Zaterdag 28/03: We zijn pas anderhalf uur later dan verwacht naar het festival in Katong vertrokken. Eerst te voet naar de vertrekplaats van de bushtaxi's op de gorte baan. Er was super veel volk aan het wachten om het busje te nemen maar nergens 1 te bespeuren. Wanneer er een busje kwam dat richting Katong reed, begon iedereen te lopen om erin te geraken. Daar stonden we dan geplet met 25 personen in een minibuske dat voor 13 man gemaakt is. Dorien voelde zich van van voor het vertrek al misselijk en de rit heeft zijn effect niet gemist. Door het raampje van het rijdende busje kwam haar middagmaal terug boven (gelukkig waren de raampjes daarachter dicht!). In Katong is dorien wat gaan rusten in het huis van mama gunjur (leerkracht hier) en cassy en cat gingen al naar het festival. Absoluut niet te vergelijken met een festival zoals bij ons, maar wel met het systeem van polsbandjes! Het was allemaal djembe- en traditionele trommelmuziek. Ondertussen waren er dansoptredens in het middenplein. De typische afrikaanse sfeer zat er goed in! We hebben ook kunnen genieten van alle mogelijke versiertrucs hier...heum, eerder uitgelachen.. Het ging van de meest subtiele tot de uiterst rechtstreekse aanpak. Alle klassiekers werden verendigd! We voelden ons wel minder alleen als blanken want er waren veel toeristen aanwezig. Om 1u 's nachts moesten we vervoer naar huis vinden. Dit leek niet zo eenvoudig want de busjes vertrokken pas wanneer het festival gedaan was. Uiteindelijk passeerde er toch een overvolle bushtaxi voorbij. 1 van de jongens plaatste een sprintje om die in te halen. Wij keken toe van op afstand want we dachten niet dat hij het zou halen. Het was dan toch gelukt dus zijn wij ook beginnen lopen. Daar zaten we dan op de schoot van onbekenden (wees maar zeker dat er geen andere oplossing mogelijk was, anders hadden we dit zeker vermeden! Kilometers lopen of even afzien...de keuze was snel gemaakt!) De afrikanen hadden er uiteraard geen bezwaar tegen om als stoel te dienen voor de belgische chicks. De ene zijn handen waren al wat losser dan de andere, dorien was daar het grootste slachtoffer van. Met haar woorden: 'hij had bijna een voenk op zijn cabine gekregen!!!' Thuis aangekomen moesten we even bekomen van deze helse rit. Desondanks de vermoeidheid waren we klaarwakker! Een gezamelijke kom corn flakes heeft het goed gemaakt.
Zondag 29/03: Zoals verwacht was er geen uitslapen mogelijk door het lawaai van de feestvoorbereidingen. Net gedaan met ontbijten en we kregen een oproep van het health center voor een 'labour case'. We waren enthousiast omdat we zo konden ontsnappen aan de koran-voorlezingen, het gehoopte senario! Maar dit draaide snel uit op een fiasco. Eerst zag alles er goed uit: 3de kind, aterm, 6cm ontsluiting en een uur later al op 9 cm met perfecte harttonen. MAAR....slechts 3 uur later was ze op volledige ontsluiting!! Ze duwde absoluut niet goed mee en na meer dan een uur persen, werden de harttonen van de baby slecht. Toen kwam de strees op en we moesten ons gezond verstand gebruiken: ze had goede contracties, de baby had genoeg plaats om in te dalen en zijn positionering was goed. Besluit: onze parturiente moest nu dringend meer moeite beginnen doen!!! Aangezien de baby steeds slechter werd en het voor een knip nog veel te vroeg was, dachten we wat fundusdruk te geven. Het beleid hier was starten met synto bij een vrouw met perfecte contracties die ze gewoon niet optimaal benutte. We waren er niet voor te vinden aangezien dit nog meer zuurstoftekort voor de baby zou veroorzaken. Maar het infuus MOEST en zou geplaatst worden! (Nog maar gezwegen over de manier van prikken) We hebben nadien toch duidelijk gemaakt dat de baby er onmiddellijk uit moest. Cat is gestart met het geven van fundusdruk maar de vrouw werkte helemaal niet mee. Met alle kracht van de wereld schoof de baby niet op! En toen vroegen we aan Lamin om zijn mannemkracht boven te halen. De baby werd er letterlijk door hem uitgeduwd en we dachten dat onze eerste dode baby eraan kwam. Uiteindelijk, na 2uur persen, kwam een bijna dode baby ter wereld. Een vod was er niets in vergelijking mee. We hebben nogmaals eens het bewijs gekregen dat afrikaanse mensen zeer sterk zijn. Onze jongen van 3,5 kg is er bovenop geraakt! Het was wel even schrikken voor ons toen hij in het begin geen kik gaf. Het was een fysieke en psychologische vermoeiende dag geweest. Toen we thuis kwamen zat het vol bezoek van het feest, Daar hadden we absoluut geen zin in! We zijn dan maar op onze kamer wat gaan rusten en bekomen. 's avonds nog een soepje en brood gegeten en vroeg ons bed in.
PS: CASSY: tante tita, die microgolfoven in de verloskamer is 'een sterilisator'! Wel eerder een broedstoof voor bacterien maar ale ja, het gedacht doet veel. CAT: Silke, kheb u verrassingsdoos zondag geplunderd! Een beetje emo-eten had ik toen wel nodig! Het was super lekker, dank je wel! Volley opwijk, proficiat met jullie overwinning! Crevetje, dank je wel om me op de hoogte te houden van hoe het daar met jou is! Leuk om het telkens te kunnen lezen. De potloden van de Vermoesens hebben trouwens al veel kinderen gelukkig gemaakt ;-) DORIEN: Evelien we hebben u bericht gekregen en we hebben er op geantwoord in een mail (blijkbaar niet gekregen). We zullen het nog eens opnieuw sturen.
