Reeds om 9 uur zijn wij vandaag vertrokken richting Algonquin Park. Afstand om en bij de 100 km. De weg ligt er eenzaam en verlaten bij en slingert zich tussen bossen en meren richting Huntsville, de stad aan de ingang van het grote natuurgebied.
In Huntsville zoeken en vinden wij een grootwarenhuis om onze laatste inkopen te doen. Zelfs al is het zondag, het grootwarenhuis, met uitsluitend voedingswaren, is open. Het gamma gaat van gekuiste groenten over vers versneden fruit naar ongekuiste groeten en ongewassen fruit, vis, vlees, charcuterie, kazen, fruitsappen, zuivelwaren,etc etc. En vooral, wat we (nog) niet hebben in België bestaat hier al: het warenhuis is 24 uur per dag open, 7 dagen op 7. Het enigste nadeel: de airconditioning staat te koud volgens AnneLeen.
In het park zelf hebben wij reeds vlug onze overnachtingsplaats gereserveerd en daarna de wandelingen uitgestippeld die we nog diezelfde namiddag zouden doen, na onze lunch. Tijdens die lunch aan onze picnic tafel werd AnneLeen onmiddellijk terug met haar voeten op de grond geplaatst toen zij een piepklein eekhorentje zag naderen en vol ontzetting besefte dat zij eigenlijk schrik had van dergelijke dieren. Resultaat: AnneLeen rechtopstaand op de bank
Wij hebben 3 wandelingen gedaan: een opwarmertje van 900 meter, daarna een doorduwertje van anderhalve kilometer en tot slot een pièce de résistance van 3,5 kilometer. De confrontatie met de natuur is indrukwekkend. De wandelingen slingeren zich in het bos dat haast ondoorzichtbaar dicht gegroeid is met hoge en lage begroeiing en vooral ook indrukwekkend hoge bomen.Onze laatste wandeling was de mooiste en voer ons diep in het bos, weg van de enige weg die het natuurgebied doorkruist. We waren nog heel alleen in de natuur waar wij door de stilte werden omringd. AnneLeen vroeg zich af wat wij zouden doen indien we zouden achtervolgd worden door een beer er zitten er hier zowat 2.000 in het ganse natuurgebied. Geen probleem antwoordde ik, we draaien gewoon het pijltje die de wandelingroute aangeeft om naar de andere kant.
Uiteindelijk hebben we geen beer ontmoet. Wat we wél reeds gezien hebben zijn twee elanden die naast de weg aan een waterplas stonden te drinken. Moeder en dochter. En tal van toeristen, waaronder wijzelf, die fotos stonden te nemen en de beesten die zich daar niets van aan trokken.
Deze avond hebben wij aan ons kampvuur nog nagenoten van onze dag en plannen gemaakt voor morgen. In de voormiddag volgt er nog een wandeling, waarna we na de middag onze reis verder zetten richting Ottawa.
Terug naar de bewoonde wereld, waar wij terug per GSM zullen bereikbaar zijn. AnneLeen vindt het maar eng volledig geïsoleerd te zitten in dit natuurgebied. Geen bereik voor de GSM en uiteraard ook geen internet.
Na het zingen van de Brabançonne hebben wij vandaag opnieuw een schitterende wandeling gemaakt in het Algonquin Park. Een wandeling van 5 km die wij in de helft van de geschatte tijd hebben afgelegd. Ongeveer anderhalf uur maximum. Ik vermoed dat de tijd opgaven gedaan zijn in functie van de graad van de obesitas van de Amerikanen (en Canadezen) die wellicht méér dan 50% van de bevolking uitmaken.
Om 12 uur hebben wij de transfer naar Ottawa, hoofdstad van Canada, aangevat. Een tocht van 25O km langs highway 60. Deze weg is zéér te genieten!! Kilometers rechte einden baan, op en neer, prachtige vergezichten, nu en dan links en rechts een uitgestrekt meer en ook om zowat iedere 20 kilometer een dorpskern die moet doorkruist worden met een concentratie van bedrijvigheid.
