Bij dag en dauw het ritme van het Afrikaanse leven. De trommel vertelt wat deze dag gaat geven. Langzaam ontwaakt de natuur en verwarmt de zon het land. In uniform lopen groepjes kinderen naar school, hand in hand. De geiten maken hun eerste wandeling. Een vrouw draagt sierlijk op haar rug een zuigeling. De aarde vuur rood, de bomen fel groen. De straten lopen vol, want er is zoveel te doen. Geuren van vuur, riool, eten en dieren. In rood en zwart een begrafenisstoet om de dood te vieren. Midden op de dag het heetste moment, wanneer het leven even geen schaduw kent. De schemer breekt aan een slechte tijd om stil te staan. Vliegensvlug valt de rode bal neer. De muggen kennen nu geen grenzen meer. Op straat eten, praten, dansen en zingen. Iedereen voor de beste prijs door af te dingen. Vrouwen vlechten onder luid gejoel hun haar. Hun kinderen rennen rond zonder gevaar. De koelte van de nacht trekt door de kleren. Tijd om langzaam naar huis terug te keren. Rustgevende geluiden waardoor je als nooit te voren de slaap vond. Heerlijk ontspannen ontwaken bij een wederom prachtige morgenstond.
Vroedvrouwen in gambia 2008
12-12-2007
Heykes
Heykes,
Jessica, Stéphanie en ikke vertrekken dus in januari naar Gunjur (Gambia, Afrika) op stage. Wij zijn derdejaar studenten vroedkunde en we hebben dus beslist dit avontuur aan te gaan. We gaan naar daar om de cultuur, de manier van werken te leren kennen van hun. In het begin zullen we een cultuurschok krijgen, maar we zullen ons vlug proberen aan te passen en meedraaien in hun systeem. We kijken er echt al naar uit om daar te zijn en deel uit te maken van het dorp/familie waar we logeren. Het zal niet enkel het vroedkundige zijn dat we daar leren kennen, maar ook de manier van leven, godsdienst, ... . En dat is waar we ook naar uitkijken. We gaan het land in zijn totaliteit ontdekken. We kunnen het een humanitaire missie noemen, zoals onze docent het zegt. En gelijk heeft ze. Het komt dus alsmaar dichterbij, ons vertrek. Als ik eraan denk begin ik al zenuwen te krijgen.
Voila zi, ons internationaal paspoort hebben we al. De afspraak voor onze vaccinaties is ook al inorde, enkel Jessica en ik moeten die nog krijgen. Stéphanie heeft geluk en heeft deze al gekregen, zij moet enkel haar pillekes nog hebben. En maandag kunnen we jullie al wat meer vertellen want dan krijgen we nog meer info, spannend he. Het komt allemaal zo dichtbij he. Maar alles komt stilaan in orde.
We gaan onze maatjes (Tamara, Priscilla, Maud, Karoline, Jessica, Sary, ..........) van de klas missen hoor.
P.S. Voor mijn bende: Troubleskes ik ga jullie verdorie heel hard missen ze. En natuurlijk men beste maatjes en die weten dat ik het op hun heb. Saryken meisje ik ga onze gesprekjes misse ze, als ik terug kom zullen we veel in te halen hebben he. Maar we zullen via mail ook wel wat babbelen he.
Jessica Smets Stéphanie Peeters Kathleen de Paepe De 3 hoofdrolspeelsters op deze blog!!
inderdaad nog een maand en 5dagen en dan vertrekken we naar gambia voor onvergetelijke stages! we vertrekken 17 januari en ons vliegtuig stijgt op om 11h30 dus wie ons wil komen uitzwaaien mag gerust afkomen!! en als alles goed verloopt komen we 29februari terug met sn brussels om 5h30, kom ons maar verwelkomen
hopelijk kunnen we veel op onze blog zetten zodat jullie hier in belgië kunnen meevolgen met wat we allemaal meemaken, dat is allesinds toch de bedoeling ervan.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Heykes, Welkom op ons gastenboek,
eens je hier bent kun je ook een krabbeltje achterlaten he.
Dus op onderstaande knop duwen om op ons gastenboek terecht te komen en een berichtje achter te laten.
