en ga lekker zitten. Iedereen is welkom hier, ongeacht rang, stand, kleur, religie, sexe,... Vergeet even wie je bent en laat je verleiden tot het lezen van een verhaal. Leef je in in dat verhaal, wordt eens iemand anders. En wanneer je weer helemaal jezelf bent geworden voel je dan vrij om een kritiek of een berichtje achter te laten, een discussie op te starten. Wij zullen jouw mening respecteren, wees dus ook zo goed om hetzelfde voor een ander te doen. Heb je zin om mij persoonlijk een onderwerp voor een column, een vraag of een ander soort van bericht te sturen? E-mail me gerust. Ik zal altijd zo snel mogelijk terug mailen. Ik ben blij dat je er bent, dus enjoy, en hopelijk kom je dan ook gauw eens terug.
Bij het opruimen van de ondergrondse kruipkelder die mijn woning bezit stuitte ik op een voor mij niet onaangename verrassing. Een zo goed als gloednieuwe broodbakmachine netjes weggestopt in een donker hoekje. Waarschijnlijk door de vorige bewoners gedaan. Maar waarom? Zou het ding dan stuk zijn? Of hadden ze het gekregen met kerst van een boze schoonmoeder die wel wist dat zo een ding voor hun het meest foute kado ooit zou zijn? Een half uurtje mijmeren en speculeren verder kwam ik tot de conclusie dat ik maar 1 ding kon doen. Het machientje eens voor mezelf uitproberen.
Nu ben ik nogal vies van spullen die van een ander zijn geweest, dus mijn eerste werk van aanpak was om de hele broodmachine eens goed af te soppen. Dat gedaan zijnde wilde ik met frisse moed gaan beginnen toen ik me besefte dat ik geen idee had of een recept voor gewoon brood in de oven (wat ik wel eens maak) hetzelfde zou zijn als van een broodbakmachientje. Geen paniek, we kijken gewoon op de gebruiksaanwijzing. Hm, welke gebruiksaanwijzing? Typisch natuurlijk, geen enkele te vinden in de doos en ook niet in de kruipkelder. Dan maar op zoek op 't internet. En jawel, daar vond ik en de gebruiksaanwijzing, en een lekker recept voor een gezond volkoren tijgerbroodje.
Alle ingredienten had ik in huis, dus het spel kon gaan beginnen. Meel, zout, suiker, gist, enz enz in de pot, dekseltje toe en klaar is kees, of ikzelve in dit geval. Drie uurtjes geduld hebben en jawel, een mooi geurend broodje was mijn beloning. Joepie. Vanaf nu sta ik dus alle dagen op in de geur van koffie, thee en vers brood. Mmmmm, meer moet dat niet zijn om mijn slechte ochtendhumeur te doen verdwijnen als sneeuw voor de zon.
We zitten bijna in het zomerseizoen, en dat betekent dat iedereen die in zijn levensonderhoud moet voorzien zijn baan straks enkele weken vaarwel zegt. Plannen zijn gemaakt, koffers volgeladen en mensen opgetogen. En het is nu precies dat laatste dat ik niet zo goed begrijp.
Ik ben op vakantie, ik ga pret hebben. Zoveel miljoenen mensen die dit tegelijkertijd denken, dat loopt af op een ramp. De agressiviteit schiet de hoogte in op de wegen. Elk jaar om dezelfde tijd lezen we week na week over files, auto-ongelukken, busincidenten, enz enz. Diegene die het geluk hebben enkel autopech te ervaren betalen zich blauw aan de kosten van een buitenlandse garage of wachten eeuwen op hulp van de wegenwacht omdat die overspoeld worden met werk. Voor de wegenwacht geen vakantie want dit zijn gouden tijden.
In het geval dat je je eindbestemming dan toch haalt met auto, bus, trein, boot of vliegtuig, dan heb je nog geen garantie op de zo hard gezochte vakantiepret. De camping is niet wat er van werd verwacht, hotelkamers zijn klein of het eten is vies. Zwembaden zijn niet conform de veiligheid, de stranden liggen overvol en zwemmen in de zee is gevaarlijk, of door de haaien, of door de viezigheid die erin drijft. Bovendien versta je geen fluit van de taal en heb je het smoorbenauwd.
Voor wie op vakantie gaat naar echt buitenlandse streken, wees zeker dat je al je spuitjes op voorhand bent gaan halen, anders kun je je vakantie doorbrengen vanuit een buitenlands ziekenbed of op de wcpot. Zeker, het uitzicht is vrij origineel, maar het geeft weinig tot geen stof voor verhalen aan het thuisfront.
Maar, misschien ben je wel een van de gelukkigen die een vakantieliefde mogen ervaren. Pedro of Bella brengen je in de zevende hemel. Hou er dan rekening mee dat je vroeg of laat van die rose wolk valt omdat je simpelweg weer naar huis moet. Oh en hou het ook veilig want je weet nooit of je een onverwacht en onplezierig cadeautje van Pedro of Bella hebt gekregen.
Ik voor mezelf heb, na dit alles in overweging te nemen, besloten waar mijn vakantie heen zal gaan. Ik heb de ideale plek gevonden. Het is er mooi, groot, met genoeg kamers. Het eten is er goed, niet te duur en alles wat ik verder nog nodig heb heel dichtbij. De taal is geen enkel probleem, en de kosten ook niet. Een echte droom dus. Een droom die voor iedereen in het bereik ligt. Dat iedereen gewoon thuisblijft met vakantie, dat scheelt in de kosten en wie weet ga ik dan heel misschien wel eens naar het buitenland in het vakantieseizoen.