Rond 17 uur zijn wij Ottawa binnengereden. We hebben de stad meermaals doorkruist om pas rond 20 uur aan een camping te geraken. Tussendoor hebben wij echter wél reeds het Parlement gezien en dit gebouw is wel méér indrukwekkend dan op de foto's. Morgen plannen wij om via het openbaar vervoer de stad te bezoeken zoals het hoort. Normaal moeten wij om 10 uur bij het parlement zijn om de changing of the guards te zien.
Onze canadeze dollars geraken op, ook omdat ik begin ons cash geld uit te geven in plaats van met credit card te betalen. Het was dan wel een verrassing om vanavond vast te stellen dat onze camping-baas gaf te kennen geen credit kaarten te aanvaarden.......... Eén en ander betekent nu wel dat ik welgeteld nog 7 Canadese dollar op zak heb.
Vandaag staat een bezoek aan de hoofdstad van Canada op ons programma. We hebben in onze gidsen gezien dat we om 10 uur de changing of the guards aan de gebouwen van het parlement kunnen meemaken. Reeds om 7.15 uur proberen wij wakker te worden en ons klaar te maken om op tijd in de hoofdstad te zijn. Af te leggen afstand via het openbaar vervoer = 12 km.
Onze campingbaas heeft ons gisteren reeds uitgelegd hoe we best downtown kunnen geraken. We moeten ons wagen parkeren op de parking van Wal-Markt en van daaruit de bus nemen naar het centrum. De bus is hier zoiets als een bovengrondse metro: speciaal aangelegde wegen waarop enkel autobussen mogen rijden en nu en dan stations waar de bus moet of mag stoppen. In geen tijd zijn wij inderdaad in het centrum van Ottawa aangekomen. Het is dan echter wél reeds 5 na 10 waarbij het paniekgehalte bij AnneLeen aan het stijgen is.
Toch slagen wij erin om rond 10.15 uur de heuvel van het Parlement te bereiken, waar de ceremonie volop aan de gang is. Het is een heel evenement met harmonie en doedelzakken. Zeker de moeite waard om te bekijken. Bij afloop van de ceremonie worden de militairen in het stadscentrum opgeslorpt en blijven er nog enkele berenmutsen over om zich te laten fotograferen met de toeristen. In tegenstelling met London mogen zij hier wél praten met de mensen.
Na dit gebeuren hebben wij een stadswandeling gemaakt doorheen Ottawa. Wat ons opnieuw direct opviel is de mooie samenhang tussen moderne en oudere gebouwen.Hoe dan ook alles lijkt nieuw, allesblinkt en is kraaknet alsof het pas gisteren werd gebouwd. En eigenlijk is het zo want 100 jaar geleden was er nog niets: enkel een nederzetting, waarbij de straten zelfs nog onverhard waren en er tal van tavernes waren alwaar de houthakkers kwamen afzakken.We genoten van een privé rondleiding in the Supreme Court van Canada, alsook in de oudste kerk van Ottawa, waar de jongste dochter van Koningin Juliana van Nederland werd gedoopt.
s Middags hebben we met de paraplu boven ons hoofd zitten kijken hoe bootjes worden verscheept op het Rideaukanaal.De sluizen worden er manueel open gedraaid. De moeite waard om te zien welke hoogte er op zon korte afstand moet worden overbrugd.
Als slot van ons bezoek aan Ottawa hebben wij nog een blitzbezoek gebracht aan het museum van Civilisation, dat wij enkel vanaf de buitenkant en de inkomhall gezien hebben. Dit museum is zeker een grondig bezoek waard, doch daarvoor moet een ganse dag worden uitgestoken, waarvoor wij niet meer de tijd hadden.
Vandaar kregen we weer een indrukwekkend zicht op de parlementsgebouwen.Otawa is zeker een stad die in ons geheugen staat gegrift.
Rond 16.30 uur hebben wij onze verplaatsing naar onze laatste camping in Montreal aangevat. Onderweg hebben wij enkele heuse onweersbuien moeten trotseren maar tegen de avond is alles weer uitgeklaard en konden wij zelfs nog buiten dineren.
Morgen moeten wij tussen 8 en 10 uur onze camper terug inleveren. Het verhuurbedrijf ligt echter op een tiental minuten hier vandaan, zodat wij alles op ons gemak zullen kunnen doen.
