Ik ben Deborah, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Debsie.
Ik ben een vrouw en woon in Zwolle (Nederland) en mijn beroep is Student, Stagaire, Moeder.
Ik ben geboren op 29/09/1978 en ben nu dus 45 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, fietsen, gedichten verzamelen en schrijven, verhalen schrijven, .
Spontane huismama van 31 jaar uit Zwolle. Voor de rest zou ik zeggen vraag maar raak. Vragen staat vrij... maar antwoord
Gastenboek
Altijd leuk als je komt kijken, maar nog leuker voor mij als je een berichtje achterlaat.
Groetjes xjes van mij
http://gedichtenblogvandebsie.bloggen.be Welkom op mijn gedichtenblog. Ik hoop dat je veel plezier zal beleven aan het bekijken ervan.
26-08-2009
Afscheid ben ik aan het nemen
Afscheid ben ik aan het nemen somber ben ik omdat het moet plannen kan ik niet meer maken dat is wat het meeste irriteert Ik kan wel zeggen dat het leven mooi is omdat ik het snel verlaten zal ondanks ellende en tranen noem ik toch het leven geen tranendal zoveel vertrouwen heb ik dat is een gave die ik kreeg met de moedermelk dat ik, hoeveel ik het verloor, geloof in de rechtvaardigheid van het bestaan niet kijken kan ik naar de zin niet weten hoef ik de zin leven echter wil ik voor de zin dat in het breien van de sok de liefde aanwezig is
Wat is het moeilijk om je los te laten We hebben samen zoveel meegemaakt Niet eerder heeft de liefde voor een kind mij zo onzegbaar diep geraakt Jouw kleine handjes in de mijne Een lag op je gezicht Twee stralende blauwe kijkers Blonde lokken in 't ochtendlicht Zelf al op ontdekkingsreis, toch nog even op m'n schoot Lieve, kleine boef, je wordt ineens zo groot
(Ik wou dat ik dit gedicht had geschreven, want het slaat precies de spijker op zijn kop. Mijn zoontje word eind van de maand alweer 3 jaar en ik vind het ook zo snel gaan allemaal.)
Mijn hoofd is vol; gedachten, flarden, onrust Ongeduld, woede, angst en eenzaamheid Moe leg ik mij ten rusten op zachte veren sluit mijn ogen, vlucht voor mezelf Hopend dat ik weer ontwaak Als het onweer reeds is overgedreven Als de wind mijn verdriet heeft meegenomen Naar onbekende oorden, ver weg van hier... dan word ik herboren wakker Als op een prille lentedag dan begin ik weer te leven Ik, die het leven altijd lachend zag
IK heb je lief, meer dan me lief is Maar lef om er aan toe te geven, daar zoek ik tevergeefs naar Heb me lief, meer dan het leven Leg je dromen in mijn handen Leer me kijken met mijn hart Leer me reizen zonder doel Zomaar onderweg zijn Enkel op gevoel Leer mij mezelf te geven
Afscheid nemen doet altijd zeer zeker als je weet: dit is de laatste keer de laatste keer samen de laatste keer wij daarna is het ik en een beetje jij want jij gaat weg en ik blijf hier want jij gaat dood en ik blijf leven voorlopig...
Mijn raam staat open Ik ruik de geur van de pasgevallen regen Net als toen Ik verlang naar jou en naar het gevoel dat ik had toen ik zeker wist dat je van me hield Kon ik je dit maar vertellen Kon ik je alles maar vertellen In gedachte ben je weer zo dichtbij Maar in het echt ben je onbereikbaar
Kippenvel overal En dat alleen al door aan je te denken Mijn lippen verlangen naar jou Zweetdruppeltjes die langzaam langs mijn lichaam naar beneden glijden Als ik jou mond op de mijne voel Jouw adem op mijn lichaam maakt me gek Je streelt me langzaam door mijn haar door mijn haar, dan naar beneden Het is zo warm en jij voelt zo goed Jouw geur doet mijn hart sneller kloppen Ik heb mijn adem niet meer onder controle Dit gevoel voor altijd, dat is hemels.
De leukste Valentijnskaarten zijn de anonieme. Eindeloos kun je fantaseren over de man/vrouw die verliefd op je is. Je zult maar een kaart ontvangen met:
Ik zie je lopen, 's ochtends, 's middags, iedere dag Ik zou je willen beminnen Maar ik weet dat dat niet mag Ik had dit graag willen zeggen Maar dat durf ik niet zo goed Vandaar deze anonieme Valentijnsgroet
Ik dacht dat met jou het leven zou gloeien de avonden zouden te kort zijn onze gesprekken uitputtend en ik zou van je houden zonder eisen
Nu praten we uren we zijn doodmoe jij wilt het anders, ik wil het anders, maar we weten niet hoe We houden van elkaar, dat lijdt geen twijfel Maar mijn ogen gloeien
Als jij niet bij me bent, zijn mijn dagen lang, de nachten oneindig lang, alles donker om me heen. Er is geen warmte meer, ik kan niet meer vrolijk zijn, zonder jou liefde kan ik niet leven. Jij verwarmt me, verlicht mijn bestaan Mijn hart klopt alleen voor jou, zonder jou aanwezigheid ben ik verloren Laat jou liefde mijn hart verwarmen Laat mij nooit eenzaam zijn, blijf mijn licht in de duisternis Jou liefde is alles wat ik nodig heb om gelukkig te zijn
Je hebt iemand nodig, stil en oprecht. Die als het er op aan komt voor je bidt en voor je vecht Pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient Dan pas kun je zeggen:
Moeder, ik heb je dikwijls onrecht aangedaan. Ik zag alleen de buitenzijde van je leven de binnenkant was door een muur omgeven Hoe vaak liep ik daar als kind tegenaan? Wat wist ik van de harde strijd om het bestaan? En van de wereld van niet uitgekomen dromen? Maar vaak ben ik je zonder groet voorbij gegaan.