Wij mensen zijn van nature uit een nieuwsgierig volkje. Dat hoeft op zichzelf geen slechte eigenschap zijn. Ook hebben we de neiging om op te kijken naar diegene die iets beter kan dan wij. En dan vooral als het beroemdheden zijn. En ook dat hoeft geen slechte eigenschap te wezen. Wanneer je de twee echter gaat combineren dan heb je een sterrenkijker. Iemand die in zijn vrije tijd gaat posten voor de woning van een beroemde BV of BNner.
Ik heb zo een vriend thuis lopen die regelmatig eens gaat parkeren voor de deur van Jean Marie Pfaff of Frans Bauwer of en die dan lyrisch thuis komt met verhalen van: ik zag zijn kindjes of zijn ouders. De bekende persoon in kwestie die heeft hij helaas nog niet gezien, maar de aanhouder wint en ik kan u garanderen hij zal opnieuw proberen.
De lijn tussen sterren kijken en stalking is wat mij betreft trouwens ook heel erg dun. Mijn vriend gaat nogal eens heen en weer lopen voor een bekende woning, of hij probeert er omheen te lopen zodat hij een glimp van de tuin kan opvangen. Kijk zoiets dat gaat mij toch allemaal veel te ver. En dat zeg ik dan ook. Botweg en plataf. En daar kan mijn vriend dan weer niet tegen. Gevolg: ruzie dat de kalk van de plafond valt. Ik vind gewoon: artiesten zijn gewone mensen die je met rust moet laten in hunne privé.
Ik snap het plezier niet van een kwartier posten in een smoorhete auto, of een halfuur rondlopen terwijl de stenen uit de grond vriezen gewoon om eens even iemand te zien die toevallig een beetje kan acteren of kan zingen. Wat is er mis met de tv? Je ziet de artiesten in vol ornaat, met een hapje en een drankje vanuit je knusse zetel. Beter dan dat kan het toch nooit worden?
Afgelopen winter ben ik verhuist naar een tuin met vrij grote afmetingen vanwege de nieuwe hond die mijn familie kwam verblijden. Erg mooi, maar erg bedrieglijk. Want waar er in de wintertijd enkel wat miezerig gras te zien was, en wat kale boompjes (het moest een onderhoudsvrije tuin zijn volgens de verhuurder), heb ik nu in de volle lenteperiode wat miezerig gras, de fruitbomen in volle bloei en de lavendel en ander bloeiend gespuis dat mij niks zegt metershoog en bij miljoenen. Mooi? Jawel, maar helaas heeft een tuin ook zo zijn neveneffecten.
Ik heb namelijk last van vliegend ongedierte, en dan vooral van diegene met de toepasselijke naam: vlieg. Niet te verwarren met de mug, die ook erg hinderlijk kan zoemen, (vooral om 3 uur s nachts), en waar de vrouwtjes een vampiristische voorkeur voor bloed hebben.
Nu zal er echt wel iemand op deze planeet te vinden zijn die mij haarfijn kan vertellen waarom deze vliegende beproevingen bestaan, maar daar heb ik helaas geen boodschap aan. Vooral niet waar het de vlieg betreft. Ik heb geen last van de kleine zwarte vliegjes, (die ik overigens al erg genoeg zou vinden), neen ik heb last van dikke, donkergroene ,glanzende joekels van vliegen die een geweldige afkeer in mij weten te bewerkstelligen.
Voor mij maar 1 oplossing wat betreft deze vieze beesten: algehele vernietiging oftewel massamoord op grote schaal. De vraag is alleen hoe? Die beesten lijken wel verwant met de kat en zijn 9 levens. Bij elke vlieg die er sterft komen er 10 voor in de plaats.
Doodslaan? Mij niet gezien. Ten eerste ben ik geen kampioen vliegendoder en ten tweede is een platte vlieg zo onsmakelijk. Het huis volhangen met plakstrips dat is ook geen oplossing. Blijft er niet iemand in plakken met zijn haren dan wordt dat ding een echt massagraf waar de vliegen nog uren blijven zoemen in hun stervensnood alvorens hun laatste adem uit te zuchten. Bovendien staat het zo lelijk, en ik vind het bijna net zo vies als de levende beesten zelf.
Gelukkig hebben we de moderne technologie waartoe we ons tegenwoordig kunnen wenden en de keuze is dan ook bijna onbeperkt. Charmante plakkertjes in de vorm van een roos om op de ramen te plakken, stopcontact dingen met product of infrarood geluid (of zoiets), blauwe hanglampen die de vliegen zou moeten roosteren, Niks helpt echt. Ja een spuitbus, maar dat is dan weer niet zo gezond voor mezelf, mijn huisdieren en de milieu.
Ook de tip van met water gevulde plastic zakjes aan de plafond hangen gaf niet het gewenste resultaat. Behalve dan dat mijn partner bij thuiskomst dacht dat ik nu eindelijk mijn vijzen was verloren. Het enige wat mij nog een oplossing kan bieden is een grote familie spinnen onderdak geven. Maar ja, daar ben ik dan weer doodsbenauwd van .
Ik zal het moeten aanvaarden, ik zie ze vliegen, letterlijk, en het enige wat ik kan doen is wachten tot de invasie weer over is. *zucht*. En intussen nadenken over de vraag hoe een ander zijn huis in hemelsnaam zo mooi vliegvrij kan houden.
