...ik denk er weer vrij veel aan. Redenen? Een samenloop van positieve en negatieve gedachten. Ik zit al een paar dagen met een vrij gelaten leeg gevoel. Ik koester geen ambities meer. Een vriendin op facebook vroeg me als het echt waar was dat ik in het ziekenhuis lig. Ik vermoed dat zij nog contact heeft met Ineke. Ook vertelde ze me dat Ineke hoogstwaarschijnlijk nog meekijkt naar wat ik doe in facebook. De "smiley" achter haar bericht was veelbetekenend.
Waarom laat Ineke zelf niks van haar horen? Nu ze iets zou kunnen betekenen is ze er niet en ik krijg steeds meer de indruk dat ik steeds verder wegzak in m'n zelfmoordgedachten. Ik begin ook weer plannen te maken hieromtrent. De beste en meest pijnloze methode lijkt me een overdosis slaapmedicatie. Maar wat is een overdosis? Uit het verleden weet ik dat een mix van 128 slaappillen in combinatie met alcohol onvoldoende is.
Hoe ik aan slaapmedicatie raak? Vrij makkelijk...iedere dag ga ik naar enkele huisdokters en vertel er hetzelfde verhaal. Ik werk 's nachts en heb in m'n nieuwe woonomgeving een beetje aanpassingsproblemen waardoor het me niet lukt om overdag te slapen. De ene dokter heeft enkele pilletjes mee , de ander schrijft iets voor. Ik spaar alles op tot ik denk genoeg te hebben. Inslapen lijkt me gewoon de beste manier om van de innerlijke pijn af te komen die ik al 28 jaar lijd. Deze keer zal het dus wel iets langer dan twee weken duren om alles bij elkaar te krijgen zoals de vorige keer. Ik weet ook dat ik veel meer nodig heb.
