch nog veel pijn. Het werd een opsomming van al de ellende die nog moest komen. " eerst stralen , dan een paar maanden rusten, dan de operatie , daarna chemotherapie en oj, zeker een stoma................" Weet je wat een stoma is?? " ja, " knikte ik overtuigend, met een flauwe glimlach op mijn gezicht, natuurlijk wist ik dat. Ik loog. Ik wist bij God niet wat een stoma precies was en eigenlijk wilde ik het ook niet weten. Wat ik wel wist is dat ik plots een andere vrouw was, één onderzoek en enkele woorden en mijn wereld stond op zijn kop. Mijn toekomst stortte in elkaar. Mijn God, wat zou er allemaal gebeuren....
Ik moest dus dringend een darmonderzoek ondergaan,
"Leg je daar maar neer, op die tafel" zei de specialiste. Ze zou een lavement zetten en meteen zien wat er haperde.Ik schaamde me zo en besefte niet eens dat dit één van mn laatste kankervrije momenten was. De vriendelijke arts moest echter niet zo ver met het darmpje gaan, al aan de uitgang zat een tumor. "Ongeveer zeven centimeter" zei ze.Ik voelde dat de dokter het zelf niet zo leuk vond om me dat te vertellen. Van een mokerslag gesproken! "Dat kan toch niet" dacht ik meteen " niet bij mij" Op weg naar het ziekenhuis had ik gefantaseerd dat de dokter me lachend zou zeggen:" meisje toch, aambeien..."En dat ik beschaamd en dolgelukkig zou afdruipen.Wat ben ik toch een aanstelster, dacht ik nog!
Ik strompelde van de onderzoekstafel, vriendelijk geholpen door een verpleegster. "Ga maar zitten, ik moet je iets vertellen" zei de dokter....
einde citaat.
dit boek zal veel kankerpatienten, hun familie en vrienden troosten. Zoals zovele kankers is ook deze te genezen. Het boekje zal een grote troost zijn en ... het is een happy ending!
dag iedereen, hier volgt nu een begin stukje uit mn boekje: stoma ,een gat in mn buik! Mijn problemen waren al een tijdje aan de gang. Ik ging niet meer normaal naar het toilet. Sommige mensen vertellen uitgebreide en kleurrijke verhalen over hun stoelgang. Ik hoor daar niet bij. Altijd ben ik al een soort kunstenaar geweest in het wegmoffelen van mijn angsten en problemen. Ook toen ik verwonderd bleef kijken hoe mijn stoelgang veranderde in schilfers. Als een geraspte appel. "Ach, het gaat wel over" dacht ik. Ik ga toch niet flauw doen zeker? Zelfs aan Roland, die huisdokter is, wilde ik het niet vertellen. We eten heel gezond, heel veel vis. Dus zo erg zou het wel niet zijn. Maar dat bloed,.........dat is toch niet normaal? Komaan, niet meer aan denken. Het bleef echter in mijn hoofd hameren. Problemen? Ik? Ziek?Heel mijn leven hoor ik al over ziektes praten. Ik help mijn man in zijn praktijk en ziektes horen volgens mij bij andere mensen, bij zijn patienten. Ik moet sterk zijn . Niet ziek. Nooit ziek.Trouwens , wie wil nu zo'n prachtige vakantie dag ( we waren in euro disney) met heel ons gezin, met zo', " shit verhaal" naar de vaantjes helpen. We amuseerden ons geweldig, zaten op alle attracties en vielen die avond doodmoe in het bed van het comfortabele hotel dat we geboekt hadden. Maar ik, ik kon niet slapen..... "Zou ik toch niet beter met Roland praten?" vroeg ik me af. Een onzichtbaar duiveltje lachte me uit. Gij? Zo gezond? Niet belachelijk doen hé.... einde citaat.