Nu ben ik ouder en God heeft me veel gegeven, geloof en hoop en van liefde nog het allermeest. Nu weet ik pas hoe hard mijn oordeel is geweest Als iemand die ontroerd vergeelde brieven leest en dan bemerkt hoe tijd een oude wond geneest.
De leegte zonder jou, is met geen pen te beschrijven. de leegte zonder jou, zal altijd bij ons blijven. Maar veel fijne herinneringen, verzachten onze smart. voorgoed uit ons midden, maar voor altijd in ons hart.
Tot het laatst toe wilde je vechten, door je sterke wil hiertoe gedreven. Je geest nog op volle kracht, maar over je lichaam had je geen macht.
Verdriet om wat niet meer is en nooit meer zal zijn. Dankbaar voor wat was en altijd zal blijven.
De trein naar het hiernamaals, die heeft coupés genoeg. Die trein heeft nooit vertraging, die is altijd te vroeg.
Het levenspad is afgelopen, De grens bereikt met laatste kracht De hemel gaat nu voor hem open Hij is voor immer thuisgebracht.
Vraag me van je te houden maar niet of ik blijf. Vraag nooit wanneer het eeuwig is want sterfelijk is mijn lijf.
Wanneer je oud wordt en de jaren verstrijken dan merk je pas goed dat de krachten wijken. Je wilde nog zo graag maar je kon niet meer en juist dat niet meer kunnen dat deed jou vaak zo zeer.
Een goede raad van Piet aan Sint, als u uw zak wilt vullen, ga naar de Assendorperstraat, daar hebben ze veel spullen. Een ruime keus en kwaliteit, voor ieder met een lange baard een stalling is ook geen probleem, kom heel gerust te paard.
voor bloemen en boeketten sta je haast voor 't Blok, een tijdschrift of een strip Boek, de Halte voor een gok, en wil je een lege cartridge vullen, er is een World to win in Zwolle. voor frisse kleuren of behang, ga je naar Boer, geen Schimmel op de muur, hoewel die andere De Boer er meer is voor de maag- en niet alleen voor knollen, want dat bekomt je -zuur, dat is een Super- manje wordt nog Fit, als je bij City lopen gaat en dus niet op je krentje zit. ga je Op Reis, dan moet je oversteken, voor Nordick wandelen of tegen vreemde muggenbeten. Dan komt het Vast en Goed en blijf je thuis, achter de beamer of de televisie-buis op avontuur, met Entertainment en veel video in de verhuur. En toch is het veel beter voor je geest als je nog doorloopt, en dan bij goedhart heel verantwoord Boeken koopt. Wat trainen op een fiets van Gerrits, zo'n Tweewieler doet dan teniet, wat je daarvoor bij Celles aan Delicaats geniet. Dat is geknipt voor Willem op z'n frans Salon coiffure, blijf je te lang, want scheert hij je te veel, dan rest er niets dan wat je noemt een Kale pronkjuweel. Dat is niet Goed, je roept geen Joeppie, weet wat er Speelt. Een paard verliest niet graag zijn manen, da's niet wat hij begeert, maar Haver komt hij ook niet graag te Kort, hij prote - steert. Zo maakt men er een Potje van door ieder beest te roemen, dat sinter Klaas Verlicht, die Boer loopt naast z'n schoenen. Een Jak is dus geen schimmel, zelfs Ma klimt in de Pen, er is geen beest, geen Kameleon, geen Ka Yak in 't Cafe, die zich het Paard van Sinterklaas mag noemen. Dat weet ook Krisman al te goed, z'n buurman zet het Mes gekocht bij Novy op de tafel en eist gerechtigheid, een goede les voor iedereen met bodywear van Qinn, cq Sport ief gekleed door Reuvers of zelf genaaid met Rits er In, een feest kleed van Van Zon een sieraad van een juwelier, dat Stutvoet leveren kon. Het brengt voor ieder heel veel voordeel, u Shopt er met gemak in Assendorp staan voor u klaar de winkeliers als hier voornoemd.
En zo wordt ook het paard van Sint als pakjesdrager op het dak in Zwolle en in heel het land, als Schimmel heel beroemd. Hij staat al voor zijn meester klaar, bij Meinesz en Bennesz, da's zonneklaar.
Ach, lieve Heer, hoe moet dat nou: ik ben toch al een oude vrouw, en ik begrijp het zelf niet goed dat ik opeens van iemand hou,
en half bedroefd, half in mijn schrik me illusies maak. En dat ik schrik van blijdschap, als ik hem ontmoet Wat een merkwaardig mens ben ik
Hoe krijg ik die gevoelens klein? Is ouderdom geen medicijn tegen dit soort opstandigheid? Moet ik er soms blij mee zijn?
Hoe zou het gaan als ik vandaag nog naar hem toe ga, en hem vraag? Want misschien is hij zelf te bang en wil hij graag. Het is wel raar, maar heus niet slecht, dus ik vertel hem nou maar echt; 'Ik blijf je trouw. Mijn leven lang.' Da's dit keer niks te veel gezegd.
... als ons bengeltje, lief en zacht haar keeltje openzet, midden in de nacht kom jij uit je bed gekropen de trappen opgelopen neem je haar op je shoot haar kaakjes o zo rood maar dan gebeuren die kleine dingen liedjes die zingen lachjes die verschijnen traantjes die verdwijnen en als de rust weerkeert en de pijn is verteerd gaat mama weer slapen en zal papa nu maar eens ontwaken...