nog dit: een ziek mevrouwtje gebruikte mijn boekje altijd als een soort bijbel. Als ze echt heel ziek was , nam ze mijn (intussen versleten) boekje en putte kracht uit mijn slechte periode!! Wat zij kan, kan ik ook , vond ze. Ze trok zich op aan mijn ellende! Mijn doel was bereikt! Ik heb haar geholpen. En , o ja, ze is genezen!!
hoe verandert je leven plots? Gewoon, de ene dag is alles nog ok, de volgende dag heb je kanker. Zo simpel ligt dat. Ik ben één van die slimme mensen die altijd zei "mocht ik kanker hebben, ik hang me op!!" Niet dus!! Je bleit eerst 3 dagen en dan zeg je " ok, stop, we beginnen eraan!"Ben je moedig?? Welnee, je kunt niet anders. Ik ben dus een ferm vrouwmens. Streus, zoals ze dat noemen! Ik rook niet, drink niet, ( gewoon, omdat ik het niet lekker vind) maar fiets graag en zwem regelmatig! En o ja, we eten twee keer in de week vis en kolen (bloemkool en rode kool) tegen de kanker!!! Wat een mop.... wie krijgt er die rotkanker?? juist. Moi, ik, de zogezegde "gezonde levenswijze madame"!!! De woorden chemo, stralen en stoma kende ik van heel ver... maar ik zal er vlug midden inzitten. Ik zal het allemaal open en recht voor de raap vertellen. Want alles komt goed ( veel goede kans bij darmkanker!) Morgen vertel ik alles van bij het begin...het is niet allemaal kommer en kwel, er wordt ook regelmatig goed gelachen. wordt vervolgd! gerda
dag iedereen, een tijd geleden heb ik een boekje geschreven. Een drietal namiddagen heb ik zitten typen gelijk een gek ( het moest eruit), ik heb alles opgestuurd, eerst naar de libelle en dan naar Roularta (uitgeverij in Roeselare) Alles werd meteen uitgegeven! Ik heb namelijk darmkanker gekregen ( zoals zovelen) met STOMA. De bedoeling van mijn boekje is heel eenvoudig: beste mensen met kanker: het is te genezen, heb moed en leven met een stoma is heel goed mogelijk. Ik spring nogal van de hak op de tak, maar ik weet niet waar eerst te beginnen! Ik wilde vooral dat het woord STOMA geen taboe meer is. Ik wil ook dat iedereen moet weten HOE je kanker patienten moet aanpakken. Het antwoord is simpel: zo gewoon mogelijk!! Zowel familie, vrienden, dokters moeten ook eens de mensen met kanker aan het woord laten. Ze zullen heel gerustgesteld zijn, als ze horen hoe blij we zijn met dag dagelijkse praatjes. Medeleven is fantastisch!! Medelijden is dodelijk. Als je hoort dat je kanker hebt, dan is dat precies of je krijgt een ferme boks in je gezicht en je valt meteen in een diepe zwarte put... Iedereen zal dat met zijn gedrag en opmerkingen maken dat wij uit die put kunnen kruipen!!!En velen zullen met ongepaste opmerkingen maken dat we nog een stuk dieper vallen!! Vandaar dit boekje...je kunt zien en leren wat je vooral NIET moet zeggen aan ons..ik heb door die ziekte zoveel geleerd. Het boekje wordt blijkbaar ook gebruikt in het UZ in Gent ( werd mij telefonisch gemeld) om de stomapatienten moed te geven.....dit is ondertussen 5 jaar geleden, maar ik krijg dagelijks mails van mensen met kanker.Ik hoop zo veel mogelijk mensen te bereiken en te helpen. Vooral mensen met een stoma ( een gat in je buik) . Ik ben al geregeld eens uitgenodigd om eens te komen spreken over een stoma, en wees gerust, er wordt serieus gelachen!! Morgen begin ik chronologisch mn verhaal te vertellen...nu is het nog een wirwar..mocht ik met mn blog één iemand uit de put helpen , dan ben ik blij!! tot morgen gerda
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
